Kabanata 50

Sunud-sunod na gabi akong nagkukulong sa kwarto, nag-iisip kung ano pa ang pwede kong gawin para maibalik ang mga alaala ni Blake. Pakiramdam ko, ang bawat araw ay lumalayo kami sa isa’t isa. Parang may iba nang humahawak sa kanyang kamay, at hindi ko alam kung paano siya babawiin.

Isang araw, naisip kong puntahan ang lumang lugar kung saan kami unang nagkita. Baka sakaling bumalik ang mga alaala sa kanya kung dadalhin ko siya roon. Nagmadali akong pumunta sa ospital, puno ng pag-asa.

Pagdating ko, nakita ko siyang nakaupo sa may bintana, nakatingin sa labas. Inisip ko kung ano ang tumatakbo sa isip niya—may alaala kaya kaming naglalaro sa kanyang isipan? Lumapit ako nang dahan-dahan, at paglingon niya, napatitig siya sa akin.

“Aleyah,” sabi niya, na may halong pagkalito at lungkot.

“Yes, Blake. Nandito ako,” sagot ko, pilit na ngumingiti. “Naalala mo na ba ako?”

“Parang… may mga alaala akong dumadaloy pabalik, pero malabo pa rin,” sagot niya, halatang may pag-aalinlangan. “Ba