เขา สูญเสียคนรักจากอุบัติเหตุ และ เขา ผู้ป่วยโรคหัวใจที่รอรับการบริจาคหัวใจ และการบริจาคหัวใจจากหญิงสาวปริศนา และเรื่องแปลกประหลาดรอบตัวเขา
View Moreคำเตือน : ฉากความสัมพันธ์ทางเพศอย่างโจ่งแจ้ง20++ยามพระอาทิตย์ตกดิน ค่ำคืนมิดมาเยือน สายลมพัดผ่านผ้าม่านมู่ลี่เข้าไปในห้อง ปรากฏร่างทั้งสองกอดนัวเนียกันอยู่บนเตียงกว้าง ริมฝีปากสัมผัสกันอย่างหยาบโลน มือแกร่งลูบไล้ไปตามร่างกายของคนรัก "อื้อ!.." ร่างขาวสะดุ้งเฮือกเมื่อคนพี่ลูบรั้งเสื้อสีขาวสะอาดตาขึ้นจนมากองที่ปลายคาง ก่อนถอนจูบออกเลื่อนลงไปครอบครองยอดอกสีเข้ม มีนิ้วมืออีกข้างก็ไปสะกิดยอดอกอีกข้างระรัว อาทิตย์รัวลิ้นลงยอดอกก่อนจะลากลิ้นลงมาหยุดอยู่สะดือแล้ววนจูบบริเวณนั้นหลายรอบ ใบหน้าเลื่อนขึ้นมาสบตาหวานฉ่ำของคนใต้ร่าง เอื้อมมือไปจับมือน้องมาดอมดมไล้สัมผัสตั้งแต่ปลายนิ้วจนถึงฝ่ามือแล้วก้มลงมาตะโบมจูบปากคนน้อง "อื้อ! " รสจูบที่หวานฉ่ำทำให้ดาวเหนือครางออกมา เรียวลิ้นของคนพี่ตวัดเกี่ยวพันอยู่ในปากของเขา มือเรียวยกมือขึ้นไปปลดซิปกางเกงให้คนด้านบน เสียงรูดซิปกางเกงดังขึ้น อาทิตย์รีบตะบบมือคนน้องไม่ให้มากไปกว่านี้ " ใจร้อน " คนพี่ว่าแต่ก็ยันตัวขึ้นไปถอดกางเกงออกตามใจคนน้อง เหลือเพียงกางเกงในสีดำสนิทติดท่อนล่างเอาไว้ ก่อนจะขยับตัวขึ้นคร่อมร่างน้องแล้วก้มลงไปจูบปากคนน้องหนักๆ " ชอบจ
ปัง!! ประตูห้องถูกปิดอย่างรุนแรงพร้อมร่างของทั้งสองนัวเนียกันอย่างไม่มีใครยอมใคร มือของดาวเหนือรุมปลดกระดุมเสื้อของคนพี่อย่างรวดเร็ว อาทิตย์ก็ไม่น้อยหน้าลอกคราบคนน้องจนตัวเปลือยเปล่าโดยที่ปากไม่ผละออกจากกันเลยแม้แต่น้อยริมฝีปากค่อยไปเลื่อนลงมาอยู่ที่ซอกคอพรมจูบไปทั่วจนขึ้นรอยๆ ประปราย ฝ่ามือกอบกุมแก่นกายขนากพอดีมือของคนน้องก่อนจะสาวขึ้นลงตามความยาวเรียงเสียงครางจากดาวเหนือได้เป็นอย่างดี ในขณะที่ปากก็ค่อยๆ เลื่อนลงมาหยุดอยู่ตรงหน้าอก หัวนมสีเข้มเด่นชูชันล่อตาล่อใจ ลิ้นร้อนลากยาวไปวนหัวนมสีเข้ม อีกคนก็นิ้วมือของอาทิตย์เล่นงาน ดาวเหนือถูกเล่นงานทั้งบนทั้งล่างก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากส่งเสียงร้องคราง"อ๊า!" มือทั้งสองข้างขยุ้มผมคนพี่เพื่อระบายความเสียวซ่าน ก่อนจะใช่มือผลักอีกฝ่ายให้นอนราบกับพื้น ดาวเหนือนั่งคร่อมร่างสูงเอาไว้ นิ้วเรียวค่อยๆ ลากจากหน้าผาก จมูกโด่งสวย ริมฝีปากหนาเป็นทรงก่อนจะค่อยๆ เริ่มมาหยุดอยู่ตรงหัวเข็มขัด ในขณะที่เขาเปลือยเปล่าไปทั้งตัว แต่อีกคนกลับเปลือยแค่ท่อนบน ดาวเหนือจงใจบดสะโพกเสียดสีแก่นกายใหญ่ของอีกคนที่อยู่ใต้ร่มผ้าอย่างช้าๆ เรียกเสียงครางในลำคอของคนพี่ได้เป็นอย่าง
