Novels by Pornchanok Seehanam

ในวันหยุดสุดสัปดาห์อาทิตย์ชวนดาวเหนือมาใช้วันหยุดด้วยกัน โดยตั้งใจจะให้เป็นวันที่ไม่ต้องคิดถึงงานหรือปัญหาใดๆ เขาขับรถพาดาวเหนือไปที่บ้านพักตากอากาศส่วนตัวริมทะเล บ้านพักมีสวนเล็กๆ ล้อมรอบด้วยต้นไม้เขียวชอุ่ม เสียงคลื่นทะเลดังแว่วๆ ให้ความรู้สึกสงบและอบอุ่น ดาวเหนือยืนมองวิวทะเลจากระเบียงพร้อมรอยยิ้มบางๆ สองครั้งแล้วที่อุีกฝ่ายพามาทะเล"สวยจัง.." "ชอบไหม" คนพี่เดินมาโอบเอวของดาวเหนือจากทางด้านหลังแล้วกระซิบถาม "ชอบครับ" "ดีใจที่ชอบนะ..แต่ที่พี่อยากเห็นมากกว่าวิวทะเลมก็คือรอยยิ้มของเรานี่แหละ" "พี่อาทิตย์!...หยุดแกล้งผมได้แล้วครับ" คนน้องหน้าแดงก่ำ ฝ่ามือตีแขนของอีกฝ่ายดังเพี้ยะ แต่คนขี้แกล้งกลับไม่สะทกสะท้าน เงยหัวเราะเสียงดังลั่น"พี่ไม่ได้แกล้ง..พี่พูดจริงๆ" "หยุดเลยครับ" ดาวเหนือคาดโทษคนพี่ไว้ในใจ ถ้าอีกฝ่ายแกล้งหยอดให้เขาเขินเมื่อไหร่ อาทิตย์โดนเขาเอาคืนแน่"โอเคครับ..พี่ยอมแพ้แล้ว" อาทิตย์ยกมือขึ้นทั้งสองข้างอย่างจำนน รอยยิ้มทะเล้นขี้เล่นทำให้เขาดูหล่อเหลาขึ้นหลายเท่า ทั้งสองยืนชมวิวทะเล มองเกลียวคลื่นปะทะกับชายฝั่ง ลมโชยเอากลิ่นทะเลมาฝากคนบนฝั่ง ให้ความรู้สึกผ่อนคลายแ

หลังจากเลิกงานชายหนุ่มก็มาหาดาวเหนือเหมือนทุกวัน อาทิตย์เดินเข้ามาพร้อมกับของฝากเล็กๆน้อยๆ เดินเข้ามาก็เจอดาวเหนือนั่งเหม่อลอยอยู่ที่ห้องนั่งเล่น" เหนื่อยหรือเปล่าครับวันนี้ " "พี่อาทิตย์" คนน้องหันมามองคนพี่ "เป็นอะไรหรือเปล่า" "เรื่อง...กอหญ้า" คำถามนั้นทำให้เขาเข้าใจทันทีว่าน้องกังวลเรื่องอะไร อาทิตย์ยิ้มบางๆพร้อมอธิบายว่า" กอหญ้าก็แค่มาดูแลพี่ในฐานะผู้ช่วย มีแค่เรื่องงานน่ะ...ไม่มีอะไรหรอก" "แต่ผมรู้สึกว่ามันไม่ใช่แค่นั้น.." คนน้องพูดเสียงเข้ม อกกระเพื่อมไหวขึ้นลงตามลมหายใจ อาทิตย์ถอนหายใจเฮือก " ดาวเหนือ..พี่กับกอหญ้าไม่ได้มีอะไรเกินเลยจริงๆ อย่าคิดมากนะ" "แต่...." "เหนือ..ถ้านายไม่เชื่อพี่ งั้นเราก็เลิกพูดเรื่องนี้เถอะ.พี่ไม่อยากทะเลาะ" ชายหนุ่มรู้ว่าคนน้องหึง แต่เขาก็เหนื่อยล้าจากการทำงานแล้วเหมือนกัน " ผม..ขอโทษครับ ผมแค่กลัวเสียพี่ไป" ดาวเหนือกล่าวขอโทษอีกคนไปที่เขาปล่อยให้อารมณ์นำหน้า ไม่ยอมฟังคำอธิบายของอีกฝ่ายเลย " พี่ไม่มีวันจากนายไปไหนหรอก เชื่อใจพี่ได้ไหม" "ครับ..ผมเชื่อพี่" อาทิตย์ยื่นมือไปจับมือคนน้องอย่างทะนุถนอม "พี่รักเหนือนะ..พี่ไม่ได้พูดเ

