ตอนที่7

ตอนที่ 7: ความจริงที่ใกล้เข้ามา

อาทิตย์ตื่นขึ้นในเช้าวันใหม่พร้อมความคิดที่วุ่นวายในหัว หลังจากเจอชายหนุ่มแปลกหน้าในสวนสาธารณะสองครั้ง ความรู้สึกบางอย่างเกี่ยวกับผู้ชายคนนั้นเริ่มชัดเจนขึ้นในใจเขา มันไม่ใช่แค่ความบังเอิญ แต่เหมือนมีบางสิ่งเชื่อมโยงระหว่างพวกเขา

เขาเดินไปที่ห้องทำงาน มองไปยังภาพถ่ายของดวงจันทร์ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ ดวงจันทร์เคยบอกเขาว่า "ทุกคนมีจุดเชื่อมต่อกับใครสักคนเสมอ เราแค่ต้องหาว่ามันคืออะไร"

อาทิตย์มองภาพถ่ายนั้นนานจนรู้สึกว่าหัวใจเขาเต้นช้าลง เขาตัดสินใจออกไปข้างนอกอีกครั้ง หวังว่าคำตอบจะอยู่ที่ไหนสักแห่ง

ในขณะเดียวกัน ดาวเหนือนั่งอยู่ในห้องนอนของเขา อ่านรายงานและข้อมูลเกี่ยวกับดวงจันทร์อีกครั้ง เขาเริ่มตั้งคำถามถึงความเชื่อมโยงระหว่างหัวใจที่เขาได้รับกับภาพในฝันที่ยังคงชัดเจน

ดาวเหนือเปิดคอมพิวเตอร์ ค้นหาชื่อของดวงจันทร์ในอินเทอร์เน็ต เขาพบข้อมูลมากมายเกี่ยวกับเธอ ภาพของหญิงสาวในชุดสีขาวที่ยิ้มอย่างสดใสสะท้อนอยู่บนหน้าจอ

"คุณไม่ควรมาเจอเรื่องแบบนี้..” ดาวเหนือพูดกับตัวเอง

เขาพบข่าวเกี่ยวกับอุบัติเหตุที่คร่าชีวิตของดวงจันทร์ รายละเอียดในข่าวทำให้เขาเกิดความสงสัยมากขึ้น:

"ดวงจันทร์ ศิริพัฒน์ หญิงสาวอายุ 27ปี เสียชีวิตจากอุบัติเหตุรถชน คนขับรถคันที่ชนเธอได้รับการยืนยันว่าอยู่ในอาการมึนเมา แต่ไม่ได้ถูกดำเนินคดี เนื่องจากไม่มีหลักฐานเพียงพอ"

ดาวเหนือตัดสินใจโทรหาประจงทันที

“พ่อครับ ผมอยากรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับคนขับรถที่ชนเธอ เขายังลอยนวลอยู่ใช่ไหม?”

ประจงตอบด้วยเสียงเรียบ

“ใช่ สุริยันยังคงใช้ชีวิตเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และดูเหมือนจะมีคนคุ้มกันเขา”

“แล้วเราจะทำอะไรได้บ้างครับ?”

“พ่อจะหาทาง แต่ลูกต้องระวัง อย่าไปยุ่งกับเขาโดยตรง สุริยันไม่ใช่คนที่เล่นงานง่าย”

อาทิตย์เดินเข้ามาในร้านกาแฟที่เขากับดวงจันทร์เคยชอบมา เขานั่งลงที่โต๊ะเดิม มองออกไปนอกหน้าต่างที่แสงแดดส่องผ่าน ความรู้สึกของเขายังคงเด่นชัดเหมือนกับว่าคนรักของเขายังอยู่

ในขณะที่อาทิตย์ตกอยู่ในภวังค์ความคิดอยู่นั้น

ดาวเหนือก็เดินเข้ามาในร้านเดียวกันเพื่อซื้อกาแฟ สายตาคมของอาทิตย์จับจ้องไปที่ดาวเหนืออย่างชัดเจน เขาจำได้ทันทีว่าคือคนที่เขาเจอในสวนสาธารณะ

