ตอนที่ 29 หาทางเอาคืน

หลังจากที่ครอบครัวของโนเตอร์ได้ตัดสินใจบากหน้าไปขอถอนหมั้นกับครอบครัวของเนตร สถานการณ์ที่ตึงเครียดระหว่างสองตระกูลยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น ครอบครัวของเนตรไม่พอใจอย่างชัดเจน พ่อของเธอถึงกับขบฟันแน่น ส่วนแม่ของเธอนั้นแทบไม่เชื่อหูตัวเองว่าครอบครัวของโนเตอร์จะกล้าทำเช่นนี้

ในห้องนั่งเล่นของบ้านเนตร บรรยากาศอึดอัดปกคลุมไปทั่ว ขณะที่ครอบครัวของเนตรนั่งฟังการอธิบายเหตุผลจากพ่อแม่ของโนเตอร์ ใบหน้าของพ่อแม่เนตรเต็มไปด้วยความโกรธเคือง แต่เมื่อเห็นความแน่วแน่ในคำขอถอนหมั้น สุดท้ายพวกเขาก็ต้องจำยอมอย่างไม่เต็มใจ

“ในเมื่อพวกคุณต้องการแบบนั้น...ก็ให้มันจบไปเถอะ” พ่อของเนตรพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา สายตาของเขาจ้องไปที่พ่อแม่ของโนเตอร์ด้วยความข่มใจ

เมื่อคำตัดสินนั้นหลุดออกมา บรรยากาศในห้องเงียบลงชั่วขณะ แต่ในใจของเนตรกลับพลุ่งพล่านด้วยความโกรธ เธอหันไปมองพ่อแม่ของเธอที่นั่งนิ่งด้วยความโกรธเกรี้ยว ก่อนจะก้มหน้าก้มตาไปอย่างยอมจำนน แม่ของเนตรพยายามข่มความรู้สึกไว้ ทั้งๆ ที่ไม่อยากยอมแพ้

หลังจากครอบครัวของโนเตอร์กลับไปแล้ว เนตรยังคงนั่งเงียบอยู่ในห้อง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเคียดแค้น เธอกำมือแน่น จนเล็บจิกลงไปในผิวอย่างไม่รู้ตัว

“คอยดูเถอะพี่เตอร์...” เนตรพูดเบาๆ แต่เต็มไปด้วยความโกรธ น้ำเสียงของเธอเยือกเย็นและแฝงด้วยความตั้งใจในการแก้แค้น “อย่าคิดเลยว่าจะสมหวังง่ายๆ เนตรจะทำทุกอย่างให้พี่เสียใจ...”

เนตรลุกขึ้นยืนอย่างเด็ดเดี่ยว ก่อนจะเดินไปที่หน้าต่าง เธอมองออกไปนอกบ้าน รอยยิ้มเยือกเย็นผุดขึ้นบนใบหน้าของเธอ ในใจเธอเริ่มวางแผนเอาคืนอย่างเงียบๆ

“พี่เตอร์...ดาหวัน...คิดเหรอว่าฉันปล่อยพวกพี่ให้มีความสุขด้วย” เสียงของเธอแผ่วเบาแต่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะทำลายทุกอย่างที่ขวางหน้า

เนตรเริ่มเดินไปที่ห้องของตัวเอง ปิดประตูลงอย่างเบาๆ ก่อนที่จะนั่งลงที่โต๊ะเครื่องแป้ง จ้องมองตัวเองในกระจก ใบหน้าของเธอที่เคยอ่อนหวานกลับเต็มไปด้วยความเครียดและความแค้น

ในขณะที่ดาหวันและโนเตอร์กำลังคิดว่าทุกอย่างคลี่คลายแล้ว แต่พวกเขายังไม่รู้ว่าเมฆมรสุมกำลังจะพัดมาทางพวกเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว...

