Home / โรแมนติก / เดือนร่ายดาว / ตอนที่ 32 ทราบเรื่อง

Share

ตอนที่ 32 ทราบเรื่อง

last update Huling Na-update: 2025-04-18 11:41:57

"แล้วหวันเป็นไงบ้างพี่ขอโทษแทนแม่พี่นะ"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ...พี่เตอร์เคลียร์งานให้อาจารย์เสร็จยัง"

"เสร็จแล้วครับพี่ว่าจะชวนไอ้จ๊าบตามไปเที่ยวด้วยรอหน่อยนะขับรถไปรับมันก่อน"

"โอเคเดี๋ยวหวันรอ"

เมื่อวางสายจากเตอร์ดาหวันก็เล่าให้เพื่อนฟังว่าแฟนตนจะมาเที่ยวร่วมด้วย

"ก็ดีจะได้สนุกว่าแต่มึงเล่าเรื่องแม่เขาให้เขาฟังยัง"

มิเกลถามเพราะเห็นดาหวันคุยโทรศัพท์เกือบชั่วโมง

"เล่า"

"แล้วพี่เตอร์เขาว่าไง" ต้นหอมถามต่อ

"ก็ไม่ได้ว่าไรมากแค่ขอโทษแทนแม่เขา"

"แล้วถ้าเกินยายป้ามาหาเรื่องมึงอีกละไหนจะอีลูกสะใภ้จอมปลอมนั้น"

"ก็คงต้องไปตามสถานการณ์"

"กูบอกไว้เลยกูจะไม่ปล่อยให้ใครมายืนด่ามึงต่อหน้ากูเด็ดขาดถ้ามีอีกรอบกูจะซัดหน้าให้"

ทะเลทำท่ากำหมัดแน่นทำให้ทุกคนพากันหัวเราะออกมาว่า

'มึงไม่ควรมีแค่คนเดียวไอ้ทะเล'

เกือบ 3 ชั่วโมงเตอร์กับจ๊าบก็มาถึงและซื้อของกินมาเยอะแยะ

"กินกุ้งเผากันไหม...พี่ซื้อมาเยอะเผื่อทุกคนด้วย"

เตอร์หันมาบอกรุ่นน้องที่เป็นเพื่อนแฟนและมีจ๊าบที่กำลังยกลังเบียร์ตามมา

"ไอ้ทะเลมึงมายกของช่วยกูหน่อย"

ทะเลมองตามด้วยความหงุดหงิดแต่ก็ลุกไปแต่โดยดี

"พวกมึงจะซื้อมาทำห่าไรเยอะแยะ แดกยันเช้ายังไม่หมด"

ทะเลยกไปบ่นไป ถึงจ๊าบกับเตอร์จะเป็นรุ่นพี่แต่ก็ไม่มีเลยสักครั้งที่รุ่นน้องอย่างทะเลจะเรียกพี่ แต่พวกเขาก็ไม่เคยติดใจกะเรื่องนี้

และถึงเตอร์จะพอรู้ว่าทะเลแอบชอบดาหวันมาก่อนหน้าแต่จะให้ทำไงล่ะในเมื่อเป็นเพื่อนสนิทของแฟนเขาก็ได้แต่ทำใจอีกอย่างคนที่เธอเลือกก็เป็นเขาไม่ใช่ทะเล

ช่วงหัวค่ำทุกคนก็ช่วยกันทำกุ้งเผาและของกินอีกหลายอย่างเพื่อมานั่งพูดคุยร้องเพลงกันอย่างสำราญใจ

"เริ่มจะเมาแล้ววะ" จ๊าบจับแก้วเบียร์มาทาบหน้าให้ชื่นใจ

"อะไรกันพี่จ๊าบจะคออ่อนแบบนี้ไม่ได้นะ"

มิเกลพูดพร้อมเอาแก้วไปชนกับจ๊าบส่วนต้นหอมก็เขย่าแขนจ๊าบให้กินต่ออย่าได้ท้อเพราะของมันเยอะ

"หวันเมายัง" เตอร์หันไปถามแฟนสาวที่ตอนนี้มีใบหน้าเห่อแดงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์สายตาหวานหยาดเยิ้มของเธอชวนให้หลงไหลยิ่งหนัก

"นิดหน่อยแต่หวันจะนั่งฟังทุกคนเล่าเรื่องสนุกต่อ"

เพราะทุกคนกำลังเล่าถึงอดีตที่ทั้งตลกและน่าอายให้กันฟังอย่างขำขันเฮฮา

"ทะเล...มึงเล่าบางดิมีเรื่องอะไรในอดีตที่อยากเล่าไหม"

ต้นหอมตบบ่าเพื่อนชายเบาๆ ทะเลจะนิ่งหน่อยถ้ามีคนอื่นที่ไม่ได้อยู่ในกลุ่มตัวเองมาแจม

ดาหวันยักหน้าให้ทะเลเพื่อบ่งบอกว่าเธอก็รอฟังเช่นกัน

"เอาเรื่องไรวะมันก็มีหลายเรื่อง"

เขาก็ไม่รู้จะเล่าเรื่องราวในอดีตยังไงเพราะเรื่องที่วนเวียนในหัวก็มีแค่เรื่องดาหวันเท่านั้น

"อ๋อกูนึกออกแล้ว ตอนนั้นช่วงมัธยมต้นในห้องเพื่อนผู้หญิงส่วนมากจะมีหน้าอกกันแล้วใช่ป่ะ แต่ไอ้หวันมันยังแบนราบเรียบไม่มีที่ติแถมยังใช้กูให้เอาลูกโป่งไปเติมน้ำทำนมปลอมให้มันอีก แล้วมึงคิดดูว่านมปลอมมันแตกเสื้อเปียกตอนเข้าแถวเคารพธงชาติมันวิ่งมากอดกูเพื่อไม่ให้ใครเห็น..กูหัวเราะอย่างรั่วเลย"

"ฮ่าๆ...หยุดเลยนะไอ้ทะเลเพราะมึงคนเดียวที่ส่งเสริมให้กูทำเรื่องน่าอับอาย"

เตอร์เห็นทะเลพูดถึงดาหวันด้วยสีหน้าท่าทางมีความสุขและตัวเธอเองก็มีความสุขเช่นกันแต่ก็นึกอิจฉาในใจเพราะยังไงเขาสองคนก็รู้จักกันมาก่อนเขาอยู่ดี

"หวันอยากฟังเพลงอะไรเดี๋ยวพี่ร้องให้ฟัง"

เตอร์เดินออกไปเอากีต้าร์ที่รถมาเพื่อจะร้องเพลงให้เธอฟังเสียหน่อย

"เอาเพลงอะไรก็ได้ที่พี่ถนัด"

"อืมมมได้ตามใจหวันคนเดียว"

เตอร์หันมาสบตากับเธอ แววตานั้นช่างดูอบอุ่นและอ่อนหวานแม้จะทำให้ใครๆแถวนี้อิจฉาจนเบาหวานขึ้นตาก็ตาม

เพลงที่เขาร้องเป็นเพลงรักยุค 90 ที่ทั้งเพราะและมีความหมายแถมคนร้องก็ยังจะหล่อป่านนี้ทำให้สาวๆยิ้มตามกันเลยทีเดียว

