ตอนที่ 10

ตอนที่ 10: ความจริงที่ถูกพันธนาการ

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขณะที่ประจงนั่งอยู่ในห้องทำงาน สันต์ ผู้ช่วยคนสนิทรีบรายงานด้วยน้ำเสียงร้อนรน

“พี่ประจง เราได้รับข้อมูลว่ามีการเคลื่อนไหวจากคนของสุริยัน พวกเขาส่งคนติดตามพี่และครอบครัว”

“ฉันเดาไว้แล้ว” ประจงตอบเสียงเรียบ

“พวกมันกลัวความจริงจะเปิดเผย แต่ฉันไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้”

เขาลุกขึ้นหยิบเอกสารคดีดวงจันทร์จากโต๊ะ ก่อนจะสั่งการ “เพิ่มกำลังรักษาความปลอดภัยรอบบ้าน อย่าให้ใครเข้ามาได้ง่ายๆ”

ในค่ำคืนที่เงียบสงัด รถยนต์คันหนึ่งแล่นมาจอดหน้าบ้านของประจง ชายชุดดำก้าวลงมาและพยายามแทรกตัวเข้ามา แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเจ้าหน้าที่ที่ประจงวางไว้รอบบ้านปรากฏตัวพร้อมอาวุธครบมือ

“ถอยออกไปจะดีกว่า ถ้าไม่อยากให้ข่าวเรื่องนี้เล็ดรอดออกไป.” สันต์พูดเสียงหนักแน่น

ชายชุดดำรีบล่าถอยไป แต่ประจงรู้ดีว่า นี่เป็นเพียงการข่มขู่เบื้องต้น เขาต้องเตรียมพร้อมสำหรับศึกใหญ่ที่กำลังจะมาถึง

วันรุ่งขึ้น อาทิตย์ตัดสินใจออกจากบ้านเพื่อซื้อหนังสือเล่มใหม่ เขาเดินเข้าไปในร้านหนังสือเล็กๆ ที่เขากับดวงจันทร์เคยมาเป็นประจำ

ขณะที่เขากำลังเลือกหนังสืออยู่ เขาเหลือบเห็นดาวเหนือกำลังยืนอ่านหนังสืออยู่ในมุมหนึ่ง

“ดาวเหนือ..” อาทิตย์พึมพำกับตัวเอง เขาไม่เข้าใจว่าทำไมถึงได้เจอเด็กหนุ่มคนนี้ซ้ำๆ

ดาวเหนือเหลือบเห็นอาทิตย์เช่นกัน เขาเผลอยิ้มออกมาและเดินเข้าไปหา

“พี่อาทิตย์...เราพบกันอีกแล้วนะครับ” ดาวเหนือกล่าวด้วยน้ำเสียงร่าเริง

อาทิตย์พยักหน้า

“ใช่...ดูเหมือนว่าโชคชะตาจะเล่นตลกกับเรา”

ขณะสนทนา ดาวเหนือยื่นหนังสือเล่มหนึ่งให้อาทิตย์ “เล่มนี้ดีมากนะครับ พี่เคยอ่านมั้ยครับ”

อาทิตย์รับมาและนิ่งไปชั่วครู่ นี่เป็นหนังสือที่เขาเคยให้ดวงจันทร์อ่านให้ฟังบ่อยๆ ความทรงจำเก่าๆ ถาโถมเข้ามา

“เคย...” เขาตอบเบาๆ ก่อนจะมองดาวเหนือด้วยสายตาที่เริ่มเปลี่ยนไป

ในอีกฟากหนึ่ง ประจงเริ่มตรวจสอบข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับสุริยัน เขาค้นพบว่าชายคนนี้มีความเชื่อมโยงกับนักการเมืองที่ใช้อำนาจในทางที่ผิดมาหลายปี

ประจงยังคงศึกษาคดีดวงจันทร์ เขาได้หลักฐานใหม่ที่เป็นภาพจากกล้องวงจรปิดในคืนเกิดเหตุ เผยให้เห็นว่า สุริยันอยู่ในที่เกิดเหตุและพยายามปกปิดความผิด

