Lahat ng Kabanata ng TIE LOVE | พันธะสวาท SM+: Kabanata 61 - Kabanata 70

•CARTER“ถ้ายูมั่นใจแล้ว ยูก็แค่พูดออกไป”“….”“เตอร์ ขนาดยูไม่ได้ชอบขวัญ ยูยังแสดงออกได้เลย”“มันไม่เหมือนกันนี่ขวัญ”“ไม่เหมือนยังไง? มันก็เรื่องหัวใจเหมือนกัน”“….”“ถ้าไม่กล้า แฟนเก่าของ.. เธอชื่ออะไรนะ?”“..ธิชา”“นั่นแหละ ถ้ายูไม่กล้า แฟนเก่าของธิชารอเสียบยูแน่ เท่าที่ฟังจากยูเล่ามา.. ธิชาเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์มาก”“….”“เฉยเมยต่อไป ได้เสียเธอแน่นอน”“ฉันมาถึงนี่เพื่อขอคำปรึกษา” ขวัญถอนหายใจก่อนจะยิ้มเพียงนิด แล้วเขยิบตัวเพื่อนั่งเท้าคางมองหน้าคาร์เตอร์“ก็ทำหน้าที่ให้คำปรึกษาอยู่นี่ไง”“….”“ยูคิดไม่ได้ เพราะยูกลัวเสียอะไรหรือเปล่าเตอร์?”“….”“แต่ธิชาดูไม่กลัวที่จะเสียอะไรไปเลยนะ”“….”“นอกจากยู” ขวัญเหมือนดึงสติผมไว้ ไม่อายนะถ้าจะบอกว่าผมมาที่นี่เพื่อของคำปรึกษาจากขวัญ ใช่ ผมอาจจะกลัวเสียหลายๆอย่างไป.. แต่สิ่งหนึ่งที่ผมลืม..ธิชาไม่เคยจะกลัวเสียอะไรไปเลย“ทำตามใจเถอะ ขวัญเข้าใจนะถ้าเตอร์จะกังวลทุกอย่าง ก็เตอร์มีทุกอย่าง การที่ไม่สนอะไรเลยแล้วทิ้งทุกอย่างไปหาผู้หญิงเนี่ย.. ลูกอกตัญญูคนนึงเลยนะ”“….”“ถ้ามันหนักก็วางซะ อย่าลืมว่าความจริง ไม่เคยทำร้ายใคร ถึงมันจะเจ็บปวดก็ตาม”ขว

“คุณยังจะให้ผมตามคุณเตอร์กับเธอคนนั้นต่ออีกไหมครับ”“..คงไม่จำเป็น” คนถูกจ้างโค้งคำนับให้กับคนเป็นนาย ก่อนจะรับเงินสดแทนที่จะเป็นเช็ค“แค่นี้ก็พอจะดูออกแล้วละ”“..คุณจะเอาไงต่อครับ ผมหมายถึงเรื่องเธอคนนั้น ผมว่าคุณต้องระวังความคิดสักหน่อย เธอเอาตัวรอดได้ดีพอตัว ไม่ใช่ผู้หญิงแบบที่คุณเคยเจอ”“ก็บอกแล้วว่าพอจะดูออก แต่ฉันยังไม่พอใจ”“ยังไม่พอใจ? คุณยังจะต้องการลูกสะใภ้ที่ฉลาดกว่าเธอ เก่งกว่าเธอ แล้วก็ใช้ชีวิตอยู่ได้โดยไม่ต้องเพิ่งเงินในกระเป๋าพวกคุณเนี่ยนะ? ที่เจออยู่นี่ยังเจ๋งไม่พออีกเหรอครับ?”“ฉันจ้าง เท่ากับแกต้องอยู่ข้างฉัน ไม่ใช่ไปสรรเสริญอีกฝ่ายแบบนี้” แม้คนถูกจ้างจะก้มหัวรับ แต่คนเป็นนายว่าจ้างกลับถอนหายใจ เป็นการถอนหายใจที่อาจจะมีก็แค่เพียงตนเองที่รับรู้“..ช่างเถอะ ลูกเป็นไงบ้าง”“..ก็สบายดีครับ”“ฉันโอนพิเศษเพิ่มไป ซื้อของดีๆให้ลูกกินด้วยละ”“อะ.. เอ่ออ”“?” ครั้นคนเป็นนายแค่นเสียงสงสัยกับท่าทางของคนถูกจ้าง“มะ ไม่มีอะไรครับ! ขอบคุณครับ” คุณแม่ของผู้ชายที่อาจจะพูดได้ว่าเพรียบพร้อมเป็นระดับต้นๆของประเทศ แค่นหน้ารับและยกมือรับไหว้กลับ “..ไปเถอะ” ก่อนจะพูดด้วยเสียอ่อยเบา และมอง