ดาวเหนือหยิบกาแฟของเขาแล้วเดินไปนั่งโต๊ะใกล้ๆ โดยไม่ได้สังเกตว่าอาทิตย์นั่งอยู่ อาทิตย์จ้องมองดาวเหนือครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจพูดขึ้น

“คุณ... เราเคยเจอกันมาก่อนใช่มั้ย"

ดาวเหนือสะดุ้ง หันมามองอาทิตย์ เขารู้สึกแปลกที่คำพูดของชายคนนี้ทำให้เขารู้สึกคุ้นเคย

“ครับ... เราเจอกันที่สวนสาธารณะ” อาทิตย์ยิ้มจางให้กับคำพูดของดาวเหนือ

“คุณมาที่นี่บ่อยหรอ”

“เปล่าครับ ผมแค่ผ่านมา” ดาวเหนือพูดพร้อมมองหน้าอาทิตย์ ดวงตาดวงนั้นแฝงไปด้วยความเศร้าหมองและความสิ้นหวัง ซึ่งเขาไม่ชอบใจเป็นอย่างมาก โดยที่เขาไม่เขาใจตัวเองเหมือนว่าไม่ว่าไม่ชอบใจตรงไหน

"รู้สึกว่าเราสองคนจะบังเอิญเจอกันบ่อยนะ" ดาวเหนือชะงักเล็กน้อยก่อนจะหันไปหาเจ้าของเสียง

"คงเป็นอย่างงั้นมั้งครับ" ขืนบอกไปว่าเจ้าของหัวใจเป็นคนพามา คงถูกมองว่าบ้า ดาวเหนือคิดในใจก่อนเขาจะลุกขึ้นจากโต๊ะและเดินออกไป ทิ้งให้อาทิตย์นั่งอยู่พร้อมความรู้สึกที่เขายังไม่สามารถอธิบายได้

ดาวเหนือกลับมาที่บ้านพร้อมข้อมูลที่ได้มาจากพ่อ เขาเริ่มสงสัยว่าทำไมคดีของดวงจันทร์ถึงถูกปิดเร็วขนาดนั้น

เขาเปิดข่าวเก่าอีกครั้ง และพบว่ามีบทความหนึ่งถูกลบออกจากเว็บไซต์อย่างผิดปกติ โชคดีที่ยังมีข้อความบางส่วนที่บันทึกไว้อยู่ในแคชของเบราว์เซอร์ เนื้อหาสั้นๆ ระบุว่า:

"พยานในที่เกิดเหตุระบุเห็นสุริยันออกจากรถในสภาพมึนเมา แต่กลับไม่มีรายงานการตรวจแอลกอฮอล์ในคดี"

ดาวเหนือกำหมัดแน่น ความโกรธในใจเขาเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว “ทำไมคนแบบนี้ถึงได้ลอยนวล...”

ในอีกด้านหนึ่ง ประจงที่ยังคงสืบหาข้อมูลเกี่ยวกับสุริยันก็เริ่มเผชิญกับแรงกดดันจากเพื่อนร่วมงานบางคนที่ขอให้เขาหยุด

“พี่ประจง ผมแนะนำว่าอย่ายุ่งกับเรื่องนี้อีกเลยนะ มันไม่คุ้มที่จะเสี่ยง”

ประจงตอบกลับด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ถ้าฉันไม่ทำ แล้วใครจะทำ คนตายไม่ได้รับความยุติธรรม นายคิดว่ามันถูกต้องหรอ”

เพื่อนร่วมงานของเขาเงียบไป ประจงถอนหายใจยาว เขารู้ว่าการสืบเรื่องนี้จะไม่ง่าย แต่เขาก็ตัดสินใจแล้วว่าจะช่วยลูกชายให้ค้นหาความจริง