CHAPTER 22

Malamig ang parehong palad ni Lucine na hindi niya alam kung dahil ba sa kaba o lamig sa loob ng kotseng sinasakyan nila. Panay rin ang kaniyang sulyap kay Owen na nagmamaneho ng sasakyan at kanina niya pa ito hinihintay mag kuwento ngunit naghihintay lang din ito na magtanong siya.

Pumikit si Lucine at huminga nang malalim bago basagin ang katahimikan sa loob ng sasakyan.

" K-kailan pala kayo nakauwi dito? " tanong niya.

" Mag i-isang linggo na rin, " tugon ni Owen na saglit siyang tinignan bago ibalik ang tingin sa daan. " Noong nakaraang araw ka pa sana namin pupuntahan ni Morriss pero palaging maraming tao sa karinderya niyo. May mga inasikaso rin kaming mga papeles kaya natagalan bago ipaalam sa'yo na nakauwi na kami. "

Napatango siya at tumingin sa harapan. " Kumusta si Amadeus? "

Sumilay ang ngiti sa labi ni Owen. " Mas maganda kung ikaw mismo ang makaalam. "

Binalik ni Lucine ang tingin dito. " Bakit ayaw mo pang sabihin? Mayroon bang problema? "

" Mas maiging sakani