“ถึงเวลาที่ฉันจะต้องทำให้ทุกคนรู้ความจริง” ประจงพูดกับตัวเอง เขาสั่งทีมสืบสวนให้เริ่มกระจายข่าวนี้อย่างระมัดระวัง

ในคืนนั้น หลังกลับจากร้านหนังสือ ดาวเหนือนั่งอยู่ในห้องนอน เขามองหนังสือเล่มที่เขาแนะนำให้อาทิตย์ด้วยความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้

“ทำไมฉันถึงรู้สึกผูกพันกับเขา...เหมือนเคยรู้จักกันมาก่อน”

เขาหลับตาลงและฝันถึงภาพผู้หญิงคนหนึ่งอีกครั้ง ผู้หญิงที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มอบอุ่น เธอยืนอยู่ข้างชายคนหนึ่งที่ดูคุ้นตา แต่เมื่อพยายามมองให้ชัดขึ้น ภาพนั้นกลับเลือนราง

ขณะเดียวกัน อาทิตย์นั่งอยู่ปลายเตียงในสภาพเปลือยท่อนบน เขาหยิบหนังสือเล่มนั้นขึ้นมาเปิดอ่าน ความทรงจำเกี่ยวกับดวงจันทร์กลับมาชัดเจนอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เขาเริ่มตั้งคำถามเกี่ยวกับดาวเหนือ

“จันทร์..หัวใจของคุณกำลังทำอะไรกับดาวเหนือ" การที่ดาวเหนือเลือกที่หยิบหนังสือเล่มนี้ให้เขา มันต้องไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ๆ

ในเช้าวันถัดมา ประจงเรียกดาวเหนือมาพูดคุย

“เหนือ พ่อมีข่าวดี เรากำลังจะได้หลักฐานสำคัญเกี่ยวกับคดีดวงจันทร์”

“จริงหรอครับพ่อ” ดาวเหนือรู้สึกตื่นเต้น

“ผมอยากให้ความยุติธรรมเกิดขึ้นกับเธอจริงๆ”

ประจงพยักหน้า “แต่ลูกต้องระวังตัว ช่วงนี้อย่าไว้ใจใครง่ายๆ อีกฝ่ายคงไม่หยุดแค่การข่มขู่”

ดาวเหนือรับคำ เขาเริ่มรู้สึกถึงความสำคัญของการค้นหาความจริง ไม่ใช่เพียงเพื่อดวงจันทร์ แต่เพื่อหัวใจที่เขาได้รับมา

ในขณะเดียวกัน ดาวเหนือเดินเข้าไปในคาเฟ่เดียวกัน เขากำลังจะนั่งที่มุมโปรดของเขา เมื่อสายตาของเขาจับจ้องไปที่อาทิตย์ ที่นั่งอยู่เพียงลำพัง

ทั้งสองสบตากันครู่หนึ่ง และในที่สุดดาวเหนือก็ตัดสินใจเดินเข้าไปที่โต๊ะของอาทิตย์

“พี่อาทิตย์...” เขาพูดเสียงเบา แต่มันเต็มไปด้วยความรู้สึกบางอย่าง

อาทิตย์เงยหน้าขึ้นและมองหน้าเด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้า รู้สึกเหมือนกับว่ามีบางอย่างในตัวเขาเรียกร้องให้เขาเข้าใกล้ดาวเหนือ

“ดาวเหนือ” อาทิตย์ถามต่อ เขาไม่สามารถห้ามความรู้สึกที่ก่อตัวขึ้นในใจ

ดาวเหนือหลบสายตาไปชั่วขณะ ก่อนจะนั่งลงข้างๆ อาทิตย์ “ผมไม่เคยรู้ว่า...หัวใจของเธอจะมีความสำคัญกับใครคนหนึ่งมากขนาดนี้”

อาทิตย์รู้สึกถึงแรงกระเพื่อมในหัวใจของเขา เขาจำได้ว่าดวงจันทร์เคยบอกให้เขาอ่านหนังสือเล่มนี้ เพราะมันเป็นเรื่องที่เธอชอบมาก ก่อนที่ทุกอย่างจะพังทลายลงเพราะอุบัติเหตุ