“..กินน้ำหนูก่อนสิ แล้วจะบอก ฮึ่ก~”สาบานว่าพูดแบบนี้ออกไป..ก่อนจะพาตัวเองขึ้นไปนอนบนเตียง ร่างกายที่เปลือยเปล่า เมื่อโดนลมแอร์พัดกระทบก็ชวนรูขุมขนลุกชัน ขาเรียวๆงอพับอยู่ในท่าที่ยังคงสงวนท่าทาง แต่ก็ยั่วยวนชัดๆไม่ต้องพยายามหนีความหมาย“จะหวานเหมือนปากหรือเปล่านะ~”“..ละ ลองชิมดูสิคะ~” อยากจะกรี๊ดออกมาสามร้อยล้านตลบ ฉันเนี่ยสติครบถ้วน แต่พี่เตอร์เนี่ยกรึ่มจนหูแดง หน้าแดงแล้วก็เริ่มเซนิดหน่อยซะแล้วสิ แต่ก็ยังคงติดเสยผมครั้งแล้วครั้งเล่าธิชาพยายามจดจำร่างกายของคาร์เตอร์ทุกระเบียบนิ้ว แค่เผื่อไว้ว่สตำหนิสักที่บนร่างกายของอีกฝ่าย อาจจะเป็นไม้ตายอะไรสักอย่างในวันข้างหน้า ก็ยังไงละ.. พี่เตอร์หวงตัวจะตาย ทำนั่นทำนี่ด้วยกันมาก็หลายครั้งอยู่ แต่ฉันเพิ่งจะเคยเห็นร่างเปลือยของพี่เตอร์จริงๆก็วันนี้ ไม่ได้ชัดแจ๋วเหมือน4kด้วย แต่แค่นี้ใจก็รัวจนแทบจะทะลั่กลงไปกองกับพื้นแล้ว!!คาร์เตอร์คลานเข่าขึ้นเตียง และนั่งยองตรงหว่างขาสวย เมื่อเขาจัดท่าทางให้ง่ายต่อการ.. ละเลงลงลิ้น ธิชาก็คว้าหมอนหนุนขึ้นมากอด แถมมันยังบดบังเรือนร่างบางๆของเธออีกต่างหาก“เอาออก~”“..หะ ให้หนูมีที่ยึดเหนี่ยวหน่อยสิ>““หัวฉันไง~

