Home / โรแมนติก / เดือนร่ายดาว / ตอนที่ 38 เลิกยุ่งกับลูกฉันซะที

Share

ตอนที่ 38 เลิกยุ่งกับลูกฉันซะที

last update Last Updated: 2025-04-18 15:21:45

"มึงตื่นได้แล้ว...หวัน"

เสียงปลุกของทะเลทำให้ดาหวันตื่นที่ต้องปลุกเพราะหมอกับพยาบาลเขามาตรวจและทำแผลให้

"เดี๋ยวกูล้างหน้าแป๊บนะ"

ทะเลยักหน้าให้อีกคน ดาหวันแปรงฟันอยู่เรื่องเมื่อคืนนี้ก็ผุดขึ้นมาทันทีในสมองดาหวันพยายามสลัดความคิดนั้นออกก่อนที่จะฟุ้งซ่านไปเรื่อย

เดินออกมาหมอก็ทำแผลให้ทะเลจวนจะเสร็จ

"มีแฟนสวยนะเนี่ยน่ารักด้วย"

คุณหมอกับพยาบาลแซวใหญ่ทะเลมองหน้าดาหวันแล้วยิ้มให้อย่างเขิน เนียนเลยนะไอ้ทะเลดาหวันคิดในใจก่อนจะยิ้มหวานส่งให้พี่หมอและพี่พยาบาล

"เดี๋ยวแปดโมงเช้าจะเอาอาหารมาให้นะจ๊ะ"

"ค่ะ...ขอบคุณมากนะคะ"

พอหมอกับพยาบาลออกไปดาหวันก็หยิกแก้มทะเลด้วยความหมั่นไส้

"โอ้ยยเจ็บนะ...อะไรของมึงเนี่ยค้างเหรอ"

ลูบแก้มเบาๆ

"ทะลึ่ง...ค้างอะไรกูจะบอกว่ามึงนี่เนียนเลยนะ"

ทะเลจับข้อมือเล็กและดึงเธอมาใกล้ๆ

"ไม่อยากเป็นแฟนพี่ทะเลบ้างเหรอ...พี่ทะเลเอาดุนะ"

ดูพูดเข้าดาหวันแก้มแดงเห่อด้วยความเขินอาย

"เหมือนมาอยู่ให้มึงแทะโลมเลยวะ"

"หวั่นไหวเหรอคนสวย"

"บ้า..ไม่อยากคุยกับมึงแหละ"

สักพักอาหารเช้าของโรงพยาบาลก็มา

"มึงป้อนหน่อยสิติดสายน้ำเกลือกินไม่ถนัด"

'แดกข้าวไม่ถนัดแต่เมื่อคืนมึงช่ำชองเหลือเกินนะ' เธอคิดในใจ

"คิดอะไร...เสียดายละซิ"

ทำหน้าทะเล้นหลังๆชอบทำให้ใจเธอว้าวุ่นอยู่เรื่อยเลย

"อ้าปาก"

"อ่า"

"กินเยอะๆจะได้หายไวไวเดี๋ยวพวกนั้นมันก็มาแหละ"

"มาไวจังวะ"

พูดยังไม่ถึงสิบนาทีมิเกลกับต้นหอมก็มา

"เป็นไงมึงหลับสบายกันไหม"

มิเกลถามสองมือก็หิวของกินกับผลไม้มาฝากเพื่อน พอหันมาอีกทีก็เห็นเพื่อนชายยิ้มน้อยยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

"มึงเป็นอะไรไอ้ทะเลยิ้มคนเดียวอยู่นั่น"

"เรื่องของกูครับ"

"อ้าวเดี๋ยวเถอะมึง" มิเกลทำเป็นชี้หน้า

"มีความสุขก็ดีแล้ว...เรื่องไรวะเล่าให้กูฟังดิ"

ต้นหอมทำหน้าระรื่นเชียว

"เอาหูมา.."

"หยุดเลยนะห้ามนินทากูเด็ดขาด...ทะเลเดี๋ยวมึงโดนดีแน่"

ดาหวันทำเป็นเอ็ด เสียงเคาะประตูห้องดังพอทุกคนหันไปก็เป็นเตอร์กับจ๊าบนั้นเอง

ทะเลสีหน้าเปลี่ยนทันทีแต่ก็ออกปากขอบคุณจ๊าบเพราะถ้าวันนั้นไม่ได้เขาคงแย่

"ขอบคุณมึงมากนะที่ช่วยกู"

"อืม..ไม่เป็นไรหรอก" จ๊าบยักไหล่ให้

"ทะเลกูต้องขอบใจมึงและขอโทษมึงด้วยนะ"

เตอร์พูดมันออกมาด้วยใจเพราะถ้าไม่ได้เขาดาหวันจะต้องเจอเรื่องร้ายๆแน่ และเป็นเพราะเขาทะเลถึงต้องมาเจ็บตัว

"กูไม่อยากรับคำพวกนี้จากมึงเลยวะ"

กวนตีนแล้วหนึ่ง

"เห้ยทำไมมึงพูดแบบนี้ทะเล"ต้นหอมตกใจและกลัวมีปากเสียงกัน

"เพราะกูไม่รู้ไงว่าแม่มึงคิดจะทำอะไรไอ้หวันมันอีก" สีหน้าเคร่งเครียด

"มึงไม่ต้องห่วงแฟนกูเดี๋ยวกูปกป้องเอง"

'แฟนมึงช่างพูดมาได้' ทะเลคิดในใจ

"แล้วตอนที่มันเจอเรื่องร้ายๆมึงไปอยู่ไหนไม่ทราบ"

เสียงเริ่มดังขึ้นจนดาหวันต้องมายืนกั้นกลางระหว่างทะเล

"มึงใจเย็นๆก่อน..พี่เตอร์ใจเย็นค่ะ" บอกทะเลแล้วก็หันมาบอกเตอร์

ทะเลดึงเธอเข้ามาใกล้ๆ

"กูไม่ไว้ใจมันมึงเข้าใจไหม..กูห่วงความปลอดภัยของมึง"

เตอร์ดึงดาหวันกลับมาทางเขาบ้าง

"แฟนกู...ยังไงก็ขอบคุณมึงแต่จากนี้ไปไม่ต้องกูจะดูแลแฟนกูเอง"

ว่าแล้วเตอร์หยิบกระเป๋าของเธอและจูงแขนเธอออกไปแม้เธอจะพยายามดึงดันแล้วก็ตาม

"พี่เตอร์ใจเย็นก่อนค่ะ"

"จะให้พี่ใจเย็นยังไงดูไอ้ทะเลมันพูดสิ"

"มันแค่เป็นห่วงหวันมันกังวลใจมากไปแค่นั้น"