"พี่เตอร์ร้องเพลงโครตเพราะ"

มิเกลกับต้นหอมปรบมือให้รัวๆ

"อยากมีคนร้องให้ฟังก็รีบๆหาผัวซะสิ"

ทะเลหมั่นไส้เพื่อนสาวที่ทำเป็นกระดี๊กระด๊าเกินหน้าเกินตา

"หยาบคายค่ะ" มิเกลเชิดหน้าใส่ทะเล

"พี่ก็ดีดกีตาร์ร้องเพลงเป็นนะ"

จ๊าบพูดขึ้นมา

"บอกเฉยๆเผื่อมีคนสนใจ"

ว่าแล้วก็ส่งสายตาเจ้าชู้อ้อนสาวๆ

"จะอ้วก" ทะเลเบ้หน้าเล็กน้อยก่อนจะทำท่าลูบแขนเบาๆ

หันไปอีกทีดาหวันก็หลับทะเลเห็นจึงรีบไปดูและทำท่าจะอุ้มเธอแต่ก็โดนเตอร์ผลักเล็กน้อย

"ไม่เป็นไรแฟนกู..มึงไปต่อเถอะเดี๋ยวกูอุ้มหวันไปนอนเอง"

เตอร์ช้อนคนตัวเล็กขึ้นมาและอุ้มเข้าห้องไปทะเลได้แต่มองตาม ให้ทำไงได้เขาแฟนกันเพื่อนอย่างเขาคงต้องเจียมตัวเจียมใจซินะถึงจะถูก

เช้าวันถัดมาทุกคนตื่นมาอาบน้ำแต่งตัวกันแต่เช้าเพื่อมานั่งดื่มกาแฟชมพระอาทิตย์ขึ้น ทะเลถือกล้องถ่ายบรรยากาศตอนเช้าที่สวยงามในเมมโมรี่การ์ดก็มีเพียงแค่รูปธรรมชาติและรูปของดาหวันเพียงเท่านั้นที่เขาจะถ่าย

"ไหนมากูขอดูมั่ง"

ต้นหอมขอดูเพราะรู้ว่าไอ้ทะเลเพื่อนรักจ้องแต่จะถ่ายเพื่อนอีกคนจนเธอน้อยใจ แต่ก็รู้กันแค่ไม่อยากให้เพื่อนเสียใจเสียเวลาตัวทะเลเองก็หน้าตาดีมีคนเขามาชอบเยอะไม่อยากให้มาจมปลักเพราะดาหวันแค่คนเดียว

"มึงนี่นะไอ้ทะเล...มึงเสียใจไหม"

ทะเลหน้าหงอยเพราะรู้ว่าต้นหอมหมายถึงอะไร

"กูไม่มีทางเสียใจที่รักมัน...เพราะกูรักมันมึงเข้าใจกูไหม"

"กูเข้าใจแต่กูสงสารมึง..กูเป็นห่วงความรู้สึกมึงเพราะมึงคือเพื่อนกู"

ในใจต้นหอมถึงเธอจะรู้ว่าทะเลรักดาหวันมานานแม้ว่านังเพื่อนตัวดีอาจจะเผลอใจให้ทะเลบ้างแต่ตอนนี้มันไม่เหมือนกันเพราะตั้งแต่ดาหวันตัดสินใจคบกับโนเตอร์ เธอก็อยากให้ดาหวันกับทะเลรักกันแบบฉบับเพื่อน..เพื่อนที่ไม่คิดอะไรเกินเลยกันเพราะเธอไม่อยากเสียเพื่อนทั้งคู่ไป

"เออทุกคนจะว่าอะไรไหมพอดีแม่พี่ชวนไปทานข้าวท่านยังไม่กลับกรุงเทพฯนะ"

เตอร์เดินมาบอกทุกคน

"แม่พี่เตอร์ชวนพวกหนูไปจริงๆเหรอค่ะ"

มิเกลถามเพื่อความแน่ใจเมื่อวานอีป้ายังจะงาบหัวอยู่เลยทำไมวันนี้ถึงทำเป็นใจดีชวนแปลกๆแฮะ

"ครับ..แม่พี่ชวนให้ไปทุกคนหรือถ้าน้องๆคนไหนไม่สะดวกใจที่จะไปก็ไม่เป็นไรครับตอนเย็นค่อยกลับกรุงเทพฯพร้อมกัน"

เพราะเขารู้ว่าเมื่อวานรุ่นน้องโดนแม่ตัวเองแผลงฤทธิ์ใส่ก็ไม่อยากจะบังคับใจใครไป

"แล้วหวันว่าไงถ้าไม่ไปกับพี่ก็อยู่กับเพื่อนก่อนเดี๋ยวพี่มาจะได้กลับพร้อมกัน"

เขาก็ไม่อยากให้ดาหวันไปเช่นกันเพราะเอาแน่เอานอนกับแม่ของตัวเองไม่ค่อยได้เกิดโดนยายเนตรเสี้ยมปั่นประสาทเสียหมด

"หวันจะไปเป็นเพื่อนพี่ค่ะ"

พอดาหวันบอกจะไปมีเหรอบรรดาเพื่อนจะยอมปล่อยให้เธอไปตามลำพังก็ใช่คนที่เธอจะไปด้วยคือแฟนแต่นั้นมันก็แม่ของเขาเพราะฉะนั้นพวกเขาจะต้องไปเป็นเพื่อนเธอเป็นทางออกที่ดีที่สุดแหละ

เมื่อตกลงกันได้ก็มาเจอกับแม่ของโนเตอร์ที่ร้านอาหารค่อนข้างหรู เดินเข้ามาก็มียายเนตรกวักมือเรียกซะเหมือนนางกวักเชียว

"มากันหมดก็ดีแล้วเชิญ"

แม่โนเตอร์มีสีหน้านิ่งเรียบเสียงพูดของเธอทำให้ตัวเตอร์เองชักจะเป็นกังวลอยู่เอาเรื่องไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่กันแน่ก่อนหน้าที่คุยกันแม่บอกเขาแค่ว่าอยากทำความรู้จักกับดาหวันให้มากขึ้นแต่ตอนนี้เขารู้สึกตะหงิดใจแปลกๆ

ทุกคนยกมือไหว้เป็นมารยาทก่อนจะนั่นตามคำเชิญ

พออาหารมาเสิร์ฟเธอก็ทำหน้าที่ตักกับข้าวให้ลูกชายแลัวก็หันไปตักให้ยายเนตร

"อันนี้เนตรสั่งแบบพิเศษให้แกเลยนะ เพราะรู้ว่าแกชอบ"

"ขอบคุณครับ"

เตอร์ตักกับข้าวให้แม่เสร็จก็ตักให้ดาหวันทานบ้าง

"ขอบคุณค่ะพี่เตอร์"

บรรยากาศภายในโต๊ะอาหารค่อนข้างจะกดดันทำให้ทุกคนไม่กล้ากินอะไรมากนัก

"ได้ยินข่าวว่าเธอกับเพื่อนเธอสนิทกันมาก"

แม่ของเตอร์ใช้ช้อนเคาะจานข้าวดาหวันเพียงเพราะอยากให้เธอมองหน้าของหล่อนตอนพูดด้วย

"คะค่ะ ...อะไรนะคะคุณป้า"