เนตรนั่งเงียบอยู่ในห้อง ใจเต็มไปด้วยความขมขื่นและความแค้นที่สุมอยู่ในอก เธอหวนคิดถึงอดีตที่เต็มไปด้วยความทรงจำกับโนเตอร์ ภาพของเด็กชายผู้มีรอยยิ้มอ่อนโยนที่เคยปกป้องเธอทุกครั้งเมื่อมีใครมารังแก ภาพของเขาในวันนั้นและวันนี้ช่างต่างกันอย่างสิ้นเชิง

ตั้งแต่ยังเด็ก เนตรหลงรักโนเตอร์โดยไม่รู้ตัว ความรู้สึกนั้นเริ่มจากความชื่นชม ก่อนจะพัฒนาเป็นความรักอย่างลึกซึ้งเมื่อโตขึ้น แต่สำหรับโนเตอร์ เขาไม่เคยคิดเกินเลยกับเธอแม้แต่น้อย เขามองเธอเป็นเพียงน้องสาวคนหนึ่ง ด้วยความที่ครอบครัวของเนตรเคยช่วยเหลือแม่ของเขาและครอบครัวในช่วงเวลาที่ยากลำบาก โนเตอร์จึงรู้สึกขอบคุณและให้ความเคารพครอบครัวเนตรเสมอมา แต่สิ่งนี้ไม่เคยทำให้เขารู้สึกถึงความรักโรแมนติกที่เนตรหวังไว้

"ทำไมพี่ถึงไม่รักเนตรบ้าง..." เธอพูดพึมพำกับตัวเอง พลางน้ำตาที่ไหลซึมออกมาโดยไม่รู้ตัว เธอเจ็บปวดกับความจริงที่โนเตอร์ไม่เคยให้ความสำคัญกับความรู้สึกของเธอเลย เธอคอยทำทุกอย่างเพื่อเขา พยายามทำให้ตัวเองเป็นผู้หญิงที่ดีที่สุดสำหรับเขา หวังว่าวันหนึ่งเขาจะหันมามองเธอบ้าง

แต่ทุกอย่างพังทลายเมื่อดาหวันก้าวเข้ามาในชีวิตของเขา เนตรเฝ้าดูโนเตอร์เปลี่ยนไป เห็นเขามีความสุขในทุกครั้งที่อยู่กับดาหวัน มันเหมือนมีดแทงใจเธอซ้ำๆ ในทุกครั้งที่เห็นสายตาของเขาที่มีให้ดาหวัน ความรักและความอ่อนโยนที่เธอใฝ่ฝันมาตลอด

“เนตรไม่ยอมหรอก... พี่

เตอร์ต้องเป็นของเนตร!” เสียงของเธอดังก้องในห้องเล็กๆ เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

ในใจลึกๆ ของเนตร เธอรู้ดีว่าโนเตอร์ไม่เคยรักเธอ แต่เพราะความสัมพันธ์ในอดีตระหว่างครอบครัวทั้งสอง เธอจึงคิดเสมอว่าสักวันเขาจะหันกลับมา เธอพยายามทุกวิถีทางเพื่อสร้างความผูกพันระหว่างพวกเขา แต่ท้ายที่สุด โนเตอร์ก็ยังคงเดินออกจากชีวิตเธอไปหาดาหวัน

เนตรจ้องมองตัวเองในกระจกอีกครั้ง พร้อมกับเช็ดน้ำตาบนใบหน้าออกอย่างแรง ความแค้นในใจเธอทวีขึ้นเรื่อยๆ เธอไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เธอจะทำทุกวิถีทางเพื่อทำลายความรักระหว่างโนเตอร์กับดาหวัน

“พี่โนเตอร์...เนตรจะทำให้พี่รู้ว่าพี่เลือกผิด พี่ต้องกลับมาหาเนตร”

เนตรตัดสินใจอย่างแน่วแน่แล้ว เธอจะไม่หยุดแค่นี้ เธอจะทำลายทุกอย่างที่ขวางทางความสุขของเธอ แม้ต้องใช้วิธีสกปรกแค่ไหนก็ตาม ใจของเธอถูกเติมเต็มด้วยความแค้นที่ยากจะลบล้าง