ตอนที่ 31 เที่ยวทะเล

"บรรยากาศยามเช้าโครตดี"

ต้นหอมยืนบิดตัวไปมาพร้อมสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าสู่ร่างกาย ดาหวันยืนมองทะเลกว้างที่อยู่เบื้องหน้าลมทะเลตีหน้าทำให้เธอรู้สึกสดชื่น

"กาแฟมาแล้วจร้าาา"

มิเกลถือถาดกาแฟมาเสริฟพร้อมขนมปังปิ้ง

"เออมึง...ทำไมพี่เตอร์ไม่มาด้วยวะ"

มิเกลเอ่ยถามเพื่อนสาว

"เขาต้องเคลียร์งานค้างนะ ..พี่เขาอยากให้กูมาผ่อนคลายกับพวกมึงด้วยแหละ"

ดาหวันพูดพร้อมจิบกาแฟที่เพื่อนรักอุตส่าห์ชงมาให้

"ชงกาแฟใช้ได้นะเนี่ย...เรียนจบไปเปิดร้านขายกาแฟเลยมึง"

ต้นหอมแซว

"มันใช่ที่เรียนมาไหมล่ะ"

"ทำไมจะไม่ได้บางคนจบออกไปทำนายังมีเลยฮ่าๆ" ต้นหอมพูดไปขำไป

"มึงนี่นะ..ดีนะไม่บอกให้กูไปเลี้ยงควาย" มิเกลทำหน้าเบื่อหน่ายเพื่อนสาวแต่ก็รู้ว่าเธอพูดเล่น

"แล้วไอ้ทะเลมันยังไม่ตื่นอีกเหรอ"

ดาหวันถามถึงเพื่อนอีกคนที่มาด้วยแต่ปานนี้ยังไม่ตื่นมารับอากาศบริสุทธิ์กับพวกเธออีก

"มึงไปปลุกมันดิหวัน"

"ใช่ๆ...มึงไปปลุกมันเดี๋ยวพวกกูไปถ่ายรูปแถวชายหาดรอ"

"เออๆ..เดี๋ยวกูตามไป"

ว่าแล้วสองสาวก็ถือกล้องวิ่งตามกันไปที่ชายหาดปล่อยให้ดาหวันทำหน้าที่ปลุกเพื่อนชายอีกคน

"ทะเล ...ทะเลตื่นได้แล้วเขาไปถึงไหนกันแล้วเนี่ย"

ดาหวันใช้มือเขย่าอีกคนให้ตื่นแต่ดูท่าบรรยากาศมันจะดีเกินไปปลุกยังไงเขาก็ไม่ยอมตื่น

"โอ้ยยกูขออีกห้านาที"

ทะเลดึงหมอนข้างมากอดด้วยความสบายแต่ก็โดนดาหวันแหย่ให้ตื่นจนหมดความอดทนต้องลุกมาสบตาคนตัวเล็กที่หน้ามึนคนนี้เสียหน่อย

"โอ้โหกูจะนอนต่ออีกสักหน่อย"

"เรามาเที่ยวกันนะมึงนอนอะไรขนาดนั้น"

ดาหวันทำหน้างอนใส่

"ไหนบอกจะมาเที่ยวเป็นเพื่อนให้กูสบายใจไง"

"เออๆเดี่ยวกูล้างหน้าแป๊บนึง"

ทะเลลุกขึ้นจากที่นอนโดยที่ลืมนึกไปว่าใส่แค่กางเกงบ๊อกเซอร์แล้วดูสายตายัยเพื่อนตัวดีสิจ้องซะเขาอายไปเลยทีเดียว

"มองทำไม..."

"ใครมอง..กูไม่ได้มองเลย" ดาหวันยังไม่ละสายตาแต่ส่ายหน้าน้อยๆแก้มแดงเห่อเป็นลูกตำลึงเชียว ให้ตายทำไมต้องมาเห็นอะไรแบบนี้ด้วยนะเธอบ่นในใจ

"รีบๆไปสิเดี๋ยวกูจะไม่รอละน่ะ"

ดาหวันรีบพูดปัดความเขินทะเลเห็นคนตัวเล็กหน้าแดงเลยจะแกล้งเธอเล่นเสียหน่อย

"อยากเห็นเปล่าละ"

ดาหวันหันขวับมาสบตาอีกคนที่ทำหน้าทะเล้นป่นทะลึ่งอย่างน่าหมั่นเขี้ยว

"ไม่ดูกูไม่อยากดูกูเคยเห็นแหละ"

"เห็นยังไงก่อน..มึงมาเห็นของกูตอนไหน"