เช้าวันหยุดสุดสัปดาห์ อาทิตย์ถือโอกาสไปรับดาวเหนือออกไปเที่ยวตามคำสัญญา คราวนี้ปลายทางคือสวนดอกไม้แห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยดอกไม้หลากสีสันบานสะพรั่ง"นายน่าจะชอบที่นี่นะ ดูสิ ดอกไม้สวยๆ เยอะไปหมดเลย" "ขอบคุณครับ พี่ชอบดอกไม้เหรอครับ" ดาวเหนือยิ้มบางๆพลางหันมาถาม"ไม่หรอก ฉันแค่คิดว่านายเหมาะกับที่นี่" "พูดอีกแล้วนะครับ" อ่า...ชอบพูดทำให้คนอื่นเขินอีกแล้ว เด็กหนุ่มว่าในใจ ใบหน้าร้อนผ่าวเขาแน่ใจว่ามันจะต้องแดงมากแน่ๆ "แล้วไม่ชอบหรอ" "ชิ.."ทั้งสองเดินชมสวนไปด้วยกัน อาทิตย์ถ่ายรูปดาวเหนือที่กำลังมองดอกไม้ด้วยสายตาอ่อนโยน "พี่ถ่ายรูปนายไปอวดคนอื่นได้ไหม จะได้ให้ทุกคนรู้ว่าคนของพี่น่ารักแค่ไหน"คนพี่พูดแซว มือก็กดชัตเตอร์กล้องรัวๆ ดาวเหนือรู้ทันก็เบี่ยงตัวหนี"พี่นี่... ไม่ต้องพูดอะไรแบบนั้นเลยครับ ผมอายนะ" ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ ก่อนเก็บมือถือลงกระเป๋ากางเกง "พี่พูดจริงนะ แต่ถ้านายไม่ให้พี่ถ่าย งั้นพี่เก็บไว้ดูคนเดียวก็ได้" "พี่นี่เอาแต่ใจจัง"หลังจากเดินจนเหนื่อย ทั้งสองก็แวะพักที่คาเฟ่เล็กๆ ในสวน อาทิตย์เลือกเค้กกับกาแฟ ส่วนดาวเหนือเลือกชาและขนมหวาน"นายชอบอะไรหวานๆ เหมือนดวงจันทร์เล

หลังทานข้าวเช้าด้วยกันพวกเขาก็มาคุยกันที่ห้องนั่งเล่น ดวงดาราและประจงก็ดูเหมือนจะเริ่มคุ้นเคยกับอาทิตย์มากขึ้น "อาทิตย์ มาบ่อยๆ แบบนี้ แม่ว่าแม่ต้องเตรียมข้าวเย็นให้เผื่อไว้ทุกวันแล้วละมั้ง" "ยินดีเลยครับ ถ้าแม่อนุญาตให้ผมมาบ่อยๆ ผมก็มาช่วยกินทุกวันแน่นอน" "ข้าวเย็นกินได้ แต่หัวใจลูกแม่ต้องรอหน่อยนะ อย่ารีบร้อนล่ะหนุ่ม" ประจงพูดเสียงเข้ม"ครับคุณพ่อ ผมจะใจเย็นที่สุดเท่าที่ทำได้" อาทิตย์ตัวหดตัวลีบ รอยยิ้มเจื่อนปรากฏขึ้นบนใบหน้าหลังจากพ่อแม่กลับเข้าไปพักผ่อน อาทิตย์และดาวเหนือนั่งคุยกันในสวนหลังบ้าน อาทิตย์นอนเอนหลังอยู่บนเก้าอี้สนาม ส่วนดาวเหนือนั่งอ่านหนังสือข้างๆอาทิตย์ที่นั่งนิ่งอยู่นานก็ยืดแขนแล้วหันมามอง"นี่ นายจะไม่พูดอะไรกับพี่หน่อยเหรอ เห็นอ่านหนังสือเงียบมาตั้งแต่เช้าแล้ว" "พี่อาทิตย์อยากฟังอะไรล่ะครับ" เมื่อเห็นว่าคนน้องยังคงอ่านหนังสือ เขาก็แกล้งทำหน้าบึ้งตึง พูดเสียงเล็กเสียงน้อย"อะไรก็ได้ ขอแค่ไม่เงียบแบบนี้ ฉันเหงานะ" ดาวเหนือหัวเราะเบาะ ก่อนจะปิดหนังสือลง"พี่อาทิตย์นี่เหมือนเด็กเลยนะครับ""ถ้าฉันเป็นเด็ก นายก็เป็นของเล่นของฉันได้ไหม" ว่าแล้วก็เอาแขนโอบเอวคน

