Ang mga mata ni Lucine ay tila nakadikit na sa kisame o dingding ng kaniyang silid habang lumilipad ang kaniyang isip. Nakahiga siya sa kama, katabi ang malaking kahon na naglalaman ng damit na susuotin niya para sa selebrasyon na magaganap ngayong araw. Galing ito sa kaniyang ama na iniabot sa kaniya kaninang umaga ngunit wala pa rin siyang ginagawa kung hindi ang humilata. Iniisip kung tama ba ang desisyon niyang pumayag na sumama sa kanila gayong hindi naman niya hilig ang dumalo sa mga selebrasyon na mararangya ang makakasalamuha niyang mga tao. " Lucine? Nandiyan ka ba sa loob? " Napabangon siya sa kama nang marinig ang katok at boses ni Logan sa labas ng kaniyang silid. Tumayo siya at naglakad patungo sa pinto upang buksan ito at pareho silang nagulat dahil sa nakita." Bakit hindi ka pa gumayak, Lucine? Narito na ang mag aayos sa'yo, " wika ni Logan habang pinagmamasdan ang kabuuan ng anak niya na nakasuot pa rin ng pantulog na kanina pa niyang umaga nakita. " Hindi ho ba pu
Halos kalahating oras ang naging byahe nila patungo sa lugar na paggaganapan ng selebrasyon at nang sila'y makarating, gaya ng inaasahan ay napakarami na ng mga tao. May mga medya rin sa labas at sinalubong sila ng kislap ng mga kamera at mga pagbati mula sa iba't-ibang mga tao at organisasyon. Ang kaniyang ama at madrasta ay ang nangunguna sa paglalakad sa pulang karpet patungo sa loob ng hotel kasunod si Venice na todo ngiti rin sa mga sumasalubong at bumabati sa ama, habang si Lucine ay dire-diretso lang sa paglalakad at walang pakialam sa mga tao sa paligid niya. " Señorita Lucine, isang ngiti naman sa camera, " wika ng isa sa mga kumukuha ng litrato dahilan para mapatingin din sa kaniya ang iba. Hindi niya alam kung paano nito nalaman ang ngalan niya pero ngumiti na lamang siya at doon ay sunod-sunod na itinutok sa kaniya ang kamera kasabay ng hindi mabilang na kislap at tunog ng mga ito. Ramdam niya ang masamang titig ni Victoria at Venice na animo'y inagawan niya ng entablado
Tahimik ang buong byahe nila pauwi hindi dahil sa pagod kung hindi dahil sa nangyari kanina. Walang nagsasalita sa loob ng sasakyan, lahat ay may kani-kanilang laban sa isipan patungkol sa hindi maipaliwanag na pagpapakita at pagkawala ni Amadeus sa harap ng lahat. " Hindi kaya't minumulto lang tayo ng asawa mo? " si Victoria ang bumasag ng katahimikan habang nakatingin kay Venice. " Halos tatlong taon na noong huli mo siyang dinalaw sa sementeryo, hindi ba? Bukas na bukas, pumunta ka sa puntod niya. Ipagsindi mo ng kandila, kausapin mo—" " Ma, nakita niyo naman po 'yong nangyari kanina, hindi ba? Kalokohan naman kung paniniwalain natin ang mga sarili natin na multo 'yong nakita natin, " ani Venice, " Lahat ng mga tao sa venue, nasaksihan nila 'yon kaya napaka-imposible ng sinasabi ninyo. Totoong tao siya. " " Kung ganoon
Alas dos ng madaling araw subalit hindi pa rin magawang makatulog ni Lucine. Nakapikit ang kaniyang mga mata, gising naman ang isip niya. Ilang beses siyang pabaling-baling sa kama, didilat at pipikit ngunit hindi pa rin siya magawang dalawin ng antok. Bumangon siya sa kama at dahil nakasindi naman ang pantalya sa gilid niya, kahit papano ay naaaninag niya ang nilalakaran niya palabas sa balkonahe. Walang buwan, wala ring mga bituin sa kalangitan. Ibinaba niya ang tingin, patag na damuhan at madilim na kapaligiran ang tanging natatanaw niya, subalit maaliwalas at presko sa kaniyang mga mata ang puwestong ito tuwing umaga. Nagbalik tanaw siya sa nangyari kanina at hanggang ngayon, ramdam pa rin niya ang galak noong makita si Amadeus. Nais niya itong lapitan at kausapin subalit hindi niya alam kung paano gayong may bumabalot na tensyon sa mansyon dahil sa pagbabalik nito
