ตอนที่4

ตอนที่ 4: จุดเริ่มต้นของความจริง

ดาวเหนือไม่อาจสลัดความรู้สึกแปลกประหลาดในใจออกไปได้ ความฝันที่ตามหลอกหลอนทุกคืน เสียงเรียกของหญิงสาวในหัวของเขาทำให้เขาตัดสินใจกลับไปหาหมอผู้ดูแลเขาในระหว่างการผ่าตัดหัวใจอีกครั้ง

ที่โรงพยาบาล ดาวเหนือนั่งรอหมออย่างใจจดใจจ่อ เมื่อหมอเดินเข้ามา เขาลุกขึ้นทันที

"คุณหมอครับ ผมมีเรื่องอยากถาม"

หมอยิ้มใจดีและเชิญเขานั่ง "คุณดาวเหนือมีอะไรอยากทราบหรอครับ"

"ผมอยากรู้ว่าคนที่บริจาคหัวใจให้ผมคือใคร" เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

หมอขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนตอบอย่างระมัดระวัง "ปกติข้อมูลของผู้บริจาคจะถูกเก็บเป็นความลับ แต่ในกรณีของคุณ ผมคิดว่ามันอาจช่วยให้คุณเข้าใจบางอย่างได้"

หลังจากพูดคุยกันสักพัก หมอจึงหยิบแฟ้มเอกสารขึ้นมาและส่งให้ดาวเหนือ

"เธอชื่อดวงจันทร์ครับ อายุ 27 ปี เธอเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ และเธอได้ลงทะเบียนบริจาคอวัยวะไว้"

ชื่อของเธอทำให้ดาวเหนือสะดุ้งเล็กน้อย แต่เขาก็รับแฟ้มมาและเปิดดู เขาเห็นภาพถ่ายของหญิงสาว ใบหน้าของเธอคล้ายกับผู้หญิงในความฝันของเขาอย่างไม่น่าเชื่อ

"เธอเสียชีวิตเพราะอะไรครับ" ดาวเหนือถามพลางมองรูปของดวงจันทร์

หมอถอนหายใจ "เธอเป็นเหยื่อของอุบัติเหตุเมาแล้วขับ คนขับรถเป็นลูกนักการเมืองชื่อดัง คดีนี้ถูกปิดเงียบ ไม่มีการดำเนินคดีใดๆ"

คำตอบนั้นทำให้ดาวเหนือรู้สึกโกรธ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมความยุติธรรมถึงไม่เกิดขึ้นกับผู้หญิงที่ให้ชีวิตใหม่แก่เขา

ในขณะเดียวกัน อาทิตย์ยังคงใช้ชีวิตอย่างว่างเปล่า เขามักกลับไปที่สวนสาธารณะซึ่งเป็นสถานที่ที่เขาและดวงจันทร์เคยใช้เวลาด้วยกัน

เย็นวันหนึ่ง อาทิตย์เดินไปที่ม้านั่งตัวเดิมที่พวกเขาเคยนั่งด้วยกัน เขามองออกไปที่ทะเลสาบ และเสียงหัวเราะของดวงจันทร์ในอดีตดังก้องในหัวของเขา

"เธอยังอยู่ในใจฉันเสมอ" เขาพึมพำเบาๆ ความสูญเสียที่เขาได้รับมันยากที่จะยอมรับได้ ดวงจันทร์เป็นรักแรกของเขา ตลอดเวลาห้าปีที่ผ่านมาเธอไม่เคยทำให้เขาเสียใจ เขามีความสุขมากที่มีเธออยู่ในชีวิต คาดหวังว่าจะใช้ชีวิตร่วมกันไปตลอด แต่..โชคชะตาก็เล่นตลก ทำให้เขากับดวงจันทร์ต้องพลัดพรากจากกัน

ในขณะเดียวกัน ดาวเหนือก็มาที่สวนสาธารณะเพื่อหาความสงบ เขาถือแฟ้มข้อมูลของดวงจันทร์ไว้ในมือ และเมื่อเขาเดินผ่านม้านั่ง เขาสังเกตเห็นชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่

ดาวเหนือรู้สึกถึงบางสิ่งในใจที่บอกให้เขาหันกลับไปมอง เขาเห็นอาทิตย์จากด้านหลัง และรู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด

" เราเคยเจอเขาที่ไหนมาก่อนรึเปล่า" ดาวเหนือพูดกับตัวเองเบาๆ

เมื่ออาทิตย์ลุกขึ้นและหันมาสบตา ดาวเหนือชะงักเมื่อมองไปที่ดวงตาของชายคนนั้น ทันใดนั้น ก็มีภาพบางอย่างปรากฏขึ้นในหัวของเขา ทำให้ดาวเหนือต้องหลับตาลงอย่างรวดเร็ว

อาทิตย์มองกลับมา และรู้สึกถึงความประหลาดในตัวชายหนุ่มคนนี้ แต่เขาไม่ได้พูดอะไร และเดินจากไป

ดาวเหนือยืนอยู่ตรงนั้น จ้องมองแฟ้มในมือ พลางตั้งคำถามในใจว่าความคุ้นเคยนี้หมายถึงอะไร

หลังกลับจากสวนสาธารณะ ดาวเหนือนั่งลงที่โต๊ะทำงานในห้อง เขาเปิดแฟ้มข้อมูลของดวงจันทร์และเริ่มค้นหาข้อมูลเพิ่มเติมจากอินเทอร์เน็ต

เขาเจอข่าวเกี่ยวกับอุบัติเหตุของเธอในเว็บข่าวเล็กๆ รายละเอียดระบุว่าเธอถูกรถชนขณะข้ามถนน คนขับรถเป็นชายหนุ่มในวัยรุ่นที่เมาสุรา และมีการปิดคดีอย่างรวดเร็ว

"นี่มันไม่ยุติธรรมเลย" ดาวเหนือพึมพำกับตัวเอง ความโกรธในใจทำให้เขารู้สึกว่าต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อเธอ

เขาเก็บข่าวและข้อมูลทุกอย่างไว้ และตัดสินใจว่าจะต้องตามหาความจริงเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้ให้ได้

-

หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป ดาวเหนือกลับไปที่สวนสาธารณะอีกครั้ง หวังจะหาความสงบใจเหมือนเคย

ในวันเดียวกันนั้น อาทิตย์ก็ตัดสินใจกลับไปที่สวนสาธารณะ เขาเดินไปที่ม้านั่งตัวเดิม และในขณะที่เขากำลังนั่งมองทะเลสาบ ดาวเหนือเดินผ่านมา

ดาวเหนือชะงักเมื่อเห็นอาทิตย์ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมถึงรู้สึกเหมือนรู้จักชายคนนี้ เขาหยุดยืนอยู่ตรงนั้นก่อนจะหลุดปากพูดโดยไม่รู้ตัว

"ทิตย์..."

อาทิตย์หันมามองอย่างประหลาดใจ "คุณรู้จักผมด้วยหรอ"

ดาวเหนือยิ้มเจื่อน

"ขอโทษครับ ผมคงทักคนผิด"

อาทิตย์มองเขาอย่างสงสัย แต่ไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติม "แต่คุณเรียกชื่อผม"

" คงจะเป็นเรื่องบังเอิญน่ะครับ" ดาวเหนือพูดออกไป เป็นคำแก้ตัวที่ฟังไม่ขึ้นเลยสักนิดก่อนเขาจะเดินหนีไปอย่างรวดเร็ว