เมื่อกี้ได้ยินไม่ถนัดหรอกเพราะเธอไม่ได้ตั้งใจฟังเท่าไหร่

"ฉันถามว่าเธอสนิทกับเพื่อนเธอมากเหรอ"

"อ๋อสนิทมากค่ะ"

"ฉันหมายถึงนายคนนี้" แล้วก็ชี้ใส่ทะเล

ทะเลมองหน้าแม่ของเตอร์แต่ก็ยังไม่ได้แสดงอาการอะไรออกไปมากจะรอดูว่าป้าแกอยากจะสื่ออะไรกันแน่

ทะเลที่นั่งข้างดาหวันเลยหันมามองเพื่อนสาวก่อนจะตอบแทนเธอไปว่า

"สนิทครับเพราะเรียนด้วยกันมานานและไม่ได้สนิทแค่ผมเพราะต้นหอมกับมิเกลก็คือเพื่อนสนิทของไอ้หวันเช่นกัน"

ต้นหอมกับมิเกลส่งยิ้มให้ทะเลด้วยความภูมิใจก็มีกันอยู่เท่านี้ที่สนิทสุดๆ

"เหรอ..."ใช้น้ำเสียงเริ่มไม่ปกติแล้ว

"แล้วนี่เพื่อนสนิทเขากุมมือกันราวคนรักได้ด้วยเหรอ"

ว่าแล้วแม่ของเธอก็ยื่นรูปถ่ายที่ทะเลกับดาหวันกุมมือกันในร้านอาหารเมื่อวานนี้

ทะเลคิดไว้ไม่มีผิดยายป้านี่ชวนมากินข้าวเพื่อจะมาใส่ร้ายดาหวันนี่เอง

เตอร์เห็นรูปก็มองมาที่ดาหวันแต่ก็ยังไม่ได้พูดอะไร

"นี่มันเป็นร้านที่เรานั่งกินข้าวกันเมื่อวานนิ"

มิเกลพูดเพราะเพิ่งจะมากินเหมือนวานแต่แปลกตรงที่ภาพนี่จงใจซูมแค่ทะเลกับดาหวันทั้งที่ก็มีเธอกับต้นหอม แกล้งกันชัดๆ

"เออใช่...แล้วหนูสองคนก็อยู่ทำไมถึงถ่ายไม่ติดล่ะ"

ต้นหอมพูดขึ้นมาบ้างก็นั่งกันตั้งสี่คนไงตอนถ่ายถึงมีแค่สองคนได้ไม่ใช่ผีนะที่จะได้ถ่ายไม่ติด

"สองคนนี้ก็คงหนีมาพรอดรักกันล่ะมั้ง"

"แม่!! ทำไมแม่พูดแบบนี้ให้หวัน"

"รูปตัดต่อชัดๆ แล้วป้าเนี่ยเป็นไรถึงต้องให้คนมาแอบถ่ายพวกผมไม่ทราบ"

ทะเลเริ่มจะไม่พอใจ

"ทำไมฉันจะต้องแอบถ่าย" เริ่มขึ้นเสียง

"จริงด้วค่ะคุณป้า" นางเนตรตัวปั่น

"ก็เห็นๆอยู่ว่าป้าตั้งใจจะให้ร้ายเพื่อนผม นี่มันหมดยุคแม่ผัวลูกสะใภ้แล้วป้าไปอยู่ไหนมา"

"ไอ้ทะเล..พูดกับแม่กูดีๆนะ"

เตอร์ก็ไม่พอใจทะเลเช่นกันที่เริ่มขึ้นเสียงใส่แม่เขา

Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App

Kaugnay na kabanata

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 33 เกิดเรื่องขึ้น

    "ป้าจงใจจะใส่ร้ายเพื่อนผมเหรอ" "ไอ้ทะเล..มึงอย่ามาขึ้นเสียงใส่แม่กู" เตอร์เริ่มไม่พอใจที่ทะเลขึ้นเสียงใส่แม่เขา "เฮ้ย...ไอ้เตอร์ใจเย็นก่อน" จ๊าบรีบห้ามเพราะสถานการณ์ตอนนี้เริ่มไม่โอเค มิเกลกับต้นหอมเริ่มรู้สึกไม่ดีแต่ตามจริงก็ไม่ดีตั้งแต่มาแล้วถ้าพวกเขาไม่มาดาหวันจะเป็นยังไง "มันขึ้นเสียงใส่แม่กู" เตอร์ยังหันไปว่าทะเลดีที่มีดาหวันคั่นอยู่กลาง "หวันว่าเราแยกย้ายกันเถอะค่ะ...ต้องขอโทษคุณป้าด้วย" ดาหวันเห็นท่าไม่ดีไหนจะแม่ของเตอร์ใส่ร้ายไหนจะเพื่อนกับแฟนเริ่มขัดใจกัน "ออกตัวปกป้องแบบนี้สนิทสนมกันเกินไปค่ะคุณป้า" "นี่ขนาดคบกับแกอยู่ยังเข้าข้างเพื่อนขนาดนี้เลยเตอร์แม่บอกแกแล้วไม่มีใครรักแกจริงเหมือนเนตรหรอก" "นี่ป้าที่ผมพูดอยู่คือป้ากำลังใส่ความผมกับเพื่อนอยู่นะ" "ใส่ร้าย...ตลกแล้วจับมือกันขนาดนะใครใส่ร้ายพวกแกกัน" "มันไม่ใช่แบบที่แม่พี่พูดเลยนะพี่เตอร์" ต้นหอมรีบพูดออกมาเพราะเรื่องราวมันชักจะไปกันใหญ่ "เพื่อนกันมันเข้าข้างกันแบบนี้นี่เอง...ที่เราเห็นไม่ใช่แบบนี้เลยใช่ไหมค่ะคุณป้า" เนตรพยายามพูดให้แม่ของเธอของขึ้น "หุบปากของเธอเดี๋ยวนี้" เนตรตกใจกับคำพูดของเตอร์เพราะมันแ

    Huling Na-update : 2025-04-18
  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 34 การขอร้องอีกครั้ง

    นี้คงเป็นอีกครั้งของการขอร้องครั้งนั้นคือการถอนหมั้นครั้งนี้นะเหรอ....แค่ให้แม่เลิกยุ่งกับคนที่ผมรักก็พอ "ทำไมแกรักมันมากเหรอ" เสียงของแม่ทำให้ทุกคนในบ้านใจคอไม่ค่อยดี "อกตัญญูจริงๆ" "แม่..แม่เข้าใจไหมว่าผมไม่ได้รักเนตรอีกอย่างที่แม่ทำแบบนั้นกับหวันผมไม่โอเคเลยนะแม่จะไปเอาน้ำแกงร้อนๆราดใครแบบนั้นไม่ได้เขาเป็นลูกมีพ่อมีแม่นะ" "แล้วที่ฉันเป็นแบบนี้เพราะใคร" "เป็นที่แม่ไง..เพราะแม่หูเบาเชื่อคนง่ายเนตรมันจะพูดยังไงแม่ก็ตามไปหมด" "ไอ้เตอร์..นี่แกกำลังว่าให้แม่อยู่แกอยู่นะ" "ผมแค่อยากให้แม่มีความเป็นผู้ใหญ่บ้างแม่จะไปตามเด็กเอาแต่ใจแบบเนตรอย่างนั้นไม่ได้แล้วผมขอร้องเป็นครั้งสุดท้ายถ้าแม่ไม่ชอบดาหวันก็เลิกยุ่งกับเธอเสียเถอะ" "ได้...ฉันจะไม่ยุ่งกับแฟนแกแต่มีข้อแม้แกต้องเลิกกับมันไม่งั้นฉันไม่รับรองความปลอดภัย" "แม่คิดจะทำไรกันแน่" "นี่ไม่ใช่คำขู่แต่ถ้าเกิดแกยังไม่ฟังฉันจะทำแบบที่พูด" เตอร์น้ำตาไหลอาบแก้มมันจุกในใจมีแม่ที่ไหนทำกับลูกตัวเองแบบนี้ นี้เขาหวังดีกับลูกตัวเองเหรอ รู้ไหมมันเจ็บจนจะกระอักเลือดตายอยู่แล้ว "พรุ่งนี้แกต้องอยู่กับยายเนตรเดี๋ยวน้องจะมาแต่เช้า" เตอร์ขึ้นไปอยู

