Lahat ng Kabanata ng TIE LOVE | พันธะสวาท SM+: Kabanata 71 - Kabanata 80

ฉันไม่รู้จะทำยังไง~ เหมือนใจมันจะขาด~ ชีวิตมันดูอ้างว้าง วังเวงไปทุกอย่าง~“..ใช่วังเวงสุดๆเลย” ความเมาทำได้ทุกอย่าง โต๊ะข้างๆทางออก เปลี่ยนเพลงพี่บอย พีชเป็นทำนองสยองขวัญราวกับเพิ่งไปผจญภัยที่ป่าช้าก็ไม่ผิด “เริ่มต้นการดื่มได้อย่างมีมิติสุดๆ”“พี่ไปดื่มด้วยกันไหม ไหนๆก็มาส่งหนูแล้ว”“ไปเถอะ ขืนฉันอยู่พวกมันรุมฉันแน่”“พวกนั้นไม่ได้ป่าเถื่อนขนาดนั้นหรอกน่า”ฉันพูดกับพี่กอล์ฟ แต่ก็เหมือนว่าพี่เขายังยืนยันคำเดิม“เป็นเพื่อนกับไอ้คนที่บุกบ้านฉันโดยไม่รู้สึกกลัวกฎหมายแบบนั้น.. ฉันว่าพวกมันก็ไม่ปกติ” กอล์ฟยืนล้วงกระเป๋ากางเกง ก่อนจะเพยิดหน้าไล่ให้ธิชาเข้าร้านนั่งดื่มตรงหน้า โต๊ะที่อยู่ไม่ไกลจากธิชายังคงร้องเพลงโหยหวนแม้จะไม่มีไมค์ให้สวมบทนักร้อง แต่เสียงก็ดังพอจะสร้างความรำคานให้คนรอบข้างถึงระหว่างฉันกับพี่เขาจะมีระยะห่างกันมากขึ้น แต่ก็ใช่ว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกันไปเลยแบบนั้น ฉันว่าเป็นแบบนี้มันก็ดีแหละ ดีกว่าห่างเหินแบบไม่พูดไม่จาต่อกัน ยิ่งเป็นแบบนั้นมันยิ่งหมายความว่าพี่กอล์ฟยังรักฉันอยู่ ฉันไม่ต้องการแบบนั้น และฉันคิดว่า.. พี่กอล์ฟเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน“เอางั้นเหรอ?”“อืม ตามนี้แหละ” ฉั

ซ่า~ เสียงคลื่นซาดซัด กลิ่นของทะเลแม้จะยามค่ำคืนก็ยังให้ความรู้สึกสงบในใจ ฉันได้แต่มองร่างสูงๆของพี่เตอร์ไขกุญแจเข้าไปยังตัวบ้าน เครื่องดื่มถูกหิ้วมาวางที่ริมระเบียงหน้าบ้าน ไฟดวงน้อยเปิดสว่างเห็นชายน้ำทะเลที่เกิดฟองกระทบกับหาดทรายอย่างเบาบางซ่า~“ดื่มต่ออีกหน่อยไหวหรือเปล่า”“ทั้งที่ลากกลับมาเพราะว่าเมาแท้ๆ ยังจะชวนดื่มอีก?”“หรือจะไม่ดื่ม?”“..ดื่มก็ได้ ยังไงก็ หนูอยากกอดพี่เเบบไม่ต้องรู้สึกเขินอาย” ธิชาหน้าแดงไปถึงไหนๆ ดวงตาหยาดเยิ้มนั่งหันหน้ารับลมทะเลที่ปะทะใบหน้า หลับตาพริ้มและโยกเอนตัวราวกับมีจังหวะที่ชอบอยู่ในใจคาร์เตอร์ถอดเสื้อสูทที่ตัว พาดมันทิ้งไว้กับพนักเก้าอี้ในบ้าน บ้านพักตากอากาศที่ไม่ได้ให้ความหรูหรา แต่ให้ความสบายใจ คาร์เตอร์กระดกดื่มเบียร์กระป๋องหลังจากลังเลว่าจะเป็นเบียร์หรือเหล้ากันแน่ที่ตนจะดื่ม“ขอบคุณค่ะ” ฉันรับเบียร์กระป๋องจากพี่เตอร์ กระดกดื่มเพลินๆ ฉันไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่าไอ้หลักการการดื่มเหล้าดื่มเบียร์ ที่ถ้าเราดื่มเหล้าไปแล้วก็ควรจะดื่มแต่เหล้า ไม่ควรสลับเหล้าทีเบียร์ที เพราะมันจะทำให้เมาจนโงหัวไม่ขึ้น.. แต่ช่างเถอะ ฉันรู้ลิมิตตัวเองหลังจากรู้ว่าตัวเองเ

