Kalalabas lang ni Raquel mula sa kwarto niya nang lapitan siya kaagad ni Edward, ang kanang kamay ni Nicholas. Kinakabahan man ay hinarap niya ito.
“Pinapatawag kayo ni Sir Nicholas sa kaniyang opisina, Miss Raquel," sambit ni Edward at tumango si Raquel bilang tugon.
Kinakabahan na si Raquel dahil sa biglaang pagtawag sa kaniya ng asawa. Hindi siya hahanapin ni Nicholas kung hindi importante ang pakay niya kaya naman hindi maiwasang magtaka siya kung ano ang kailangan niya sa kaniya.
Subalit alam niyang pagagalitan lang siya ng asawa kaya hindi na siya magtataka pa.
Naglakad na si Raquel patungo sa opisina ng asawa habang si Edward naman ay nasa likuran niya. Malapit na silang makarating doon nang biglang sumulpot si Isabella kaya huminga siya nang malalim.
“Bakit ka hinahanap ni Nicholas?” takang tanong niya kay Raquel. Hindi naman napigilan ni Raquel na tumawa dahil sa kaniya.
“Ano ba ang pakialam mo? Asawa ako at malamang hahanapin niya ako.” Umiiling na sagot niya kaya tinitigan siya ni Isabella na may kasamang pagbabanta.
Nagpatuloy na siya sa paglalakad hanggang sa makarating na siya sa pinto ng opisina nito. Binuksan ni Edward ang pinto at nagbigay daan upang makapasok siya.
Pagpasok niya sa loob ay kaagad binagsak ni Nicholas ang isang dokumento sa ibabaw ng kaniyang mesa. Kumunot ang noo ni Raquel habang palipat-lipat ang tingin sa dokumento at kay Nicholas.
Hindi pa niya nababasa ang nakasulat pero malakas ang kutob niya kung ano ang nakapaloob doon. Umaasa pa rin si Raquel na maaayos nila ang kanilang relasyon subalit nahihirapan na siya. Nahihirapan na siyang ipadama sa lalaki kung gaano niya ito kamahal.
Siya lang ang tanging nagmamahal sa kanilang dalawa at kagabi pa iniisip ni Raquel na darating ang araw ay aalisin na siya ng asawa sa buhay niya. Pakiramdam niya ay ito na ang araw na iyon.
“I made up my mind, Raquel. Nakuha na natin lahat ng mga gusto natin kaya panahon na para tapusin natin ito.”
Napakuyom ang kamao ni Raquel sa kaniyang mga narinig. Gusto na naman niyang umiyak pero walang luha na gustong tumulo sa kaniyang mga mata. Pakiramdam niya ay namanhid na siya dahil sa pagod. Pagod na siyang mahalin at intindihin ito.
“Are you asking for a divorce?”
Napakunot naman ang noo ni Nicholas sa naging katanungan niya. Tumayo siya sa kinauupuan at itinapon sa gawi ni Raquel ang dokumento.
“Let's end this stupid marriage. I can't pretend to be fine. You are not the one I need. I can't live with you forever, Raquel.”
Akala niya ay manhid na siya pero hindi pa pala. Pinangako niya sa kaniyang anak na hindi siya susuko pero talagang napapagod na siya. Walang ibang ginawa si Nicholas buong relasyon nila kung hindi ang iparamdam kay Raquel na kailanman ay hindi siya nito mamahalin.
Ginawa niya na lahat pero hindi pa rin talaga sapat. Inuwi pa niya ang kabit at paulit-ulit na pinapamukha sa kaniya na hindi siya mahal nito.
Ngayon siya na ang napagod. Napagod na siyang ipaglaban ang sarili. Kagabi pa ito iniisip ni Raquel na kapag nagpatuloy siya sa paghabol sa asawa ay malalagay sa peligro ang buhay ng anak niya kaya kailangan niya na bumitaw.
At ngayong si Nicholas na ang gumawa ng paraan, kailangan niyang tanggapin at panindigan ito dahil wala siyang mapapala kay Nicholas.
“Sana hindi mo pagsisihan ang naging desisyon mo, Nicholas. Alam mo sa sarili mo kung paano kita minahal. Binuhos ko lahat para sa 'yo kahit pa dignidad ko pero hindi sapat lahat nang iyon. Binalewala mo ako kaya sana huwag mong pagsisisihan ito.” Naluluha si Raquel nang banggitin niya ang mga salitang iyon.
Tumawa naman si Nicholas na tila ba sigurado siyang hindi magsisising pinakawalan niya si Raquel.