"แต่พี่อยากปกป้องหวัน..หวันเชื่อพี่ได้ไหม"

"ค่ะ..หวันเชื่อพี่"

"เตอร์" เสียงเรียกดังเชียว

เสียงใครคุ้นๆดาหวันเลยหันตามเสียงเรียก ก็จะใครเสียอีกก็แม่ผัวในอนาคตของเธอนั้นแหละ

"นี่แกเคยฟังที่แม่พูดบ้างไหม..ไหนรับปากจะเลิกกับยายนี่"

ดาหวันมองหน้าเธอและยกมือไหว้ไม่อยากจะทำหรอกถ้าไม่ใช่แม่เตอร์คงไม่ทำแน่

"ผมไม่เคยบอกจะเลิกหวัน"

เตอร์จับมือดาหวันไว้แน่น

"ผมแค่ไม่อยากให้แม่ทำร้ายแฟนผมแต่แม่ก็ทำ"

"ฉันไม่ได้ทำถึงขนาดนั้น...ฉันแค่ให้มันไปขู่แกอย่าใส่ร้ายฉัน"

"ใครใส่ร้ายแม่..ไอ้ทะเลมันยังนอนให้น้ำเกลืออยู่นั้น"

"ก็เพราะแฟนแกนั่นแหละตัวซวยทำให้คนอื่นเขามีปัญหา"

"ทำไมคุณป้าต้องโทษหวันด้วย...ทั้งๆที่หวันไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ"

"เธอทำให้ฉันต้องทะเลาะกับลูกฉันอยู่นี่ไง"

"คุณป้าไม่เข้าใจพี่เตอร์เองจะโทษหวันได้ยังไง"

"โทษ..ฉันโทษเธอเพราะเธอฉันถึงมีปัญหากับครอบครัวหนูเนตร"

"แม่อย่าดึงหวันเข้ามาเกี่ยว"

"ทำไม..แกเลิกกับผู้หญิงคนนี้เพื่อแม่ไม่ได้เหรอ"

"ต่อให้ไม่มีดาหวันผมก็ไม่ทางชายตามองเนตรหรอกแม่..แม่เข้าใจไหมเนี่ย"

"เหนื่อยจริงๆเลยคุยกับแก"

"ผมเหนื่อยใจมากที่แม่เป็นแบบนี้"

"เพราะเธอยายหวันลูกฉันถึงเป็นแบบนี้"

ชี้หน้าดาหวัน ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยนะถ้าคบกันต่อแม่เขาก็คงจะตามมาว่าแบบนี้ตลอดไปนะเหรอ

สักวันก็คงไปยืนด่าในมหาลัยแน่ ไม่ได้แคร์คนอื่นหรอกแต่มันรําคาญเห็นแม่เขาแล้วรู้สึกเหนื่อยใจ

"พูดแล้วยังจะหน้าด้านอีก" ป้าพูดซะเสียงดังจนเริ่มมีคนมอง นี่เตอร์จะปกป้องเธอท่าไหนทำไมเธอถึงยังโดนแม่เขาแหกป้าด่าขนาดนี้

"หน้าด้านแม่เขาไม่ชอบก็ยังจะด้านคบอีกอีผู้หญิงไม่มียางอาย"

"หุบปากเน่าๆของป้าไปเลยถ้าไม่อยากตายก่อนแก่...แต่จะว่าไปนี่ก็แก่จะตายแล้วแต่ทำไมยังทำตัวแบบนี้กับเด็กได้วะ"

"ทะเล!!!" ดาหวันพอหันมาเจอทะเลน้ำตาที่กลั้นไว้ก็ไหลเป็นทาง

"เสือก"

"จะเสือกป้าจะทำไมอย่าลืมนะผมเจ็บตัวเพราะป้า...ไอ้เตอร์มึงห้ามแม่มึงได้แค่นี้ใช่ไหม"

พอทะเลพูดเตอร์ก็เงียบยิ่งเห็นดาหวันร้องไห้เขาก็ใจคอไม่ดีนี่เขาปกป้องเธอได้แค่นี้เองเหรอมันจะดีกว่านี้ถ้าคนนั้นไม่ใช่แม่ของเขา

"หวันพี่ขอโทษ" น้ำตาเตอร์คลอเบ้าแต่ดาหวันไม่ได้หันไปมองเพราะหันไปเจอมือทะเลที่มีเลือดหยดตามพื้น

"ทะเลมึงเป็นอะไร" จับมือทะเลมากดเพื่อห้ามเลือด

"หวัน..มึงเป็นไงบ้าง" มิเกลกับต้นหอมและจ๊าบตามมา

"ไอ้ทะเลมันถอดสายน้ำเกลือห้ามก็ไม่ฟัง"

"ถ้ากูไม่ตามมาจะรู้ไหมว่ายายป้ามหาภัยตามมาด่ามันถึงนี่"

สองสาวหันไปมอง

"ป้าจะอะไรกับไอ้หวันหนักหนา"

"เอ่อใช่...ไม่สงสารพี่เตอร์เหรอ"

"ไม่อยากให้ยุ่งก็ให้เพื่อนเธอเลิกกับลูกฉันสิไม่เห็นมีอะไรยากเลย"

"คุณป้านี่มันสมัยไหนกัน ..คนเขารักกันปานจะกลืนจะให้เลิกกันเพราะป้าเนี่ยนะ"

เตอร์รู้สึกเสียใจสับสนนี่เขามันเป็นผู้ชายห่วยขั้นเทพจริงๆอะไรก็จัดการไม่ได้สักอย่างเขาทำให้แม่เขาเป็นบ้าได้ขนาดนี้เชียวเหรอ

แล้วดาหวันกับเพื่อนก็ต้องมาเดือดร้อนกับเรื่องราวแบบนี้อีก

"ทุกคนฟังพี่ก่อน...พี่ขอโทษด้วยนะกับเรื่องนี้...หวันพี่ขอโทษนะ"

น้ำตาไหล

"เราห่างกันเถอะพี่ทำให้หวันกับเพื่อนเดือดร้อนมากแล้ว"

"พี่เตอร์!!!"