    Huling Na-update : 2025-04-18
  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 35 ไม่โทษเธอ

    ทะเลเริ่มรู้สึกตัวเขาพยายามขยับตัวสายตาก็ค่อยๆเหลือบไปทั่วเห็นดาหวันฟุบหลับข้างกายเลยใช้มือเกลี่ยปอยผมที่ยุ่งเหยินของเจ้าตัวออกให้จนเธอรู้สึกตัวและงัวเงียตื่น "มึงอย่าขยับตัวเยอะนะเดี๋ยวเจ็บ" ดาหวันรีบลุกแล้วก็เดินไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำก่อนที่จะมานั่งข้างทะเลเช่นเดิม "เป็นไงเจ็บมากไหม" "โอ้ยเจ็บแผลมาก..โอ้ยเจ็บ" "ทนไว้ไหมมึงเดี๋ยวกูไปเรียกหมอให้" ดาหวันเตรียมจะลุกแต่ก็โดนทะเลดึงให้เธอเซถลามานอนซบบนอกตัวเขา "โอ้ยเจ็บจัง" "กูขอโทษแล้วมึงจะดึงกูทำไม...ปล่อย" "มึงอยู่เฉยๆดิ" ดาหวันเลยไม่พูดและทำตัวให้ผ่อนคลายขึ้น "แค่นี้กูก็หายเจ็บแล้ว...มึงอย่าเป็นอะไรนะหวัน" "กูไม่เป็นไรแต่มึงรับปากกูได้ไหมว่าอย่าทำแบบนี้อีก" ดาหวันลุกขึ้นจากคนเจ้าเล่ห์มานั่งด้านข้างเช่นเดิม "รับปากกูได้ไหม" "กูไม่รับปากเพราะกูไม่สามารถทนเห็นมึงเจ็บได้มึงเข้าใจกูไหมหวัน" "แล้วมึงจะให้กูทนเห็นมึงเจ็บแบบนี้เหรอ" "กูตายแทนมึงยังได้เลยหวันเอ้ย" น้ำตาปริ่มเบ้าตาสวยจนไหลรินลงอาบแอบในที่สุด ทำไมเขาต้องมาทำอะไรเพื่อเธอขนาดนี้ด้วย แต่ถ้าจะพูดไปก่อนหน้าหากทะเลกล้าที่จะสารภาพรักกับเธอตรงๆเธออาจยอมเปิดใจให้เขา

    Huling Na-update : 2025-04-18
  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 36 โหยหา 18+

    "พี่เตอร์อย่าทำแบบนั้น...." "ทำแบบไหนเหรอ" เตอร์กำลังวนอยู่กับช่วงล่างอยู่นั่นแหละรู้ก็รู้ว่าเธอเสียวจนจะทนไม่ไหวแต่เขายิ่งอยากแกล้งเธอ "หวันไม่ไหวแล้ว.." ใครมันจะไปไหวล่ะก็เขาใช้นิ้วเขี่ยตรงนั้นจนดาหวันต้องจับมือเขาเอาไว้ "ทำไมล่ะครับที่รัก" "หวันไม่ไหวแล้วอยากได้มากกว่านิ้วพี่" เสียงออดอ้อนทำให้เขาตื่นเต้น และจัดให้ตามคำขอเขาจับส่วนนั้นถูกไถล่องกลางที่มีน้ำหวานหยาดเยิ้มก่อนจะจ่อและกดสะโพกดันลงไปจนสุดเอวสอบเริ่มขยับที่ละนิดจนถี่และแรงตามเสียงครวญครางของคนตัวเล็ก ยิ่งเตอร์กระแทกแรงเท่าไหร่เธอยิ่งครางเสียวตาเริ่มลอยเคล้ง จิกมือเท้าเกร็งไปหมด ไม่รู้เตอร์ไปเอาเเรงมากจากไหนเพราะตอนนี้เขายังกระแทกไม่หยุด จนขาเธอเริ่มสั่นมีบางจังหวะที่เขาผ่อนแรงแต่ก็ตะโบบจูบเธอเหมือนคนหิวกระหายทั้งๆวันที่อยู่ทะเลก็เพิ่งจัดหนักกันอยู่เลย พอเขาผละออกจากริมฝีปากบางช่วงล่างก็เริ่มขยับแรงและถี่ขึ้น "อ๊ะ อื้อออ พะ พี่เตอร์หวันจุก" "จุกหรือเสียวหืออ้าซิ้ดด" "สะเสียว ... อื้ออไม่ไหวจะเสร็จแล้ว" เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นห้อง สักพักดาหวันก็ถึงฝั่งก่อนแต่มีหรือที่เขาจะยอมให้เธอสำเร็จแค่คนเดียว น้ำยัง

    Huling Na-update : 2025-04-18
  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 37 ไม่มีสิทธิ์18+

    "พวกมึงกลับกันเลยก็ได้ไอ้หวันมันทักมาบอกกูแล้วว่าใกล้จะถึง" ทะเลบอกต้นหอมกับมิเกลเพราะเห็นเพื่อนสาวง่วงหงาวหาวนอนกัน "มึงอยู่ได้นะจะเอาอะไรที่เซเว่นไหม" "ไม่..ขอบใจพวกมึงมาก" "ป่ะเกลกลับกัน" สองสาวเก็บของที่กินไว้เสร็จก็เก็บกระเป๋ากับบ้านดีทะเลอยู่ห้องพิเศษเลยอยู่ดึกและเฝ้าได้เขารอดาหวันใจจดใจจ่อถึงรู้ว่าเตอร์จะมาด้วยก็ตาม สักพักประตูห้องก็เปิดทะเลเลยแกล้งหลับดาหวันมากับเตอร์จริงด้วยนึกว่าแค่มาส่งจะเข้ามาทำเพื่อ "ไอ้ทะเลหลับแล้ว..พี่เตอร์จะกลับเลยก็ได้นะไม่ต้องอยู่เป็นเพื่อนหรอก" "หวันอยู่ได้นะ" "ได้ค่ะ" "แต่พี่ยังไม่ได้ขอบคุณไอ้ทะเลมันเลยแล้วพี่ก็อยากขอโทษมันด้วย" "พรุ่งนี้พี่ก็มาเยี่ยมทะเลสิ" "มันคงไม่ต่อยพี่นะ" "ไม่หรอกค่ะทะเลมันใช่คนแบบนั้น" "อืมงั้นพี่ไปก่อนเดี๋ยวพรุ่งนี้ทำไรเสร็จพี่มานะ" "ค่ะ" เตอร์ลูบหัวดาหวันก่อนจะกลับด้วยความเอ็นดู เห็นทะเลหลับจึงเดินเข้าไปใกล้ๆเพื่อห่มผ้าให้เพราะเห็นอาการเย็น "ไหนดูสิมีไข้หรือเปล่า" เอาหลังมืออังหน้าผากเขา "ไม่มีไข้ก็ดีแล้ว" หน้าของเธออยู่ห่างจากเขาไม่มากคนแกล้งหลับจึงรั้งท้ายทอยของเธอเข้าใกล้จนตอนนี้ริมฝีปากแตะกัน ดาหวั