“I will not regret my decision of taking you out of my life. This is what I wanted. Don't worry, I will not chase you. You're not even worth to be chase with.”
Napakagat na lang sa ibabang labi si Raquel dahil sa sinabi niya. Kinuha niya ang dokumento at isang black pen upang pirmahan iyon. Wala na siyang dahilan para mabago pa ang isipan. Pagod na si Raquel sa lahat ng mga ginawa sa kaniya ni Nicholas at kahit mahirap ay kailangan niyang mamili.
“Nangyari na ang matagal mong hinihintay. Malaya ka na at ang babae mo. Wala na ang makulit at mukhang tanga na si Raquel sa buhay mo, Nicholas. Huwag kang mag-alala hindi na kita hahabulin. Wala na akong babalikan pa dahil tapos na tayo.”
Inihagis naman ni Raquel ang divorce paper na kaniyang pinirmahan saka tumalikod. Hinawakan niya ang kaniyang tiyan at buo na ang kaniyang loob na hindi ipaalam sa asawa ang tungkol sa kaniyang dinadala.
“Hindi kita kailangan, Raquel. Isang pagkakamali na hinayaan kitang pumasok sa buhay ko. Nagkamali ako nang pinakasalan. Kailanman ay hinding-hindi ako iibig sa isang desperadang tulad mo.”
Masakit ang mga binitawang salita ng asawa subalit tiniis na lang iyon ni Raquel. Nakatalikod na siya rito kaya hindi makikita ng asawa ang pag-iyak niya.
“Kung ikaw ay nagsisisi na pinakasalan mo ako, nagsisisi naman ako na minahal kita. Isa ka pa lang pagkakamali at pinapangako ko na kakalimutan kong naging parte ka ng buhay ko. Isang malaking pagkakamali na sa isang tulad mo pa ako umibig. Manhid ka, walang puso, at higit sa lahat wala kang kwentang asawa at tatay. Hindi ko hahayaang sirain mo ang kinabukasan namin.”
Bigla namang tumahimik si Nicholas dahil sa sinabi ni Raquel. Hindi niya napigilan ang sarili at nadala siya sa bugso ng kaniyang damdamin. Bigla namang lumapit si Nicholas sa direksyon niya na ngayon ay nangungusap ang mga mata.
“What do you mean about your last two sentences, Raquel?”
Napahagulgol si Raquel at hindi na napigilang sampalin si Nicholas.
“Wala kang pakialam doon. Tapos na tayo at siguraduhin mo lang na hindi na tayo magkikitang muli. Nandiyan na ang pirma ko kaya wala ka ng kailangan sa akin.”
Tinulak niya palayo si Nicholas at tumakbo palabas ng opisina nito habang umiiyak. Nakasalubong pa niya si Isabella subalit hindi niya na ito pinansin dahil ang na sa kaniyang isipan ay ang lumayo sa lugar na ito.
Mabuti na lang at nakita niya kaagad ang personal driver kaya naman inaya niya itong umalis. Sakay ng sasakyan ay umalis na nang tuluyan si Raquel sa buhay ni Nicholas bitbit ang katotohanang dinadala niya ang anak ng bilyonaryong asawa.
“Saan tayo, ma'am?” tanong nito kaya ngumiti siya bago sumagot.
“Sa probinsya, sa bahay ng lolo ko. Malayo sa manhid kong asawa.”