"พี่แค่ไม่อยากให้หวันเสียใจ"

"ไหนพี่บอกจะปกป้องหวัน"

"ถ้าเป็นคนอื่นพี่ปกป้องหวันได้ถึงไหนถึงกันแต่หวันดูสิคนนั้นคือแม่ของพี่..ถ้าพี่ดันทุรังมันจะยิ่งทำให้คนอื่นเดือดร้อน"

"ดีแล้วที่แกคิดได้"

"ป้ายังไม่สำนึกอีกเหรอ...ใจร้ายกับคนอื่นไม่พอยังใจดำทำกับลูกตัวเองได้"

ทะเลหมดความอดทน

"พอเถอะทะเล...กูไม่อยากให้ใครเดือดร้อนกูขอโทษมึงด้วยฝากดูแลหวันแทนที"

"ทำไมมึงป๊อดแบบนี้ว่ะ" ทะเลผลักไหล่เตอร์

"หวันพี่ขอโทษนะ..พี่รักหวันมากรักมากจริงๆ"

ก็เพราะรักมากถึงไม่อยากให้เธอเสียใจไม่อยากให้เธอร้องไห้อยากเห็นเธอยิ้มเธอเที่ยวเหมือนแต่ก่อน

เตอร์มองหน้าแม่ด้วยความผิดหวัง

"พอใจหรือยังครับกับสิ่งที่แม่ทำ"

ว่าแล้วเขาก็หันหลังเดินไปโดยไม่หันกลับมาแม้ดาหวันจะร้องเรียกก็ตาม

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Related chapters

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 39 เสียใจแทบบ้า

    สองสามวันมานี่ที่เตอร์มาอยู่บ้านจ๊าบโดยที่ยอมทำอะไรเลยแม้แต่ข้าวเขายังไม่อยากจะแตะต้อง "มึงกินข้าวมั่ง..เดี๋ยวจะป่วยเอา" "ตายไปเลยก็ดี" เห็นเขาเป็นแบบนี้คนเป็นเพื่อนอย่างจ๊าบก็ทรมานใจมากต้องห่างจากคนรักและการเรียนแถมมันไม่ยอมกับบ้านคงเสียทั้งครอบครัวแหละ "กับข้าวอยู่ในตู้เย็นถ้าหิวก็เอามาเวฟ" "อืมม์" "งั้นกูไปมอแล้วนะ" เตอร์ไม่ได้หันมามองจ๊าบเลยเขาทำเพียงมองออกไปข้างนอกหน้าต่างจนจ๊าบกลัวเพื่อนจะคิดสั้น พอไปถึงมหาลัยในขนาดที่จ๊าบเดินๆก็มีคนในคณะเข้ามาถาม "เห้ยจ๊าบได้ยินข่าวว่าเตอร์มันเลิกกับดาหวันแล้วเหรอ" จ๊าบหยุดเดินทันที "ใครบอกมึง ...มึงรู้จากใครมา" พอดีเป๊ะที่ตาเหลือบเห็นเนตรคุยกับสาวๆกลุ่มนึง เขาเร่งฝีเท้าไปตรงนั้นทันที "ปล่อยข่าวมั่วๆใครเชื่อขอให้เป็นควาย" "พี่จ๊าบ!!!" ส่วนกลุ่มนั้นเมื่อจ๊าบมาก็รีบแยกย้ายทันที เนตรยิ้มเย้ยจ๊าบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น "พอใจมากเหรอ..เธอนี่มันน่ารังเกียจจริงๆ" "ไอ้บ้า...ปากหมา" "หน้าตาไม่ดีจิตใจยังสกปรก...ไม่น่าไอ้เตอร์์ถึงไม่ชายตามอง" "อย่ามายุ่งกับเรื่องของกู" นางเนตรของขึ้น "ไม่ยากให้ยุ่งมึงก็อย่ามาเยอะกับเพื่อนกูอย่าคิดว่าเ

    Last Updated : 2025-04-18
  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 40 โล่งอก

    "ฮัลโหลไอ้ทะเล..พวกกูยังติดต่อมันไม่ได้เลย..แล้วมึงล่ะ" มิเกลกับต้นหอมโทรมาบอกเพื่อนชาย "กูก็ยังโทรหามันไม่ติด ที่พวกเราเคยไปกูตามดูหมดแล้วไม่เจอ" "แล้วเอาไงต่อ" "เดี๋ยวกูกลับก่อนถ้าไม่เจอคงต้องไปแจ้งความแหละ" "เอ่อ..บอกพี่เตอร์ดีไหม" มิเกลพูดแทรกขึ้นมา ทะเลเงียบไปพักนึงจึงตอบกลับไปว่า "อืมแล้วแต่มึงเลย" พอวางสายจากทะเลมิเกลกับต้นหอมก็โทรบอกเตอร์ทันที "ว่าไงนะ!!!..." เตอร์ตกใจเสียงหลง "พี่เตอร์ไม่น่าไปพูดแบบนั้นกับมันเลย..มันคงเสียใจง่ะ" "พี่ขอโทษ..พี่คิดน้อยไปเพราะพี่คนเดียว" "แล้วพี่จะเอาไงต่อ" "พี่จะไปตามหาหวันอีกแรง" "โอเคพี่...งั้นหนูสองคนไปตามมันก่อนนะ" พอวางสายจากมิเกลต้นหอมเตอร์ก็หันมาขอความช่วยเหลือจากเพื่อนสนิททันที "ไอ้จ๊าบป่ะ...ช่วยกูตามหาหวันที" จ๊าบได้ยินที่เตอร์คุยกับสองสาวก็พอรู้และเต็มใจจะไปตามหาดาหวันอีกแรง "ได้ดิ...ป่ะไปตามหวันกันแต่ใจเย็นนะมึงอย่าสติแตก" เตอร์พยักหน้าในใจก็รู้สึกร้อนรนและเป็นกังวลมากดาหวันคงเสียใจที่โดนบอกเลิก ตอนตามจีบก็จีบแทบตายพอได้กับทำร้ายใจเธอซะงั้น เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงตอนนี้จวนจะสามทุ่มแล้วทะเลรู้สึกเจ็บแผลเพราะยังหายไม่

    Last Updated : 2025-04-18
  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 41 คำสารภาพ

    "เอ้าทุกคนวันนี้ไม่เมาไม่ต้องเลิก....ชน" "เอ้าชน" เสียงทุกคนดังแข่งกับเสียงเพลงในร้าน วันนี้ทุกคนมาร่วมตัวกันดื่มเป็นเพื่อนคนอกหักแม้ดาหวันจะเสียใจแต่เธอก็ไม่ได้จมปรักขนาดนั้นเธอไม่รู้หรอกนะว่าเตอร์รักเธอแค่ไหน ในเมื่ออยู่ข้างเขาแล้วแต่เขายังเลือกที่จะบอกเลิกเธอก็ตามแต่ใจ "หวันมึงไม่ต้องเสียใจนะ...แค่ผู้ชายคนเดียวยังไงพวกกูก็อยู่ข้างมึง" มิเกลตบหลังดาหวันเบาๆ "อืมต่อจากนี้กูจะไม่เสียใจแหละ...ช่างแม่งมันเถอะเขาคงคิดดีแล้วล่ะ" ดาหวันพูดให้เพื่อนเบาใจแต่ในใจกับวนเวียนแต่เรื่องของเขาภาพช่วงที่คบกันมันยังตราตรึงอยู่ภายในใจ "มันคงมีเหตุผลของมันแหละ..." ทะเลพูดเสร็จก็กระดกแอลกอฮอล์รสเข้มจนหมดแก้วก่อนจะหันไปทางคนเล่นดนตรีสดในยามราตรีนี้ "ทำไมคนสวยอย่างกูต้องโดนบอกเลิกด้วยเหตุผลเพราะแม่เขาไม่ชอบ....หึยังไม่ทันจะได้ทำความรู้จักกูเลยบอกกูไม่ดีซะแล้ว" "เอ่อใช่...งั้นก็เอาอีเนตรนั้นแหละเป็นสะใภ้เหมาะสมกันดี" "กูเห็นด้วย...แต่จะว่าไปพี่เตอร์บอกเลิกมึงก็ดีเพราะกูรู้สึกว่าเขาอ่อนแอเกินไป" "จริงถ้าในอนาคตแต่งงานเป็นผัวเมียกันล่ะถ้าพี่เตอร์เป็นแบบนี้กูว่าไม่โอนะ" "แต่ที่เขาทำแบบนี้ก็เพร