นับตั้งแต่นั้นมาอาทิตย์ก็เข้ามาอาศัยอยู่ที่บ้านของดาวเหนือและประจงกับดวงดาราก็รับรู้และอนุญาตให้ชายหนุ่มได้เข้ามาพักอาศัย ทางด้านอาทิตย์ไม่ต้องอาศัยอยู่ที่บ้านคนรัก เขาก็ไม่ได้นิ่งดูดาย วันไหนที่เขาว่างเขาก็จะลุกเข้าครัวมาทำอาหาร ด้วยฝีมือทำอาหารของเขาทำให้ผู้อาวุโสทั้งสองติดใจรถมือของอาทิตย์เป็นอย่างมาก แล้ววันไหนที่เลิกงานไม่ดึก หรือไม่ติดทำโอที เขาก็จะไปรับดาวเหนือที่มหาวิทยาลัยเป็นประจำ " มื้อเย็นของวันนี้เป็นอะไรดีครับ" ชายหนุ่มหันมาถามคนน้อง ในขณะที่กำลังขับรถกลับบ้าน " อืม....อะไรก็ได้ครับ ถ้าได้กินฝีมือพี่ ผมชอบกินทุกอย่างเลย" ได้ยินคำตอบของคนน้อง เขาก็ยิ้มบางๆ "ปากหวานแบบนี้ แสดงว่าอยากกินเมนูพิเศษแน่ๆ ใช้ไหม" ดาวเหนือหันไปมองชายหนุ่มด้วยสายตาซุกซน "ก็พี่ทำอะไรก็อร่อยนี่ครับ จะเมนูธรรมดาหรือพิเศษ ผมก็กินหมด""งั้นวันนี้พี่ขอลองทำแกงส้มชะอมกุ้งดีไหม หรืออยากกินแบบฝรั่งบ้าง" เขาถาม พร้อมเอื้อมมือมาปรับแอร์ให้เย็นขึ้น"แกงส้มก็ดีครับ ผมชอบกินชะอม แต่...ถ้าพี่เหนื่อยจากงาน ไม่ต้องทำก็ได้นะครับ เราสั่งอะไรง่ายๆ มากินก็ได้""ไม่เหนื่อยหรอก พี่อยากทำให้เหนือกับพ่อแม่ได้กินอาห
คิดถูกหรือคิดผิดนะ....เบื้องหน้าเขาคือบ้านเดี่ยสองชั้น พื้นที่ไม่กว้างมากนัก มีสนามหญ้าและต้นไม้ใหญ่คอยให้ร่มเงา บ้านของคนรักของเขาเอง อาทิตย์ ไม่กี่วันก่อนอยู่ดีๆชายคนรักก็พูดขึ้นมาว่า"ไปบ้านพี่ไหม" ครั้งแรกที่ได้ยินเขาก็รู้สึกแปลกใจที่คนพี่ชวนเขาไปที่บ้าน และเขาก็ตอบตกลงไปทันที "พร้อมไหมครับ" อาทิตย์จับมือคนน้องแน่น พลางมองเข้าไปในตัวบ้านด้วยสายตามุ่งมั่น "พร้อมครับ" ทั้งสองประสานมือเข้าหากัน ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน "แก..พามันมาที่นี่ทำไม" ศักดิ์ชาย บิดาผู้ให้กำเนิดของอาทิตย์พูดขึ้นเสียงเย็น "น้อง..ไม่ใช่'มัน'นะครับพ่อ เขาคือคนที่ผมรัก พี่ผมพาน้องมาในวันนี้ก็เพราะอยากให้พ่อได้สัมผัสน้อง ได้รู้จักน้องมากขึ้น" ชายหนุ่มพูดเสียงเข้มพลางกุมมือน้องแน่นขึ้น ศักดิ์ชายยืนขึ้นด้วยความโกรธ ใบหน้าของเขาแสดงถึงความไม่พอใจเป็นอย่างมาก"เด็กผู้ชายเนี่ยนะ ที่แกบอกว่ารัก ทุเรศ" "พ่อครับ..ให้เกียรติน้องหน่อยครับ" "ให้เกียรติหรอ..หึ!" ศักดิ์ชายหัวเราะในลำคอ ยืนกอดอกมองดาวเหนือด้วยแววตาเหยียดหยาม จนอาทิตย์เอาตัวเข้ามาบังน้องไว้ "อย่าใช้สายตามองน้องแบบนี้นะครับ" "ทำไมฉันจะมองไม่ได้... เพ
