Lahat ng Kabanata ng เดือนร่ายดาว: Kabanata 31 - Kabanata 40

ที่ร้านเหล้าประจำในค่ำคืนที่อบอวลไปด้วยเสียงหัวเราะของกลุ่มเพื่อน ดาหวัน ต้นหอม และมิเกลนั่งรวมตัวกันตามประสา เพื่อนทั้งสามคุยเล่นกันด้วยความสนุกสนาน แก้วเครื่องดื่มในมือของแต่ละคนสลับไปมาระหว่างการชนแก้วและเสียงหัวเราะที่ก้องไปทั่วบริเวณ ดาหวันเองรู้สึกผ่อนคลายอย่างมากในค่ำคืนนี้ แม้ใจเธอยังคงคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับโนเตอร์ แต่ท่ามกลางบรรยากาศที่อบอุ่นของมิตรภาพ ทำให้เธอสามารถวางเรื่องเครียดลงได้ชั่วขณะ “เห้ย พรุ่งนี้ไปเที่ยวไหนดีวะ ไปทะเลกันมั้ย?” ต้มหอมถามอย่างคึกคักหลังจากดื่มไปหลายแก้ว ดาหวันยิ้มและตอบกลับด้วยน้ำเสียงสบายๆ “ก็ดีเหมือนกัน ไปพักสมองหน่อยพอดีกูชอบทะเล” “แหม่ๆดูพูดเข้าเดีี๋ยวถ้าไอ้ทะเลมาได้ยินคงเขินตัวแตก" ต้นหอมเอ่ยแซว แต่ในระหว่างที่พวกเขาคุยเล่นกันอยู่นั้น สายตาของมิเกลกลับไปเห็นบางอย่างที่ดูไม่คุ้นเคย และไม่น่าไว้วางใจนัก เมื่อเธอสังเกตเห็นใครคนหนึ่งเดินเข้ามาที่โต๊ะของพวกเขา “เฮ้ หวันมึง...ดูนั่น” มิเกลพยักหน้าเบาๆ ชี้ไปที่คนที่เดินตรงเข้ามา ดาหวันหันไปตามสายตาของมิเกล และทันใดนั้นเอง เธอก็เห็นเนตรเดินเข้ามาอย่างมั่นใจ ใบหน้าของเนตรเต็มไปด้วยความท้าท

"แล้วหวันเป็นไงบ้างพี่ขอโทษแทนแม่พี่นะ" "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ...พี่เตอร์เคลียร์งานให้อาจารย์เสร็จยัง" "เสร็จแล้วครับพี่ว่าจะชวนไอ้จ๊าบตามไปเที่ยวด้วยรอหน่อยนะขับรถไปรับมันก่อน" "โอเคเดี๋ยวหวันรอ" เมื่อวางสายจากเตอร์ดาหวันก็เล่าให้เพื่อนฟังว่าแฟนตนจะมาเที่ยวร่วมด้วย "ก็ดีจะได้สนุกว่าแต่มึงเล่าเรื่องแม่เขาให้เขาฟังยัง" มิเกลถามเพราะเห็นดาหวันคุยโทรศัพท์เกือบชั่วโมง "เล่า" "แล้วพี่เตอร์เขาว่าไง" ต้นหอมถามต่อ "ก็ไม่ได้ว่าไรมากแค่ขอโทษแทนแม่เขา" "แล้วถ้าเกินยายป้ามาหาเรื่องมึงอีกละไหนจะอีลูกสะใภ้จอมปลอมนั้น" "ก็คงต้องไปตามสถานการณ์" "กูบอกไว้เลยกูจะไม่ปล่อยให้ใครมายืนด่ามึงต่อหน้ากูเด็ดขาดถ้ามีอีกรอบกูจะซัดหน้าให้" ทะเลทำท่ากำหมัดแน่นทำให้ทุกคนพากันหัวเราะออกมาว่า 'มึงไม่ควรมีแค่คนเดียวไอ้ทะเล' เกือบ 3 ชั่วโมงเตอร์กับจ๊าบก็มาถึงและซื้อของกินมาเยอะแยะ "กินกุ้งเผากันไหม...พี่ซื้อมาเยอะเผื่อทุกคนด้วย" เตอร์หันมาบอกรุ่นน้องที่เป็นเพื่อนแฟนและมีจ๊าบที่กำลังยกลังเบียร์ตามมา "ไอ้ทะเลมึงมายกของช่วยกูหน่อย" ทะเลมองตามด้วยความหงุดหงิดแต่ก็ลุกไปแต่โดยดี "พวกมึงจะซื้อมาทำห่าไรเยอะแยะ