    Last Updated : 2025-04-18
  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 42 ปัญหาครอบครัว

    เตอร์ได้แต่เดินคอตกกลับไปเขาไม่เสียใจเลยถ้าเธอตอบรับรักทะเลเพราะยังไงเขาเชื่อว่าทะเลก็รักเธอมากเช่นกัน 'พี่รักหวันนะ' ฝั่งด้านแม่ของเตอร์พอทราบจากคนที่ให้ไปสืบมาว่าเตอร์ได้บอกเลิกดาหวันก็พอใจอยู่ไม่ใช่น้อยแต่ถึงยังไงก็บังคับเขาให้มาคบกับเนตรไม่ได้อยู่ดี "ป้าสัญญายังไงหนูเนตรต้องได้แต่งงานงานกับตาเตอร์แน่นอน" "บ้านพี่เตอร์ยังไม่กลับแล้วแบบนี้มันจะไปเชื่อมสัมพันธ์กันยังไงค่ะคุณป้า..คุณแม่ก็ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่หรอกนะคะ" เนตรชอบอ้างถึงแม่ของเธอเพราะยังไงก็เคยมีบุญคุณกับแม่เตอร์ก่อนหน้านั้น เนตรหมดความอดทนและแสนเบื่อมากถึงเธอจะรักและชอบเขามากแต่ก็ไม่รู้จะตามเขายังไง เลยแอบไปมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับพี่ชายเขาแทนตอนนี้ ใช่ตอนนี้เนตรแอบคบกับโนคลาสพี่ชายของโนเตอร์และเขาก็มีลูกเมียแต่ก็โดนเนตรยั่วยวนจนทนไม่ไหวจนเลยเถิดได้เสียกันอยู่หลายครั้ง "ฮัลโหลตาเตอร์...ตอนนี้แม่แกป่วยนอนอยู่โรงพยาบาลรีบมาด่วนเลย" เสียงพ่อของเขาดูเป็นกังวลแต่ความจริงก็คือป่วยจอมปลอม พอวางสายจากพ่อเตอร์ก็รีบแต่งตัวออกไปทันทีด้วยความรีบร้อน พอมาถึงก็เห็นแม่ตัวเองนอนเป็นผักอยู่บนเตียงจะเเกล้งป่วยก็เลยต้องทำให้สมจริงหน่อ

    Last Updated : 2025-04-18
  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 43 เจ็บแค้น

    "ทำไมเนตรทำแบบนี้กับป้าล่ะลูก..ป้าไว้ใจเนตรอยากได้เนตรมาเป็นลูกสะใภ้..แต่แบบนี้มันไม่ใช่ ตาคลาสมีครอบครัวแล้วหนูกำลังทำให้ครอบครัวเขาแตกแยกอยู่นะ" "คุณป้าค่ะ...ถ้าคุณป้าจะตามเนตรมาว่าเนตรจะกลับแล้วนะคะไม่อยากฟังคำพูดไร้สาระ" "ไร้สาระตรงไหนเธอกำลังทำให้ครอบครัวพี่ชายฉันมีปัญหา...เธอมันเอาไม่เลือก" "นี่พี่เตอร์...เพราะพี่แหละเนตรถึงได้เป็นแบบนี้" "เธออย่าโทษคนอื่นเลย..รักที่จริงใจไม่ควรแย่งใครมา" "แล้วพี่เคยสนใจเนตรบ้างไหม" "เนตรฉันมองเธอเหมือนน้องสาวมาตลอด..เธอเข้าใจบ้างไหม....เสียความรู้สึกมากที่เธอเป็นแบบนี้" "ไม่ต้องพูดมากหรอก..เนตรเกลียดพี่ค่อยดูต่อจากนี้ถ้าเนตรไม่มีความสุข พี่ก็อย่าหวังจะมีเลย" น้ำตาไหลอาบแก้มแววตาแข็งกร้าวราวไม่รู้สึกผิดกับเรื่องที่ตัวเองทำ เนตรเดินออกมาจากบ้านและขับรถมุ่งหน้าเพื่อจะไปหาใครสักคน วันนี้เธออุสาห์ดีใจที่แม่ของโนเตอร์เรียกมาคุยธุระสำคัญ แต่ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องที่เธอคบชู้กับโนคลาส 'เพราะเธอคนเดียวเลยดาหวันถ้าไม่มีเธอพี่เตอร์อาจจะมองมาที่ฉันบ้าง...และฉันคนไม่หน้ามืดตามัวไปทำเรื่องแบบนั้นด้วย' บรรยากาศภายในบ้านตรึงเครียดมากไร้ซึ่งการพูดคุยกั

    Last Updated : 2025-04-18
  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 44 ตามง้อ 18+