“นาย...รู้สึกถึงดวงจันทร์บ้างมั้ย” อาทิตย์ถาม รู้สึกถึงแรงดึงดูดบางอย่างที่บังคับให้เขาถามคำถามนี้

ดาวเหนือมองไปข้างนอกหน้าต่างของคาเฟ่ เหมือนเขากำลังพยายามหาคำตอบในความเงียบ “ผมฝันถึงเธอทุกคืน...เหมือนเธอยังอยู่ข้างๆ ผม แต่...บางครั้งก็รู้สึกว่า...เธอมีบางอย่างที่ยังไม่บอกผม”

อาทิตย์สัมผัสได้ถึงความจริงจังในคำพูดของดาวเหนือ และรู้สึกว่ามีบางอย่างเชื่อมโยงพวกเขาทั้งสองเข้าด้วยกันในทางที่เขายังไม่เข้าใจ

ในอีกด้านหนึ่ง ประจงเริ่มต้นการเคลื่อนไหวที่เสี่ยงยิ่งขึ้นในการสืบสวนคดีของดวงจันทร์ เขาได้เบาะแสที่สำคัญจากแหล่งข่าวในวงการตำรวจ สุริยัน ไม่ใช่แค่ลูกนักการเมืองชั่ว แต่ยังเป็นส่วนหนึ่งของเครือข่ายที่ใหญ่กว่านั้น ซึ่งใช้อำนาจเพื่อปกป้องตัวเองและครอบครัว

“สุริยันไม่ใช่คนธรรมดา และเราต้องเตรียมตัวรับมือให้ดี” ประจงพูดกับสันต์ ลูกน้องใต้บังคับบัญชาที่เขาไว้ใจมากที่สุด

"ครับพี่" สันต์รับคำ

เขาตัดสินใจใช้เครือข่ายตำรวจที่ซื่อสัตย์ของเขาในการขุดคุ้ยข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับสุริยัน รวมถึงข้อมูลที่เชื่อมโยงกับการปกปิดคดีของดวงจันทร์

ประจงตระหนักดีว่า การเดินหน้าสืบสวนในครั้งนี้อาจนำภัยมาสู่ตัวเขาและครอบครัว แต่เขาไม่ยอมให้ความยุติธรรมถูกบดบังอีกต่อไป และเขาจะไม่ยอมให้ดาวเหนือผิดหวังในตัวเขาเด็ดขาด

หลังจากการพบกันที่ร้านหนังสือ อาทิตย์และดาวเหนือเริ่มนัดพบกันบ่อยขึ้น แม้จะไม่มีคำอธิบายที่ชัดเจน แต่ทั้งสองรู้สึกถึงความสบายใจที่เกิดขึ้นเมื่ออยู่ใกล้กัน

" พี่เคยคิดไหมว่า หัวใจของคนเราสามารถจดจำอะไรได้หลายอย่าง " ดาวเหนือถามขึ้นในขณะที่กำลังนั่งอยู่ในสวนสาธารณะ ใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง

" หึ..ไม่รู้สิ บางทีหัวใจอาจจะมีวิธีของมันในการจดจำอะไรบางอย่าง" อาทิตย์หันมองเด็กหนุ่ม คำถามที่เริ่มวนเวียนอยู่ภายในใจเขา ความผูกพันที่มองไม่เห็นระหว่างตัวเขากับคนข้างๆเริ่มขึ้นอย่างรวดเร็วโดยที่เขาไม่แทนที่สังเกตเลยสักนิด

ดาวเหนือมองชายหนุ่มด้วยความรู้สึกซับซ้อน เขาเริ่มรู้สึกถึงบางอย่างที่ไม่ใช่แค่ความผูกพันธรรมดาทั่วไป มันเหมือนความรู้สึกบางอย่างที่หัวใจของเขากำลังเรียกร้อง...ไม่สิ.. ต้องบอกว่ามันเป็นความรู้สึกของดวงดาวต่างหาก