"พวกมึงกลับกันเลยก็ได้ไอ้หวันมันทักมาบอกกูแล้วว่าใกล้จะถึง" ทะเลบอกต้นหอมกับมิเกลเพราะเห็นเพื่อนสาวง่วงหงาวหาวนอนกัน "มึงอยู่ได้นะจะเอาอะไรที่เซเว่นไหม" "ไม่..ขอบใจพวกมึงมาก" "ป่ะเกลกลับกัน" สองสาวเก็บของที่กินไว้เสร็จก็เก็บกระเป๋ากับบ้านดีทะเลอยู่ห้องพิเศษเลยอยู่ดึกและเฝ้าได้เขารอดาหวันใจจดใจจ่อถึงรู้ว่าเตอร์จะมาด้วยก็ตาม สักพักประตูห้องก็เปิดทะเลเลยแกล้งหลับดาหวันมากับเตอร์จริงด้วยนึกว่าแค่มาส่งจะเข้ามาทำเพื่อ "ไอ้ทะเลหลับแล้ว..พี่เตอร์จะกลับเลยก็ได้นะไม่ต้องอยู่เป็นเพื่อนหรอก" "หวันอยู่ได้นะ" "ได้ค่ะ" "แต่พี่ยังไม่ได้ขอบคุณไอ้ทะเลมันเลยแล้วพี่ก็อยากขอโทษมันด้วย" "พรุ่งนี้พี่ก็มาเยี่ยมทะเลสิ" "มันคงไม่ต่อยพี่นะ" "ไม่หรอกค่ะทะเลมันใช่คนแบบนั้น" "อืมงั้นพี่ไปก่อนเดี๋ยวพรุ่งนี้ทำไรเสร็จพี่มานะ" "ค่ะ" เตอร์ลูบหัวดาหวันก่อนจะกลับด้วยความเอ็นดู เห็นทะเลหลับจึงเดินเข้าไปใกล้ๆเพื่อห่มผ้าให้เพราะเห็นอาการเย็น "ไหนดูสิมีไข้หรือเปล่า" เอาหลังมืออังหน้าผากเขา "ไม่มีไข้ก็ดีแล้ว" หน้าของเธออยู่ห่างจากเขาไม่มากคนแกล้งหลับจึงรั้งท้ายทอยของเธอเข้าใกล้จนตอนนี้ริมฝีปากแตะกัน ดาหวั
"มึงตื่นได้แล้ว...หวัน" เสียงปลุกของทะเลทำให้ดาหวันตื่นที่ต้องปลุกเพราะหมอกับพยาบาลเขามาตรวจและทำแผลให้ "เดี๋ยวกูล้างหน้าแป๊บนะ" ทะเลยักหน้าให้อีกคน ดาหวันแปรงฟันอยู่เรื่องเมื่อคืนนี้ก็ผุดขึ้นมาทันทีในสมองดาหวันพยายามสลัดความคิดนั้นออกก่อนที่จะฟุ้งซ่านไปเรื่อย เดินออกมาหมอก็ทำแผลให้ทะเลจวนจะเสร็จ "มีแฟนสวยนะเนี่ยน่ารักด้วย" คุณหมอกับพยาบาลแซวใหญ่ทะเลมองหน้าดาหวันแล้วยิ้มให้อย่างเขิน เนียนเลยนะไอ้ทะเลดาหวันคิดในใจก่อนจะยิ้มหวานส่งให้พี่หมอและพี่พยาบาล "เดี๋ยวแปดโมงเช้าจะเอาอาหารมาให้นะจ๊ะ" "ค่ะ...ขอบคุณมากนะคะ" พอหมอกับพยาบาลออกไปดาหวันก็หยิกแก้มทะเลด้วยความหมั่นไส้ "โอ้ยยเจ็บนะ...อะไรของมึงเนี่ยค้างเหรอ" ลูบแก้มเบาๆ "ทะลึ่ง...ค้างอะไรกูจะบอกว่ามึงนี่เนียนเลยนะ" ทะเลจับข้อมือเล็กและดึงเธอมาใกล้ๆ "ไม่อยากเป็นแฟนพี่ทะเลบ้างเหรอ...พี่ทะเลเอาดุนะ" ดูพูดเข้าดาหวันแก้มแดงเห่อด้วยความเขินอาย "เหมือนมาอยู่ให้มึงแทะโลมเลยวะ" "หวั่นไหวเหรอคนสวย" "บ้า..ไม่อยากคุยกับมึงแหละ" สักพักอาหารเช้าของโรงพยาบาลก็มา "มึงป้อนหน่อยสิติดสายน้ำเกลือกินไม่ถนัด" 'แดกข้าวไม่ถนัดแต่เมื่อคืนมึง
