TIE LOVE | พันธะสวาท SM+ のすべてのチャプター: チャプター 11 - チャプター 20

‘ฉันไม่ค่อยชอบเธอเท่าไหร่’นั่นคือประโยคที่ท่านผู้หญิงแห่งวังสวรรค์นี่พูดกับฉัน ถามว่าฉันรู้สึกอะไรไหมนะเหรอ.. ไม่รู้สึก เพราะฉันไม่ได้ต้องการให้คุณเขายอมรับสักนิด แต่ปัญหาของฉันในตอนนี้คือฉันที่ไม่สามารถปฎิเสธการเป็นเมียแบบปลอมๆนี่ได้จริงๆ เพราะไม่อย่างนั้น.. ฉันโดนตามรังควานยันที่มอแน่ๆ แบบนั้นฉันยิ่งไม่ต้องการธิชาที่นั่งเงียบกริบอยู่คนเดียวใต้ต้นไม้ที่ร่มที่สุดที่นี่ โดยที่มีแม่บ้านอีกคนเดินมาเสริฟ์น้ำให้ “น้ำค่ะคุณธิชา”“…ขอบคุณนะคะ เอ่อ อีกนานไหมคะกว่าพี่เตอร์เขาจะออกมา”“ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ แต่คิดว่าไม่น่าจะนาน เพราะคุณท่านมีเรื่องที่ต้องไปจัดการที่ต่างประเทศแบบปุ๊บปั๊บค่ะ”“..อ๋อ”“ต้องการอะไรอีกไหมคะ? ขนมไหมคะ? น้ำหวานเกินไปหรือเปล่า?”“..ไม่แล้วค่ะ แค่นี้ก็พอแล้ว” สีหน้าของแม่บ้านสาวดูเกร็งและจริงจังมาก เพราะฉันหรือเปล่านะ“..ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้นก็ได้ค่ะ ..หนูไม่ได้ซีเรียสอะไร^^”“ไม่ได้หรอกค่ะ คุณเตอร์ไม่เคยพาผู้หญิงที่ไหนมาที่บ้านค่ะ พวกเราเลยไม่ค่อยชิน”“..พวกเราเหรอคะ?”แม่บ้านสาวพยักหน้า ก่อนจะหันไปทางเข้าที่ประตูบ้าน มีแม่บ้านหลายคนเลยที่ชะโงกหน้าออกมามอง....คงเป็นเ

ความสงสัยของฉันอาจจะเป็นเรื่องจริง.. เพราะตั้งแต่ฉันพูดไปแบบนั้นจนถึงตอนนี้ แก้วเดิมที่ฉันรินให้พี่เตอร์ ก็แทบไม่ลด ส่วนฉันนะเหรอ.. ซัดไปซะหลายแก้วเลยฉันเห็นพี่เตอร์เอาแต่นั่งจิ้มผลไม้ที่สั่งมา มองหน้าฉัน เขี่ยมือถือ เอาแต่ทำแบบนั้นสลับกันไปมา“ไม่รู้ว่าจะสงสารหรือเอ็นดูพี่ดี”“..ทำไม?”“รู้ว่าเครียด แต่ก็ไม่กล้ากินเหล้า”“ฉันตัองขับรถ”“ก็บอกแล้วไงว่าถ้าพี่เมาก่อน เดี๋ยวหนูขับเอง ก็เข้าใจอยู่หรอกนะ ว่าชีวิตที่มีพร้อมทุกอย่างแต่ไร้ความสุขมันเป็นยังไง..ถึงหนูจะไม่ได้มีพร้อมทุกอย่างเหมือนพี่ แต่ที่ผ่านมา การได้ใช้ชีวิตอยู่กับพ่อ ต่อให้ต้องกินมาม่าเป็นเดือนๆมันก็มีความสุข”“….”“ถึงจะโทษตัวเองอยู่บ้าง ที่ตอนนั้นทำได้แค่นั่งกินมาม่ากับพ่อ แทนที่จะมีเงินไปซื้อของอร่อยๆ”“ถ้าพ่อเธอคอยมองเธออยู่ ฉันว่าพ่อเธอน่าจะมีความสุข ที่เห็นเธอโตมาได้เข้มแข็งขนาดนี้”“..ก็อยากจะเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาๆ อ่อนแอบ้าง มีคนคอยปกป้องดูแลบ้าง แต่ก็นะ ชีวิตหนูมันสอนให้หนูอ่อนแอไม่ได้”“อยู่กับฉันเธออ่อนแอได้นะ”“….”“เหมือนกับตอนนั้น.. ตอนที่นั่งร้องไห้กับถนนแบบไม่อายใคร”“นี่… พูดแบบนี้ต้องการอะไร”“แค่จะบอกว่าเธ