หลังจากจบคลาส ดาวเหนือเดินออกมาพร้อมเพื่อนๆ ทั้งสามคน เหล่านิสิตคนอื่นๆก็ทยอยออกจากห้อง"พวกมึง...ไปไหนกันต่อป่ะ" ชาญหันมาถามเพื่อนๆ “ไว้คราวหน้าละกันนะ เราต้องกลับบ้านก่อน” ดาวเหนือออกตัวคนแรก เขาไม่อยากเถลไถลทำให้พ่อกับแม่ต้องเป็นห่วง"กูต้องไปทำงานพิเศษว่ะ...ตังไม่พอใช้" สาลี่ยิ้มแหย เอามือเกาแก้มเบาๆ ช่วงนี้เธอใช้เงินมือเติบไปหน่อย ไม่กล้าโทรไปขอแม่อีกเลยต้องหางานพาร์ทไทม์ทำ"อะไรวะ....แล้วมึงล่ะวายุ" ชาญหันมามองความหวังเดียวของเขา ทว่า....."กูก็ต้องกลับไปอ่านหนังสืออ่ะ...ไปก่อนนะ" วายุโบกมือลาชาญ ก่อนจะเดินกลับหอพักทันที ชาญที่มองเพื่อนๆแยกย้ายกันไปคนละทิศคนละทาง เขาคร่ำครวญออกมา"พวกแม่ง...ทิ้งกูเฉย" ว่าจะชวนไปเที่ยวสักหน่อย ดันมีเพื่อนเป็นพวกเด็กอนามัยซะได้ เซ็งจัด....ดาวเหนือออกมารอรถรับส่งบริเวณหน้าตึก เสียงริงโทนโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูปรากฏชื่อ _อาทิตย์_ นิ้วเรียวกดรับสายด้วยรอยยิ้ม"ว่าไงครับ" "กลับบ้านยังครับ" ปลายสายถามขึ้นด้วยเสียงอ่อนโยน"ยังครับ....รอรถรับส่งอยู่" "งั้น..รอแป๊บนึงเดี๋ยวพี่ไปรับ" "ไม่เป็นไรครับ....พี่พักเถอะ" "ไม่เป็
แสงแดดอ่อนๆ ทอดยาวลงบนพื้นถนนหน้ามหาวิทยาลัย ดาวเหนือยืนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่บริเวณจุดรับส่งนักศึกษา หลังจากร่ำลาเพื่อนสนิททั้งสามสาลี่ วายุ และชาญที่แยกย้ายกลับบ้านคนละทาง“ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะเหนือ อย่าลืมเอาหนังสือที่อาจารย์แนะนำมาให้ดูด้วยล่ะ” สาลี่โบกมือลาเพื่อนๆเป็นคนสุดท้าย แล้วขึ้นรถของวินมอเตอร์ไซค์กลับหอพัก“ได้สิ แล้วเจอกันนะ” ดาวเหนือโบกมือลาเพื่อนสาว หลังจากที่เพื่อนทุกคนกลับไปหมดแล้ว ก็เหลือแต่เขาที่นั่งรออยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ดาวเหนือเอามือล้วงหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าแล้วส่งข้อความหาคนรัก"ถึงไหนแล้วครับ" รอไม่นานนักก็มีข้อความเด้งเข้ามา“ถึงแล้วครับ ออกมารอได้เลย”ดาวเหนือหันซ้ายหันขวา ก่อนจะเห็นรถคันคุ้นเคยขับเข้ามาเทียบตรงหน้า เขาเปิดกระจกลงพร้อมรอยยิ้มอบอุ่นที่เขาไม่เคยเบื่อมอง“คนหล่อขึ้นรถได้ครับ” อาทิตย์โผล่หน้าออกมาเล็กน้อยก่อนจะส่งยิ้มให้คนรักอย่างอบอุ่น“แล้วคนไม่หล่อต้องนั่งท้ายกระบะไหมครับ” คนน้องทำหน้าเข้ม นั่งกอดอกมองคนในรถอย่างท้าทาย“แบบนี้..ต้องนอนใต้กระโปรงรถครับ" ซึ่งคำพูดของคนพี่ ดาวเหนือก็หลุดยิ้มออกมา "กวนนักนะ" "แล้วคนหล่อจะขึ้นรถไม่ได้หรือยังครับ..หรือ