สองสามวันมานี่ที่เตอร์มาอยู่บ้านจ๊าบโดยที่ยอมทำอะไรเลยแม้แต่ข้าวเขายังไม่อยากจะแตะต้อง "มึงกินข้าวมั่ง..เดี๋ยวจะป่วยเอา" "ตายไปเลยก็ดี" เห็นเขาเป็นแบบนี้คนเป็นเพื่อนอย่างจ๊าบก็ทรมานใจมากต้องห่างจากคนรักและการเรียนแถมมันไม่ยอมกับบ้านคงเสียทั้งครอบครัวแหละ "กับข้าวอยู่ในตู้เย็นถ้าหิวก็เอามาเวฟ" "อืมม์" "งั้นกูไปมอแล้วนะ" เตอร์ไม่ได้หันมามองจ๊าบเลยเขาทำเพียงมองออกไปข้างนอกหน้าต่างจนจ๊าบกลัวเพื่อนจะคิดสั้น พอไปถึงมหาลัยในขนาดที่จ๊าบเดินๆก็มีคนในคณะเข้ามาถาม "เห้ยจ๊าบได้ยินข่าวว่าเตอร์มันเลิกกับดาหวันแล้วเหรอ" จ๊าบหยุดเดินทันที "ใครบอกมึง ...มึงรู้จากใครมา" พอดีเป๊ะที่ตาเหลือบเห็นเนตรคุยกับสาวๆกลุ่มนึง เขาเร่งฝีเท้าไปตรงนั้นทันที "ปล่อยข่าวมั่วๆใครเชื่อขอให้เป็นควาย" "พี่จ๊าบ!!!" ส่วนกลุ่มนั้นเมื่อจ๊าบมาก็รีบแยกย้ายทันที เนตรยิ้มเย้ยจ๊าบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น "พอใจมากเหรอ..เธอนี่มันน่ารังเกียจจริงๆ" "ไอ้บ้า...ปากหมา" "หน้าตาไม่ดีจิตใจยังสกปรก...ไม่น่าไอ้เตอร์์ถึงไม่ชายตามอง" "อย่ามายุ่งกับเรื่องของกู" นางเนตรของขึ้น "ไม่ยากให้ยุ่งมึงก็อย่ามาเยอะกับเพื่อนกูอย่าคิดว่าเ
"ฮัลโหลไอ้ทะเล..พวกกูยังติดต่อมันไม่ได้เลย..แล้วมึงล่ะ" มิเกลกับต้นหอมโทรมาบอกเพื่อนชาย "กูก็ยังโทรหามันไม่ติด ที่พวกเราเคยไปกูตามดูหมดแล้วไม่เจอ" "แล้วเอาไงต่อ" "เดี๋ยวกูกลับก่อนถ้าไม่เจอคงต้องไปแจ้งความแหละ" "เอ่อ..บอกพี่เตอร์ดีไหม" มิเกลพูดแทรกขึ้นมา ทะเลเงียบไปพักนึงจึงตอบกลับไปว่า "อืมแล้วแต่มึงเลย" พอวางสายจากทะเลมิเกลกับต้นหอมก็โทรบอกเตอร์ทันที "ว่าไงนะ!!!..." เตอร์ตกใจเสียงหลง "พี่เตอร์ไม่น่าไปพูดแบบนั้นกับมันเลย..มันคงเสียใจง่ะ" "พี่ขอโทษ..พี่คิดน้อยไปเพราะพี่คนเดียว" "แล้วพี่จะเอาไงต่อ" "พี่จะไปตามหาหวันอีกแรง" "โอเคพี่...งั้นหนูสองคนไปตามมันก่อนนะ" พอวางสายจากมิเกลต้นหอมเตอร์ก็หันมาขอความช่วยเหลือจากเพื่อนสนิททันที "ไอ้จ๊าบป่ะ...ช่วยกูตามหาหวันที" จ๊าบได้ยินที่เตอร์คุยกับสองสาวก็พอรู้และเต็มใจจะไปตามหาดาหวันอีกแรง "ได้ดิ...ป่ะไปตามหวันกันแต่ใจเย็นนะมึงอย่าสติแตก" เตอร์พยักหน้าในใจก็รู้สึกร้อนรนและเป็นกังวลมากดาหวันคงเสียใจที่โดนบอกเลิก ตอนตามจีบก็จีบแทบตายพอได้กับทำร้ายใจเธอซะงั้น เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงตอนนี้จวนจะสามทุ่มแล้วทะเลรู้สึกเจ็บแผลเพราะยังหายไม่
"เอ้าทุกคนวันนี้ไม่เมาไม่ต้องเลิก....ชน" "เอ้าชน" เสียงทุกคนดังแข่งกับเสียงเพลงในร้าน วันนี้ทุกคนมาร่วมตัวกันดื่มเป็นเพื่อนคนอกหักแม้ดาหวันจะเสียใจแต่เธอก็ไม่ได้จมปรักขนาดนั้นเธอไม่รู้หรอกนะว่าเตอร์รักเธอแค่ไหน ในเมื่ออยู่ข้างเขาแล้วแต่เขายังเลือกที่จะบอกเลิกเธอก็ตามแต่ใจ "หวันมึงไม่ต้องเสียใจนะ...