เป็นร่างสูงที่รู้สึกตัวก่อน.. ธิชาดุ๊กดิ๊กไปมาอยู่บนตักหนาๆ แผ่นไหล่กว้างๆที่สามารถมอบไออุ่นให้เธอได้ คาร์เตอร์ที่ลืมตาก่อนค่อยๆปรับความทรงจำและสายตากับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า ธิชานั่งทับเขาและกำลังซบหลับอย่างไม่รู้ความ“อ่า~” แอลกฮอล์เพียงสองแก้ว ทำเขาปวดหัวเมื่อทุกอย่างกำลังคลี่คลายกลับสู่สภาพเดิม “ธิชา..” มือหนาสัมผัสกับไหล่เล็ก หวังแค่ปลุกให้เธอรู้สึกตัวในขณะที่ตัวเองก็กำลังรู้สึกมึนหัวจนต้องใช้มือนวดขมับไปด้วย“ธิชา”“..พ่อขา~”“….”“หนูคิดถึง~” นอกจากจะไม่ปลุกเป็นครั้งที่สาม คาร์เตอร์ก็ปล่อยให้คนตัวเล็กซุกร่างกายของเขาได้มากตามที่คนตัวเล็กต้องการ แบบนี้ก็อุ่นดี เขาแทบไม่ได้รับรู้ถึงความอบอุ่นแบบนี้ มานานแค่ไหนแล้วก็ไม่รู้..คอหนาที่พิงกับพนักโซฟา ค่อยๆเอี้ยวหน้ามองคนตัวเล็ก เครื่องสำอางค์ ชุดที่สวมอยู่.. เธอเป็นเด็กน่ารักคนนึงเลย.. ถ้าไม่ตื่นขึ้นมาแล้วขัดใจเขาไปซะทุกเรื่องหนะนะ จะอยู่แบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนกัน.. คาร์เตอร์นั่งนวดขมับอยู่แบบนั้นสักพักใหญ่ๆเห็นจะได้ ก่อนจะขยับตัวเพราะความเมื่อย แต่ก็กระเตงร่างเล็กและจัดท่าจัดทางให้ “งึ้ย~” ไม่นานนักที่เหมือนอีกฝ่ายจะรู้สึกตัว..“ตื่

ผ่านไปเกือบเดือน ที่ฉันสามารถใช้ชีวิตได้อย่างสงบสุข ไม่มีเรื่องวุ่นวายอะไรเข้ามาในชีวิต ทั้งพิชชี่ พี่เตอร์ ทุกคนเงียบหายกันไปหมด พิชชี่ก็เห็นหน้ากันแทบทุกวัน แต่ก็ไม่ได้มีเรื่องให้ต้องคุยกันสักนิด เธอยังคงวางท่าเชิดให้เริ่ดกว่าคนอื่นเสมอ ส่วนพี่เตอร์.. ก็ได้ข่าวว่าหายไปเลย มหาลัยก็ไม่ได้เข้ามา ไม่ได้ติดต่อ.. หรืออาจจะเป็นเพราะเรื่องจับคลุมถุงชนกันนะ.. แต่คุณแม่พี่เขาก็เข้าใจว่าฉันกับพี่เตอร์คบกันอยู่นี่น่า.. ถ้ายังใจร้ายจับพี่เตอร์แต่งงานกับผู้หญิงที่พี่เขาไม่ได้รักเนี่ย จะเป็นแม่ที่ใจร้ายมากๆเลย“เป็นอะไร สองสามวันมานี่ เห็นแกเหมอๆ”“..คิดถึงเรื่องพี่เตอร์นิดหน่อยนะ”“มีอะไรเหรอ?”“..ก็เพราะไม่มีอะไรเลยนะสิ ก็เลยแปลกๆ”“….”“นี่ก็จะเดือนนึงแล้วนะ ที่ไม่เห็นพี่เขาเลย”“ลองถามพวกเพื่อนพี่เขาสิ นั่นเป็นแหล่งข่าวเดียวที่เชื่อถือได้มากที่สุด”“..ไม่เอาอะ เดี๋ยวจะคิดกันไปว่าฉันสนใจพี่เตอร์ขึ้นมา”“เอ้า ก็สนใจจริงๆแล้วมันจะทำไมละ? คนรู้จักกัน อยู่ๆหายไปแบบไร้วี่แววข่าวสาร ไม่สนใจนี่สิแปลก”“….” ธิชาคิดตามที่บุ๊คพูดจะเป็นอะไรหรือเปล่านะ.. ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมจะต้องนึกถึงความรู้สึกของเขาขนาด

•CARTERกว่าธิชาจะหลับไป ผมต้องแกล้งหลับไปไม่รู้กี่ชั่วโมง.. เพราะผมนอนจริงๆไม่ได้ ธิชาเล่นปั่นป่วนผมตั้งแต่ตอนถอดรองเท้า ของเธอนุ่มนิ่ม หอมเหมือนเด็ก และยัง… ทำผมตื่นตัวจนถึงตอนนี้..คาร์เตอร์นั่งที่ขอบเตียง หันหลังให้กับธิชา ปลายเท้าสั่นกระดิกราวกับกำลังอดทนฝืนกลั้นกับความรู้สึกภายใน คิดถูกหรือคิดผิดวะเนี่ยที่ลากเธอมาที่นี่แบบนี้..เขาก็แค่ผู้ชายคนนึงที่แทบจะลืมสัมผัสของความอบอุ่นไปนานแล้วว่ามันรู้สึกยังไง จนเมื่อกี้..เหมือนความรู้สึกดังกล่าวจะทำให้คาร์เตอร์รู้สึกไม่สบายตัวและหงุดหงิดขั้นสุด เขาเลือกที่จะลุกขึ้นและต้องการหาทางออกให้กับความรู้สึกที่ว่า.. ไรฟันขบกัดริมฝีปากของตน ความสูงเกือบร้อยเก้าสิบทำให้เขามองเห็นร่างบางทุกองศาจากมุมที่สูงกว่า และมันก็ช่าง.. น่ารัก นุ่มนิ่ม..“ไอ้เตอร์!” เขาเรียกสติตัวเองด้วยการเรียกชื่อตัวเองดังๆ ก่อนจะถอนหายใจแล้วเดินไปที่โซฟาเพราะความเงียบที่อยู่รอบตัว ทำให้เขานึกถึงเหตุการณ์ในความทรงจำของเขากับธิชา.. ใบหน้าจองเด็กน้อยที่นั่งร้องไห้แต่พยายามฝืนกลั้น ภาพนั้นยังคงติดตาเขาไม่หาย เด็กผู้หญิงที่ริขโมยของเพื่อเอาไปประทังชีวิตของพ่อตัวเอง… ตอนนี้กำ