ทั่วทั้งใต้หล้า ข้ามองหาเพียงเจ้า

                                                "เขาไม่รูปงามหรือ" กู่ซิงอีถามสหายคนสนิท

                                             "รูปงามยิ่งนัก!" เซี่ยลู่หลินกล่าวด้วยความจริงจัง

                      คราที่ฟังมิได้ทันคิด หากแต่ได้ยลอีกฝ่ายแล้ว คำพูดของสหายก็หวนมาอีกครา

                                                                    'รูปงามยิ่งนัก!'

                      กลิ่นอายรอบกายสูงส่งดั่งหยก แววตาเฉยเมยไร้สิ่งใดที่สามารถสั่นคลอนคนผู้นี้ได้

                                                        ภาพตรงหน้า...สลักลึกฝังลงในใจ

     แนะนำตัวละคร

     กู่ซิงอี : เด็กกำพร้าที่ถูกผู้เฒ่าเจ้าของโรงเตี๊ยมเก็บมาเลี้ยงดู เลี้ยงชีพโดยการหมักสุราขาย เป็นคนรักสันโดษ ใช้ชีวิตอยู่เขตชานเมือง แต่พอได้สนิทกับใครแล้วยอมมอบใจให้ทั้งหมด ช่างสังเกต ยิ้มเก่ง นิสัยร่าเริงมองโลกในแง่ดี ฉลาดและมีไหวพริบ

     ว่านฟู่เฉิง : ผู้นำตระกูลว่าน ซึ่งเป็นตระกูลพ่อค้าที่ร่ำรวยเป็นอันดับต้น ๆ ของแคว้นเหว่ย สมัยวัยเยาว์มีเหตุทำให้พิการไม่สามารถเดินได้จำต้องนั่งอยู่บนเก้าอี้รถเข็นตลอด เป็นคนเจ้าอารมณ์ ขี้หงุดหงิด เอาแต่ใจ แต่ก็พยายามรักษาท่าทีสูงศักดิ์ไว้ได้อย่างดี ทำงานเก่ง รักหน้ารักตาไม่ชอบตกเป็นที่ติฉินนินทา ไม่ชอบให้ใครถูกเนื้อต้องตัว ไม่ชอบสายตาผู้คนที่มองมายังตัวเอง จึงไม่ค่อยออกไปไหน

     หลี่เซียว : คนสนิทของว่านฟู่เฉิง ติดตามเจ้านายมาตั้งแต่เด็กเพราะเกิดและเติบโตมาในตระกูลว่าน คอยสังเกตทุกอย่างเพื่อช่วยเหลือเจ้านายตนเองอยู่ข้าง ๆ เสมอ นามเต็มคือ จูหลี่เซียว

     เซี่ยลู่หลิน : คุณหนูรองตระกูลพ่อค้าที่ร่ำรวยพอ ๆ กับตระกูลว่าน เป็นสหายคนสนิทของกู่ซิงอี นิสัยร่าเริง ทำอะไรไม่เป็น ไม่ค่อยฉลาด แต่เป็นสหายที่ดีคนหนึ่ง

     เซี่ยหลี่จวิน : บิดาของเซี่ยลู่หลิน เห็นแก่เงินทองมาก่อน จึงไม่ค่อยชอบกู่ซิงอีที่เป็นเด็กกำพร้า

หวังเฉียว : คนนำส่งสุราและมีหน้าที่นำสุราไปขายให้กู่ซิงอี

     ผู้เฒ่าเว่ย : เจ้าของโรงเตี๊ยมที่หมู่บ้านกง ซึ่งเป็นคนเก็บกู่ซิงอีมาเลี้ยงดู เป็นเหมือนบิดาของกู่ซิงอีและเป็นคนที่สอนทั้งการคิดบัญชี การคำนวณ การทำอาหาร การใช้ชีวิตให้กู่ซิงอีทั้งหมด นิสัยขี้งกชอบโก่งราคาค่าห้องพัก นามเต็ม ‘กู่เว่ย’ แต่กู่ซิงอีรู้ว่านามนี้มิใช่ชื่อเดิม

     (ซึ่งหนึ่งที่ไม่ได้กล่าวถึงในนิยาย ผู้เฒ่าเว่ยคือบัณฑิตคงแก่เรียนท่านหนึ่งที่ไม่สนใจโลก หนีไปใช้ชีวิตที่หมู่บ้านเล็กๆ ดังนั้นจึงสามารถสอนทุกอย่างที่ตนเองได้เรียนรู้มาให้กู่ซิงอีได้ทั้งหมด)

     ความหมายของชื่อ

     ว่านฟู่เฉิง ร่ำรวยประสบความสำเร็จ

     กู่ซิงอี คนดีและมีความสุข

     เซี่ยลู่หลิน หยกอันงดงาม