"เออน่ามึงไม่ต้องรู้หรอกเร็วพวกนั้นมันรออยู่"

"บอกมาก่อน"

"โอ้ยกูพูดเล่น"

"ไม่...กูไม่เชื่อถ้ามึงไม่ยอมบอกกูจะจูบมึง"

"ไอ้ทะเลมึงกล้าเหรอ"

ยังไม่ทันที่ดาหวันจะพูดจบเธอก็โดนทะเลจูบเข้าให้อยากจังจนหายใจหายคอไม่ทั่วท้อง ทะเลถอนจูบก่อนที่เขาจะบ้าทำอะไรไปมากกว่านี้ เขารักเธอมากแอบชอบมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแต่เขาก็ต้องให้เกียรติเธอเพราะเธอเลือกคบกับคนอื่นแล้ว พอคิดได้ก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปจัดการกับความฟุ้งซ่านของตัวเองทันที

"ไอ้ทะเลบ้า..." ดาหวันจับกลีบปากบางที่โดนลุกล้ำไปเมื่อสักครู่

ผ่านไปกว่าสิบนาทีก็ไม่เห็นเขาออกมาเธอจึงเดินไปเคาะประตูห้องน้ำ

"ทะเลมึงเสร็จยังเนี่ย"

"ยังไม่ทันเอาจะเสร็จได้ไง"

"อย่ามาทะลึ่ง"

"เออๆจะเสร็จแล้ว"

เขาเปิดประตูออกมาโดยที่เธอยังยืนอยู่หน้าห้องน้ำ

'อืมหืมหุ่นมึงมันได้วะไอ้ทะเล หน้าอกหน้าท้อง...ข้างล่าง ..เฮ้ยคิดอะไรของมึงอยู่วะเนี่ยดาหวัน'

ดาหวันมองหุ่นอีกคนพรางคิดในใจ

"เป็นไงแซ่บไหม"

ดาหวันสะดุ้งตกใจ

"อ๊ะ..อะไรของมึง" ทำหน้าเลิกลักเมินหน้าหนีทันที่

"อย่าให้รู้นะว่าคิดอะไร"

ทะเลโน้มตัวมากระซิบข้างหูเพื่อนสาวจนเจ้าตัวถึงกับใจสั่น

"มึงนี่นะเร็วๆห้ามให้เกิน 5 นาทีไม่งั้นมึงเจอดีแน่ไอ้ทะเล"

ทะเลยิ้มกริ่มรีบปรี่ไปใส่เสื้อผ้าและตามกันออกมาไปหาเพื่อนอีกสองคน

"โอ้โห..กว่าพวกมึงจะมาอากาศยามเช้าไปหมดแล้วจร้าาา"

ต้มหอมยืนเท้าสะเอวว่า

"หาอะไรกินกันเถอะกูหิวแล้ว"

มิเกลลูบท้องโชว์ความหิว

"เค..ป่ะหาไรกินกัน"

ในขนาดที่พวกเขากำลังเดินเตร่หาร้านอาหารก็บังเอิญเจอกับเนตรรู้สึกว่าเธอจะมากับครอบครัว บังเอิญจริงเหรอเปล่าก็ไม่อาจทราบได้

"เฮ้ยมึงอีนั่น.." ต้นหอมสะกิดดาหวัน

"อืมกูเห็นแล้วเดี๋ยวเดินเลี่ยงไปอีกทางกันเถอะ" ดาหวันบอกเพื่อนเพราะเธอก็ไม่ได้อยากเจอหน้าผู้หญิงคนนั้นเช่นกัน

ยังไม่ทันที่จะเดินไปไหนเสียงของยายคนนั้นก็ทักลอยมาจากด้านหลัง

"อ้าว!! ดาหวันบังเอิญจัง"

ทำหน้าทำตาจริตน่าหมั่นไส้มากจ๊ะสาว

"ไม่รู้จักมาทักทำไมก่อน"มิเกลว่าอีกคนด้วยความไม่พอใจเพราะกลัวจะมาพูดอะไรไม่ดีกับเพื่อนของเธอ

"ไปกันเถอะพวกมึงอย่าเสียเวลาเลย"

ทะเลพูดขึ้นพร้อมกับจูงมือดาหวันและมิเกลเพื่อจะเดินไปทางอื่นเสียที

"นี่เหรอดาหวันคนที่ลูกชายฉันชอบ"

ในขณะที่พวกเขาหันหลังจะเดินกันไปก็มีเสียงของหญิงวัยกลางคนพูดตามหลังทำให้ดาหวันพอจะเดาออกว่าเธอคนนั้นคนจะเป็นแม่ของคนรักของเธอ