แปลกที่ฉันอึด.. ไม่ว่าจะกี่ครั้ง.. ฉันก็อึดเสมอธิชานอนคว่ำเท้าคางกับเตียง ผ้านวมห่อร่างเปลือยแบบหลวมๆ เธอนอนมองคาร์เตอร์ที่หลับพริ้มไป เหมือนเด็กน้อยไม่มีผิด ฉันเผลอยิ้มกับใบหน้าของพี่เตอร์ไปหลายครั้ง ก่อนจะใช้นิ้วชี้ไล้วาดโครงหน้าและสันดั้งสวยๆซ้ำไปซ้ำมา“เห็นเงียบๆนี่.. แซ่บเอาเรื่องเลยน๊า~” รักจังวะ.. รักเลยแหละ ธิชาเขยิบตัว จุมพิตที่ริมฝีปากนุ่ม คาร์เตอร์ที่ไร้แว่นสวมไม่ได้ดูแปลกตาสักเท่าไหร่สำหรับธิชา แต่ไรขนอ่อนๆใต้สะดือนี่สิ.. ชวนสยิวใจซะเหลือเกิน อยากจะปลุกขึ้นมาต่ออีกสักยกสองยกธิชาชื่นชมใบหน้าของคาร์เตอร์อยู่นาน นี่ยังไม่เช้าหรอก ฉันจะทำอะไรต่อดีละ นอนขดอยู่แบบนี้กับ..พูดบ้าๆอะไร ที่นี่แกทำได้ก็แค่นอนเท่านั้นแหละธิชาคิดได้แบบนั้นแต่ก็เหมือนใจจะยังไม่ยอมหลับสักที ธิชาเลยต้องจำใจลุกขึ้นจากเตียง แทนที่จะนอนพักอย่างไร้เรี่ยวแรง กระเป๋าเดินทางนี่.. สมบุกสมบันเหมือนกันแฮะ ว่าแต่รวยมหาศาลขนาดนี้ บินไปต่างประเทศบ่อยขนาดนี้.. ไม่คิดจะเปลี่ยนมันสักหน่อยนะเหรอ ธิชายืนมองกระเป๋าเดินทาง ที่ผ่านการใช้งานมาอย่างคุ้มราคา ก่อนจะลากมันเก็บที่มุมห้อง“นี่เธอ.. ยังมีแรงลุกขึ้นมาลากกระเป๋า

