"Go and pack your things quickly." dagdag ni Blake sa malamig na tono. Yumuko ako sa oras na tumulo ang luha sa aking pisngi. Ayaw kong makita ng lahat na isa akong talunan. Indeed, I didn't even know why I'm here. Ano nga ba ang katayuan ko rito? Ano nga ba ako rito? Agad ay hindi ko mahanao ang mga sagot sa aking isipan. Tila binagsakan ako ng langit at lupa. Maraming mata ang nakatingin sa akin sa paligid. Pumihit ako uoang tumalikod sa kanila at naglakad patungo sa elevator ng wasak. Ang sakit. Sobrang sakit. Akala ko ay matatapos na ang lahat ng ito, may mas lalala pa pala. Siguro ay ang tanging makakatapos lang ng laha ng ito ay ang pag-alis at paglayo ko sa lugar na ito. Walang kasiguraduhan kung babalik ang alaala ni Blake sa amin ni Eva. Ngunit aasa pa ba ako? Kung tuluyan nang nilalason ng kaniyang ina at ni Hailey ang kanyang buong isipan? "Miss Sebastian?" nagbalik ako sa aking huwisyo nang paglabas ko sa elevator ay biglang hinarangan ako ng isang lalaki ang aki
“Cheers!”Itinaas namin ang mga hawak na baso na may lamang cocktail at sabay sabay ding nilagok ito. Napagka sunduan naming tatlo na mag celebrate sa isang bar dahil sa pagiging successful ng ginanap na exhibit ngayong araw.Nito ko lang napag desisyunan na magsagawa ng art exhibit para sa mga paintings ko, nag dadalawang isip pa ako nung una dahil hindi ko pa alam ang mga mangyayari, kung magiging successful ba ito o baka walang magka interes, but thankfully, my paintings was bid at a higher price than I expected!“Aleyah Lavelle, brace yourself will you? Baka masobrahan ka naman.” Sabat ni Dexter nang muli ay lumagok ako ng panibagong salin ng alak.“Ano ka ba, Dex, she’s an adult bakit mo pinipigilan? Isa pa, minsan lang natin maaya ‘to sa ganito ‘no kaya hayaan mo na, malay natin, it’s the start of her career.” Sinuway ni Ericka si Dexter. I chuckle and hope at her statement.Ericka and Dexter are both my best of friends since college. Nawawalan man ng komunikasyon minsan dahil p
Dumilat ako sa medyo dim na room. Light gray ang kulay ng dingding nito at may nakasabit na drum typed chandelier, iginala ko ang mga mata at nakita ang isang lampshade na tanging nagbibigay liwanag sa buong kwarto.Pilit kong itinayo ang sarili, napahawak ako sa ulo at napapikit dahil sa naramdamang sakit ng ulo, agad ding napabalik ng higa sa kama nang biglang nahilo.Init ng katawan ang naramdaman ko sa aking tabi pagkahiga. Wait, may katabi ako? Oh my God! Memories from what happened last night came rushing down. Napalingon ako sa lalaking mahimbing ang tulog sa tabi, walang suot na pang itaas at kakarampot na kumot lang ang nakatapis sa kanyang pang ibaba. I give in to a stranger last night! I give my all to this handsome stranger last night!Nataranta ako, wala akong ibang maisip kundi ang umalis sa kwartong ito ng mabilis kahit pumipintig sa sakit ang ulo. Dinampot ko ang mga damit na nagkalat sa sahig at dali daling nagbihis, pagkatapos ay kumaripas ng takbo palabas para pumar
Hindi ako makapirmi habang nakaupo sa aking upuan habang pasulyap sulyap sa bukana ng palapag. Bawat oras ay kumakabog ang puso ko. Mas lalo pang lumalakas kapag may nakikitang papasok dito!Gosh, Aleyah Lavelle, will you please calm down? Hindi naman siguro niya naaalala ang nangyari kagabi dahil tulad ko ay lasing rin siya. Isa pa, he seems like he’s doing it most of the time with every other girls kaya hindi naman siguro ako maaalala noon.Patuloy kong kinalma ang sarili at nilibang sa ibang bagay habang hinihintay si Blake Dawson. I opened my phone and scroll in social media para kahit paano ay mawala ang isip sa paparating na lalaki.My phone rang for a call, kumabog ng malakas ang dibdib ko nang makita kung sino ang tumatawag, hindi siya madalas tumawag sa akin, at mukhang alam ko na kung ano ang kailangan nito. “Hello, Tita Vicky?”“Aleyah! Anong petsa na? Bakit wala kang padala ngayon?” Galit at sunod sunod na salubong sa akin ni Tita nang sagutin ko ang tawag. Tita Vicky is m