    Huling Na-update : 2025-04-18
  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 38 เลิกยุ่งกับลูกฉันซะที

    "มึงตื่นได้แล้ว...หวัน" เสียงปลุกของทะเลทำให้ดาหวันตื่นที่ต้องปลุกเพราะหมอกับพยาบาลเขามาตรวจและทำแผลให้ "เดี๋ยวกูล้างหน้าแป๊บนะ" ทะเลยักหน้าให้อีกคน ดาหวันแปรงฟันอยู่เรื่องเมื่อคืนนี้ก็ผุดขึ้นมาทันทีในสมองดาหวันพยายามสลัดความคิดนั้นออกก่อนที่จะฟุ้งซ่านไปเรื่อย เดินออกมาหมอก็ทำแผลให้ทะเลจวนจะเสร็จ "มีแฟนสวยนะเนี่ยน่ารักด้วย" คุณหมอกับพยาบาลแซวใหญ่ทะเลมองหน้าดาหวันแล้วยิ้มให้อย่างเขิน เนียนเลยนะไอ้ทะเลดาหวันคิดในใจก่อนจะยิ้มหวานส่งให้พี่หมอและพี่พยาบาล "เดี๋ยวแปดโมงเช้าจะเอาอาหารมาให้นะจ๊ะ" "ค่ะ...ขอบคุณมากนะคะ" พอหมอกับพยาบาลออกไปดาหวันก็หยิกแก้มทะเลด้วยความหมั่นไส้ "โอ้ยยเจ็บนะ...อะไรของมึงเนี่ยค้างเหรอ" ลูบแก้มเบาๆ "ทะลึ่ง...ค้างอะไรกูจะบอกว่ามึงนี่เนียนเลยนะ" ทะเลจับข้อมือเล็กและดึงเธอมาใกล้ๆ "ไม่อยากเป็นแฟนพี่ทะเลบ้างเหรอ...พี่ทะเลเอาดุนะ" ดูพูดเข้าดาหวันแก้มแดงเห่อด้วยความเขินอาย "เหมือนมาอยู่ให้มึงแทะโลมเลยวะ" "หวั่นไหวเหรอคนสวย" "บ้า..ไม่อยากคุยกับมึงแหละ" สักพักอาหารเช้าของโรงพยาบาลก็มา "มึงป้อนหน่อยสิติดสายน้ำเกลือกินไม่ถนัด" 'แดกข้าวไม่ถนัดแต่เมื่อคืนมึง

    Huling Na-update : 2025-04-18
  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 39 เสียใจแทบบ้า

    สองสามวันมานี่ที่เตอร์มาอยู่บ้านจ๊าบโดยที่ยอมทำอะไรเลยแม้แต่ข้าวเขายังไม่อยากจะแตะต้อง "มึงกินข้าวมั่ง..เดี๋ยวจะป่วยเอา" "ตายไปเลยก็ดี" เห็นเขาเป็นแบบนี้คนเป็นเพื่อนอย่างจ๊าบก็ทรมานใจมากต้องห่างจากคนรักและการเรียนแถมมันไม่ยอมกับบ้านคงเสียทั้งครอบครัวแหละ "กับข้าวอยู่ในตู้เย็นถ้าหิวก็เอามาเวฟ" "อืมม์" "งั้นกูไปมอแล้วนะ" เตอร์ไม่ได้หันมามองจ๊าบเลยเขาทำเพียงมองออกไปข้างนอกหน้าต่างจนจ๊าบกลัวเพื่อนจะคิดสั้น พอไปถึงมหาลัยในขนาดที่จ๊าบเดินๆก็มีคนในคณะเข้ามาถาม "เห้ยจ๊าบได้ยินข่าวว่าเตอร์มันเลิกกับดาหวันแล้วเหรอ" จ๊าบหยุดเดินทันที "ใครบอกมึง ...มึงรู้จากใครมา" พอดีเป๊ะที่ตาเหลือบเห็นเนตรคุยกับสาวๆกลุ่มนึง เขาเร่งฝีเท้าไปตรงนั้นทันที "ปล่อยข่าวมั่วๆใครเชื่อขอให้เป็นควาย" "พี่จ๊าบ!!!" ส่วนกลุ่มนั้นเมื่อจ๊าบมาก็รีบแยกย้ายทันที เนตรยิ้มเย้ยจ๊าบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น "พอใจมากเหรอ..เธอนี่มันน่ารังเกียจจริงๆ" "ไอ้บ้า...ปากหมา" "หน้าตาไม่ดีจิตใจยังสกปรก...ไม่น่าไอ้เตอร์์ถึงไม่ชายตามอง" "อย่ามายุ่งกับเรื่องของกู" นางเนตรของขึ้น "ไม่ยากให้ยุ่งมึงก็อย่ามาเยอะกับเพื่อนกูอย่าคิดว่าเ

    Huling Na-update : 2025-04-18
  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 40 โล่งอก

    "ฮัลโหลไอ้ทะเล..พวกกูยังติดต่อมันไม่ได้เลย..แล้วมึงล่ะ" มิเกลกับต้นหอมโทรมาบอกเพื่อนชาย "กูก็ยังโทรหามันไม่ติด ที่พวกเราเคยไปกูตามดูหมดแล้วไม่เจอ" "แล้วเอาไงต่อ" "เดี๋ยวกูกลับก่อนถ้าไม่เจอคงต้องไปแจ้งความแหละ" "เอ่อ..บอกพี่เตอร์ดีไหม" มิเกลพูดแทรกขึ้นมา ทะเลเงียบไปพักนึงจึงตอบกลับไปว่า "อืมแล้วแต่มึงเลย" พอวางสายจากทะเลมิเกลกับต้นหอมก็โทรบอกเตอร์ทันที "ว่าไงนะ!!!..." เตอร์ตกใจเสียงหลง "พี่เตอร์ไม่น่าไปพูดแบบนั้นกับมันเลย..มันคงเสียใจง่ะ" "พี่ขอโทษ..พี่คิดน้อยไปเพราะพี่คนเดียว" "แล้วพี่จะเอาไงต่อ" "พี่จะไปตามหาหวันอีกแรง" "โอเคพี่...งั้นหนูสองคนไปตามมันก่อนนะ" พอวางสายจากมิเกลต้นหอมเตอร์ก็หันมาขอความช่วยเหลือจากเพื่อนสนิททันที "ไอ้จ๊าบป่ะ...ช่วยกูตามหาหวันที" จ๊าบได้ยินที่เตอร์คุยกับสองสาวก็พอรู้และเต็มใจจะไปตามหาดาหวันอีกแรง "ได้ดิ...ป่ะไปตามหวันกันแต่ใจเย็นนะมึงอย่าสติแตก" เตอร์พยักหน้าในใจก็รู้สึกร้อนรนและเป็นกังวลมากดาหวันคงเสียใจที่โดนบอกเลิก ตอนตามจีบก็จีบแทบตายพอได้กับทำร้ายใจเธอซะงั้น เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงตอนนี้จวนจะสามทุ่มแล้วทะเลรู้สึกเจ็บแผลเพราะยังหายไม่