    "ค่อยดูเถอะยายดาหวัน สนุกสนานให้สำราญไปเลย ก่อนที่เธอจะไม่ได้มีโอกาสแบบนี้" เนตรมองดาหวันด้วยแววตาเกลียดชังถามว่าเธอสวยสู้ดาหวันได้ไหมย่อมได้เพราะเนตรเองก็สวยมากเช่นกันแต่สวยคนละแบบ และมันไม่สำคัญหรอกหากคนมันจะรักมันก็รัก "เธอคิดจะทำอะไรเหรอ?" คนตัวสูงข้างกายถามขึ้นเมื่อเห็นเธอดูจริงจังกับการเอาคืนเสียเหลือเกิน สำหรับเขาขอแค่จ้างมาเงินถึงพร้อมทำทุกอย่าง..ส่วนเรื่องของเขากับเตอร์ถึงไม่ชอบก็ไม่คิดจะอะไรเพราะเรื่องมันผ่านไปแล้ว อีกอย่างเตอร์ก็ไม่ได้ผิดเป็นแฟนสาวเขาต่างหากที่มักมากเอง "เดี๋ยวนายก็รู้เอง..เสก" ตกเย็นดาหวันขับรถกลับคอนโดใจก็หวังจะได้เจอกับเตอร์แต่อีกใจก็ไม่อยากเจอ ....เพราะเธอไม่อยากเสียใจเพราะเขาอีกแล้ว เธอควรจะเลือกผู้ชายแบบทะเลสิถึงจะถูกถึงจะหวั่นใจกับทะเลบ่อยแค่ไหนแต่ใจมันก็คิดถึงเตอร์อยู่ดี พอขึ้นมาถึงห้องก็เจอเขาจริงๆ แหละได้กลิ่นเหล้าโชยมาแต่ไกล ...จะเข้าห้องเลยก็อดห่วงอีกคนไม่ได้จึงเดินไปหน้าห้องเขาเขย่าตัวคนเมาเล็กน้อย "พี่เตอร์...พี่เตอร์...หืมกลิ่นเหล้าหึ่งเลยนี่พี่กินมาจากไหนเนี่ยพี่ๆ " หน้าขาวเนียนของเขาขึ้นสีแดงก่ำจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ลมหายใจร้อนผ่าว "

    Last Updated : 2025-04-18
  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 45 เหมือนจะอกหักอีกครั้ง

    "ทะเลกูมีเรื่องจะเล่า" ดาหวันโทรหาทะเลเพราะอยากบอกเขาเรื่องที่เธอคืนดีกับเตอร์ ไม่รู้ทะเลจะเสียใจไหมเพราะเขาก็เพิ่งจะสารภาพรักกับเธอแต่ที่อยากบอกเพราะความบริสุทธิ์ใจ "อืม...เล่ามากูรอฟัง" "คือกู..กูคืนดีกับพี่เตอร์แล้วนะ" "......." ทะเลเงียบทันทีไม่ได้พูดอะไรต่ออยู่ๆ น้ำตาเขาก็ไหลทั้งที่ก่อนหน้าเขาก็พอเข้าใจในสิ่งที่เตอร์ทำ เขาดีใจนะหากดาหวันมีความสุขกับคนที่เธอรักแม้ว่าเขาจะเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม "ดีแล้วมึง...มีอะไรก็ค่อยๆคุยกัน" เสียงสั่นเครือจนเธอสัมผัสมันได้ "ทะเล...กูขอโทษนะ" "อืม..กูไม่เป็นไรมึงอย่าคิดมากสิ" พอวางสายจากทะเลดาหวันก็รู้สึกไม่สบายใจเลยสรุปความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไรกันแน่ ในเมื่อจิตใจมันสับสนเธอจึงอยู่ไม่ได้จึงตัดสินใจไปหาทะเลที่ห้องส่วนเตอร์ก็กลับบ้านเพราะที่บ้านก็มีเรื่องกันอยู่และเตอร์ก็เล่าให้เธอฟังหมดแล้ว ดาหวันขับรถมาถึงคอนโดทะเลและเมื่อมาถึงห้องเธอก็เคาะประตูแต่ไร้วี่แววว่าเขาจะเปิด ทะเลที่นั่งกอดเข่าอยู่บนโซฟาสมองเอาแค่ประมวลเรื่องของเธอจนไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งสิ้น เขารู้สึกจุกในอก ได้แต่คิดซ้ำๆ ว่าทำไมต้องรักเธอด้วย ดาหวันใจคอไม่ดีเลยใส่รหัสแล้วเป

    Last Updated : 2025-04-18
  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 46 แผนชั่ว

    "จะดีเหรอ" "มีอะไรไม่ดีกัน...ตามจริงเธอก็ชอบพี่เตอร์อยู่แล้วนิ" "แต่เตอร์มันเห็นฉันเป็นแค่เพื่อน" "เอาเถอะน่า...ทำตามที่บอกก็พอเดี๋ยวฉันโอนเงินให้เลย" ว่าแล้วเนตรก็โอนเงินให้เธอคนนั้นทันทีที่จะร่วมแผนการณ์ชั่วๆ โสโครก โสมม เธอคนนี้เรียนคณะเดียวกันกับเตอร์และเขาก็มองเธอเป็นเพื่อเพื่อนร่วมคณะไม่เคยคิดอะไรเกินเลย แต่ดาหวันก็เคยหึงเตอร์กับผู้หญิงคนนี้มาก่อนตอนที่เริ่มคบกันแรก ๆ เมื่อเธอรับเงินมาก็ต้องทำตามแผนของเนตรที่วางเอาไว้ให้สำเร็จ "หวันวันนี้พี่ไม่ได้กลับพร้อมหวันนะ" "มีธุระเหรอค่ะ" "ไอ้จ๊าบไลน์มาว่าวันนี้วันเกิดเพื่อนในห้องมีีกินเลี้ยงกันนิดหน่อยแต่พี่กลับไม่ดึกหรอก" "งั้นก็ได้ค่ะ" หลังจากกินข้าวเที่ยงเสร็จจึงแยกย้ายกันกลับคณะ ตามความจริงเตอร์ยังไม่รู้เลยว่าวันเกิดใครเพราะจำไม่ได้ พอมาถึงจึงเอ่ยถามจ๊าบ "วันเกิดใครวะ?" "กูก็ไม่รู้..แฮกจำไม่ได้แต่มันไปกันหลายคนพวกมันก็ย้ำกูมาให้มึงไปให้ได้..เราก็ไปกันเดี๋ยวเดียวพอเป็นพิธี" "พอเหล้าเข้าปากมึงก็อยู่ยังรากงอกแหละ" "รู้ดี." "ตลอดแหละมึง" "เอ่อน่าไปด้วยกัน" สองหนุ่มคุยกันก่อนจะพากันขึ้นตึกเรียน ดาหวันหมดคาบเรียน

    Last Updated : 2025-04-18

Latest chapter

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 60 ความจริงที่เจ็บปวด [ จบบริบูรณ์ ]