“Ayoko nga!” napapadyak ako habang kausap si Ericka sa telepono. Tinawagan ko siya nang makauwi sa bahay at sa kaniya ibinunton ang kanina ko pang pinipigilan na galit.Nang makaalis ako sa lugar kung saan nangyari iyong sa amin ni Blake Dawson ay pinagdasal ko na sana ay hindi na mag krus ang landas namin, kaya laking gulat ko nang malaman na pinsan pala siya ng boss ko. At ang malaman na siya ang tatayong CEO sa kumpanyang pinag tatrabahuan ko ay talaga namang nakakabaliw para sa akin.“E bakit nga? Wala naman ibang gagawin iyon doon kundi mag trabaho, unless gusto mo maulit iyong-““Hindi na mauulit iyon!” napataas ang boses kong pinutol ang anumang sasabihin niya.“Iyon naman pala, e. Anong pinuputok ng butsi mo riyan?”Huminga ako ng malalim. Ano nga ba ang problema ko? Isang buwan ko lang namang pagsisilbihan ang lalaking pinagbigyan ko ng sarili, at kung lalagyan ng matayog na bakod sa pagitan namin ay paniguradong hindi na mauulit ang nangyari.Hindi ko alam kung anong magigin
Natapos ang araw na iyon sa pag kukumbinsi sa sarili na tigilan na ang kakaisip sa kay Blake, at ‘wag na siyang pakialaman pa. Laking pasasalamat ko na sa buong linggo ding iyon ay wala akong ginawa kundi mag trabaho, bago umalis si Architect ay binilinan pa niya ako na tawagan lang siya kapag may mga emergency, I also told him my day offs at pumayag naman siya kahit hindi na aprubahan ni Blake.“Ano? Sumahod ka na ba? Hinihintay ko iyong pera!” sambit ni Tita nang tumawag siya araw ng sabado. Alam niya ang araw ng sahod ko kaya heto at nangungulit na naman.“Hindi pa po, Tita. Kapag nakuha ko po ako na po mismo ang pupunta jan para makamusta ko na rin po kayo,” sambit ko. Dahil pinagbigyan ako sa dalawang araw na day off ay napag pasyahan kong umuwi sa aming probinsya. Tutal ay naka ilang buwan na rin naman ako dito at nangungulila na rin ako sa kanila.“Bakit ka pa uuwi dito? ‘Wag na! Ipadala mo na lang hihintayin ko.” Pagalit niyang sabi bago pinatay ang tawag. Hindi na ako nagtaka
"I'm.." nilingon ko si Nate nang basagin niya ang katahimikan. Pumasok sa loob si Criza nang ilang sandali matapos akong makita sa gate. Walang kibo niyang iniwan si Nate doon na nakanganga habang nakatingin din sa akin, kaya nilapitan ko siya at umupo sa kaniyang tabi. "S-sorry...." nanginginig at pabulong niyang sabi.Huminga ako ng malalim. I don't know how to react. Masakit, pero kaya namang tiisin iyon. Mas nasaktan pa ako nung makita si Blake na may kasamang babae at hawak niya ito sa bewang na parang isang bagay na madaling mabasag. Tumango ako at ibinalik ang tingin sa aking mga paa. "Kailan pa?" tanong ko na hindi niya sinagot, nakatingin lang siya sa akin. "Kailan mo pa ako ginagago?" dagdag ko pa. Nate was my first best of friend, first crush and first love. Naiimagine ko na nga ang sarili ko noon na ikinakasal sa kanya, at bumubuo ng pamilya, and that thought pushed me to pursue what I want and earn for that, na mukhang ako lang ang nag iisip ng para sa future naming dal
Kinabukasan ay nagising ako na parang hinahalukay ang tiyan ko. Napabalikwas ako ng bangon at tinungo ang banyo, wala akong maisuka dahil wala naman akong kinain mula kahapon kundi tubig lang. Nang umayos ang pakiramdam ay tumayo ako at naghilamos.Ano ba to? Kahapon pa ito, ah?Napa angat ako ng tingin sa repleksyon ko sa salamin nang may napagtanto. Magdadalawang buwan na akong hindi dinadatnan!Shit!Bumalik ako ng kwarto at kinuha ang cellphone ko kung saan pwede kong makita kung kailan ang huling regla ko at kailan ang susunod.Dapat nung isang linggo ay dinatnan na ako, pero bakit hanggang ngayon ay wala? Hindi kaya ay nahuli lang?Kumabog ang dibdib ko. Inalala ko ang isang gabing hindi inaasahang pagtatagpo namin ni Blake na nauwi sa hindi inaasahang pagtatalik.Shit!Inayos ko ang sarili at naligo. Pagkatapos ay nagbihis ako ng simpleng puting t-shirt at maong na pantalon. Lumabas ako ng bahay at naghanap ng sasakyan patungo sa pharmacy. Kailangan kong kumpirmahin ito dahil k