ตอนที่2

ตอนที่ 2: หัวใจที่เปลี่ยนไป

---

หลังการตายของดวงจันทร์ อาทิตย์เหมือนถูกตัดขาดจากโลกที่เขาเคยรู้จัก ชีวิตประจำวันของเขาแปรเปลี่ยนจากความมีสีสันไปสู่ความเงียบเหงา

ในอดีต อาทิตย์เป็นคนที่เพื่อนฝูงชื่นชม เขาเป็นหัวใจของกลุ่ม ไม่ว่าปัญหาใดจะเกิดขึ้น เขามักเป็นคนแรกที่ช่วยแก้ไขและเป็นคนสุดท้ายที่ทำให้ทุกคนหัวเราะได้ แต่ตอนนี้ เพื่อนของเขาเริ่มสังเกตถึงการเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจน

ที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่งในเช้าวันเสาร์ เพื่อนสนิทของอาทิตย์สามคนพยายามชวนเขาออกมานั่งเล่น แต่บรรยากาศกลับไม่เหมือนเดิม

"อาทิตย์....มึงโอเคป่าววะ" ทศ เพื่อนสนิทสมัยเรียนถามขึ้น

อาทิตย์พยักหน้าโดยไม่มองหน้าใคร

"ก็โอเค" คำตอบสั้นๆ และน้ำเสียงราบเรียบของเขาทำให้ทั้งกลุ่มเงียบ

"เราเป็นห่วงนายนะ ตั้งแต่จันทร์ไป นายก็ไม่เหมือนเดิมเลย" มายพูดพร้อมวางมือลงบนไหล่เขา

อาทิตย์ยิ้มจางๆ แต่ในดวงตาไม่มีประกายความสุข

"ขอบคุณนะที่ห่วง แต่ฉันแค่...ต้องใช้เวลา"

หลังจากวันนั้น อาทิตย์กลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมๆ ตื่นเช้ามองรูปถ่ายของดวงจันทร์บนโต๊ะทำงาน ก่อนออกไปทำงานที่เขาไม่มีแรงบันดาลใจอีกต่อไป

กลางคืนมักเป็นเวลาที่เขารู้สึกเจ็บปวดที่สุด เขานั่งมองท้องฟ้าผ่านหน้าต่างห้องนอน คิดถึงเธอ และตั้งคำถามว่าทำไมโชคชะตาถึงใจร้ายกับเขาเช่นนี้

"จันทร์ ถ้าเธอยังอยู่ ชีวิตเราคงไม่ว่างเปล่าแบบนี้"

ในอีกฟากหนึ่งของเมือง ดาวเหนือใช้ชีวิตที่ดูเหมือนปกติหลังจากการผ่าตัดหัวใจ แต่ในความเป็นจริง ชีวิตของเขาไม่ได้กลับมาสงบสุขดังที่เขาคาดหวัง

ทุกคืน ดาวเหนือต้องเผชิญกับความฝันเดิมๆ ที่เหมือนจริงราวกับเป็นความทรงจำของตัวเขาเอง

ในความฝัน เขาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่กลางทุ่งดอกไม้ เธอแต่งชุดสีขาว ใบหน้าของเธอเปล่งประกาย แต่ในดวงตากลับเต็มไปด้วยความโศกเศร้า

"ช่วยฉันด้วย..." เสียงเธอก้องในหัวของเขา

ดาวเหนือพยายามจะถามเธอว่าเธอคือใคร แต่ทุกครั้งที่เขาอ้าปากพูด เสียงของเขากลับไม่ออกมา เขารู้สึกเหมือนตัวเองถูกดึงออกจากความฝันนั้นอย่างกะทันหัน

เมื่อเขาสะดุ้งตื่นตอนกลางดึก ใจของเขาเต้นแรง น้ำเหงื่อชุ่มไปทั่วตัว รู้สึกเหมือนมีบางอย่างอยู่ในอกที่เขาไม่สามารถปลดปล่อยออกมาได้