แค่ผู้ชายคนเดียวยังไงพวกกูก็อยู่ข้างมึง" มิเกลตบหลังดาหวันเบาๆ "อืมต่อจากนี้กูจะไม่เสียใจแหละ...ช่างแม่งมันเถอะเขาคงคิดดีแล้วล่ะ" ดาหวันพูดให้เพื่อนเบาใจแต่ในใจกับวนเวียนแต่เรื่องของเขาภาพช่วงที่คบกันมันยังตราตรึงอยู่ภายในใจ "มันคงมีเหตุผลของมันแหละ..." ทะเลพูดเสร็จก็กระดกแอลกอฮอล์รสเข้มจนหมดแก้วก่อนจะหันไปทางคนเล่นดนตรีสดในยามราตรีนี้ "ทำไมคนสวยอย่างกูต้องโดนบอกเลิกด้วยเหตุผลเพราะแม่เขาไม่ชอบ....หึยังไม่ทันจะได้ทำความรู้จักกูเลยบอกกูไม่ดีซะแล้ว" "เอ่อใช่...งั้นก็เอาอีเนตรนั้นแหละเป็นสะใภ้เหมาะสมกันดี" "กูเห็นด้วย...แต่จะว่าไปพี่เตอร์บอกเลิกมึงก็ดีเพราะกูรู้สึกว่าเขาอ่อนแอเกินไป" "จริงถ้าในอนาคตแต่งงานเป็นผัวเมียกันล่ะถ้าพี่เตอร์เป็นแบบนี้กูว่าไม่โอนะ" "แต่ที่เขาทำแบบนี้ก็เพร
เตอร์ได้แต่เดินคอตกกลับไปเขาไม่เสียใจเลยถ้าเธอตอบรับรักทะเลเพราะยังไงเขาเชื่อว่าทะเลก็รักเธอมากเช่นกัน 'พี่รักหวันนะ' ฝั่งด้านแม่ของเตอร์พอทราบจากคนที่ให้ไปสืบมาว่าเตอร์ได้บอกเลิกดาหวันก็พอใจอยู่ไม่ใช่น้อยแต่ถึงยังไงก็บังคับเขาให้มาคบกับเนตรไม่ได้อยู่ดี "ป้าสัญญายังไงหนูเนตรต้องได้แต่งงานงานกับตาเตอร์แน่นอน" "บ้านพี่เตอร์ยังไม่กลับแล้วแบบนี้มันจะไปเชื่อมสัมพันธ์กันยังไงค่ะคุณป้า..คุณแม่ก็ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่หรอกนะคะ" เนตรชอบอ้างถึงแม่ของเธอเพราะยังไงก็เคยมีบุญคุณกับแม่เตอร์ก่อนหน้านั้น เนตรหมดความอดทนและแสนเบื่อมากถึงเธอจะรักและชอบเขามากแต่ก็ไม่รู้จะตามเขายังไง เลยแอบไปมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับพี่ชายเขาแทนตอนนี้ ใช่ตอนนี้เนตรแอบคบกับโนคลาสพี่ชายของโนเตอร์และเขาก็มีลูกเมียแต่ก็โดนเนตรยั่วยวนจนทนไม่ไหวจนเลยเถิดได้เสียกันอยู่หลายครั้ง "ฮัลโหลตาเตอร์...ตอนนี้แม่แกป่วยนอนอยู่โรงพยาบาลรีบมาด่วนเลย" เสียงพ่อของเขาดูเป็นกังวลแต่ความจริงก็คือป่วยจอมปลอม พอวางสายจากพ่อเตอร์ก็รีบแต่งตัวออกไปทันทีด้วยความรีบร้อน พอมาถึงก็เห็นแม่ตัวเองนอนเป็นผักอยู่บนเตียงจะเเกล้งป่วยก็เลยต้องทำให้สมจริงหน่อ
"ทำไมเนตรทำแบบนี้กับป้าล่ะลูก..ป้าไว้ใจเนตรอยากได้เนตรมาเป็นลูกสะใภ้..แต่แบบนี้มันไม่ใช่ ตาคลาสมีครอบครัวแล้วหนูกำลังทำให้ครอบครัวเขาแตกแยกอยู่นะ" "คุณป้าค่ะ...ถ้าคุณป้าจะตามเนตรมาว่าเนตรจะกลับแล้วนะคะไม่อยากฟังคำพูดไร้สาระ" "ไร้สาระตรงไหนเธอกำลังทำให้ครอบครัวพี่ชายฉันมีปัญหา...เธอมันเอาไม่เลือก" "นี่พี่เตอร์...เพราะพี่แหละเนตรถึงได้เป็นแบบนี้" "เธออย่าโทษคนอื่นเลย..รักที่จริงใจไม่ควรแย่งใครมา" "แล้วพี่เคยสนใจเนตรบ้างไหม" "เนตรฉันมองเธอเหมือนน้องสาวมาตลอด..