Makalipas ang dalawang buwan...Halos dalawang buwan na pala ang lumipas nang umuwi si Raquel sa pagmamay-aring lupa ng kaniyang lolo. Tandang-tanda pa niya ang unang mga araw niya rito. Halos durog ang kaniyang puso subalit unti-unti na siyang nakakabangon mula sa masakit niyang nakaraan.Nawalan na rin ng balita si Raquel sa dating asawa dahil pinagbawalan siya ng kaniyang lolo na gumamit ng telepono. Dalawang buwan na rin ang tiyan niya pero hindi pa rin ito halata. Sa loob ng dalawang buwan ay sinubukan ni Raquel na kalimutan lahat ng mga nakaraan subalit hindi iyon naging madali para sa kaniya. Hindi ganoon kadali lalo na at sobrang nawasak ang kaniyang puso.Mabuti na lang at may mga nakilala siyang mga tao na naging dahilan para bumuti ang kaniyang pakiramdam na lubusan niyang ipinagpasalamat.Kaarawan ng kaniyang lolo kaya abala ang lahat sa hacienda. Maraming bisita ang darating mamayang gabi at si Raquel ang naatasang mag-asikaso ng lahat.“Senyorita Raquel, kami na po ang b
Nakakuyom ang kaniyang mga kamay ng harapin niya ang dating asawa. Hindi pa rin siya makapaniwala na nandirito ang lalaki.“Anong ginagawa mo rito?” galit niyang tanong Kay Nicholas na ngayon ay nakatingin sa kaniya.Akmang lalapitan siya ni Nicholas pero lumayo siya. Hindi na nagpumilit pa ang lalaki na makalapit sa kaniya.“I'm here because I want to apologize...” aniya na nagpagulat kay Raquel. “I want to apologize for everything I did to you.”Napatitig si Raquel sa mga mata ni Nicholas at isa lang ang kaniyang nakikita na hindi niya nakita simula nang ikasal sila.“Am I dreaming?”Iyon na lamang ang kaniyang nasabi dahil hindi pa rin siya makapaniwala sa mga narinig mula kay Nicholas. Ibang-iba ang dating ng kaniyang dating asawa ngayon kaysa noong huling nakita niya ito.“Patawarin mo ako sa mga nagawa kong kasalanan sa 'yo, Raquel. Alam kong labis kitang nasaktan at gusto ko lang malaman mo na labis akong nagsisisi. Mali pala talaga ang ginawa ko sa 'yo.” Dahil sa mga sumusuno
Tuluyan na ngang nakapasok sa mansyon si Raquel. Binigyan siya kaagad ni Althea ng maiinom at habang hinihintay ang kaibigan ay naupo siya sa sofa. Naiwan naman ang kaniyang lolo dahil kailangan niyang asikasuhin ang mga bisita.Nag-aalab pa rin sa galit ang puso niya nang makita ang pagmumukha ng kaniyang dating asawa. Hindi pa rin siya makapaniwala na nagawa ng lalaki ang bagay na malabong gawin nito. Ibang-iba si Nicholas kung ikukumpara noon kaya't litong-lito siya.“Uminom ka muna, Raquel.”Napalingon siya sa gawi ni Althea at nagbuntong hininga. Tinanggap niya ang tubig saka ito ininom.“Grabe hindi pa rin ako makapaniwala sa ginawa ng asawa mo, Raquel. Bakit ibang-iba siya sa sinabi mo noong nakaraan?” takang tanong ni Althea.Tumayo sa kinuupuan si Raquel saka ito sinagot.“Hindi ko rin alam, Althea. Hindi ko alam kung ano ang nakain niya at sinundan ako dito. Ang kapal pa rin talaga ng pagmumukha niyang magpakita sa akin pagkatapos ng ginawa niya.”Ramdam niya ang panginginig
Masakit ang ulo ni Raquel nang magising siya kinaumagahan. Nahirapan siyang makatulog kagabi dahil kay Nicholas at mas lalong lumaki ang galit niya para rito. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala na nagpunta ito sa kaarawan ng kaniyang lolo at manggulo.Pagkababa niya pa lang ng hagdan ay binati na siya kaagad ni Althea. May dala itong pagkain na paborito niya at hindi niya ito kaagad pinalampas.“Tapos na mailigpit ng mga katulong ang pinagdausan ng selebrasyon kagabi, Raquel.” Napalingon siya sa gawi ni Althea habang kumakain pa rin. Puno ang kaniyang bibig kaya naman ay tango lang ang naging tugon niya rito.Natawa naman ang kaibigan at hindi na nagsalita pa. Tinapos niya na ang pagkain saka nagsalita.“What about Nicholas? Hindi na ba siya bumalik?” tanong niya at kaagad tumango si Althea.“Mukhang natakot sa ginawa ng lolo mo.”Natawa na lang si Raquel sa sinabi ng kaibigan pero hindi niya mapigilan ang sarili na hindi mag-isip kay Nicholas. Akala niya ay kaya niya