    "พี่เตอร์มาหรือยังค่ะ"ดาหวันยกโทรศัพท์โทรหาเขาแต่เช้า วันนี้เป็นวันครบรอบวันเกิดเธอกะจะไปใส่บาตรแต่เช้าจากนั้นค่อยไปบ้านสวนเพราะนัดกับเตอร์ไว้แล้ว"พี่ใกล้จะถึงแล้วครับ หวันจะลงมารอพี่เลยไหมหรือให้พี่ขึ้นไปรับ""ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหวันลงไปรอข้างล่างเลย"เพราะถ้าให้เขาขึ้นมาก็จะเสียเวลาไปกันใหญ่อีกอย่างเธอก็ไม่ได้ป่วยหรือมองไม่เห็นนิพอเขาขับรถมาถึงเธอก็อ้อมไปขึ้นฝั่งคนนั่งข้างเขาทันที"พี่เตอร์เราไปใส่บาตรกันตรงไหนดีค่ะ"เธอเอ่ยถามเขา"แถวหมู่บ้านใกล้ๆ นี่ก็ได้ครับ"ตรงนี้เป็นแหล่งชุมชนมีคนขายอาหารหลากหลายเมนู เขากับเธอจึงลงไปซื้ออาหารคาวหวานพร้อมทั้งน้ำและดอกไม้แล้วก็ใส่บาตรเลยเมื่อพระท่านเดินบิณฑบาตรมาพอดี"เป็นไงบ้างรู้สึกดีไหมครับ""รู้สึกดีมากค่ะ""งั้นไปกันเถอะถ้าหิวก็บอกนะจะได้แวะหาอะไรทาน""ได้ค่ะ ป่ะขึ้นรถ"ดาหวันรู้สึกคิดถึงบ้านสวนมากตั้งแต่ผ่าตัดตาเธอก็ไม่ได้มาเหยียบที่นี่เลย เพราะทะเลไม่อยู่ด้วยและ อีกอย่างแม่ก็ไปทำงานต่างประเทศบ่อยด้วย ขับรถจากกรุงเทพไปราชบุรีใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงเพราะรถติด "นึกถึงตอนนั้นที่หวันอยู่ที่นี่ พี่ได้แต่แอบมองหวันจากไกลๆ และโกรธที่ตัวเองขี้ขลาด

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 59 เริ่มต้นชีวิตใหม่

    ดาหวันตัดสินใจเรียนปริญญาโทต่อ กว่าจะผ่านความเจ็บปวดทางใจมาได้ก็หนักเอาการ เธอไม่ควรยึดติดกับสิ่งที่ทำให้ทุกข์ใจ เวลาผ่านไปจิตใจของเธอก็แข็งแกร่งขึ้น เธอไม่โทษทะเลหรอกนะไม่โทษเขาแล้ว อย่างน้อยเขาก็เคยเป็นเพื่อนและเป็นแฟนที่แสนดีของเธอ ชีวิตคนเรามันต้องเดินไปข้างหน้า"หวัน...เราลองกลับมาคบกันอีกสักครั้งได้ไหม ให้โอกาสพี่จีบหวันใหม่ พี่รับรองว่าจะไม่ทำให้หวันเสียใจ"เตอร์คุกเข่าลงต่อหน้าเธอพร้อมดอกกุหลาบช่อหนึ่ง "ก็ได้ค่ะ"ไหนๆ แล้วก็ให้โอกาสเขาอีกสักครั้งก็แล้วกันเห็นกับที่เขาพยายามมานานเตอร์อึ้งกับคำตอบที่เธอตอบรับไม่คิดว่าคนตัวเล็กจะยอมกลับมาคบกับเขา นี่เขาคงไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม"เมื่อกี้หวันว่าไงนะ"แหงนหน้ามองเธอน้ำตาคลอ"หวันบอกว่าก็ได้ค่ะ หวันให้โอกาสพี่จีบหวันอีกครั้ง"เธอรับดอกไม้ช่อนั้นขึ้นมาดมและยื่นมือให้เขาจับ เตอร์จับมือบางแล้วลุกขึ้นยืนเต็มตัวก่อนจะก้มลงจุมพิตที่หน้าผากของเธออย่างแผ่วเบาในช่วงที่เธอเรียนต่อเขาค่อยไปรับไปส่งทำตัวเป็นแฟนที่ดีที่สุดเขาอย่างให้เธอกลับมารักเขาหมดใจถึงแม้จะรับรู้ได้ว่าในส่วนลึกเธอไม่เคยลืมทะเลเลยก็ตามถึงแม้ในบางทีที่เธอหลับยังคงละเมอเพ้อถึงเขาสั

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 58 ข้อความตัดเยื่อใย

    วันเวลาล่วงเลยผ่านไป สำหรับคนอื่นอาจจะไวแต่สำหรับเธอกว่าจะผ่านมันมาได้ในแต่ละวัน ทุกเวลาทุกนาทียังคงรอคอยทะเลอยู่เสมอ เหตุใดเขาจึงใจร้ายได้เพียงนี้"หวันยินดีด้วยนะครับ"เตอร์ถือดอกไม้ช่อใหญ่มาร่วมยินดี"ขอบคุณค่ะพี่เตอร์"เธอยื่นมือไปรับช่อดอกไม้นั้นทุกวันเวลาที่ผ่านมาเตอร์พยายามตามง้อขอคืนดีเธอนับครั้งไม่ถ้วนแต่เธอก็ปฎิเสธให้เรื่องเพียงความสัมพันธ์ที่แสนดีถึงแม้จะทราบถึงเหตุผลที่เขาเจอมาก็ตาม อีกอย่างเรื่องราวในอดีตทำให้เธอรู้ว่าเขาอ่อนแอเกินไปหากมีวันหนึ่งเกิดเรื่องขึ้นเหมือนในอดีตเขาคงเลือกที่จะปล่อยมือเธอต่างจากทะเลที่ไม่มีวันทำเช่นนั้นแน่แต่ว่าตอนนี้ทะเลกำลังทำมันกับเธอ เธอเหนื่อยที่ต้องรออย่างไร้จุดหมาย น้ำตาที่ไหลรินด้วยความเสียใจเริ่มจะชินชา"มึง วันนี้ไปฉลองไหนดี"ต้นหอมถามเพื่อนสาว ถึงต้นหอมกับมิเกลจะเรียนจบและทำงานก่อนก็ไม่ได้ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเธอลดลงไปเลย"ร้านเดิมแหละ"ดาหวันบอกเพื่อนสาวสองคนเพราะเธอเองก็ไม่รู้จะไปที่ไหน"ร้านเดิมอีกแหละ มึงไปร้านใหม่กัน ร้านนี้เขาบอกเล่นเพลงสนุกมากคนไปเยอะ"มิเกลทำหน้าสดใสเมื่อพูดถึงร้านใหม่ที่มีคนชักชวนมาอีกที"จะดีเหรอกูอยากไปร