เธอเข้าใจบ้างไหม....เสียความรู้สึกมากที่เธอเป็นแบบนี้" "ไม่ต้องพูดมากหรอก..เนตรเกลียดพี่ค่อยดูต่อจากนี้ถ้าเนตรไม่มีความสุข พี่ก็อย่าหวังจะมีเลย" น้ำตาไหลอาบแก้มแววตาแข็งกร้าวราวไม่รู้สึกผิดกับเรื่องที่ตัวเองทำ เนตรเดินออกมาจากบ้านและขับรถมุ่งหน้าเพื่อจะไปหาใครสักคน วันนี้เธออุสาห์ดีใจที่แม่ของโนเตอร์เรียกมาคุยธุระสำคัญ แต่ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องที่เธอคบชู้กับโนคลาส 'เพราะเธอคนเดียวเลยดาหวันถ้าไม่มีเธอพี่เตอร์อาจจะมองมาที่ฉันบ้าง...และฉันคนไม่หน้ามืดตามัวไปทำเรื่องแบบนั้นด้วย' บรรยากาศภายในบ้านตรึงเครียดมากไร้ซึ่งการพูดคุยกั
"ค่อยดูเถอะยายดาหวัน สนุกสนานให้สำราญไปเลย ก่อนที่เธอจะไม่ได้มีโอกาสแบบนี้" เนตรมองดาหวันด้วยแววตาเกลียดชังถามว่าเธอสวยสู้ดาหวันได้ไหมย่อมได้เพราะเนตรเองก็สวยมากเช่นกันแต่สวยคนละแบบ และมันไม่สำคัญหรอกหากคนมันจะรักมันก็รัก "เธอคิดจะทำอะไรเหรอ?" คนตัวสูงข้างกายถามขึ้นเมื่อเห็นเธอดูจริงจังกับการเอาคืนเสียเหลือเกิน สำหรับเขาขอแค่จ้างมาเงินถึงพร้อมทำทุกอย่าง..ส่วนเรื่องของเขากับเตอร์ถึงไม่ชอบก็ไม่คิดจะอะไรเพราะเรื่องมันผ่านไปแล้ว อีกอย่างเตอร์ก็ไม่ได้ผิดเป็นแฟนสาวเขาต่างหากที่มักมากเอง "เดี๋ยวนายก็รู้เอง..เสก" ตกเย็นดาหวันขับรถกลับคอนโดใจก็หวังจะได้เจอกับเตอร์แต่อีกใจก็ไม่อยากเจอ ....เพราะเธอไม่อยากเสียใจเพราะเขาอีกแล้ว เธอควรจะเลือกผู้ชายแบบทะเลสิถึงจะถูกถึงจะหวั่นใจกับทะเลบ่อยแค่ไหนแต่ใจมันก็คิดถึงเตอร์อยู่ดี พอขึ้นมาถึงห้องก็เจอเขาจริงๆ แหละได้กลิ่นเหล้าโชยมาแต่ไกล ...จะเข้าห้องเลยก็อดห่วงอีกคนไม่ได้จึงเดินไปหน้าห้องเขาเขย่าตัวคนเมาเล็กน้อย "พี่เตอร์...พี่เตอร์...หืมกลิ่นเหล้าหึ่งเลยนี่พี่กินมาจากไหนเนี่ยพี่ๆ " หน้าขาวเนียนของเขาขึ้นสีแดงก่ำจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ลมหายใจร้อนผ่าว "
"พี่เตอร์มาหรือยังค่ะ"ดาหวันยกโทรศัพท์โทรหาเขาแต่เช้า วันนี้เป็นวันครบรอบวันเกิดเธอกะจะไปใส่บาตรแต่เช้าจากนั้นค่อยไปบ้านสวนเพราะนัดกับเตอร์ไว้แล้ว"พี่ใกล้จะถึงแล้วครับ หวันจะลงมารอพี่เลยไหมหรือให้พี่ขึ้นไปรับ""ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหวันลงไปรอข้างล่างเลย"เพราะถ้าให้เขาขึ้นมาก็จะเสียเวลาไปกันใหญ่อีกอย่างเธอก็ไม่ได้ป่วยหรือมองไม่เห็นนิพอเขาขับรถมาถึงเธอก็อ้อมไปขึ้นฝั่งคนนั่งข้างเขาทันที"พี่เตอร์เราไปใส่บาตรกันตรงไหนดีค่ะ"เธอเอ่ยถามเขา"แถวหมู่บ้านใกล้ๆ นี่ก็ได้ครับ"ตรงนี้เป็นแหล่งชุมชนมีคนขายอาหารหลากหลายเมนู