"ใกล้จะถึงบ้านแล้ว..อยากไปไหนอีกหรือเปล่า" อาทิตย์ถามขึ้น ยิ่งระยะทางเริ่มใกล้ที่หมายมากขึ้นเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งอยากให้เวลามันช้าลงเท่านั้น"แล้ว..พี่มีที่ที่ชอบไหมครับ" "มีสิ...เดี๋ยวพี่พาไป" พูดจบอาทิตย์ก็ตีไฟเลี้ยว พร้อมขับรถไปที่ที่เขาชอบมาเดินเล่น เขาขับตรงมาที่ย่านนึง ที่ประดับประดาไปด้วยไฟประดับหลากสี มีร้านค้าเปิดอยู่ข้างกัน มีทั้งร้านของเล่น ของทานเล่น รวมไปถึงร้านน้ำตาลปั้นที่เขาชอบ ดาวเหนือเดินนำหน้าคนพี่ไปด้วยอาการตื่นเต้น ถนนเต็มไปด้วยผู้คนเดินไปมากันอย่างคึกคัก ภาพแบบนี้เขาเคยเห็นแต่ในทีวีในโรงพยาบาล"พี่ดูสิ..ร้านนั้นน่าสนใจจังเลย ขณะที่ถามดวงตากลมโตนั่นเปล่งประกายความสุขเล็กๆออกมา ทำให้อาทิตย์คิดถูกที่พาคนรักมาที่นี่ ดาวเหนือหยุดที่ร้านขายของกระจุกกระจิก แสงไฟจากหลอดเล็กๆ ส่องไปบนโต๊ะขายของจนดูอบอุ่น "พี่ว่าพวงกุญแจอันนี้น่ารักไหม" ว่าแล้วก็หยิบพวงกุญแจรูปกบเคโระขึ้นมา "น่ารักครับ แต่พี่ว่าน้องน่ารักกว่า" แหม...ยังจะมีเวลาหยอดเขาอีก ดาวเหนือหันขวับมาหาคนพูด"พี่นี่...เวลาแบบนี้ยังจะมาเล่นมุกอีกนะครับ" "พี่พูดจริงนะครับ....ว่าแต่เราชอบตัวไหน พี่จะซื้อให้" "คร
เช้าวันใหม่ที่สดใส อาทิตย์จอดรถใหม่เอี่ยมไว้หน้าบ้านของดาวเหนือ รถยนต์สีเทาเข้มสะท้อนแสงอาทิตย์วาววับ ด้านในมีกลิ่นหนังใหม่และความหอมอ่อนๆ ของน้ำหอมที่เขาชอบใช้ กระจกทางด้านคนขับถูกลดลงเผยให้เห็นเจ้าของรถที่อยู่ภายใน"พร้อมหรือยังครับ...ถ้ายังไม่พร้อมเนี่ย พี่จะขอยืมตัวไปเที่ยวเล่นรอบเมืองสักหน่อย"พร้อมแล้วครับ..ว่าแต่พี่ออกรถใหม่เนี่ย..ไม่ลำบากใช่ไหมครับ" คนน้องเดินออกมาพร้อมกับกระเป๋าสะพาย เห็นรถใหม่เอี่ยมของอาทิตย์ก็รู้เลยว่าคนพี่เพิ่งไปออกรถใหม่มา "ไม่ลำบากหรอกครับ...รถคันนี้พี่ซื้อสดน่ะ ไม่อยากเป็นหนี้เพิ่ม แค่ค่าบ้านพี่ก็ขนลุกแล้ว" ดาวเหนือหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเปิดประตูรถและนั่งลง "หืม หอมจัง...นี่พี่ไปอบขนมปังไว้ในรถเหรอครับ" "น้ำหอมครับ กลิ่นใหม่เหมือนรถเลย เข้ากันดีไหม" อาทิตย์ถามอีกคน "เข้ากันดีครับ แต่ถ้าพี่ขับเร็วเดี๋ยวผมจะเวียนหัวแทน" ดาวเหนือแกล้งทำหน้าจริงจัง ทั้งคู่หัวเราะเบาๆ อาทิตย์ปรับกระจกมองข้าง ก่อนจะออกตัวอย่างนุ่มนวล เสียงเพลงแจ๊สเบาๆ ในรถช่วยเพิ่มบรรยากาศสดชื่นระหว่างการเดินทางระหว่างทางไปมหาวิทยาลัย ดาวเหนือจับมือที่เกียร์ของอาทิตย์เล่น "รถคันนี้ดูสมบ