    Huling Na-update : 2025-04-18

Pinakabagong kabanata

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 60 ความจริงที่เจ็บปวด [ จบบริบูรณ์ ]

    "พี่เตอร์มาหรือยังค่ะ"ดาหวันยกโทรศัพท์โทรหาเขาแต่เช้า วันนี้เป็นวันครบรอบวันเกิดเธอกะจะไปใส่บาตรแต่เช้าจากนั้นค่อยไปบ้านสวนเพราะนัดกับเตอร์ไว้แล้ว"พี่ใกล้จะถึงแล้วครับ หวันจะลงมารอพี่เลยไหมหรือให้พี่ขึ้นไปรับ""ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหวันลงไปรอข้างล่างเลย"เพราะถ้าให้เขาขึ้นมาก็จะเสียเวลาไปกันใหญ่อีกอย่างเธอก็ไม่ได้ป่วยหรือมองไม่เห็นนิพอเขาขับรถมาถึงเธอก็อ้อมไปขึ้นฝั่งคนนั่งข้างเขาทันที"พี่เตอร์เราไปใส่บาตรกันตรงไหนดีค่ะ"เธอเอ่ยถามเขา"แถวหมู่บ้านใกล้ๆ นี่ก็ได้ครับ"ตรงนี้เป็นแหล่งชุมชนมีคนขายอาหารหลากหลายเมนู เขากับเธอจึงลงไปซื้ออาหารคาวหวานพร้อมทั้งน้ำและดอกไม้แล้วก็ใส่บาตรเลยเมื่อพระท่านเดินบิณฑบาตรมาพอดี"เป็นไงบ้างรู้สึกดีไหมครับ""รู้สึกดีมากค่ะ""งั้นไปกันเถอะถ้าหิวก็บอกนะจะได้แวะหาอะไรทาน""ได้ค่ะ ป่ะขึ้นรถ"ดาหวันรู้สึกคิดถึงบ้านสวนมากตั้งแต่ผ่าตัดตาเธอก็ไม่ได้มาเหยียบที่นี่เลย เพราะทะเลไม่อยู่ด้วยและ อีกอย่างแม่ก็ไปทำงานต่างประเทศบ่อยด้วย ขับรถจากกรุงเทพไปราชบุรีใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงเพราะรถติด "นึกถึงตอนนั้นที่หวันอยู่ที่นี่ พี่ได้แต่แอบมองหวันจากไกลๆ และโกรธที่ตัวเองขี้ขลาด

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 59 เริ่มต้นชีวิตใหม่

    ดาหวันตัดสินใจเรียนปริญญาโทต่อ กว่าจะผ่านความเจ็บปวดทางใจมาได้ก็หนักเอาการ เธอไม่ควรยึดติดกับสิ่งที่ทำให้ทุกข์ใจ เวลาผ่านไปจิตใจของเธอก็แข็งแกร่งขึ้น เธอไม่โทษทะเลหรอกนะไม่โทษเขาแล้ว อย่างน้อยเขาก็เคยเป็นเพื่อนและเป็นแฟนที่แสนดีของเธอ ชีวิตคนเรามันต้องเดินไปข้างหน้า"หวัน...เราลองกลับมาคบกันอีกสักครั้งได้ไหม ให้โอกาสพี่จีบหวันใหม่ พี่รับรองว่าจะไม่ทำให้หวันเสียใจ"เตอร์คุกเข่าลงต่อหน้าเธอพร้อมดอกกุหลาบช่อหนึ่ง "ก็ได้ค่ะ"ไหนๆ แล้วก็ให้โอกาสเขาอีกสักครั้งก็แล้วกันเห็นกับที่เขาพยายามมานานเตอร์อึ้งกับคำตอบที่เธอตอบรับไม่คิดว่าคนตัวเล็กจะยอมกลับมาคบกับเขา นี่เขาคงไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม"เมื่อกี้หวันว่าไงนะ"แหงนหน้ามองเธอน้ำตาคลอ"หวันบอกว่าก็ได้ค่ะ หวันให้โอกาสพี่จีบหวันอีกครั้ง"เธอรับดอกไม้ช่อนั้นขึ้นมาดมและยื่นมือให้เขาจับ เตอร์จับมือบางแล้วลุกขึ้นยืนเต็มตัวก่อนจะก้มลงจุมพิตที่หน้าผากของเธออย่างแผ่วเบาในช่วงที่เธอเรียนต่อเขาค่อยไปรับไปส่งทำตัวเป็นแฟนที่ดีที่สุดเขาอย่างให้เธอกลับมารักเขาหมดใจถึงแม้จะรับรู้ได้ว่าในส่วนลึกเธอไม่เคยลืมทะเลเลยก็ตามถึงแม้ในบางทีที่เธอหลับยังคงละเมอเพ้อถึงเขาสั

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 58 ข้อความตัดเยื่อใย

    วันเวลาล่วงเลยผ่านไป สำหรับคนอื่นอาจจะไวแต่สำหรับเธอกว่าจะผ่านมันมาได้ในแต่ละวัน ทุกเวลาทุกนาทียังคงรอคอยทะเลอยู่เสมอ เหตุใดเขาจึงใจร้ายได้เพียงนี้"หวันยินดีด้วยนะครับ"เตอร์ถือดอกไม้ช่อใหญ่มาร่วมยินดี"ขอบคุณค่ะพี่เตอร์"เธอยื่นมือไปรับช่อดอกไม้นั้นทุกวันเวลาที่ผ่านมาเตอร์พยายามตามง้อขอคืนดีเธอนับครั้งไม่ถ้วนแต่เธอก็ปฎิเสธให้เรื่องเพียงความสัมพันธ์ที่แสนดีถึงแม้จะทราบถึงเหตุผลที่เขาเจอมาก็ตาม อีกอย่างเรื่องราวในอดีตทำให้เธอรู้ว่าเขาอ่อนแอเกินไปหากมีวันหนึ่งเกิดเรื่องขึ้นเหมือนในอดีตเขาคงเลือกที่จะปล่อยมือเธอต่างจากทะเลที่ไม่มีวันทำเช่นนั้นแน่แต่ว่าตอนนี้ทะเลกำลังทำมันกับเธอ เธอเหนื่อยที่ต้องรออย่างไร้จุดหมาย น้ำตาที่ไหลรินด้วยความเสียใจเริ่มจะชินชา"มึง วันนี้ไปฉลองไหนดี"ต้นหอมถามเพื่อนสาว ถึงต้นหอมกับมิเกลจะเรียนจบและทำงานก่อนก็ไม่ได้ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเธอลดลงไปเลย"ร้านเดิมแหละ"ดาหวันบอกเพื่อนสาวสองคนเพราะเธอเองก็ไม่รู้จะไปที่ไหน"ร้านเดิมอีกแหละ มึงไปร้านใหม่กัน ร้านนี้เขาบอกเล่นเพลงสนุกมากคนไปเยอะ"มิเกลทำหน้าสดใสเมื่อพูดถึงร้านใหม่ที่มีคนชักชวนมาอีกที"จะดีเหรอกูอยากไปร