เขากับเธอจึงลงไปซื้ออาหารคาวหวานพร้อมทั้งน้ำและดอกไม้แล้วก็ใส่บาตรเลยเมื่อพระท่านเดินบิณฑบาตรมาพอดี"เป็นไงบ้างรู้สึกดีไหมครับ""รู้สึกดีมากค่ะ""งั้นไปกันเถอะถ้าหิวก็บอกนะจะได้แวะหาอะไรทาน""ได้ค่ะ ป่ะขึ้นรถ"ดาหวันรู้สึกคิดถึงบ้านสวนมากตั้งแต่ผ่าตัดตาเธอก็ไม่ได้มาเหยียบที่นี่เลย เพราะทะเลไม่อยู่ด้วยและ อีกอย่างแม่ก็ไปทำงานต่างประเทศบ่อยด้วย ขับรถจากกรุงเทพไปราชบุรีใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงเพราะรถติด "นึกถึงตอนนั้นที่หวันอยู่ที่นี่ พี่ได้แต่แอบมองหวันจากไกลๆ และโกรธที่ตัวเองขี้ขลาด
ดาหวันตัดสินใจเรียนปริญญาโทต่อ กว่าจะผ่านความเจ็บปวดทางใจมาได้ก็หนักเอาการ เธอไม่ควรยึดติดกับสิ่งที่ทำให้ทุกข์ใจ เวลาผ่านไปจิตใจของเธอก็แข็งแกร่งขึ้น เธอไม่โทษทะเลหรอกนะไม่โทษเขาแล้ว อย่างน้อยเขาก็เคยเป็นเพื่อนและเป็นแฟนที่แสนดีของเธอ ชีวิตคนเรามันต้องเดินไปข้างหน้า"หวัน...เราลองกลับมาคบกันอีกสักครั้งได้ไหม ให้โอกาสพี่จีบหวันใหม่ พี่รับรองว่าจะไม่ทำให้หวันเสียใจ"เตอร์คุกเข่าลงต่อหน้าเธอพร้อมดอกกุหลาบช่อหนึ่ง "ก็ได้ค่ะ"ไหนๆ แล้วก็ให้โอกาสเขาอีกสักครั้งก็แล้วกันเห็นกับที่เขาพยายามมานานเตอร์อึ้งกับคำตอบที่เธอตอบรับไม่คิดว่าคนตัวเล็กจะยอมกลับมาคบกับเขา นี่เขาคงไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม"เมื่อกี้หวันว่าไงนะ"แหงนหน้ามองเธอน้ำตาคลอ"หวันบอกว่าก็ได้ค่ะ หวันให้โอกาสพี่จีบหวันอีกครั้ง"เธอรับดอกไม้ช่อนั้นขึ้นมาดมและยื่นมือให้เขาจับ เตอร์จับมือบางแล้วลุกขึ้นยืนเต็มตัวก่อนจะก้มลงจุมพิตที่หน้าผากของเธออย่างแผ่วเบาในช่วงที่เธอเรียนต่อเขาค่อยไปรับไปส่งทำตัวเป็นแฟนที่ดีที่สุดเขาอย่างให้เธอกลับมารักเขาหมดใจถึงแม้จะรับรู้ได้ว่าในส่วนลึกเธอไม่เคยลืมทะเลเลยก็ตามถึงแม้ในบางทีที่เธอหลับยังคงละเมอเพ้อถึงเขาสั
วันเวลาล่วงเลยผ่านไป สำหรับคนอื่นอาจจะไวแต่สำหรับเธอกว่าจะผ่านมันมาได้ในแต่ละวัน ทุกเวลาทุกนาทียังคงรอคอยทะเลอยู่เสมอ เหตุใดเขาจึงใจร้ายได้เพียงนี้"หวันยินดีด้วยนะครับ"เตอร์ถือดอกไม้ช่อใหญ่มาร่วมยินดี"ขอบคุณค่ะพี่เตอร์"เธอยื่นมือไปรับช่อดอกไม้นั้นทุกวันเวลาที่ผ่านมาเตอร์พยายามตามง้อขอคืนดีเธอนับครั้งไม่ถ้วนแต่เธอก็ปฎิเสธให้เรื่องเพียงความสัมพันธ์ที่แสนดีถึงแม้จะทราบถึงเหตุผลที่เขาเจอมาก็ตาม อีกอย่างเรื่องราวในอดีตทำให้เธอรู้ว่าเขาอ่อนแอเกินไปหากมีวันหนึ่งเกิดเรื่องขึ้นเหมือนในอดีตเขาคงเลือกที่จะปล่อยมือเธอต่างจากทะเลที่ไม่มีวันทำเช่นนั้นแน่แต่ว่าตอนนี้ทะเลกำลังทำมันกับเธอ เธอเหนื่อยที่ต้องรออย่างไร้จุดหมาย น้ำตาที่ไหลรินด้วยความเสียใจเริ่มจะชินชา"มึง