CHAPTER 33

Alas dos ng madaling araw subalit hindi pa rin magawang makatulog ni Lucine. Nakapikit ang kaniyang mga mata, gising naman ang isip niya. Ilang beses siyang pabaling-baling sa kama, didilat at pipikit ngunit hindi pa rin siya magawang dalawin ng antok. 

Bumangon siya sa kama at dahil nakasindi naman ang pantalya sa gilid niya, kahit papano ay naaaninag niya ang nilalakaran niya palabas sa balkonahe. Walang buwan, wala ring mga bituin sa kalangitan. Ibinaba niya ang tingin, patag na damuhan at madilim na kapaligiran ang tanging natatanaw niya, subalit maaliwalas at presko sa kaniyang mga mata ang puwestong ito tuwing umaga.

Nagbalik tanaw siya sa nangyari kanina at hanggang ngayon, ramdam pa rin niya ang galak noong makita si Amadeus. Nais niya itong lapitan at kausapin subalit hindi niya alam kung paano gayong may bumabalot na tensyon sa mansyon dahil sa pagbabalik nito