แสงแดดอ่อนๆ ยามเช้าสาดส่องผ่านผ้าม่านบางๆ ในห้องนอนของดาวเหนือ ชายหนุ่มลืมตาขึ้นช้าๆ เมื่อรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แนบชิดอยู่ข้างกาย เขาหันไปมองคนรักที่ยังหลับสนิท ใบหน้าของดาวเหนือดูสงบเหมือนเด็กน้อยอาทิตย์ยิ้มออกมา เขายกมือขึ้นเบาๆ ลูบเส้นผมของอีกฝ่าย พลางกระซิบเบาๆ"เช้านี้เราดูเหนื่อยนะ... หรือพี่ทำให้เหนื่อยไปหน่อย"เสียงของอาทิตย์ทำให้ดาวเหนือค่อยๆ ลืมตาขึ้น ดวงตาเรียวปรือๆ มองมาที่เขา "หยุดพูดไปเลย!...เพราะพี่นั่นแหละ" เขาพูดเสียงงัวเงีย พลิกตัวหันหลังให้คนพี่ทันที อาทิตย์หัวเราะเบาๆ เขาผิดเองกว่าจะหยุดก็เกือบเช้าจะโดนงอนก็ไม่แปลก "นอนไปเถอะครับ แต่พี่ขอหอมหน่อยได้ไหม จะได้มีกำลังใจไปทำงาน"ดาวเหนือทำหน้ามุ่ยแต่ก็ยื่นแก้มให้ด้วยความขี้เกียจ อาทิตย์ฉวยโอกาสจูบเบาๆ ที่หน้าผากก่อนจะลุกจากเตียง"พี่จะลงไปชงกาแฟ เผื่อเราตื่นแล้วอยากได้อะไรอุ่นๆ ดื่ม" "ครับ เดี๋ยวตามลงไป..."อาทิตย์ลงมาข้างล่างพร้อมชุดนอนของดาวเหนือก่อนจะพบว่าประจงและดวงดารานั่งอยู่ในห้องรับแขก ดวงดาราและประจงนั่งสงบนิ่ง อาทิตย์ก้มศีรษะต่ำแล้วเดินเข้าไปหาอย่างนอบน้อม " นอนกับดาวเหนือหลับสบายดีนะอาทิตย์" ดวงดาราเ
เสียงเครื่องวัดชีพจรดังสม่ำเสมอในห้องพักผู้ป่วย ดาวเหนือนอนนิ่งอยู่บนเตียง ความทรงจำเกี่ยวกับช่วงก่อนการผ่าตัดยังคงหลอกหลอนเขาดาวเหนือเป็นผู้ป่วยโรคหัวใจระยะสุดท้าย เขาใช้เวลาส่วนใหญ่ในโรงพยาบาล ร่างกายของเขาอ่อนแอจนแทบไม่เหลือพลังที่จะลุกขึ้น"เรายังมีโอกาสใช่ไหมครับหมอ?" เขาเคยถามคำนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าหมอถอนหายใจด้วยสีหน้าเคร่งเครียด "ความหวังยังมีครับ ถ้าเราได้รับผู้บริจาคหัวใจในเวลาที่เหมาะสม"เวลาผ่านไปทุกวัน ดาวเหนือเฝ้ารอด้วยความหวังและความกลัว เขาอยากมีชีวิตอยู่ต่อ แต่ก็รู้ดีว่าการรอดชีวิตของเขาต้องแลกกับชีวิตของใครบางคนและแล้ววันหนึ่งข่าวดีก็มาถึง "ดาวเหนือ เราพบผู้บริจาคหัวใจแล้ว คุณเตรียมตัวสำหรับการผ่าตัดได้เลย"ในขณะที่หมอพูด ดาวเหนือนิ่งงัน หัวใจเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกขัดแย้ง เขายินดีที่ชีวิตจะได้รับการต่ออายุ แต่ในขณะเดียวกัน เขารู้ดีว่าการช่วยชีวิตของเขาเกิดขึ้นจากการสูญเสียของคนอื่นหลังจากการผ่าผัด เสียงเครื่องวัดชีพจรดังต่อเนื่องในห้องพักผู้ป่วย ดาวเหนือนอนนิ่งอยู่บนเตียงในห้องผู้ป่วยพิเศษ เขายังจำวันแรกที่เขาตื่นขึ้นมาได้หลังการปลูกถ่ายหัวใจ ความรู้สึกเหมือนร...
Comments