วันนี้ไปฉลองไหนดี"ต้นหอมถามเพื่อนสาว ถึงต้นหอมกับมิเกลจะเรียนจบและทำงานก่อนก็ไม่ได้ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเธอลดลงไปเลย"ร้านเดิมแหละ"ดาหวันบอกเพื่อนสาวสองคนเพราะเธอเองก็ไม่รู้จะไปที่ไหน"ร้านเดิมอีกแหละ มึงไปร้านใหม่กัน ร้านนี้เขาบอกเล่นเพลงสนุกมากคนไปเยอะ"มิเกลทำหน้าสดใสเมื่อพูดถึงร้านใหม่ที่มีคนชักชวนมาอีกที"จะดีเหรอกูอยากไปร
วันนี้ถึงวันที่ต้องเปิดตา มันเป็นอะไรที่ทำให้หัวใจของดาหวันหวั่นไหวเป็นอย่างมาก หากเปิดมาแล้วเธอยังมองไม่เห็นล่ะ ก็คงไม่เป็นไรหรอกนะยังไงเธอก็มองไม่เห็นมาเป็นปีๆ อยู่แล้วนิ ที่สำคัญตอนนี้คืออยากติดต่อทะเลให้ได้ เขาจะรู้ไหมว่าเธอไม่ต้องการอะไรอีกแล้วนอกจากให้เขากลับมาอยู่ข้างกาย"พร้อมนะครับ หมอจะเปิดแล้วนะ"ดาหวันพยักหน้ารับคำ มิเกลต้นหอมพร้อมกับแม่ของเธอต่างนั่งไม่ไกลให้กำลังใจเธอคุณหมอค่อยๆ ถอดผ้าปิดตาและใช้แอลกอฮอล์เช็ดแผลค่อยๆ ทำความสะอาดรอบดวงตาและบอกให้เธอลืมตาได้เธอค่อยๆ ปรือตาช้าๆ ตามที่หมอบอกหัวใจสั่นระรัวไม่เป็นจังหวะ เธอมองเห็นแล้วมองเห็นจริงๆ ด้วย ภาพแรกที่อยู่เบื้องหน้าคือหน้าของทะเลผู้ชายที่เธอรักเขามากเธอยิ้มด้วยความดีใจ"ทะเล" เมื่อม่านตาขยายภาพตรงหน้ากับค่อยๆ จางหายไปและภาพทุกอย่างตรงหน้าก็ชัดขึ้นเรื่อยๆ น้ำตาที่เอ่อล้นไหลลงอาบแก้มทันทีเพียงแต่กระพริบตา"ทะเลๆๆๆ"เสียงสะอื้นไห้จุกภายในอก มือก็คว้าอากาศเบี้ยงหน้า ทำให้ทุกคนอดสงสารคนตัวเล็กไม่ได้"ไหนลองบอกหมอได้ไหม ภาพแรกที่คุณมองเห็นคืออะไร""ภาพแรกของฉันคือเขาฮือๆ คือทะเล...ตะแต่ความเป็นจริงกับไม่ใช่เพราะอะไร...เพรา
ถึงวันนัดผ่าตัดเมื่อเดินทางมาถึงโรงพยาบาลดาหวันก็มีอาการตื่นเต้นจนมือเท้าเย็นไปหมด"ที่รักทำใจให้ร่มๆ ไม่มีอะไรน่ากลัวเขาจะอยู่กับที่รักเสมอ ไม่ต้องกลัวนะคนดี"ทะเลโอบหลังคนตัวเล็กเอาไว้เพื่อไม่ให้เธอเป็นกังวลมากเกินไป "รู้สึกกลัวนิดหน่อย""ไม่เป็นไรนะ ที่รักมองหน้าเขา จำสัมผัสนี้ไว้เขาจะอยู่กับเธอเสมอ"ทะเลก้มจูบหน้าผากเธอเบาๆการผ่าตัดดำเนินไปหลายชั่วโมงจนกระทั่งสำเร็จ ทีมแพทย์ออกมาจากห้องผ่าตัดพร้อมรอยยิ้ม"การผ่าตัดสำเร็จด้วยดีครับ ตอนนี้ต้องรอการฟื้นตัวและดูผลในไม่กี่วัน"หมอบอกแม่ของดาหวัน เธอยกมือไหว้หมอยิ้มทั้งน้ำตาปากก็ขอบคุณซ้ำๆ ในที่สุดลูกสาวก็จะกลับมามองเห็นดาหวันอยู่ห้องพักฟื้นซึ่งเป็นห้องพิเศษที่ทะเลจัดเตรียมไว้ให้ ไม่นานแม่เธอก็เดินเข้ามาด้วยความที่ยังมองไม่เห็นจึงคิดว่าเป็นแฟนหนุ่ม"ที่รัก ที่รักใช่ไหมไปไหนมาเหรอ เขาออกมาจากห้องผ่าตัดตั้งนาน""แม่เองหวัน""อ้าว แม่เองเหรอแล้วทะเลไปไหนค่ะ""ที่บ้านทะเลมีปัญหานิดหน่อยนะลูก เขาเลยต้องรีบกลับไป""แต่ครอบครัวทะเลย้ายไปอยู่อเมริกากันหมดแล้วนะคะ อย่าบอกนะเขาบินไปแล้ว""ใช่ลูกเป็นธุระด่วนเลย พ่อกับแม่ทะเลคงจะเกิดเรื่องไม่งั้นคง