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 57 ภาพแรกคือเธอ

    วันนี้ถึงวันที่ต้องเปิดตา มันเป็นอะไรที่ทำให้หัวใจของดาหวันหวั่นไหวเป็นอย่างมาก หากเปิดมาแล้วเธอยังมองไม่เห็นล่ะ ก็คงไม่เป็นไรหรอกนะยังไงเธอก็มองไม่เห็นมาเป็นปีๆ อยู่แล้วนิ ที่สำคัญตอนนี้คืออยากติดต่อทะเลให้ได้ เขาจะรู้ไหมว่าเธอไม่ต้องการอะไรอีกแล้วนอกจากให้เขากลับมาอยู่ข้างกาย"พร้อมนะครับ หมอจะเปิดแล้วนะ"ดาหวันพยักหน้ารับคำ มิเกลต้นหอมพร้อมกับแม่ของเธอต่างนั่งไม่ไกลให้กำลังใจเธอคุณหมอค่อยๆ ถอดผ้าปิดตาและใช้แอลกอฮอล์เช็ดแผลค่อยๆ ทำความสะอาดรอบดวงตาและบอกให้เธอลืมตาได้เธอค่อยๆ ปรือตาช้าๆ ตามที่หมอบอกหัวใจสั่นระรัวไม่เป็นจังหวะ เธอมองเห็นแล้วมองเห็นจริงๆ ด้วย ภาพแรกที่อยู่เบื้องหน้าคือหน้าของทะเลผู้ชายที่เธอรักเขามากเธอยิ้มด้วยความดีใจ"ทะเล" เมื่อม่านตาขยายภาพตรงหน้ากับค่อยๆ จางหายไปและภาพทุกอย่างตรงหน้าก็ชัดขึ้นเรื่อยๆ น้ำตาที่เอ่อล้นไหลลงอาบแก้มทันทีเพียงแต่กระพริบตา"ทะเลๆๆๆ"เสียงสะอื้นไห้จุกภายในอก มือก็คว้าอากาศเบี้ยงหน้า ทำให้ทุกคนอดสงสารคนตัวเล็กไม่ได้"ไหนลองบอกหมอได้ไหม ภาพแรกที่คุณมองเห็นคืออะไร""ภาพแรกของฉันคือเขาฮือๆ คือทะเล...ตะแต่ความเป็นจริงกับไม่ใช่เพราะอะไร...เพรา

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 56 ผ่าตัด

    ถึงวันนัดผ่าตัดเมื่อเดินทางมาถึงโรงพยาบาลดาหวันก็มีอาการตื่นเต้นจนมือเท้าเย็นไปหมด"ที่รักทำใจให้ร่มๆ ไม่มีอะไรน่ากลัวเขาจะอยู่กับที่รักเสมอ ไม่ต้องกลัวนะคนดี"ทะเลโอบหลังคนตัวเล็กเอาไว้เพื่อไม่ให้เธอเป็นกังวลมากเกินไป "รู้สึกกลัวนิดหน่อย""ไม่เป็นไรนะ ที่รักมองหน้าเขา จำสัมผัสนี้ไว้เขาจะอยู่กับเธอเสมอ"ทะเลก้มจูบหน้าผากเธอเบาๆการผ่าตัดดำเนินไปหลายชั่วโมงจนกระทั่งสำเร็จ ทีมแพทย์ออกมาจากห้องผ่าตัดพร้อมรอยยิ้ม"การผ่าตัดสำเร็จด้วยดีครับ ตอนนี้ต้องรอการฟื้นตัวและดูผลในไม่กี่วัน"หมอบอกแม่ของดาหวัน เธอยกมือไหว้หมอยิ้มทั้งน้ำตาปากก็ขอบคุณซ้ำๆ ในที่สุดลูกสาวก็จะกลับมามองเห็นดาหวันอยู่ห้องพักฟื้นซึ่งเป็นห้องพิเศษที่ทะเลจัดเตรียมไว้ให้ ไม่นานแม่เธอก็เดินเข้ามาด้วยความที่ยังมองไม่เห็นจึงคิดว่าเป็นแฟนหนุ่ม"ที่รัก ที่รักใช่ไหมไปไหนมาเหรอ เขาออกมาจากห้องผ่าตัดตั้งนาน""แม่เองหวัน""อ้าว แม่เองเหรอแล้วทะเลไปไหนค่ะ""ที่บ้านทะเลมีปัญหานิดหน่อยนะลูก เขาเลยต้องรีบกลับไป""แต่ครอบครัวทะเลย้ายไปอยู่อเมริกากันหมดแล้วนะคะ อย่าบอกนะเขาบินไปแล้ว""ใช่ลูกเป็นธุระด่วนเลย พ่อกับแม่ทะเลคงจะเกิดเรื่องไม่งั้นคง

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 55 ขอพร

    สามเดือนถัดมาวันนี้เป็นวันเกิดของดาหวัน ซึ่งทะเลก็เตรียมของขวัญให้เจ้าตัวอย่างลับๆ โดยการแอบออกไปข้างนอกตอนเธอหลับ แม่ของเธอกลับจากงานที่ต่างประเทศก็มาร่วมฉลองวันเกิดให้เธอและที่ขาดไม่ได้ก็คือเพื่อนสุดสวยสองคนนั้นที่กำลังเตรียมของกินกันใหญ่"พวกมึงไม่ต้องเตรียมอะไรเยอะหรอก เดี๋ยวกินไม่หมด"ดาหวันบอกเพื่อนสาวเพราะกินกันแค่นี้ถ้าไม่หมดเสียดายแย่อีกอย่างก็ไม่อยากให้เหนื่อยกันตอนเก็บด้วย"เออๆ เดี๋ยวกูจะย่างกุ้งตัวใหญ่ๆ ให้มึงกินด้วยแหละ มีหมึกกับปูด้วยนะ"ต้มหอมบอกดาหวันพร้อมยกของในมือให้เธอดูแม้จะรู้ว่าเธอมองไม่เห็นก็ตาม"อืมม์ได้กลิ่นแล้วหอมมาก สู้สู้กูรอกินอยู่"เธอได้กลิ่นของอาหารทะเลลอยมาพาให้น้ำลายไหล"ได้เลยจ้าคุณหนูของบ่าว เดี๋ยวบ่าวไปตำน้ำจิ้มรสเด็ดสักครู่ก่อนนะจ๊ะ"มิเกลตบไหล่เพื่อนสาวพร้อมพูดหยอกเย้าอย่างอารมณ์ดีดาหวันนั่งยิ้มหน้าบานแฉ่งจะได้กินของอร่อย อยู่ๆ ก็มีมือหนาใหญ่เอื้อมมือเธอไปจับ"ว่าไงพ่อครัววันนี้ไม่ลงมือทำกับข้าวเองเหรอ"ดาหวันเอ่ยปากเพราะรู้ว่าสัมผัสนั้นเป็นแฟนของเธอ"เดี๋ยวก่อนสิ เขาจะพาที่รักไปเปลี่ยนชุดก่อน""ชุดอะไรบอกใบ้ได้ไหมค่ะ""ชุดวันเกิดครับ""ชุดวันเกิด