เช้าวันใหม่ในวันที่ทุกคนยังต้องเร่งรีบเช่นเคย อาทิตย์ตื่นเช้าขึ้นมาด้วยอารมณ์แจ่มใส ใบหน้าหล่อเหลายิ้มกว้าง ดวงตาประกายความสุข พลางนึกถึงสีหน้าคนน้องเมื่อวาน ร่างสูงสมส่วนในชุดนอนสีน้ำตาลเข้มลายสก๊อต กดส่งข้อความหาคนที่เขาคิดถึงพร้อมรอยยิ้มแต่งแต้มบนใบหน้า"ตื่นหรือยังครับ? อากาศดีขนาดนี้ นายอย่ามัวแต่ขลุกอยู่ในผ้าห่มนะ เดี๋ยวจะสายก่อน" ก่อนจะวางโทรศัพท์วงบนโต๊ะข้างเตียง แล้วหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไปทางด้านดาวเหนือตื่นขึ้นมาก็พบกับข้อความของคนพี่ สายตาอ่านข้อความในมือถือพลางอมยิ้ม เขาเอนตัวพิงหัวเตียงก่อนจะส่งข้อความกลับไป"ตื่นแล้วครับ พี่อาทิตย์เองก็อย่าลืมกินข้าวเช้าด้วยล่ะ""ได้ครับ แต่จะดีมากถ้านายมาช่วยเตรียมให้สักวัน""ฝันไปเถอะครับ"ข้อความจบลงพร้อมกับรอยยิ้มของทั้งสองที่ไม่มีใครเห็น แต่ต่างฝ่ายต่างรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นผ่านตัวอักษรอาทิตย์ยังคงทำหน้าที่อย่างเต็มที่ แต่เพื่อนร่วมงานหลายคนสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของเขา โดยเฉพาะกอหญ้า ผู้ช่วยสาวคนสนิทที่แอบชอบเขามานาน และแน่นอนว่าเธอยังไม่ละความพยายามที่จะพิชิตใจอาทิตย์ วันนี้เธอจึงทำอาหารมาให้อาทิตย์อย่างสุดความสามารถ

เช้าวันจันทร์ที่แสนเร่งรีบ เป็นวันที่ทุกคนไม่อยากให้มาถึง ชาวมนุษย์เงินเดือนต่างเร่งรีบเข้างานกันอย่างขยันขันแข็ง บ้างก็เป็นงานที่รัก บ้างก็เป็นงานที่จำเป็นต้องทำเพราะตัวเองมีภาระหน้าที่ที่จะต้องรับผิดชอบ ร่างของชายหนุ่มเดินเข้ามาในออฟฟิศด้วยใบหน้าสดใส รอยยิ้มติดอยู่ตรงมุมปากของชายหนุ่มทำเอาเพื่อนร่วมงานรู้สึกสงสัย ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาอาทิตย์ทำตัวอมทุกข์เพราะสูญเสียแฟนสาว แต่พักหลังๆมานี้เขาก็ไม่ค่อยจมปลักกับความทุกข์จนกระทั่งวันนี้ ชายหนุ่มรู้สึกสดใสแปลกๆจนพวกเขาอดสงสัยไม่ได้ว่า อาทิตย์กำลังมีความรักหรือเปล่า "พี่อาทิตย์คะ วันนี้พี่ดูสดใสจังเลยนะคะ" กอหญ้าผู้ช่วยสาวผู้ที่หลงรักอาทิตย์อยู่เต็มหัวใจ ถามหัวหน้าของเธอด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม" ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ แค่พักผ่อนเต็มที่เฉยๆ"" ดีเลยค่ะ...หัวหน้าสดใสแบบนี้ พวกเราก็พลอยมีกำลังใจทำงานไปด้วย" หญิงสาวยิ้มหวาน "ครับ" ถึงแม้จะรู้สึกอึดอัดอยู่ในหัวใจบ้างแต่เขาก็ยิ้มตอบเวลาล่วงเลยจนถึงเวลาพักเที่ยง อาทิตย์หยุดงานที่ทำค้างไว้อยู่บนโต๊ะ จัดเก็บให้เรียบร้อย ในขณะที่กำลังจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ทำงาน กอหญ้าก็เดินพรวดพราดเข้ามาในห้องโดยที่ไม