TIE LOVE | พันธะสวาท SM+ のすべてのチャプター: チャプター 41 - チャプター 50

เช้าวันรุ่งขึ้น…“เฮ้อ~” เหมือนทุกอย่างจับพลัดจับพลูให้เป็นเช่นนี้ ฉันยืนมองตัวเองหน้ากระจก ถ้านี่เป็นสิ่งที่ฉันต้องเผชิญ.. ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากจะต้องเผชิญ ฉันเชื่อว่าคนหลายร้อยคนในมหาลัย ไม่มีใครประวัติดีไปซะหมดหรอกน่า สงสัยฉันคงจะแปลกซะทุกคนอยากจะรู้จัก..ธิชายืนสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองหน้ากระจก วันนี้ฉันคงต้อง… เลือกรองเท้าที่ทำให้ฉันไม่หงุดหงิดระหว่างวัน.. ก่อนจะเดินไปที่ชั้นวางรองเท้า สายตาเฉียบมองผ่านส้นสูงที่เคยชอบใส่ แล้วเลือกคว้ารองเท้าผ้าใบใส่แทน“..เผื่อแกอาจจะได้ทำหน้าที่เพื่อนคู่ใจของฉัน”ปึก ปึก…ก่อนจะฟาดพื้นรองเท้ากับพื้นสองสามทีเพื่อความเหิมใจ“..หน้าไหนก็ไม่กลัวทั้งนั้นละวะ!” พลันกระทืบรองเท้ามั่นๆอีกสองสามทีก่อนจะเลือกขาขวาเพื่อเป็นจุดเริ่มต้นของการเดินทางในวันนี้มหาวิทยาลัยเอแบคปึง.. เสียงปิดประตูรถคันคู่ใจดังขึ้น ธิชาออกมายืนนอกตัวรถก่อนทำการล็อครถให้เรียบร้อย รถของพี่เตอร์.. มาถึงก่อนแล้วฉันพาตัวเองเดินไปที่คณะ แน่นอนว่าก็พอจะมีคนมองมาที่ฉันอยู่บ้าง สายตาเป็นมิตรก็ดี เป็นศัตรูก็มี.. กะอีแค่ผู้ชายที่เพรียบพร้อมแค่คนเดียว.. ต้องแย่งจะเป็นเมียเขาขนาดนั้นเลยเหร

เอาเข้าจริง การที่จะใช้ชีวิตตัวแทบจะติดกันแบบนี้ไม่เคยคิดเอาไว้เลยนะ โชคชะตาและเรื่องราวในชีวิตชอบเล่นตลกกับเราเสมอ ไม่อยากอยู่ใกล้ก็ได้อยู่ใกล้ อยากอยู่ใกล้ก็ดันได้อยู่ไกล งี้ฉันคงต้องอยากอยู่ใกล้พี่เขามากๆเพื่อจะได้อยู่ไกลแล้วไม่มีปัญหาแบบนี้“นั่งคิดอะไร ตัวแข็งทื่อ”“แค่คิดว่าอยากอยู่ใกล้ๆพี่”“….”“คนเรามักไม่ค่อยสมหวังในสิ่งที่อยากจะได้ ก็เลยคิดว่า ถ้าอยากอยู่ใกล้พี่มากๆ อาจจะได้อยู่ไกลกัน”“แต่เธอเพิ่งกระโดดขึ้นรถฉัน”“รู้ แค่ประชดเฉยๆค่ะ”“บางทีเธอก็เก่งพูดในเรื่องที่เป็นไปไม่ได้”“เป็นไปไม่ได้ยังไง?”“เพราะถ้าเธอหนีฉันไปที่ไกลๆ ฉันก็จะไปหาเธออยู่ดี”“….”“อะไรที่ฉันสนใจ ฉันไม่ค่อยปล่อยให้หลุดมือเท่าไหร่”“….”“ลึกๆก็เป็นพวกบ้าชัยชนะ”“..ดูก็รู้แล้วค่ะ อย่างพี่เนี่ยนะ ..จะยอมใครเพราะเหตุผลแค่ว่า ยอม พี่ต้องมีเหตุผลอื่น”“ถือว่ารู้จริง”“แล้วอย่างกับหนูละ ..พี่อยากจะเอาชนะหนูแบบไหน” ธิชาเอ่ยถามไปตรงๆ คาร์เตอร์ที่ขับรถด้วยน้ำหนักเท้าที่นิ่งตลอดทาง เอี้ยวหน้าหา“ชนะใจ”“….”“ฉันอยากได้เธอเป็นเมีย”“ไม่มีเหตุผลอื่นเหรอ”“ไม่”“….”“เธอเป็นแฟนฉันแล้ว ต่อไปก็เป็นเมีย”ธิชาส่ายหัว ไอ

