Semua Bab เดือนร่ายดาว: Bab 21 - Bab 30

ในมหาวิทยาลัยตอนนี้ ข่าวเรื่องของดาหวันกับโนเตอร์แพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว ไม่ว่าใครก็ต้องเคยได้ยินเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของทั้งคู่ โดยเฉพาะเตอร์ที่เคยเป็นหนุ่มฮอตในคณะวิศวะฯ เลือกมอบ สร้อยเกียร์ ให้ดาหวันอย่างเป็นทางการ เหตุการณ์นี้กลายเป็นประเด็นฮือฮาที่ถูกพูดถึงไม่หยุดในทุกมุมของมหาวิทยาลัย วันนั้นทุกอย่างดูเหมือนปกติ ดาหวันกำลังเดินไปเรียนตามปกติ แต่ความจริงคือมีสายตาหลายคู่ต่างจับจ้องมาที่เธออย่างสนใจ ไม่ใช่เพราะเธอเป็นดาวคณะแพทย์ที่หลายคนชื่นชม แต่เพราะเธอคือ "แฟนสาว" ที่เตอร์เลือกเปิดตัวอย่างเต็มที่ สร้อยเกียร์ที่เธอสวมอยู่เป็นเหมือนสัญลักษณ์ของความผูกพันลึกซึ้งระหว่างทั้งคู่ "เห็นไหมนั่นดาหวันไงล่ะ...แฟนพี่เตอร์คนนั้นแหละ" เสียงกระซิบกระซาบของนักศึกษาหลายคนดังขึ้นตามทางที่ดาหวันเดินผ่าน ดาหวันรู้สึกได้ถึงสายตาที่จับจ้องมา แต่เธอก็ยังคงทำตัวเหมือนปกติ พยายามไม่ให้ความสนใจมากนัก "เรื่องพวกนี้คงเป็นเรื่องธรรมดาล่ะมั้ง" เธอคิดในใจ พร้อมกับเดินต่อไปยังห้องเรียน เมื่อมาถึงห้องเรียน เธอก็เจอเพื่อนสนิทอย่างต้นหอมและมิเกลที่นั่งรออยู่ ทั้งสองคนทำท่าทางเหมือนอยากรู้ไปซะทุกเรื่อง “ไง

บรรยากาศภายในบ้านหรูของเตอร์เงียบสงบ แต่ก็ดูอึดอัดเล็กน้อย พอเขาขับรถมาถึงก็ตรงดิ่งเข้ามาภายในห้องโถงขนาดใหญ่ที่ประดับด้วยเฟอร์นิเจอร์หรูหรา ทันทีที่ก้าวเข้าสู่ห้องรับประทานอาหาร เขาเห็นพ่อ แม่ และญาติๆ หลายคนกำลังนั่งล้อมโต๊ะอยู่ พวกเขากำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน แต่ก็หยุดเมื่อเห็นเขาเดินเข้ามา "พ่อกับแม่มีอะไรหรือเปล่าครับ?" เตอร์ถามขณะเดินเข้ามานั่งลงที่เก้าอี้ใกล้ๆ โต๊ะ เขามองไปรอบๆ รู้สึกถึงความเงียบที่ตามมาทันทีเมื่อเขาเอ่ยปากถาม แม่ของเตอร์หันมามองลูกชายด้วยสีหน้าที่ยังดูเคร่งขรึมอยู่ "จะคุยกับแกนี่ฉันต้องมีอะไรด้วยเหรอ?" เธอตอบอย่างดุๆ เตอร์รู้ดีว่านี่ไม่ใช่สัญญาณที่ดี ทุกครั้งที่แม่ใช้โทนเสียงแบบนี้ มักมีเรื่องใหญ่รออยู่เสมอ โต๊ะอาหารที่เต็มไปด้วยอาหารหรูหรา แต่บรรยากาศกลับรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างปกคลุม เตอร์รู้สึกถึงสายตาของญาติๆ ที่จับจ้องมาที่เขา ราวกับรอคำตอบอะไรบางอย่าง พี่สาวของเขา พราวฟ้า นั่งอยู่ใกล้แม่ เธอยิ้มให้เตอร์อย่างจางๆ ในขณะที่ โนคลาส พี่ชายคนโตของเขานั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับสีหน้าที่ดูจะสบายใจที่สุดในกลุ่ม พี่ๆ ของเตอร์ต่างมีครอบครัวไปแล้ว มีชีวิตที่ดูเหมือ