สามเดือนถัดมาวันนี้เป็นวันเกิดของดาหวัน ซึ่งทะเลก็เตรียมของขวัญให้เจ้าตัวอย่างลับๆ โดยการแอบออกไปข้างนอกตอนเธอหลับ แม่ของเธอกลับจากงานที่ต่างประเทศก็มาร่วมฉลองวันเกิดให้เธอและที่ขาดไม่ได้ก็คือเพื่อนสุดสวยสองคนนั้นที่กำลังเตรียมของกินกันใหญ่"พวกมึงไม่ต้องเตรียมอะไรเยอะหรอก เดี๋ยวกินไม่หมด"ดาหวันบอกเพื่อนสาวเพราะกินกันแค่นี้ถ้าไม่หมดเสียดายแย่อีกอย่างก็ไม่อยากให้เหนื่อยกันตอนเก็บด้วย"เออๆ เดี๋ยวกูจะย่างกุ้งตัวใหญ่ๆ ให้มึงกินด้วยแหละ มีหมึกกับปูด้วยนะ"ต้มหอมบอกดาหวันพร้อมยกของในมือให้เธอดูแม้จะรู้ว่าเธอมองไม่เห็นก็ตาม"อืมม์ได้กลิ่นแล้วหอมมาก สู้สู้กูรอกินอยู่"เธอได้กลิ่นของอาหารทะเลลอยมาพาให้น้ำลายไหล"ได้เลยจ้าคุณหนูของบ่าว เดี๋ยวบ่าวไปตำน้ำจิ้มรสเด็ดสักครู่ก่อนนะจ๊ะ"มิเกลตบไหล่เพื่อนสาวพร้อมพูดหยอกเย้าอย่างอารมณ์ดีดาหวันนั่งยิ้มหน้าบานแฉ่งจะได้กินของอร่อย อยู่ๆ ก็มีมือหนาใหญ่เอื้อมมือเธอไปจับ"ว่าไงพ่อครัววันนี้ไม่ลงมือทำกับข้าวเองเหรอ"ดาหวันเอ่ยปากเพราะรู้ว่าสัมผัสนั้นเป็นแฟนของเธอ"เดี๋ยวก่อนสิ เขาจะพาที่รักไปเปลี่ยนชุดก่อน""ชุดอะไรบอกใบ้ได้ไหมค่ะ""ชุดวันเกิดครับ""ชุดวันเกิด
"อยากได้พี่ทะเลเป็นผัวแล้ว" รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเขาผุดขึ้นทันทีเมื่อคำที่อยากได้ยินหลุดออกมาจากปากคนตัวเล็ก ทะเลลุกขึ้นมาคร่อมร่างเล็กทันทีเขาจับส่วนนั้นถูกไถกับปากทางและค่อยๆ ดันเข้าไปทีละนิดแต่มันก็เข้ายากหน่อยเพราะความคับแน่นของเธอ อีกอย่างของเขาก็ใหญ่พอตัวเช่นกัน ดันเข้าไปได้แค่ครึ่งเธอก็รู้สึกเสียวในมวลท้องน้อยเป็นอย่างมาก จึงกำผ้าปูเตียงเพื่อระบายความเสียวซ่าน สีหน้าของเธอตอนนี้ทำให้เขามีอารมณ์มากมันช่างเซ็กซี่และเย้ายวนใจเหลือเกิน ทะเลดันท่อนเอ็นพรวดเข้าไปที่เดียวจนสุดลำทำให้เธอสะดุ้งนิดหน่อย เขาแช่ทิ้งไว้สักครู่โดยไม่ได้ขยับเขยื้อน ภายในของเธอตอดรัดของเขาจนสัมผัสได้ถึงความเสียว ทะเลเริ่มขยับเล็กน้อยและโน้มตัวลงไปจูบปากสวยได้รูปเธอตอบสนองจูบนั้นได้เป็นอย่างดี ตอนนี้ร่างกายร้อนผ่าวถึงขีดสุด ยิ่งได้ยินเสียงครางเสียวของเธอแรงกระแทกกระทั้นนั้นยิ่งเพิ่มขึ้นตามแรงอารมณ์ แม้มันจะทำให้เธอจุกแต่ก็ทำให้รู้สึกดีมากๆ เป็นเวลาเดียวกัน สองมือบดขยี้เต้าอวบอึ๋มอย่างบ้าคลั่งช่วงล่างก็ขยับเข้าออกไปมาไม่ได้ให้ว่างเว้น คอขาวเนียนถูกดูดจนเป็นรอยแดง ในตอนที่เธอใกล้จะเสร็จเขายิ่งเร่งจังหวะให้ถี่แ