"ฝันแบบนี้อีกแล้ว” เขาพูดกับตัวเอง

วันรุ่งขึ้นเขาโทรชวนเพื่อนสนิทออกมานั่งคุยแลกเปลี่ยนชีวิตประจำวันกัน ที่ร้านคาเฟ่แห่งหนึ่ง

" ไงมึง.... ผ่าตัดเป็นยังไงบ้างวะ" น้ำมนต์ เอ่ยถามเพื่อนสนิท

"ก็ดี... หัวใจเข้ากับร่างกายกูดี เหมือนไม่ได้ผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจเลย"

" หืม...ก็ดีแล้วนี่ แล้วทำไมสีหน้ามึงเป็นอย่างงั้น" ดาวเหนือหลุบตาลง แล้วบอกออกไปว่า

" ตั้งแต่กูได้หัวใจดวงนี้มา กูก็ฝันแปลกๆถึงผู้หญิงคนนึง ฝันแบบนี้ทุกคืนเลยอ่ะ"

" ทุกคืนเลยหรอวะ"

"อืม..ทุกคืน "

“แล้วมึง...ไม่คิดบ้างเหรอว่าความฝันพวกนี้อาจเกี่ยวกับหัวใจใหม่ของมึง.. เจ้าของหัวใจดวงนี้" น้ำมนต์สิไปที่หน้าอกข้างซ้ายของเพื่อนสนิท จนทำให้ดาวเหนือเงียบไปชั่วขณะ เขาเริ่มคิดว่าหัวใจใหม่นี้อาจมีเรื่องราวบางอย่างที่เขาจะต้องหาคำตอบ

เช้าวันหนึ่งที่อากาศสดชื่น ดาวเหนือตัดสินใจไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านของเขา เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงเลือกสถานที่นี้ แต่ในใจลึกๆ เขารู้สึกว่าที่นี่อาจช่วยให้เขาสงบใจได้

แต่ก็น่าแปลกทั้งที่เขามาที่นี่เป็นครั้งแรก ทว่า..เขากลับรู้สึกคุ้นเคยเหมือนมาที่นี่เป็นประจำ กลิ่นที่สดชื่นของธรรมชาติทำให้ดาวเหนือรู้สึกดีขึ้นมาอย่างประหลาด

"น่าจะมาที่นี่บ่อยๆแฮะ..." ชายหนุ่มพูดพึมพำเบาๆ

ในมุมเดียวกันของสวน อาทิตย์เดินมาอย่างไร้จุดหมาย เขามักมาที่นี่เพราะมันเป็นสถานที่ ที่เขาและดวงจันทร์เคยมาใช้เวลาร่วมกัน ความทรงจำที่เคยมีความสุขกลับกลายเป็นเงาที่ย้ำเตือนถึงความว่างเปล่า

ระหว่างที่ทั้งสองคนเดินสวนกัน ดาวเหนือหยุดนิ่งเมื่อสายตาเขาสะดุดกับอาทิตย์

“ผู้ชายคนนั้น...” เขาพึมพำเบาๆ

อาทิตย์เดินผ่านดาวเหนือไปโดยไม่ได้สังเกตอะไร แต่ทันใดนั้น ดาวเหนือรู้สึกถึงบางสิ่งในใจที่เขาอธิบายไม่ได้ มันเหมือนกับว่าเขารู้จักผู้ชายคนนี้

ดาวเหนือหันไปมองแผ่นหลังของอาทิตย์ที่เดินห่างออกไป แต่ไม่กล้าเรียกไว้ ความรู้สึกสับสนทำให้เขายืนอยู่ตรงนั้นอยู่นาน

ขณะเดียวกัน อาทิตย์เองก็รู้สึกถึงสายตาของใครบางคนมองมาที่เขา แต่เขาเลือกที่จะไม่สนใจและเดินต่อไป