ตอนที่ 28 ยกเลิกงานหมั้น

โนเตอร์นั่งอยู่ในห้องรับแขกของบ้านตัวเอง สายตาของเขาเคร่งเครียดและเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น ท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบงัน เขารู้ดีว่าการตัดสินใจครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ถ้าจะรักษาความรักของเขาและดาหวันไว้ เขาต้องกล้าหาญพอที่จะทำในสิ่งที่เขาเชื่อว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้อง

“แม่ครับ ผมมีเรื่องอยากจะพูดด้วย” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

แม่ของเขา นั่งอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ สีหน้าแสดงถึงความสงบ แต่แววตาของท่านเต็มไปด้วยความคาดหวัง “มีอะไรล่ะ เรื่องงานหมั้นกับยายเนตรน่ะเหรอ”

โนเตอร์สูดลมหายใจลึก หัวใจเต้นแรงด้วยความกังวล แต่เขาไม่แสดงมันออกมา “ใช่ครับ ผมต้องการให้ยกเลิกงานหมั้นนี้”

แม่ของเขาขมวดคิ้วทันที “หมายความว่ายังไง ที่บ้านเราและบ้านของเนตรตกลงกันเรียบร้อยแล้ว แกไม่มีสิทธิ์มายกเลิกอะไรทั้งนั้น”

เสียงของมารดาดังขึ้นจนทำให้โนเตอร์รู้สึกถึงแรงกดดัน แต่เขาไม่ยอมปล่อยให้ความกลัวเข้าครอบงำ “แม่ครับ งานหมั้นนี้ไม่เคยเกิดขึ้นจริงในความรู้สึกของผมเลย ผมไม่เคยเต็มใจที่จะหมั้นกับเนตร ผมต้องการยกเลิกเพื่อความชัดเจน ไม่อยากให้มันกลายเป็นปัญหาที่จะส่งผลเสียกับทุกคน”

คำพูดของเขาทำให้บรรยากาศในห้องยิ่งตึงเครียด แม่เขาลุกขึ้นยืนจ้องเขาด้วยสายตาดุดัน “แกพูดเหมือนมันเป็นเรื่องง่ายๆ แกคิดเคยถึงผลกระทบต่อครอบครัวเราบ้างไหม แกคิดถึงชื่อเสียงของเราไหม”

โนเตอร์สูดลมหายใจลึก “ผมคิดถึงทุกอย่างแล้วครับ และผมรู้ว่ามันจะมีผลกระทบแน่นอน แต่ผมขอร้อง...ให้ผมได้แก้ไขทุกอย่างด้วยตัวเอง ผมจะรับผิดชอบเอง”

คำว่า ‘รับผิดชอบเอง’ ทำให้มารดาของเขาถึงกับนิ่ง ท่านหันไปมองสามีของตนที่นั่งฟังอยู่ตลอดเวลา พ่อของโนเตอร์ถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นมาแตะไหล่ลูกชายด้วยความเข้าใจ

“พ่อรู้ว่าลูกทำเพื่อความรัก แต่เรื่องนี้มันไม่ใช่แค่เรื่องของลูกคนเดียว มันเป็นเรื่องของครอบครัว” ท่านเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “พ่อไม่อยากให้ลูกต้องมีความขัดแย้งกับบ้านของเนตร และพ่อเชื่อว่าลูกก็ไม่อยากเห็นเนตรเสียใจ”

โนเตอร์รู้สึกถึงความอ่อนโยนของพ่อ แต่ก็ยังคงยืนกราน “พ่อครับ เนตรเองก็รู้อยู่แก่ใจว่าเราสองคนไม่เคยมีความรู้สึกต่อกันแบบนั้น ผมไม่อยากโกหกหรือทำเหมือนมันไม่มีอะไรเกิดขึ้น ถ้าผมต้องทำลายความรักของตัวเองเพื่อรักษาข้อตกลง ผมคงอยู่กับมันไม่ได้”

แม่ของเขายังคงมองด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง “แล้วถ้าแกทำแบบนั้น แกแน่ใจหรือว่ายายเด็กดาหวันจะยอมรับทุกอย่างได้ เธอจะทนได้ไหมถ้าต้องเผชิญกับการต่อต้านจากทั้งสองครอบครัว?”