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 57 ภาพแรกคือเธอ

    วันนี้ถึงวันที่ต้องเปิดตา มันเป็นอะไรที่ทำให้หัวใจของดาหวันหวั่นไหวเป็นอย่างมาก หากเปิดมาแล้วเธอยังมองไม่เห็นล่ะ ก็คงไม่เป็นไรหรอกนะยังไงเธอก็มองไม่เห็นมาเป็นปีๆ อยู่แล้วนิ ที่สำคัญตอนนี้คืออยากติดต่อทะเลให้ได้ เขาจะรู้ไหมว่าเธอไม่ต้องการอะไรอีกแล้วนอกจากให้เขากลับมาอยู่ข้างกาย"พร้อมนะครับ หมอจะเปิดแล้วนะ"ดาหวันพยักหน้ารับคำ มิเกลต้นหอมพร้อมกับแม่ของเธอต่างนั่งไม่ไกลให้กำลังใจเธอคุณหมอค่อยๆ ถอดผ้าปิดตาและใช้แอลกอฮอล์เช็ดแผลค่อยๆ ทำความสะอาดรอบดวงตาและบอกให้เธอลืมตาได้เธอค่อยๆ ปรือตาช้าๆ ตามที่หมอบอกหัวใจสั่นระรัวไม่เป็นจังหวะ เธอมองเห็นแล้วมองเห็นจริงๆ ด้วย ภาพแรกที่อยู่เบื้องหน้าคือหน้าของทะเลผู้ชายที่เธอรักเขามากเธอยิ้มด้วยความดีใจ"ทะเล" เมื่อม่านตาขยายภาพตรงหน้ากับค่อยๆ จางหายไปและภาพทุกอย่างตรงหน้าก็ชัดขึ้นเรื่อยๆ น้ำตาที่เอ่อล้นไหลลงอาบแก้มทันทีเพียงแต่กระพริบตา"ทะเลๆๆๆ"เสียงสะอื้นไห้จุกภายในอก มือก็คว้าอากาศเบี้ยงหน้า ทำให้ทุกคนอดสงสารคนตัวเล็กไม่ได้"ไหนลองบอกหมอได้ไหม ภาพแรกที่คุณมองเห็นคืออะไร""ภาพแรกของฉันคือเขาฮือๆ คือทะเล...ตะแต่ความเป็นจริงกับไม่ใช่เพราะอะไร...เพรา

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 56 ผ่าตัด

    ถึงวันนัดผ่าตัดเมื่อเดินทางมาถึงโรงพยาบาลดาหวันก็มีอาการตื่นเต้นจนมือเท้าเย็นไปหมด"ที่รักทำใจให้ร่มๆ ไม่มีอะไรน่ากลัวเขาจะอยู่กับที่รักเสมอ ไม่ต้องกลัวนะคนดี"ทะเลโอบหลังคนตัวเล็กเอาไว้เพื่อไม่ให้เธอเป็นกังวลมากเกินไป "รู้สึกกลัวนิดหน่อย""ไม่เป็นไรนะ ที่รักมองหน้าเขา จำสัมผัสนี้ไว้เขาจะอยู่กับเธอเสมอ"ทะเลก้มจูบหน้าผากเธอเบาๆการผ่าตัดดำเนินไปหลายชั่วโมงจนกระทั่งสำเร็จ ทีมแพทย์ออกมาจากห้องผ่าตัดพร้อมรอยยิ้ม"การผ่าตัดสำเร็จด้วยดีครับ ตอนนี้ต้องรอการฟื้นตัวและดูผลในไม่กี่วัน"หมอบอกแม่ของดาหวัน เธอยกมือไหว้หมอยิ้มทั้งน้ำตาปากก็ขอบคุณซ้ำๆ ในที่สุดลูกสาวก็จะกลับมามองเห็นดาหวันอยู่ห้องพักฟื้นซึ่งเป็นห้องพิเศษที่ทะเลจัดเตรียมไว้ให้ ไม่นานแม่เธอก็เดินเข้ามาด้วยความที่ยังมองไม่เห็นจึงคิดว่าเป็นแฟนหนุ่ม"ที่รัก ที่รักใช่ไหมไปไหนมาเหรอ เขาออกมาจากห้องผ่าตัดตั้งนาน""แม่เองหวัน""อ้าว แม่เองเหรอแล้วทะเลไปไหนค่ะ""ที่บ้านทะเลมีปัญหานิดหน่อยนะลูก เขาเลยต้องรีบกลับไป""แต่ครอบครัวทะเลย้ายไปอยู่อเมริกากันหมดแล้วนะคะ อย่าบอกนะเขาบินไปแล้ว""ใช่ลูกเป็นธุระด่วนเลย พ่อกับแม่ทะเลคงจะเกิดเรื่องไม่งั้นคง

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 55 ขอพร

    สามเดือนถัดมาวันนี้เป็นวันเกิดของดาหวัน ซึ่งทะเลก็เตรียมของขวัญให้เจ้าตัวอย่างลับๆ โดยการแอบออกไปข้างนอกตอนเธอหลับ แม่ของเธอกลับจากงานที่ต่างประเทศก็มาร่วมฉลองวันเกิดให้เธอและที่ขาดไม่ได้ก็คือเพื่อนสุดสวยสองคนนั้นที่กำลังเตรียมของกินกันใหญ่"พวกมึงไม่ต้องเตรียมอะไรเยอะหรอก เดี๋ยวกินไม่หมด"ดาหวันบอกเพื่อนสาวเพราะกินกันแค่นี้ถ้าไม่หมดเสียดายแย่อีกอย่างก็ไม่อยากให้เหนื่อยกันตอนเก็บด้วย"เออๆ เดี๋ยวกูจะย่างกุ้งตัวใหญ่ๆ ให้มึงกินด้วยแหละ มีหมึกกับปูด้วยนะ"ต้มหอมบอกดาหวันพร้อมยกของในมือให้เธอดูแม้จะรู้ว่าเธอมองไม่เห็นก็ตาม"อืมม์ได้กลิ่นแล้วหอมมาก สู้สู้กูรอกินอยู่"เธอได้กลิ่นของอาหารทะเลลอยมาพาให้น้ำลายไหล"ได้เลยจ้าคุณหนูของบ่าว เดี๋ยวบ่าวไปตำน้ำจิ้มรสเด็ดสักครู่ก่อนนะจ๊ะ"มิเกลตบไหล่เพื่อนสาวพร้อมพูดหยอกเย้าอย่างอารมณ์ดีดาหวันนั่งยิ้มหน้าบานแฉ่งจะได้กินของอร่อย อยู่ๆ ก็มีมือหนาใหญ่เอื้อมมือเธอไปจับ"ว่าไงพ่อครัววันนี้ไม่ลงมือทำกับข้าวเองเหรอ"ดาหวันเอ่ยปากเพราะรู้ว่าสัมผัสนั้นเป็นแฟนของเธอ"เดี๋ยวก่อนสิ เขาจะพาที่รักไปเปลี่ยนชุดก่อน""ชุดอะไรบอกใบ้ได้ไหมค่ะ""ชุดวันเกิดครับ""ชุดวันเกิด