ดาหวันจึงหันกลับมาทันทีและยกมือขึ้นไหว้ท่านอย่างนอบน้อม

"ไม่มีมารยาท"แม่ของโนเตอร์กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงและท่าทีที่ไม่ชอบใจก็ใครมันจะไปรู้ล่ะว่านี้คือแม่ผัวในอนาคตนึกว่าแม่นางเนตรเห็นเกาะแขนกันราวเห็บหมัด

"นี่ป้า..มันจะเกินไปละนะเพื่อนผมอุตส่าห์ไหว้ยังบอกไม่มีมารยาทป้าเอาอะไรพูด"

ทะเลพูดด้วยความไม่พอใจจนดาหวันกับมิเกลและต้นหอมต้องส่งสัญญาณเตือนให้เขาใจเย็นลง

"ขอโทษค่ะหวันไม่ทราบจริงๆว่าคุณป้าเป็นแม่ของพี่เตอร์..ขอโทษด้วยนะคะหากทำให้คุณป้าเคือง"

ดาหวันเอ่ยออกไปเพราะเธอก็ไม่ทราบจริงๆแต่พอมานึกอีกทีก็เหมือนจะเคยเห็นผ่านตาแต่นึกไม่ออก

"เพราะเธอไม่ได้สำคัญขนาดที่เขาต้องพาไปแนะนำตัวกับพ่อแม่ไง"

เนตรพูดลอยหน้าลอยตา

"เสือกค่ะ" ต้นหอมหมดความอดทนต่อความตอแหลของนาง

"งั้นหวันขอตัวก่อนนะคะคุณป้า"

ดาหวันพูดและยกมือไหว้ท่านอีกครั้ง

"ไปเถอะพวกมึง" หันไปบอกเพื่อน

"เลิกยุ่งกับลูกชายฉันซะ..ฉันไม่ชอบเธอแล้วก็ไม่ชอบบรรดาเพื่อนเธอด้วย"

เสียงของมนุษย์ป้าดังมากแต่ดาหวันก็ไม่ได้ตอบกลับแต่อย่างใด

"แก่แล้วแก่เลยนะป้าสงสารไอ้เตอร์ขึ้นมาทันทีเลยที่มีแม่แบบป้าเนี่ยป่ะๆพวกมึงไปกันอย่าไปฟังคนแก่ปากมากแถวนี่เลย"

ทะเลพาเพื่อนสาวเดินออกมาโดยไม่ได้สนใจที่พวกเธอกำลังแหกปากด่าตามหลัง

พอได้ร้านอาหารก็จัดแจงสั่งอาหารตามที่ทุกคนอยากจะกิน

"อารมณ์เสียเลยวะทำไมแม่พี่เตอร์เป็นคนแบบนั้น" มิเกลเอ่ยขึ้น

"ช่างมันเถอะ..มึงก็ไม่ต้องคิดมากนะหวันคบกับลูกไม่ได้คบกับแม่ซะหน่อย"

ต้นหอมพูดปลอบใจเพื่อนสาวที่เงียบสงบตั้งแต่เข้ามานั่ง

"กูต้องขอโทษพวกมึงด้วยนะ.."

"ขอโทษพวกกูเรื่องไร"

"พวกมึงอุตส่าห์พากูมาเที่ยวคลายเครียดแต่กับต้องมาเจอเรื่องแย่ๆตามกูไปอีก"

"มึงอย่าคิดมากดิวะ"

"ใช่..พวกกูเพื่อนมึงนะ"

ทุกคนปลอบใจดาหวันเธอควรได้มาเที่ยวพักผ่อนสมอง เธอควรได้ผ่อนคลายบ้างแต่กับต้องเจอเรื่องแบบนี้

หลังจากคบกับเตอร์เปิดตัวเปิดใจกันไปไม่นานก็มีแต่ปัญหาตามมา

"กูเบื่อว่ะไม่คิดว่าการคบกับพี่เตอร์จะปัญหาเยอะขนาดนี้"

ก็จริงเขาตามจีบเธอตั้งนานหนุ่มหล่อคนนั้นที่ใครๆต่างหมายปองแต่เขาก็เลือกที่จะตามจีบเธอแค่คนเดียว

"อย่าคิดมากกูอยู่ข้างมึงเสมอ..จำไว้"

ทะเลจับมือคู่นั้นมากุมก่อนที่เพื่อนสาวสองคนจะกุมมือเธอตามราวกับจะบอกให้เธอรับรู้ว่ายังมีพวกเขาที่จะอยู่ข้างๆเธอเสมอ