เตียงไซส์คิง ฝ้าเพดานสูงๆ.. ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังล่องลอยอยู่ในปราสาทในนิยาย ยิ่งภาพที่เห็นสโลว์ราวกับมีปัญหาทางสายตาแบบนี้.. เหมือนจะหมดแรงแล้ว.. ธิชาผลอยหลับไปหลังจากทุกอย่างเสร็จสิ้น เสียงหัวใจ และแรงดึงที่ถูกสวมกอด“ธิชา~”“หื้ม~”“…จะอ้วก”“ห๊ะ!” ช็อตฟีลเวอร์! เวรกรรมอะไรของฉันวะเนี่ย กำลังเคลิ้มจนจะหลับแล้วนะ ยังต้องดีดตัวขึ้นมามองสภาพของไอ้คนที่บอกว่า เมาเอาไม่ได้! “แค่ยอมรับว่าเมา มันยากตรงไหนวะพี่!” ธิชาต้องเป็นฝ่ายลุกขึ้น แล้วดึงพยุงร่างสูงๆของคาร์เตอร์ให้ลุกขึ้นยืน หมดกันความโรแมนติกที่คิดว่าจะมีแบบใครๆเขา คนมีกะตังค์เวลาเมาก็เหมือนหมาทุกตัวเลย! อย่าหาทำนะ เมาและดูแลตัวเองไม่ได้สร้างภาระให้กันเว่อร์ๆ!ฉันเนี่ยต้องลากพี่เตอร์ให้เข้าห้องน้ำ อย่างน้อยๆจะอ้วกสักชอตสองชอตและ ถ้าคออ่อนขนาดนั้นแล้วเมื่อกี้.. ก็โยกเอวซะ เครื่องในฉันเคลื่นที่ไปหมด จะขะย่อนอ้วกก็ไม่แปลก“….” แต่พอมาถึงห้องน้ำ พี่เตอร์ไม่อ้วกไง เขาแค่ควักน้ำขึ้นมาล้างหน้า หันหน้าผ้าเช็ดหน้าสีขาวสะอาดตาและประคบเช็ดใบหน้าอย่างเบามือ แม้หูจะแดง แก้มแดง และหัวนมก็แดง แดงยันหัว…(ฉันคงต้องเซ็นเซอร์)แค่อยากให้รู้ว่าพี่เตอ

ฉันรู้สึกว่ายังมีอีกหลายเรื่องที่ยังไม่เคลียร์ และฉันไม่ชอบมากๆที่จะต้องค้างคา หลายคนชอบพูดว่าทุกอย่างมีเวลาเป็นตัวแปรของทุกสิ่ง.. ฉันแค่รู้สึกว่า.. นั่นไม่ใช่ทั้งหมดเพราะเรื่องบางเรื่อง เวลา ก็ทำให้ทุกอย่างมันแย่ลง เพราะงั้นฉันต้องรีบเคลียร์ปัญหาในส่วนของฉันนี่ก็ตกหนึ่งอาทิตย์แล้วที่ฉันกับพี่เตอร์ไม่ได้เจอกัน เราได้แต่คุยกันผ่านไลน์และวิดิโอคอลกัน ฉันต้องกลับไปทำงานในสถานการณ์ที่พี่กอล์ฟรักษาระยะห่างกับฉัน ฉันต้องไปเรียนในขณะที่ทุกคนให้ความสนใจในตัวฉันไม่เรื่องใดก็เรื่องหนึ่ง และแน่นอนว่า.. พวกเขาไม่ได้สนใจในความฉลาดของฉัน และพี่เตอร์เองก็.. ต้องคอยไปต่างประเทศกับคุณแม่ท่านพอเอาเข้าจริง เวลาที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน ก็เหมือนโลกคู่ขนานชัดๆ ไม่มีทางที่จะวนมาเจอกันหรือใช้ชีวิตในกราฟเดียวกันได้“..นี่ ไม่ร่าเริงเลยนะ” บุ๊คทักและสติฉันก็กลับมา ก่อนจะเห็นบรรดาผู้ติดตามอารักขาของนางแล้วใจมันก็.. ฟู๊ฟูว์~“นี่ มีผู้ติดตามหล่อกันขนาดนี้ รู้สึกสวยขึ้นมาไหม~”“ไม่สักนิด อึดอัดมากกก”“ไหงงั้นอะ.. ไปทำอะไรมาที่บ้านถึงส่งคนติดตามรายล้อมขนาดนี้อะ.. เหมือนในหนังเลย ฟิวแบบลูกสาวเจ้าพ่อมาเฟียอะไรแบบเ