“อ้าว..” ชิริวแค่นเสียงทัก เมื่อเห็นว่าคาร์เตอร์พุ่งตรงมาทางนี้ หมับ! ก่อนจะคว้าแขนคนเป็นเพื่อน เพราะดูเหมือนว่าคาร์เตอร์จะใจลอยไปถึงไหนต่อไหน ถึงขั้นเดินผ่านตนโดยไม่เห็นตนอยู่ในสายตา“มึงเป็นไรเนี่ย?”“..ห๊ะ? อ้อ เปล่า” ครั้นจะเดินหนีชิริวอีกครั้ง ก็ถูกรั้งแขนเอาไว้“เป็นเหี้ยไรก็บอกดิ ถ้ามึงเป็นห่วงธิชาละก็ สบายใจเหอะ ยัยนั่นบู้ทะลุอยู่แล้ว”“….”“เงียบ คือไรวะ? ช่างเหอะ ยังพอมีเวลาก่อนจะถึงเวที ไปให้กำลังใจหน่อยก็ไม่เสียหาย” คาร์เตอร์ทำเพียงเดินตรงไปหาธิชา “แม่เจ้า.. มันคงไม่ได้ให้ความรู้สึกแบบ.. ฉันแก้ผ้าเดินบนนั้นใช้ม้ะ?” ธิชาที่แต่งตัวตามคอนเซปเรียบร้อย เมื่อถึงเวลาเช็คเสื้อผ้า ก็พลันสะกดสายตาของทุกคนในห้องไว้ที่ตัวเองอย่างไม่มีใครขัดขืนร่างบางในชุดสีเนื้อมีลายใบไม้ใสๆ ความสั้นและลูกเล่นของชุด สร้างความสวยที่แปลกตาราวกับเป็นคนละคน“สวยมากก”“นี่เธอคือคนที่ตบพิชชี่จนหงายหลังจริงๆเหรอเนี่ย? นุ่มนิ่มอย่างกับเทพธิดาแหนะ” บรรดาคนที่ได้เข้าร่วมประกวดจากผลคะแนนโหวตในรอบแรกต่างจ้องตาไม่กระพริบ และพากันวิจารณ์ธิชาไปในทางที่.. ดี“..ฉันก็มีเรื่องอื่นให้น่าจำหรือเปล่าละคะ==^”“ตั่งแต่เก

ทุกสายตาจับจ้องมาที่ฉันแหละ.. คิดไปเกินครึ่งว่าไม่ได้พูดถึงฉันในทางที่ดีสักเท่าไหร่ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ฉันจะไม่ขอแก้ไขอดีตนะ เรื่องตบตีกับพิชชี่ฉันจะไม่ขอให้มันไม่เกิดขึ้น แต่ฉันจะขอให้มันเกิดขึ้นนี่แหละ แต่แค่ว่า.. ฉันคงทำตัวอ่อนแอใสซื่อมากกว่าที่เป็น จะรับบทเป็นอินังน่าสงสาร ถูกกระทำซ้ำแล้วซ้ำเล่า… เลอะเทอะอีกแล้ว! แกเป็นแบบนั้นไม่ได้หรอกธิชา หยุดคิดอะไรที่มันไม่มีวันเป็นจริงสักที!! ครั้นหมายเลขของตัวเองถูกเรียก การถอนหายใจของธิชาก็ดังพอที่จะทำให้หลายๆคนที่ได้ยินหัวเราะตาม เธอเองก็มีแฟนคลับติดตามหลังจากฉากตบที่ห้องน้ำเป็นที่พูดถึงสำหรับคนที่เคยถูกพิชชี่รังแก “ธิชาา~ วุ้วว~” อะจ๊าา~ ฉันได้แต่ตอบทุกคนในใจ สีหน้าตอนนี้เหมือนอมอะไรไว้ในปากจนรอเวลาระเบิด ยิ่งส่งซิกส์ขอความช่วยเหลือจากสี่หนุ่มตรงนั้น.. แม้แต่พี่เตอร์ก็ไม่ตอบรับความอ้อนวอนทางสายตา ส่วนคนที่ดูจะขำฉันมากที่สุดคงไม่พ้นพี่ริว “ตลกสัส” เนี่ย! พูดคำนี้ด้วย! ไม่น่าถวายความเคารพให้เป็นลูกพี่เลย>การเดินโชว์ตัวจบลงเท่านั้น ก่อนจะถึงเวลาลงคะแนนด้วยเม็ดคริสตัล ที่หลายคนได้ให้คะแนนไปแล้ว และอีกหลายคนที่ยังไม่เลือกให้คะแนนใคร