พรึบ! เป็นธิชาที่ลากคาร์เตอร์และเหวี่ยงเขาลงกับเตียง แถมยังเป็นฝ่ายขึ้นคร่อมร่างหนาทั้งอย่างนั้น แต่ก็เก้ๆกังๆพรึบ! เลยเป็นคาร์เตอร์ที่พลิกตัวเธอให้เป็นฝ่ายนอนราบกับเตียง เขาถอดเสื้อที่ขาดโยนไปที่พื้น สาวเข็มขัดออกเหวี่ยงไปที่พื้นไม่ต่าง ลมหายใจหอบแฮ่กทำหัวใจของธิชาเต้นรัวและแรง จนมือน้อยขยำกุมผ้าปูที่นอน สายตาของคาร์เตอร์ยังคงจ้องมองใบหน้าของสาวน้อย เขาไม่ได้จับจ้องที่หน้าอกไซส์พอดีมืออย่างหื่นกระหาย แต่กลับลอบสอบถามความรู้สึกของอีกฝ่ายผ่านสีหน้า“ฉันมั่นใจว่าตอนนี้เธอพร้อม”“….”“อย่าขัดขืนก็พอ ฉันไม่อยากใช้กำลัง”“อ๊ะ!” ร่างหนาคร่อมกัน ซุกไซ้ใบหน้ากับต้นคอทั้งที่ตัวเราเปียกกันทั้งคู่แบบนี้ ไหล่กว้างๆและไออุ่นจากพี่เขา..“เรามาไกลกันไปหรือเปล่าคะ~ อ๊ะ~”“หยุดตั้งคำถาม~”“อึ่ก~”“..ฉันจะเอา~” สองแขนเรียวสวมกอดไหล่กว้างทันควัน เขาใช้มือสอดใส่ปลายนิ้วเข้าถ้ำน้อยของฉันทันที มันชื้นแฉะจากภายใน แถมมีความรู้สึกว่าเป็นฉันเองที่.. สูดกลืนเรียวนิ้วที่เขี่ยเล่นอยู่หน้าถ้ำเข้ามาซะเอง“อึ๊ก!” จังหวะนิ้วที่รัวเร่ง ทำให้ร่างกายฉันบิดเบี้ยวไปมา กัดฟันลงที่ไหล่หนา ปล่อยเสียงครางเป็นครั้งคราว ยิ่งจั