คำถามนั้นทำให้โนเตอร์นิ่งงันไปชั่วครู่ ความคิดถึงดาหวันแทรกเข้ามาในใจ เขารู้ดีว่ามันจะไม่ง่าย แต่เขาก็ไม่สามารถปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่ไม่ต้องการได้

“ผมเชื่อว่าถ้าเรารักกันจริงๆ เราจะผ่านมันไปได้ ผมขอร้องครับพ่อแม่ ช่วยยกเลิกงานหมั้นนี้ ผมจะจัดการทุกอย่างเอง จะรับผิดชอบทุกอย่างเอง ไม่ว่าผลจะเป็นยังไง ผมก็พร้อมจะยอมรับ”

พ่อของเขามองลูกชายด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความกังวล แต่ก็แฝงไปด้วยความภาคภูมิใจในความกล้าหาญของลูก ในขณะที่แม่ยังคงยืนนิ่ง ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่

“ถ้าแกพูดขนาดนี้ แล้วแกจะรับผิดชอบได้จริงๆ ก็ลองดู แต่ถ้ามันเกิดเรื่องขึ้น แกจะไม่มีสิทธิ์กลับมาขอความช่วยเหลือจากครอบครัว เข้าใจไหม?”

โนเตอร์พยักหน้า ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยความมุ่งมั่น “เข้าใจครับแม่ ผมจะไม่ทำให้พ่อแม่ต้องผิดหวังอีก”

มารดามองลูกชายด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน ก่อนจะโบกมือให้เขาออกไป โนเตอร์โค้งศีรษะให้พ่อแม่ของเขาอย่างนอบน้อม ก่อนจะเดินออกจากห้องไปด้วยหัวใจที่เบาขึ้น แม้รู้ว่าการเดินทางข้างหน้านี้จะเต็มไปด้วยอุปสรรค แต่เขาก็พร้อมที่จะต่อสู้เพื่อความรักที่แท้จริงของตัวเอง

“ลูกของเราโตขึ้นมากแล้วนะ” พ่อของเขาเอ่ยด้วยรอยยิ้มบางๆ แม่ของโนเตอร์ทำเพียงพยักหน้าเบาๆ

“แต่ทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล...หวังว่าเขาจะ

ผ่านมันไปได้โดยไม่ต้องสูญเสียอะไรอีก”

"คุณคิดเหรอว่ายายเนตรจะยอมง่ายๆคุณก็รู้ว่าเธอแอบมีใจให้เจ้าเตอร์ตั้งแต่ไหนแต่ไร"

"ช่างเถอะคุณปล่อยให้ลูกเขาแก้ปัญหาที่คุณเป็นคนสร้าง.."

"นี่..คุณหลอกด่าฉันเหรอ"

พ่อกับแม่โนเตอร์คุยกันและคงต้องวางแผนจะเข้าไปคุยกับครอบครัวเนตรในเร็ววันแน่นอน

หลังจากที่โนเตอร์กลับมาจากการพูดคุยกับครอบครัว เขาตรงไปหาดาหวันที่คอนโดทันที หัวใจของเขายังเต้นไม่เป็นจังหวะหลังจากที่ได้เผชิญหน้ากับพ่อแม่เพื่อขอร้องให้ยกเลิกงานหมั้น แต่เขารู้ดีว่าต้องรีบบอกทุกอย่างให้ดาหวันฟัง เขาไม่อยากให้เธออยู่ในความสับสนอีกต่อไป