" May sakit ka ba? " tanong ni Lucine kay Janina saka inilagay ang likod ng palad niya sa noo nito. " Hindi ka naman mainit. Ayos ka lang ba? " " Oo naman, ano ka ba? Wala akong sakit, " anito saka ipinagpatuloy ang pagliligpit ng mga pinagkainan ng mga parokyano nilang kalalabas lang. " Kung ganoon bakit hindi mo kinakausap si Morriss? Hindi ba't noong nakaraan lang, hinahanap-hanap mo pa siya saakin? Ngayon nandito na siya, pero hindi mo naman pinapansin. May problema ba kayo? " takhang tanong ni Lucine saka tumingin sa isang mesa kung saan naroroon si Morriss, nakaupo at nakatingin sa gawi nila. " Parang may gusto siyang sabihin sa'yo. Bakit hindi mo nilalapitan? " " Ayoko. Bahala siya diyaan. Hindi kami magkakilalang dalawa. " Binuhat ni Janina ang bandeha kung saan nakalagay ang mga plato na kailangan dalhin sa lababo upang mahugasan
Pagkababa pa lang ni Morriss sa sasakyan, sinalubong agad siya ng sariwang hangin mula sa mga punong nasa kaniyang harapan. Ito pa lang ang unang punta niya sa lugar na ito at nasisiguro niyang mahihirapan siyang hanapin ang bahay ng taong pakay niya lalo na't ilan lang ang mga bahay na nakikita niya sa kalsada. Isang malawak na bukiran ang kaniyang kinatatayuan ngayon, layu-layo ang mga kabahayan at halos lamunin na ng kulay berdeng mga damo ang nayon. May mga kabundukan sa hindi kalayuan at walang madidinig kung hindi kalmadong paligid at ingay ng mga ibon. Tumingin siya sa kaniyang suot na relos, mag a-ales na ng hapon at kailangan na niyang ipagpatuloy ang trabahong pinapagawa sa kaniya. Bilang pa lamang sa daliri sa kamay ang mga datos na nakukuha patungkol sa mga taong ipinahahanap sa kaniya at dito sa lugar na ito siya dinala ng mga impormasyong nakalap niya. Nagsimula siyang maglakad-lakad habang inililibot ang tingin sa paligid, naghahanap ng taong puwedeng lapitan hangga
Halos lumipad ang mga plato sa ere dahil sa pagwawala ng matandang gumawa ng eksena noong nakaraang linggo sa kanilang karinderya. Ang mga parokyano nilang nananahimik sa mga mesa nila ay walang nagawa kundi ang tumayo upang umalis sa takot na madamay sa gulo. " Mga bastos kayo! Hindi kayo marunong rumespeto ng parokyano ninyo! " nangagalaiting wika ng matandang babae lalo na kay Janina na dahilan kung bakit ito nag a-amok ngayon. " Ikaw na babae ka, noong nakaraan ka pa saakin ah! Kung ganito lang ang serbisyo niyo, magsara na kayo! Mga wala kayong galang! " " Bago niyo ho kami pagsabihan na walang galang at walang respeto, sana matutunan niyo muna 'yon gawin sa ibang tao, " sambit ni Janina, hindi na rin ito nakapagpigil ng emosyon dahil maayos naman ang pakikitungo nila kanina noong pumasok ito, subalit ilang minuto lang ay nagsisisigaw na at galit na galit dahil wala pang naghahatid ng pagkain sa kaniyang mesa. " Aba, bastos kang bata ka! Nakita niyo na? Ganiyan ba ang ugaling
" Ano? Ibig sahihin, iyong lalaking sinasabi mo noon, ay 'yong lalaking kasama mo kanina sa storage room? " gulat ang gumuhit sa mukha ni Janina na hindi tinigilan si Lucine sa pagtatanong sa naabutan niya kanina. " Buong akala ko, 'yong isa. Iyong kasama ni Morriss na nagpunta dito noon? " " Ikaw lang naman ang nag isip noon, Janina. Wala naman akong sinasabi na si Owen 'yomg tinutukoy ko, " ani Lucine. " Hindi mo naman kasi nilinaw agad, " aniya saka naupo sa silya na nasa loob ng kahera. Tapos na silang linisin ang lahat at hinihintay na lamang nilang matapos matapos 'yong mga kusinera sa kusina na nagbabalot ng mga putaheng natira ngayong araw. " Siya nga pala, 'yong lalaki kanina, pamilyar siya. Artista ba siya? Ang lakas ng dating. Pakiramdam ko, nakita ko na siya sa TV. " " Amadeus Hassan, " aniya saka nilingon si Janina. " Iyong may-ari ng Hassan's Mall at ilang establisyemento na may Hassan sa pangalan. " Napatakip ng bibig ni Janina. " Seryoso ba?! A-ang alam ko patay n