A CEO's Hidden Legacy

Dumilat ako sa medyo dim na room. Light gray ang kulay ng dingding nito at may nakasabit na drum typed chandelier, iginala ko ang mga mata at nakita ang isang lampshade na tanging nagbibigay liwanag sa buong kwarto.Pilit kong itinayo ang sarili, napahawak ako sa ulo at napapikit dahil sa naramdamang sakit ng ulo, agad ding napabalik ng higa sa kama nang biglang nahilo.Init ng katawan ang naramdaman ko sa aking tabi pagkahiga. Wait, may katabi ako? Oh my God! Memories from what happened last night came rushing down. Napalingon ako sa lalaking mahimbing ang tulog sa tabi, walang suot na pang itaas at kakarampot na kumot lang ang nakatapis sa kanyang pang ibaba. I give in to a stranger last night! I give my all to this handsome stranger last night!Nataranta ako, wala akong ibang maisip kundi ang umalis sa kwartong ito ng mabilis kahit pumipintig sa sakit ang ulo. Dinampot ko ang mga damit na nagkalat sa sahig at dali daling nagbihis, pagkatapos ay kumaripas ng takbo palabas para pumar

“Ayoko nga!” napapadyak ako habang kausap si Ericka sa telepono. Tinawagan ko siya nang makauwi sa bahay at sa kaniya ibinunton ang kanina ko pang pinipigilan na galit.Nang makaalis ako sa lugar kung saan nangyari iyong sa amin ni Blake Dawson ay pinagdasal ko na sana ay hindi na mag krus ang landas namin, kaya laking gulat ko nang malaman na pinsan pala siya ng boss ko. At ang malaman na siya ang tatayong CEO sa kumpanyang pinag tatrabahuan ko ay talaga namang nakakabaliw para sa akin.“E bakit nga? Wala naman ibang gagawin iyon doon kundi mag trabaho, unless gusto mo maulit iyong-““Hindi na mauulit iyon!” napataas ang boses kong pinutol ang anumang sasabihin niya.“Iyon naman pala, e. Anong pinuputok ng butsi mo riyan?”Huminga ako ng malalim. Ano nga ba ang problema ko? Isang buwan ko lang namang pagsisilbihan ang lalaking pinagbigyan ko ng sarili, at kung lalagyan ng matayog na bakod sa pagitan namin ay paniguradong hindi na mauulit ang nangyari.Hindi ko alam kung anong magigin

"I'm.." nilingon ko si Nate nang basagin niya ang katahimikan. Pumasok sa loob si Criza nang ilang sandali matapos akong makita sa gate. Walang kibo niyang iniwan si Nate doon na nakanganga habang nakatingin din sa akin, kaya nilapitan ko siya at umupo sa kaniyang tabi. "S-sorry...." nanginginig at pabulong niyang sabi.Huminga ako ng malalim. I don't know how to react. Masakit, pero kaya namang tiisin iyon. Mas nasaktan pa ako nung makita si Blake na may kasamang babae at hawak niya ito sa bewang na parang isang bagay na madaling mabasag. Tumango ako at ibinalik ang tingin sa aking mga paa. "Kailan pa?" tanong ko na hindi niya sinagot, nakatingin lang siya sa akin. "Kailan mo pa ako ginagago?" dagdag ko pa. Nate was my first best of friend, first crush and first love. Naiimagine ko na nga ang sarili ko noon na ikinakasal sa kanya, at bumubuo ng pamilya, and that thought pushed me to pursue what I want and earn for that, na mukhang ako lang ang nag iisip ng para sa future naming dal

Nangyari nga ang gusto niyang mangyari, inihatid niya ako sa apartment ko at nakakagulat na alam niya kung saan ako nakatira. Wala na nga lang akong naging panahon para tanungin pa iyon dahil mukhang nagmamadali siya.Pumasok ako sa apartment nang hindi ko na natanaw ang kaniyang sasakyan. Naligo ako at nagbihis bago kumain ng hapunan. Isang de lata na lang ang natira. Kailangan ko na rin mag grocery. Isasabay ko na lang bukas pagkatapos ko magpa check up. Pagkatapos ko kumain at ligpitin ang pinagkainan ay inilista ko ang mga kailangan ko dito sa bahay para mabili kinabukasan, pagkatapos ay pumunta na ako sa aking kwarto para makapag pahinga. Humiga ako sa kama at kinumutan ang sarili at dahil siguro sa pagod sa maghapon ay agad akong dinapuan ng antok at nakatulog kaagad.Sa kalagitnaan nang mahimbing kong tulog ay naalimpungatan ako sa nag iingay kong telepono. Antok na antok pa ako ngunit ang pag tunog ng cellphone ay nakakairita sa aking pandinig.Kunot noo kong dinampot ang c

Hindi magkamayaw ang kung anong mararamdaman ko. Bumalik ako sa aking lamesa pagkatapos ng masayang tanghaliang iyon kasama si Blake. Titig na titig siya sa akin kanina habang kumakain ako. Ang mga mata ay nagpapakita ng tuwa at mangha. Noon ko lang siya nakita ng ganoon. Madalas kasi ay lagi siyang naka kunot noo at hindi maipinta ang mukha. Naiisip ko tuloy, siguro ay ganoon siya kay Hailey.I can imagine how he stare at her. Smiling while she's talking. Nangingislap ang mga mata tuwing nakatingin kay Hailey, o kapag kumakain din ito.I can't help my heart from breaking apart because of that thought. Hindi ko maisip o maitsura ang magiging buhay kapag wala si Blake sa tabi. Kapag umalis ako, at naging sila ni Hailey.Ngunit ang isang hampas lupa na kagaya ko ay hindi dapat nag hahangad ng isang mataas na katulad ni Blake. Hindi iyon tama.Alas tres ng hapon nang katukin ko muli ang opisina ni Blake. "Sir-i mean, Blake, it's time for your meeting with the marketing team," sambit ko, n