คนสุดท้ายที่มันขัดขวางฉัน.. มันมีจุดจบที่…ก๊อก ก๊อก ก๊อก.. เสียงเคาะประตูดังขึ้น พิชชี่เดินนวยนาดก่อนจะเปิดประตูพร้อมกับแก้วไวน์ในมือ“ใคร~ อ๊ะ!”ปึง! แขนยาวๆดันประตูจนเกิดการกระแทกอย่างแรงกับกำแพงจนเธอเซถลาเพราะรีบถอยหลัง“..พวกพี่!”“เธอน่าจะรู้ว่าฉันจะมา” พี่ชิริว.. คนน่ากลัวยืนมองฉันตาเขม็ง ข้างหลังนั่น.. พี่อัลฟ่า“..ระ รู้อะไรคะ?”“เธอจ้างคนให้ไปยำใครละ” เสียงหนานุ่มทุ้มน่าเกรงขาม พี่ชิริวใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มแล้วยืนมองฝ่ามือตัวเอง“..ไม่มีนะคะ มั่วแล้ว”ฟุ่บ! ก่อนจะมีก้อนดำๆก้อนนึงตกอยู่ตรงหน้าพิชชี่ เป็นร่างของหนึ่งในสามคนที่รุมทำร้ายธิชาที่มหาลัย“เฮ้ย” รองเท้าหนังมันขลับเขี่ยหน้าของคนที่ถูกจ้างไปทำร้ายธิชา ก่อนจะวางรองเท้าที่บริเวณต้นคอพร้อมออกแรง“เฮือกก!!” ชิริวไม่เคยกลัวใคร อย่างว่า.. เขาใหญ่พอที่จะฆ่าคนได้โดยไม่มีความผิด“ทำอะไรนะ!”“จ้างหรือเปล่า?”“ปละ เปล่า!”“..กูถามว่าจ้าง ..มันหรือเปล่า!” กึก! รองเท้าหนังเหยียบที่ต้นคอจนเหยื่อหายใจไม่ออก ดิ้นพล่านอย่างเวทนา เขาขึ้นมึงกูกับร่างบางอย่างไม่ต้องมีพิธี“อย่า!!! อย่าาา!!!” แต่เมื่อเสียงห้ามไม่ส่งผล พิชชี่จึงรีบวางแก้ว

คลื่นน~ ซ่าาา~ “โห้~ ไม่คิดว่าจะเยอะขนาดนี้นะ”ฝูงปลาที่รวมกลุ่มเกาะกันเป็นแพขนาดใหญ่ ใกล้ๆกับโขดหิน มันทำให้ธิชาตื่นเต้นจนเธอค่อยๆหย่อนเท้าลงน้ำช้าๆและใช้สองมือช้อนน้ำที่ติดจำนวนปลาหลายตัวให้แหวกว่ายวนอยู่ในอุ้งมือ รอยยิ้มที่แทรกไปด้วยความตื่นเต้น สดใสเกินบรรยาย หลายครั้งหลายคราที่คาร์เตอร์อดแปลกใจไม่ได้ ว่าเธอเติบโตมาอย่างดีแบบนี้ได้ยังไง ในเมื่อชีวิตของเธอ.. มันจะทำให้เธอหันเข้าสู่ทางมืดได้ไม่ยากเลย“น้ำเย็นมากนะ”“ตามสบาย” คาร์เตอร์ยังคงถนัดที่ยืนยืนล้วงกระเป๋ากางเกง ปล่อยให้ลมเย็นๆปะทะร่างและมองดูธิชาอยู่เงียบๆเสมอ“พี่ถ่ายรูปให้หน่อยสิ” คำขอแทบจะเป็นผลในทันที พี่เตอร์ควักมือถือออกมาก่อนจะกดถ่ายรูปฉันอย่างไม่ให้จังหวะ“ดะ เดี๋ยวสิ หนูยังไม่ได้เตรียมตัวเลย”แช๊ะ~ เสียงกดชัตเตอร์ดังครั้งแล้วครั้งเล่า เอาละ อยากถ่ายให้แบบไหนก็ถ่ายไปเถอะ แต่ก็นึกอะไรขึ้นได้.. ฉันเองก็ อยากเก็บเรื่องราวในตอนนี้ของเราไว้เหมือนกัน“..เรา ถ่ายรูปคู่กันไหม?”“อยากได้?”“อืม.. เป็นเครื่องยืนยันว่าเราเคยมาที่นี่ด้วยกัน แต่ถ้าพี่ไม่อยากถ่าย”“มาสิ” บอกตรงๆนะ ฉันชอบที่พี่เขาใจดีกับฉัน ธิชาขยับตัวเดินเข้าไปห