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 54 เป็นแฟนกันไหม 18+

    "อยากได้พี่ทะเลเป็นผัวแล้ว" รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเขาผุดขึ้นทันทีเมื่อคำที่อยากได้ยินหลุดออกมาจากปากคนตัวเล็ก ทะเลลุกขึ้นมาคร่อมร่างเล็กทันทีเขาจับส่วนนั้นถูกไถกับปากทางและค่อยๆ ดันเข้าไปทีละนิดแต่มันก็เข้ายากหน่อยเพราะความคับแน่นของเธอ อีกอย่างของเขาก็ใหญ่พอตัวเช่นกัน ดันเข้าไปได้แค่ครึ่งเธอก็รู้สึกเสียวในมวลท้องน้อยเป็นอย่างมาก จึงกำผ้าปูเตียงเพื่อระบายความเสียวซ่าน สีหน้าของเธอตอนนี้ทำให้เขามีอารมณ์มากมันช่างเซ็กซี่และเย้ายวนใจเหลือเกิน ทะเลดันท่อนเอ็นพรวดเข้าไปที่เดียวจนสุดลำทำให้เธอสะดุ้งนิดหน่อย เขาแช่ทิ้งไว้สักครู่โดยไม่ได้ขยับเขยื้อน ภายในของเธอตอดรัดของเขาจนสัมผัสได้ถึงความเสียว ทะเลเริ่มขยับเล็กน้อยและโน้มตัวลงไปจูบปากสวยได้รูปเธอตอบสนองจูบนั้นได้เป็นอย่างดี ตอนนี้ร่างกายร้อนผ่าวถึงขีดสุด ยิ่งได้ยินเสียงครางเสียวของเธอแรงกระแทกกระทั้นนั้นยิ่งเพิ่มขึ้นตามแรงอารมณ์ แม้มันจะทำให้เธอจุกแต่ก็ทำให้รู้สึกดีมากๆ เป็นเวลาเดียวกัน สองมือบดขยี้เต้าอวบอึ๋มอย่างบ้าคลั่งช่วงล่างก็ขยับเข้าออกไปมาไม่ได้ให้ว่างเว้น คอขาวเนียนถูกดูดจนเป็นรอยแดง ในตอนที่เธอใกล้จะเสร็จเขายิ่งเร่งจังหวะให้ถี่แ

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 53 ปล่อยตัวปล่อยใจ 18+

    วันนี้อากาศดีแต่เช้าแถมมีเพื่อนรักอย่างต้นหอมและมิเกลมาเยี่ยมถึงที่โดยหอบหิวของฝากมาเยอะแยะ "โอ้โห...นี่พวกมึงกะจะไม่ให้กูออกไปซื้อของข้างนอกเลยใช่ไหม" ทะเลตกใจกับสิ่งของที่สองสาวเอามา "ของจำเป็นทั้งนั้นแหละ ..อีกอย่างกว่าพวกกูจะมีเวลาได้มา" "มาๆ ช่วยกัน" ต้นหอมรีบเร่งเพื่อนก่อนจะหิ้วของเข้าบ้านไปเก็บ และออกมาเอาส่วนที่ยังเหลือเข้าไปใหม่ "หวันเป็นไงบ้างมึง" "ยังสบายดี...แต่วันนี้พวกมึงมากูโครตดีใจเลยวะคิดถึงมาก" ดาหวันยิ้มให้ทุกคนแต่ก็ไม่รู้หรอกว่าเพื่อนอยู่จุดไหนกันบ้างโปรยยิ้มไปงั้นแหละ "คิดถึงมึงเหมือนกัน...เห้ยไอ้หวันกูมีเรื่องจะถามมึงหน่อย" ต้นหอมเดินเข้ามาใกล้และนั่งลงข้างเธอ "ว่าไงมึงจะถามอะไรกู" สายตาดาหวันเปล่งประกายระยิบระยับราวกับเธอมองเห็น "ได้กับไอ้ทะเลยัง" "เฮ้ยบ้า..ไอ้หอมทะลึ่ง" ดาหวันเบือนหน้าหนีแก้มแดงเด่นชัดด้วยความเขินอาย "อ้าวอย่าบอกนะมึงยังไม่เปิดซิงมันอีก" "ไอ้หอม...มึงนี่นะ" ทุกคนหัวเราะคิกคักกันอย่างเคย "กูแม่งรอจนเหี่ยวเฉาจนไม่รู้จะเฉายังไงแล้วเนี่ย" ทะเลพูดติดตลกกับบรรดาเพื่อนสาวของเขาอย่างมีความสุขแต่ในใจก็อยากจะโดนแบบนั้นอยากโดนเธอเปิดซิง

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 52 ผลกรรม

    บรรยากาศในสถานีตำรวจเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด เนตรถูกพาตัวเข้ามาโดยตำรวจสองนาย มือของเธอถูกใส่กุญแจ ขณะที่เพื่อนชายของเธอนั้นก็คือเสกซึ่งเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด ถูกคุมตัวไว้ในอีกห้องหนึ่ง ทั้งสองมีสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดหวั่น “พวกคุณจับฉันมาทำไม! ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด! ก็บอกไปหลายรอบแล้ว”เนตรพูดเสียงสั่นแววตาลุกลี้ลุกลนจิตใจลนลานไม่มีความสุขราวคนเสียสติ“เรามีหลักฐานจากภาพวงจรปิด และพยานที่ยืนยันว่าคุณเป็นผู้วางแผนขับรถชนเป้าหมายอย่างจงใจ คุณยังจะปฏิเสธอีกเหรอ?”นายตำรวจคนหนึ่งพูดเสียงนิ่งใส่เธอ“ไม่จริง! ฉันแค่บังเอิญขับรถผ่านตรงนั้น!”เธอมีน้ำเสียงร้อนรนอุตส่าห์วางแผนเสียดิบดีแต่สุดท้ายก็โดนจนได้ แต่ถึงยังไงบ้านเธอก็มีเงินอาจจะประกันตัวออกไปได้ในเร็วๆ นี้ อีกอย่างทำให้ดาหวันตาบอดถือว่าคุ้มสำหรับคนเจ้าแผนการอย่างเธอตำรวจเปิดแฟ้มเอกสารและเลื่อนภาพจากกล้องวงจรปิดไปที่เธอ ภาพชัดเจนว่าเธอขับรถคันนั้นในวันที่เกิดเหตุ และยังมีหลักฐานเป็นข้อความในโทรศัพท์ที่เธอส่งหาเพื่อนชาย โดยระบุแผนการว่าจะใส่ความโนเตอร์จนลามถึงไปทำร้ายร่างกายแฟนสาวของเขาอย่างเลือดเย็น“นี่คือข้อความที่คุณส่งถึงเพื่อนชายของค

Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status