ตอนที่ 37 ไม่มีสิทธิ์18+

"พวกมึงกลับกันเลยก็ได้ไอ้หวันมันทักมาบอกกูแล้วว่าใกล้จะถึง"

ทะเลบอกต้นหอมกับมิเกลเพราะเห็นเพื่อนสาวง่วงหงาวหาวนอนกัน

"มึงอยู่ได้นะจะเอาอะไรที่เซเว่นไหม"

"ไม่..ขอบใจพวกมึงมาก"

"ป่ะเกลกลับกัน"

สองสาวเก็บของที่กินไว้เสร็จก็เก็บกระเป๋ากับบ้านดีทะเลอยู่ห้องพิเศษเลยอยู่ดึกและเฝ้าได้เขารอดาหวันใจจดใจจ่อถึงรู้ว่าเตอร์จะมาด้วยก็ตาม

สักพักประตูห้องก็เปิดทะเลเลยแกล้งหลับดาหวันมากับเตอร์จริงด้วยนึกว่าแค่มาส่งจะเข้ามาทำเพื่อ

"ไอ้ทะเลหลับแล้ว..พี่เตอร์จะกลับเลยก็ได้นะไม่ต้องอยู่เป็นเพื่อนหรอก"

"หวันอยู่ได้นะ"

"ได้ค่ะ"

"แต่พี่ยังไม่ได้ขอบคุณไอ้ทะเลมันเลยแล้วพี่ก็อยากขอโทษมันด้วย"

"พรุ่งนี้พี่ก็มาเยี่ยมทะเลสิ"

"มันคงไม่ต่อยพี่นะ"

"ไม่หรอกค่ะทะเลมันใช่คนแบบนั้น"

"อืมงั้นพี่ไปก่อนเดี๋ยวพรุ่งนี้ทำไรเสร็จพี่มานะ"

"ค่ะ"

เตอร์ลูบหัวดาหวันก่อนจะกลับด้วยความเอ็นดู เห็นทะเลหลับจึงเดินเข้าไปใกล้ๆเพื่อห่มผ้าให้เพราะเห็นอาการเย็น

"ไหนดูสิมีไข้หรือเปล่า"

เอาหลังมืออังหน้าผากเขา

"ไม่มีไข้ก็ดีแล้ว"

หน้าของเธออยู่ห่างจากเขาไม่มากคนแกล้งหลับจึงรั้งท้ายทอยของเธอเข้าใกล้จนตอนนี้ริมฝีปากแตะกัน ดาหวันจึงดันหัวออกเล็กน้อย

"มึงยังไม่หลับดีเหรอ"

"กูจะกล้าหลับได้ไงถ้ามึงยังไม่มา"

"มาสิกูต้องมาอยู่แล้ว"

"มึงไปเจอไอ้เตอร์ตอนไหน"

"เขามาตั้งแต่กูยังไม่ออกจากโรงพยาบาลแต่ไม่กล้าเข้ามาน่ะ"

"กูไม่อยากให้มึงยุ่งกับมันแล้วง่ะ"

ดาหวันตาโตใส่เขา

"มันไม่ปลอดภัยกูเป็นห่วงมึง เข้าใจไหม"

ดาหวันชักจะเมื่อยเลยจะขยับมานั่งแต่ทะเลก็ยังจะรั้งท้ายทอยเธอไว้แต่รอบนี้เขากับจูบเธออย่างแผ่วเบาและปล่อยให้เธอได้ขยับตัวลงไปนั่งข้างเขา

"ไอ้ทะเลบ้า มึงนี่น่ะ"

เธอจับริมฝีปากเบาๆใครจะไปรู้ว่าเขาจ้องจะจูบเธออีกแล้ว เห็นดาหวันทำแบบนั้นก็ยิ่งเอ็นดูเขารู้ดีว่าไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้แต่มันพยายามแล้วที่จะหักห้ามใจแต่มันทนไม่ไหวจริงๆ

"มึงเปลี่ยนชุดให้หน่อยดิ"

"อืมมม"

ดาหวันจึงไปหยิบชุดคนไข้ที่อยู่ในตู้มาให้อีกคน เธอค่อยๆดึงปมเสื้อออกใจก็เต้นโครมครามไม่รู้เป็นเพราะอะไรแต่ตอนนี้ทะเลจ้องเธอด้วยสายตาที่วาบหวามมากแม้จะสนิทกันแต่หลังๆเขาก็ชอบทำให้เธอสั่นไหวอยู่ไม่ใช่น้อย

"ยังเจ็บแผลอยู่ไหม"

ดาหวันพูดแต่ไม่ได้สบตาเขาเพราะเธอไม่อยากจะสบตาเขาในเวลานี้ ทะเลจับมือเธอมาทาบที่หน้าอกหัวใจเขาเต้นแรงไม่ต่างจากเธอตอนนี้แต่ไม่ได้นะเธอตัดสินใจคบกับเตอร์แล้วจะหวั่นไหวกับเพื่อนที่สนิทได้ยังไง

ทะเลนั่งลงบนเตียงเพื่อให้ระดับความสูงเท่ากับเธอจะได้มองหน้าเธอชัดๆ ดาหวันไม่รู้จะหันหน้าไปทางไหนเลยชักมือที่ทาบหน้าอกเขาอยู่ออกแต่ทะเลก็ดึงตัวเธอให้ชิดใกล้ยิ่งกว่าเดิม