โนเตอร์รู้ดีว่าเรื่องที่บ้านกำลังจะกลายเป็นปัญหาใหญ่ แต่เขาก็ไม่อยากให้ดาหวันรู้เรื่องนี้ เขาตัดสินใจเก็บเรื่องการหมั้นและความขัดแย้งในครอบครัวไว้เป็นความลับ ด้วยความหวังว่ามันจะคลี่คลายไปเอง ช่วงเช้าวันหนึ่งที่มหาวิทยาลัย ดาหวันเดินควงแขนโนเตอร์เข้ามาในคณะ พวกเขายังคงหัวเราะพูดคุยกันเหมือนเดิม ดาหวันไม่มีทีท่าจะสงสัยอะไร แต่ในใจของโนเตอร์กลับรู้สึกตึงเครียดทุกครั้ง "พี่เตอร์เป็นอะไรหรือเปล่าคะ ทำไมดูเงียบ ๆ ไป" ดาหวันถามขึ้นมาขณะที่พวกเขานั่งอยู่ที่ม้านั่งใต้ต้นไม้ โนเตอร์ฝืนยิ้มแล้วพยักหน้า "ไม่เป็นไรหรอกหวัน พี่แค่คิดอะไรนิดหน่อย" "คิดอะไรอยู่คะ เล่าให้หวันฟังได้ไหม" เธอถามด้วยความห่วงใย "แค่เรื่องงานนิดหน่อยน่ะ ไม่มีอะไรใหญ่โต" โนเตอร์พยายามเบี่ยงประเด็น ดาหวันพยักหน้าอย่างเข้าใจ แต่ก็ยังไม่คลายความสงสัยนัก เมื่อถึงเวลาที่ต้องไปเรียน โนเตอร์รู้สึกโล่งใจที่เขาสามารถเปลี่ยนหัวข้อไปได้ เขาตั้งใจอย่างมากที่จะทำให้ดาหวันรู้สึกว่าทุกอย่างยังคงปกติ แม้ว่าในใจเขาจะรู้สึกไม่มั่นคงก็ตาม ช่วงเย็นหลังเลิกเรียน ทั้งคู่ก็ออกไปทานข้าวด้วยกันตามปกติ ดาหวันเล่าเรื่องราวในมหาวิทยาลัยอย่างสน

เนตรเดินเข้ามาในมหาวิทยาลัยด้วยท่าทางมั่นใจ พร้อมรอยยิ้มที่ดูมีเลศนัยบนใบหน้า เธอเลือกเสื้อผ้าชุดสวยที่สุด สะพายกระเป๋าแบรนด์เนม เผยความเป็นผู้หญิงที่ดูดีทุกกระเบียดนิ้ว พร้อมจะเผชิญหน้ากับทุกคนโดยเฉพาะดาหวัน วันนี้คือวันที่เธอจะเปิดเผยทุกอย่างให้ทุกคนรู้ว่าเธอเป็นคู่หมั้นของโนเตอร์ ไม่ว่าใครก็จะไม่สามารถแย่งเขาไปจากเธอได้ บรรยากาศรอบ ๆ คณะแพยท์ดูเหมือนจะเป็นปกติ แต่เมื่อเธอเดินเข้าไป นักศึกษาหลายคนเริ่มหันมามองด้วยความสนใจ และเริ่มซุบซิบกัน เนตรไม่สนใจว่าใครจะพูดอะไร เธอมีเพียงแผนเดียวในใจ นั่นก็คือการแสดงตัวตนอย่างเต็มที่ "นั่นใครน่ะ ดูมีคลาสมากเลย" นักศึกษาคนหนึ่งพึมพำกับเพื่อนข้าง ๆ "อ้อ เขาบอกว่าเป็นคู่หมั้นพี่เตอร์ไม่ใช่เหรอ?" เพื่อนอีกคนตอบเบา ๆ ข่าวลือเกี่ยวกับเนตรที่เป็นคู่หมั้นของโนเตอร์เริ่มแพร่กระจายออกไปตั้งแต่วันแรกที่เธอก้าวเข้ามาในมหาวิทยาลัย แต่ในวันนี้มันจะไม่ใช่แค่ข่าวลืออีกต่อไป เนตรตั้งใจจะทำให้ทุกคนได้เห็นความจริง ขณะที่เนตรเดินเข้ามาถึงกลุ่มเพื่อนดาหวัน เธอก็เห็นดาหวันนั่งอยู่กับเพื่อนๆ อย่างสนุกสนาน เนตรยิ้มอย่างเยือกเย็น ก่อนจะเดินตรงเข้าไปหา "สวัสดีค่ะ

โนเตอร์นั่งอยู่ในห้องรับแขกของบ้านตัวเอง สายตาของเขาเคร่งเครียดและเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น ท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบงัน เขารู้ดีว่าการตัดสินใจครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ถ้าจะรักษาความรักของเขาและดาหวันไว้ เขาต้องกล้าหาญพอที่จะทำในสิ่งที่เขาเชื่อว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้อง “แม่ครับ ผมมีเรื่องอยากจะพูดด้วย” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แม่ของเขา นั่งอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ สีหน้าแสดงถึงความสงบ แต่แววตาของท่านเต็มไปด้วยความคาดหวัง “มีอะไรล่ะ เรื่องงานหมั้นกับยายเนตรน่ะเหรอ” โนเตอร์สูดลมหายใจลึก หัวใจเต้นแรงด้วยความกังวล แต่เขาไม่แสดงมันออกมา “ใช่ครับ ผมต้องการให้ยกเลิกงานหมั้นนี้” แม่ของเขาขมวดคิ้วทันที “หมายความว่ายังไง ที่บ้านเราและบ้านของเนตรตกลงกันเรียบร้อยแล้ว แกไม่มีสิทธิ์มายกเลิกอะไรทั้งนั้น” เสียงของมารดาดังขึ้นจนทำให้โนเตอร์รู้สึกถึงแรงกดดัน แต่เขาไม่ยอมปล่อยให้ความกลัวเข้าครอบงำ “แม่ครับ งานหมั้นนี้ไม่เคยเกิดขึ้นจริงในความรู้สึกของผมเลย ผมไม่เคยเต็มใจที่จะหมั้นกับเนตร ผมต้องการยกเลิกเพื่อความชัดเจน ไม่อยากให้มันกลายเป็นปัญหาที่จะส่งผลเสียกับทุกคน” คำพูดของเขาทำให้บรรยากาศในห้องยิ่งตึงเ