เมื่อถึงหน้าห้องของดาหวัน เขาเคาะประตูเบาๆ แต่ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา โนเตอร์ถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะเคาะอีกครั้ง จนกระทั่งได้ยินเสียงฝีเท้าของดาหวันเดินเข้ามาใกล้ประตู

ดาหวันเปิดประตูออกมา สายตาของเธอยังเต็มไปด้วยความกังวลและความสงสัย เมื่อเห็นโนเตอร์ยืนอยู่ตรงหน้า สีหน้าเหนื่อยล้าของเขาทำให้เธอใจอ่อนลงเล็กน้อย

“พี่เตอร์...เกิดอะไรขึ้นเหรอ” ดาหวันถาม น้ำเสียงของเธอแผ่วเบาแต่เต็มไปด้วยความกังวล

โนเตอร์เดินเข้ามาในห้อง พร้อมกับปิดประตูเบาๆ เขาหันไปมองดาหวันและจับมือเธอไว้แน่น สายตาของเขาจริงจังและเต็มไปด้วยความรัก

“พี่ไปคุยกับพ่อแม่มาเรื่องงานหมั้น พี่ขอให้ท่านยกเลิกแล้วเรื่องนี้แล้ว” โนเตอร์พูดออกมาอย่างหนักแน่น

ดาหวันมองเขาด้วยความประหลาดใจ ดวงตาของเธอสั่นไหว “พี่พูดจริงเหรอ พี่บอกพวกเขาว่ายังไง”

โนเตอร์พยักหน้า ก่อนจะเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างการสนทนากับพ่อแม่ของเขาให้ดาหวันฟัง ทุกคำพูดที่เขาบอกไป ทุกความกล้าที่เขารวบรวมเพื่อปกป้องความรักของพวกเขา

“พี่บอกพ่อแม่ไปว่าพี่ไม่ได้เต็มใจที่จะหมั้นกับเนตร และพี่จะรับผิดชอบทุกอย่างเอง พี่ไม่อยากให้ใครเข้าใจผิดอีกต่อไป พี่รักหวัน และพี่จะไม่ให้ใครมาขวางเราอีก” โนเตอร์บอกด้วยน้ำเสียงมั่นคง

ดาหวันฟังคำพูดของเขาแล้ว น้ำตาเริ่มเอ่อขึ้นในดวงตา เธอไม่คิดว่าโนเตอร์จะกล้าหาญพอที่จะไปเผชิญหน้ากับครอบครัวของเขาแบบนี้ ความรักและความเชื่อมั่นในตัวเขาเริ่มก่อตัวขึ้นมาอีกครั้ง

“พี่เตอร์...ทำไมพี่ถึงกล้าขนาดนี้แบบนี้ครอบครัวพี่คงไม่ชอบหวันแน่แลยแต่ก็ขอบคุณพี่มากนะ” ดาหวันถาม น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความซาบซึ้ง

โนเตอร์ยิ้มบางๆ ก่อนจะก้มลงจ้องตาเธอ “พี่ไม่อยากเสียหวันไปไง พี่รู้ว่าพี่ทำผิดที่ปิดบังเรื่องนี้ แต่พี่ขอให้หวันเชื่อใจพี่...เราเริ่มต้นใหม่กันได้ไหม”

ดาหวันนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนที่เธอจะพยักหน้าเบาๆ น้ำตาของเธอไหลอาบแก้ม แต่ครั้งนี้เป็นน้ำตาแห่งความดีใจ เธอโผเข้ากอดโนเตอร์แน่น ไม่ต้องการคำพูดอีกต่อไป เพราะความรู้สึกของพวกเขาทั้งคู่ชัดเจนแล้ว

“เราจะผ่านมันไปด้วยกันนะ” ดาหวันกระซิบข้างหูโนเตอร์ โนเตอร์กอดเธอแน่นขึ้น และตอบกลับด้วยเสียงที่แผ่วเบา “พี่สัญญา”