“He allowed me to win you back.”Nanlaki ang mga mata ni Raquel dahil sa sinabi ni Nicholas. Ang lakas pa rin nang kabog ng dibdib niya dahil sa gulat. Hindi niya inaasahan na sasabihin 'yon ng kaniyang lolo kay Nicholas.“Kaya pala ang lakas din ng loob mong magpakita sa akin pero wala akong pakialam kung pinayagan ka ng lolo ko. Hindi mababago ang katotohanan na galit ako sa 'yo at habang buhay ko 'yong mararamdaman sa 'yo!” galit niyang sabi at tuluyan na itong iniwanan.Mabilis namang sumunod si Althea sa kaniya na pilit sinasabayan siyang maglakad. Pagkapasok niya sa loob ng bahay ay nadatnan niyang nakaupo sa sofa ang kaniyang lolo. Agad niya itong nilapitan para kausapin tungkol kay Nicholas.“Gising ka na pala, Raquel,” sabi ng lolo niya. Ibinaba niya ang hawak na diyaryo para harapin siya.Huminga muna nang malakas si Raquel bago magsalita. Pinipilit niyang pinapakalma ang sarili kahit ang totoo ay gusto na niyang sumabog sa inis dahil kay Nicholas.“Why did you let that man
“This is what we need to do to stop the bleeding,” sabi ng lalaking humablot sa kamay niya. Hanggang ngayon ay hindi pa rin makapaniwala si Raquel na sinundan siya ni Nicholas dito. Siya ang humablot sa kamay niya ng akmang papahiran niya sana ang dugo.Bigla namang nagsitayuan ang kaniyang mga balahibo nang s******n ni Nicholas ang daliri niya kung saan natusok. Hindi niya alam kung ano ang gagawin. Sinasabi ng kaniyang isipan na dapat niyang itulak ang lalaki subalit sinasabi naman ng kaniyang utak na hayaan na lamang ito sa ginagawa.Walang nagawa si Raquel hanggang sa matapos si Nicholas na s******n ang kaniyang daliri. Saka lamang niya napagtanto nang hilahin siya nito sa labas. Kaagad niyang tinulak si Nicholas at dinuro ito.“Hindi ko kailangan ang tulong mo!” hiyaw niya at kaagad na lumabas. Uuwi na sana si Raquel sa mansyon subalit hindi nakaligtas sa kaniyang mga mata ang kalamansi juice. Natakam siya bigla kaya naman ay kumuha siya para ito ay inumin.“Ayos ka lang ba?” ta
“Huwag kang gagalaw!”Nanigas sa kinatatayuan si Raquel habang ang kaniyang mga paa ay nagsisimula nang manginig sa takot. Nakatutok ang mga baril ng kalaban sa kaniya at maling galaw niya lang ay maaari siyang matamaan.“A-Ano ang kailangan ninyo? P-Paano kayo nakapasok?” nauutal niyang tanong sa mga lalaki. Sa kabila pa man ng takot na nararamdaman niya ay nagawa pa niyang makapagsalita. Nilapitan naman siya ng isa sa mga lalaking hindi niya kilala at itinutok ang baril sa kaniyang ulo.“Saan nakatago ang mga pera niyo!?” tanong ng lalaki.Ngayon alam niya na kung ano ang pakay ng mga lalaki rito. Gusto nilang magnakaw kaya hindi niya alam kung ano ang gagawin. Isa lang ang tiyak niya sa mga oras na ito. Na sa peligro ang buhay niya at mag-isa lang siya.“Hindi ko alam kung nasaan ang pera. Wala kayong makukuha sa akin.”Hinablot ng lalaki ang kanang braso ni Raquel dahil sa naging tugon niya. Ramdam niya ang panginginig ng kaniyang katawan at ano mang oras ay matutumba na siya sa k
Isang hagalpak na tawa ang pinakawalan ni Raquel upang alisin ang kabang nadarama niya kanina lang. Tinitigan lang siya ni Nicholas at maging ng iba pang kasama niya ngayon sa sala ng mansyon.“Ikaw na talaga, Nicholas,” aniya habang nakangisi pa rin. “Pinabilib mo talaga ako sa kakapalan ng mukha mo.”Napapailing siya nang sabihin iyon. Seryoso lang si Nicholas habang nakatitig kay Raquel na animo'y gusto niyang ipaalam sa asawa na alam niya kung ano ang kaniyang sinabi.“I'm serious. Isang yakap mo lang ako'y aalis na. Kahit umalis ako dito ay ayos lang dahil nayakap naman kita.”Napakunot naman ang noo ni Raquel dahil sa sinabi niya. Iniisip niya pa lang na magdikit ang kanilang mga katawan ay kinakabahan na siya. Kailanman ay hindi niya naranasang mayakap ni Nicholas noong sila pa.Hindi siya makapaniwala na ang lalaki na ang hihingi ng yakap niya ngayon.“Parang kailan lang ay halos pandirian mo ako. Ano ba talaga ang nakain mo at hinahabol-habol mo na ako ngayon? 'Di ba wala nam