นี้คงเป็นอีกครั้งของการขอร้องครั้งนั้นคือการถอนหมั้นครั้งนี้นะเหรอ....แค่ให้แม่เลิกยุ่งกับคนที่ผมรักก็พอ "ทำไมแกรักมันมากเหรอ" เสียงของแม่ทำให้ทุกคนในบ้านใจคอไม่ค่อยดี "อกตัญญูจริงๆ" "แม่..แม่เข้าใจไหมว่าผมไม่ได้รักเนตรอีกอย่างที่แม่ทำแบบนั้นกับหวันผมไม่โอเคเลยนะแม่จะไปเอาน้ำแกงร้อนๆราดใครแบบนั้นไม่ได้เขาเป็นลูกมีพ่อมีแม่นะ" "แล้วที่ฉันเป็นแบบนี้เพราะใคร" "เป็นที่แม่ไง..เพราะแม่หูเบาเชื่อคนง่ายเนตรมันจะพูดยังไงแม่ก็ตามไปหมด" "ไอ้เตอร์..นี่แกกำลังว่าให้แม่อยู่แกอยู่นะ" "ผมแค่อยากให้แม่มีความเป็นผู้ใหญ่บ้างแม่จะไปตามเด็กเอาแต่ใจแบบเนตรอย่างนั้นไม่ได้แล้วผมขอร้องเป็นครั้งสุดท้ายถ้าแม่ไม่ชอบดาหวันก็เลิกยุ่งกับเธอเสียเถอะ" "ได้...ฉันจะไม่ยุ่งกับแฟนแกแต่มีข้อแม้แกต้องเลิกกับมันไม่งั้นฉันไม่รับรองความปลอดภัย" "แม่คิดจะทำไรกันแน่" "นี่ไม่ใช่คำขู่แต่ถ้าเกิดแกยังไม่ฟังฉันจะทำแบบที่พูด" เตอร์น้ำตาไหลอาบแก้มมันจุกในใจมีแม่ที่ไหนทำกับลูกตัวเองแบบนี้ นี้เขาหวังดีกับลูกตัวเองเหรอ รู้ไหมมันเจ็บจนจะกระอักเลือดตายอยู่แล้ว "พรุ่งนี้แกต้องอยู่กับยายเนตรเดี๋ยวน้องจะมาแต่เช้า" เตอร์ขึ้นไปอยู

"พี่เตอร์อย่าทำแบบนั้น...." "ทำแบบไหนเหรอ" เตอร์กำลังวนอยู่กับช่วงล่างอยู่นั่นแหละรู้ก็รู้ว่าเธอเสียวจนจะทนไม่ไหวแต่เขายิ่งอยากแกล้งเธอ "หวันไม่ไหวแล้ว.." ใครมันจะไปไหวล่ะก็เขาใช้นิ้วเขี่ยตรงนั้นจนดาหวันต้องจับมือเขาเอาไว้ "ทำไมล่ะครับที่รัก" "หวันไม่ไหวแล้วอยากได้มากกว่านิ้วพี่" เสียงออดอ้อนทำให้เขาตื่นเต้น และจัดให้ตามคำขอเขาจับส่วนนั้นถูกไถล่องกลางที่มีน้ำหวานหยาดเยิ้มก่อนจะจ่อและกดสะโพกดันลงไปจนสุดเอวสอบเริ่มขยับที่ละนิดจนถี่และแรงตามเสียงครวญครางของคนตัวเล็ก ยิ่งเตอร์กระแทกแรงเท่าไหร่เธอยิ่งครางเสียวตาเริ่มลอยเคล้ง จิกมือเท้าเกร็งไปหมด ไม่รู้เตอร์ไปเอาเเรงมากจากไหนเพราะตอนนี้เขายังกระแทกไม่หยุด จนขาเธอเริ่มสั่นมีบางจังหวะที่เขาผ่อนแรงแต่ก็ตะโบบจูบเธอเหมือนคนหิวกระหายทั้งๆวันที่อยู่ทะเลก็เพิ่งจัดหนักกันอยู่เลย พอเขาผละออกจากริมฝีปากบางช่วงล่างก็เริ่มขยับแรงและถี่ขึ้น "อ๊ะ อื้อออ พะ พี่เตอร์หวันจุก" "จุกหรือเสียวหืออ้าซิ้ดด" "สะเสียว ... อื้ออไม่ไหวจะเสร็จแล้ว" เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นห้อง สักพักดาหวันก็ถึงฝั่งก่อนแต่มีหรือที่เขาจะยอมให้เธอสำเร็จแค่คนเดียว น้ำยัง

"มึงตื่นได้แล้ว...หวัน" เสียงปลุกของทะเลทำให้ดาหวันตื่นที่ต้องปลุกเพราะหมอกับพยาบาลเขามาตรวจและทำแผลให้ "เดี๋ยวกูล้างหน้าแป๊บนะ" ทะเลยักหน้าให้อีกคน ดาหวันแปรงฟันอยู่เรื่องเมื่อคืนนี้ก็ผุดขึ้นมาทันทีในสมองดาหวันพยายามสลัดความคิดนั้นออกก่อนที่จะฟุ้งซ่านไปเรื่อย เดินออกมาหมอก็ทำแผลให้ทะเลจวนจะเสร็จ "มีแฟนสวยนะเนี่ยน่ารักด้วย" คุณหมอกับพยาบาลแซวใหญ่ทะเลมองหน้าดาหวันแล้วยิ้มให้อย่างเขิน เนียนเลยนะไอ้ทะเลดาหวันคิดในใจก่อนจะยิ้มหวานส่งให้พี่หมอและพี่พยาบาล "เดี๋ยวแปดโมงเช้าจะเอาอาหารมาให้นะจ๊ะ" "ค่ะ...ขอบคุณมากนะคะ" พอหมอกับพยาบาลออกไปดาหวันก็หยิกแก้มทะเลด้วยความหมั่นไส้ "โอ้ยยเจ็บนะ...อะไรของมึงเนี่ยค้างเหรอ" ลูบแก้มเบาๆ "ทะลึ่ง...ค้างอะไรกูจะบอกว่ามึงนี่เนียนเลยนะ" ทะเลจับข้อมือเล็กและดึงเธอมาใกล้ๆ "ไม่อยากเป็นแฟนพี่ทะเลบ้างเหรอ...พี่ทะเลเอาดุนะ" ดูพูดเข้าดาหวันแก้มแดงเห่อด้วยความเขินอาย "เหมือนมาอยู่ให้มึงแทะโลมเลยวะ" "หวั่นไหวเหรอคนสวย" "บ้า..ไม่อยากคุยกับมึงแหละ" สักพักอาหารเช้าของโรงพยาบาลก็มา "มึงป้อนหน่อยสิติดสายน้ำเกลือกินไม่ถนัด" 'แดกข้าวไม่ถนัดแต่เมื่อคืนมึง