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 54 เป็นแฟนกันไหม 18+

    "อยากได้พี่ทะเลเป็นผัวแล้ว" รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเขาผุดขึ้นทันทีเมื่อคำที่อยากได้ยินหลุดออกมาจากปากคนตัวเล็ก ทะเลลุกขึ้นมาคร่อมร่างเล็กทันทีเขาจับส่วนนั้นถูกไถกับปากทางและค่อยๆ ดันเข้าไปทีละนิดแต่มันก็เข้ายากหน่อยเพราะความคับแน่นของเธอ อีกอย่างของเขาก็ใหญ่พอตัวเช่นกัน ดันเข้าไปได้แค่ครึ่งเธอก็รู้สึกเสียวในมวลท้องน้อยเป็นอย่างมาก จึงกำผ้าปูเตียงเพื่อระบายความเสียวซ่าน สีหน้าของเธอตอนนี้ทำให้เขามีอารมณ์มากมันช่างเซ็กซี่และเย้ายวนใจเหลือเกิน ทะเลดันท่อนเอ็นพรวดเข้าไปที่เดียวจนสุดลำทำให้เธอสะดุ้งนิดหน่อย เขาแช่ทิ้งไว้สักครู่โดยไม่ได้ขยับเขยื้อน ภายในของเธอตอดรัดของเขาจนสัมผัสได้ถึงความเสียว ทะเลเริ่มขยับเล็กน้อยและโน้มตัวลงไปจูบปากสวยได้รูปเธอตอบสนองจูบนั้นได้เป็นอย่างดี ตอนนี้ร่างกายร้อนผ่าวถึงขีดสุด ยิ่งได้ยินเสียงครางเสียวของเธอแรงกระแทกกระทั้นนั้นยิ่งเพิ่มขึ้นตามแรงอารมณ์ แม้มันจะทำให้เธอจุกแต่ก็ทำให้รู้สึกดีมากๆ เป็นเวลาเดียวกัน สองมือบดขยี้เต้าอวบอึ๋มอย่างบ้าคลั่งช่วงล่างก็ขยับเข้าออกไปมาไม่ได้ให้ว่างเว้น คอขาวเนียนถูกดูดจนเป็นรอยแดง ในตอนที่เธอใกล้จะเสร็จเขายิ่งเร่งจังหวะให้ถี่แ

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 53 ปล่อยตัวปล่อยใจ 18+

    วันนี้อากาศดีแต่เช้าแถมมีเพื่อนรักอย่างต้นหอมและมิเกลมาเยี่ยมถึงที่โดยหอบหิวของฝากมาเยอะแยะ "โอ้โห...นี่พวกมึงกะจะไม่ให้กูออกไปซื้อของข้างนอกเลยใช่ไหม" ทะเลตกใจกับสิ่งของที่สองสาวเอามา "ของจำเป็นทั้งนั้นแหละ ..อีกอย่างกว่าพวกกูจะมีเวลาได้มา" "มาๆ ช่วยกัน" ต้นหอมรีบเร่งเพื่อนก่อนจะหิ้วของเข้าบ้านไปเก็บ และออกมาเอาส่วนที่ยังเหลือเข้าไปใหม่ "หวันเป็นไงบ้างมึง" "ยังสบายดี...แต่วันนี้พวกมึงมากูโครตดีใจเลยวะคิดถึงมาก" ดาหวันยิ้มให้ทุกคนแต่ก็ไม่รู้หรอกว่าเพื่อนอยู่จุดไหนกันบ้างโปรยยิ้มไปงั้นแหละ "คิดถึงมึงเหมือนกัน...เห้ยไอ้หวันกูมีเรื่องจะถามมึงหน่อย" ต้นหอมเดินเข้ามาใกล้และนั่งลงข้างเธอ "ว่าไงมึงจะถามอะไรกู" สายตาดาหวันเปล่งประกายระยิบระยับราวกับเธอมองเห็น "ได้กับไอ้ทะเลยัง" "เฮ้ยบ้า..ไอ้หอมทะลึ่ง" ดาหวันเบือนหน้าหนีแก้มแดงเด่นชัดด้วยความเขินอาย "อ้าวอย่าบอกนะมึงยังไม่เปิดซิงมันอีก" "ไอ้หอม...มึงนี่นะ" ทุกคนหัวเราะคิกคักกันอย่างเคย "กูแม่งรอจนเหี่ยวเฉาจนไม่รู้จะเฉายังไงแล้วเนี่ย" ทะเลพูดติดตลกกับบรรดาเพื่อนสาวของเขาอย่างมีความสุขแต่ในใจก็อยากจะโดนแบบนั้นอยากโดนเธอเปิดซิง

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 52 ผลกรรม

    บรรยากาศในสถานีตำรวจเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด เนตรถูกพาตัวเข้ามาโดยตำรวจสองนาย มือของเธอถูกใส่กุญแจ ขณะที่เพื่อนชายของเธอนั้นก็คือเสกซึ่งเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด ถูกคุมตัวไว้ในอีกห้องหนึ่ง ทั้งสองมีสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดหวั่น “พวกคุณจับฉันมาทำไม! ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด! ก็บอกไปหลายรอบแล้ว”เนตรพูดเสียงสั่นแววตาลุกลี้ลุกลนจิตใจลนลานไม่มีความสุขราวคนเสียสติ“เรามีหลักฐานจากภาพวงจรปิด และพยานที่ยืนยันว่าคุณเป็นผู้วางแผนขับรถชนเป้าหมายอย่างจงใจ คุณยังจะปฏิเสธอีกเหรอ?”นายตำรวจคนหนึ่งพูดเสียงนิ่งใส่เธอ“ไม่จริง! ฉันแค่บังเอิญขับรถผ่านตรงนั้น!”เธอมีน้ำเสียงร้อนรนอุตส่าห์วางแผนเสียดิบดีแต่สุดท้ายก็โดนจนได้ แต่ถึงยังไงบ้านเธอก็มีเงินอาจจะประกันตัวออกไปได้ในเร็วๆ นี้ อีกอย่างทำให้ดาหวันตาบอดถือว่าคุ้มสำหรับคนเจ้าแผนการอย่างเธอตำรวจเปิดแฟ้มเอกสารและเลื่อนภาพจากกล้องวงจรปิดไปที่เธอ ภาพชัดเจนว่าเธอขับรถคันนั้นในวันที่เกิดเหตุ และยังมีหลักฐานเป็นข้อความในโทรศัพท์ที่เธอส่งหาเพื่อนชาย โดยระบุแผนการว่าจะใส่ความโนเตอร์จนลามถึงไปทำร้ายร่างกายแฟนสาวของเขาอย่างเลือดเย็น“นี่คือข้อความที่คุณส่งถึงเพื่อนชายของค

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status