วันนี้อากาศดีแต่เช้าแถมมีเพื่อนรักอย่างต้นหอมและมิเกลมาเยี่ยมถึงที่โดยหอบหิวของฝากมาเยอะแยะ "โอ้โห...นี่พวกมึงกะจะไม่ให้กูออกไปซื้อของข้างนอกเลยใช่ไหม" ทะเลตกใจกับสิ่งของที่สองสาวเอามา "ของจำเป็นทั้งนั้นแหละ ..อีกอย่างกว่าพวกกูจะมีเวลาได้มา" "มาๆ ช่วยกัน" ต้นหอมรีบเร่งเพื่อนก่อนจะหิ้วของเข้าบ้านไปเก็บ และออกมาเอาส่วนที่ยังเหลือเข้าไปใหม่ "หวันเป็นไงบ้างมึง" "ยังสบายดี...แต่วันนี้พวกมึงมากูโครตดีใจเลยวะคิดถึงมาก" ดาหวันยิ้มให้ทุกคนแต่ก็ไม่รู้หรอกว่าเพื่อนอยู่จุดไหนกันบ้างโปรยยิ้มไปงั้นแหละ "คิดถึงมึงเหมือนกัน...เห้ยไอ้หวันกูมีเรื่องจะถามมึงหน่อย" ต้นหอมเดินเข้ามาใกล้และนั่งลงข้างเธอ "ว่าไงมึงจะถามอะไรกู" สายตาดาหวันเปล่งประกายระยิบระยับราวกับเธอมองเห็น "ได้กับไอ้ทะเลยัง" "เฮ้ยบ้า..ไอ้หอมทะลึ่ง" ดาหวันเบือนหน้าหนีแก้มแดงเด่นชัดด้วยความเขินอาย "อ้าวอย่าบอกนะมึงยังไม่เปิดซิงมันอีก" "ไอ้หอม...มึงนี่นะ" ทุกคนหัวเราะคิกคักกันอย่างเคย "กูแม่งรอจนเหี่ยวเฉาจนไม่รู้จะเฉายังไงแล้วเนี่ย" ทะเลพูดติดตลกกับบรรดาเพื่อนสาวของเขาอย่างมีความสุขแต่ในใจก็อยากจะโดนแบบนั้นอยากโดนเธอเปิดซิง
บรรยากาศในสถานีตำรวจเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด เนตรถูกพาตัวเข้ามาโดยตำรวจสองนาย มือของเธอถูกใส่กุญแจ ขณะที่เพื่อนชายของเธอนั้นก็คือเสกซึ่งเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด ถูกคุมตัวไว้ในอีกห้องหนึ่ง ทั้งสองมีสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดหวั่น “พวกคุณจับฉันมาทำไม! ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด! ก็บอกไปหลายรอบแล้ว”เนตรพูดเสียงสั่นแววตาลุกลี้ลุกลนจิตใจลนลานไม่มีความสุขราวคนเสียสติ“เรามีหลักฐานจากภาพวงจรปิด และพยานที่ยืนยันว่าคุณเป็นผู้วางแผนขับรถชนเป้าหมายอย่างจงใจ คุณยังจะปฏิเสธอีกเหรอ?”นายตำรวจคนหนึ่งพูดเสียงนิ่งใส่เธอ“ไม่จริง! ฉันแค่บังเอิญขับรถผ่านตรงนั้น!”เธอมีน้ำเสียงร้อนรนอุตส่าห์วางแผนเสียดิบดีแต่สุดท้ายก็โดนจนได้ แต่ถึงยังไงบ้านเธอก็มีเงินอาจจะประกันตัวออกไปได้ในเร็วๆ นี้ อีกอย่างทำให้ดาหวันตาบอดถือว่าคุ้มสำหรับคนเจ้าแผนการอย่างเธอตำรวจเปิดแฟ้มเอกสารและเลื่อนภาพจากกล้องวงจรปิดไปที่เธอ ภาพชัดเจนว่าเธอขับรถคันนั้นในวันที่เกิดเหตุ และยังมีหลักฐานเป็นข้อความในโทรศัพท์ที่เธอส่งหาเพื่อนชาย โดยระบุแผนการว่าจะใส่ความโนเตอร์จนลามถึงไปทำร้ายร่างกายแฟนสาวของเขาอย่างเลือดเย็น“นี่คือข้อความที่คุณส่งถึงเพื่อนชายของค