ดาหวันเงยหน้ามาสบตาเขาก็มันหลบไม่ได้แล้วนิเล่นกอดขนาดนี้

"ทำไมใจมึงเต้นแรงขนาดนี้"

"เปล่าซะหน่อย" ดาหวันดันตัวออกเล็กน้อย

"โอ้ยยเจ็บแผล..อย่าดิ้นสิ"

ไอ้บ้าเอ๊ยงั้นก็ต้องตามใจคนเจ็บสินะ ทะเลประกบจูบลงบนริมฝีปากนิ้วเลื่อนไล้ไปบนต้นคอระหว่างแนบจูบ ดาหวันใจสั่นมือเย็นเฉียบนี่ทะเลกำลังจะทำอะไรกับเธอไปมากกว่านั้นไหม

ดาหวันผลักดันเข้าออกแบบไม่จริงจังเท่าไร

"หายใจไม่ออก"

ริมฝีปากเยิ้มฉ่ำแย้มน้อยๆเป็นภาพที่กระตุ้นอารมณ์ความปรารถนาของทะเลเป็นอย่างมาก

ริมฝีปากของทะเลไล่ตามมาช่วงชิงลมหายใจของดาหวันอีกครั้ง จูบที่เริ่มต้นช้าๆปลุกเร่าความต้องการด้วยลิ้นที่แทรกเข้ามา

เปลือกตาปิดลงขณะที่ริมฝีปากสัมผัสกันร่างกายของดาหวันกำลังสันเทิ้มด้วยความปรารถนาที่เขามอบให้ ยิ่งทะเลเพิ่มน้ำหนักในรสจูบดาหวันก็ยิ่งกำมือเขาแน่น

ริมฝีปากของทะเลเริ่มหว่านพรมไปตามซอกคอและใบหูความรู้สึกว่าหวามวาบจากการสัมผัส มือข้างหนึ่งของทะเลล้วงเข้าไปในเสื้อแล้วลูบไล้ตามผิวเนียนช้าๆ

อุณหภูมิในร่างไต่ระดับขึ้นตามแรงกระตุ้นจนรู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นสมอง

ฝ่ามือสอดเข้ามาใต้บาร์เซีย สัมผัสมืออุ่นๆพาให้ร่างกายดาหวันสั่นสะท้าน

ตอนนี้มันไม่มีแรงต้านอีกคนเลยจริงๆเป็นการสัมผัสที่ไม่รุนแรงแต่เร่าร้อนเหลือเกิน

"ทะ..อื้อออทะเลมึงยะอย่า..."

แม้ร่างกายจะอ่อนละทวยแต่ก็ยังจะผลักดันเขาออกถ้าไม่อย่างนั้นคงเผลอตัวเผลอใจไปมากกว่านี้

"มึงอย่าทะ..ทำเดี๋ยวมีคนเข้ามาทะเลอย่า"

ทะเลหยุดพักตามที่เธอบอกแต่ตอนนี้สิ่งที่อยู่ใต้ร่มผ้ามันตื่นตัวเต็มที่เขาเริ่มปวดหนึบจนทนแทบไม่ไหว

"กลางคืนเขาไม่มาตรวจหรอกน่า"

ว่าแล้วก็ลุกไปล๊อคประตูห้องและกลับมาโน้มกายแนบริมฝีปากลงมาช้าๆอีกครั้ง ดาหวันเพิ่งรู้ว่าทะเลมันเร้าโลมเก่งจนยากจะถอนตัวออกจากสัมผัสนี้

ริมฝีปากบดแนบให้จูบยิ่งล้ำลึกขึ้นก่อนลิ้นจะค่อยๆสอดเข้ามา ทะเลอุ้มดาหวันขึ้นเตียงถึงจะมีสายน้ำเกลือเชื่อมเขาก็ทำมันอย่างทนุถนอม

ปลายจมูกของเขาซุกไซ้ลงมาที่ซอกคอพร้อมกับลมหายใจถี่กระชั้น

เนื้อตัวสั่นเทิ่มเมื่อถูกดูดเข้าที่ซอกคอ เธอบิดตัวหนีตามสัญชาตญาณ แต่ริมฝีปากของเขายังตามมาไม่ลงละ

มือของเขาเริ่มจะปลดกระดุมเสื้อเธอออกแต่เธอก็จับมือเขาไว้

"ทะเลหยุดก่อน...หยุด"

ทะเลจึงหยุดมองหน้าคนตัวเล็กที่นอนหอบอยู่

"มึงกูคบกับพี่เตอร์แล้ว กูไม่อยากเป็นผู้หญิงร่านในสายใคร"

มันก็จริงแบบที่เธอพูดนี่เขากำลังจะทำอะไรของเขา เขาต้องการเธอมากแต่ต้องเป็นตอนที่เธอไม่ได้คบกับใครสิถึงจะถูก

พอนึกขึ้นได้ทะเลจึงใช้มือจับส่วนกลางลำของเขาจับรูดไปรูดมาหยาดน้ำขาวขุ่นผุดซึมจากส่วนปลายของแก่นกายที่ถูกคลึงเคล้น

"อดแดกกูแล้วไอ้หวัน"

"ไอ้ทะเล เลอะเทอะเปรอะเปื้อนไปหมด"

"ช่วยเช็ดหน่อยสิ"

"เดี๋ยวเอากระดาษทิชชูให้"

"เอานี่ไม่ได้เหรอ" ชี้ที่ปากดาหวัน

"ไอ้ทะเล..."