Semua Bab TIE LOVE | พันธะสวาท SM+: Bab 31 - Bab 40

• CARTERร่างสูงนั่งนวดขมับด้วยความปวดหัว และหนักอึ้ง ไม่ใช่เพราะความรู้สึกผิด เพราะเขา.. ไม่ได้ขืนใจธิชาอย่างวาจาสัตย์ของเขาธิชานอนหลับนิ่ง เธอเกือบจะร้องไห้ใส่ผม แต่ก็ไม่.. น่าจะเพราะจัดการกับสภาวะที่ตัวเองได้รับไม่เป็น เธอถึงได้แต่นอนแดดิ้น คว้านั่นนี่ราวกับคว้าดาวคว้าเดือนที่เอื้อมไม่ถึง ใบหน้าที่ยังคงแดงระเรื่อ และผิวพรรณที่นวลขาวราวแสงออร่า ยังสะดุดตาแม้ผ้าปูที่นอนของผมจะเข้มแค่ไหนก็ตามถึงแม้การใช้ประโยชน์จากเธอมันจะทำให้ผมไม่ต้องถูกคลุมถุงชนไปช่วงเวลาหนึ่ง แต่ก็ใช่ว่าผมอยากจะเล่นกับความรู้สึกของเธอ.. อย่างเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้.. ผมแค่ปล่อยใจ ปล่อยอารมณ์แค่นั้นเอง แล้วมันคงจะทำให้เรา.. ใกล้ชิดกันมากขึ้นโดยไม่มีระยะห่างส่วนเรื่องที่ผมขอเธอเป็นแฟน ถ้าผมไม่รู้สึกว่าเชื่อใจเธอ หรือเธอเป็นคนไม่ดี ผมไม่ทำอยู่แล้ว ผมไม่ได้ให้เธอทำฟรีๆ การเป็นแฟนผมมันธรรมดาขนาดนั้น แต่ขอเวลาสักหน่อย คาร์เตอร์ เดินไปหยิบบุหรี่แล้วจุดสูบ เขาเดินไปที่ระเบียง ที่ทอดสายตาเห็นวิวตึกราบ้านช่องที่เต็มไปด้วยแสงไฟ เขาคือคนที่อยู่สูงกว่าใครหลายต่อหลายคน เขาเพรียบพร้อมทุกอย่าง แต่กลับมีความสุขน้อยกว่าคนที่แ

ห้องพยาบาล“อยู่เฉยๆ ขอดูหน่อย”“อยู่ห่างกันร้อยเมตรยังรู้ว่าโนเลย จะดูอะไรนักหนา”“ไม่ดื้อกับฉันมันจะตายไหม?”“..ก็อาจจะตายก็ได้” ธิชาบ่นอุบ แรงเท้าคาร์เตอร์แรงไม่ใช่น้อย ถ้าสมองฉันจะมีเลือดคลั่งนี่ไม่แปลกใจเลย“..ถ้าแรงเยอะขนาดนี้ ก็น่าจะออมมือหน่อยสิคะ”“ถ้าฉันออมแรง ฉันจะยิงประตูได้ไหม”“….”“เธอต่างหาก ไม่คิดว่าเธอจะมาดูฉัน”“หนูไม่ได้มาดูพี่ซะหน่อย”“ในสนามเธอจะรู้จักใครนอกจากฉัน?”“…หนูแค่โดนบุ๊คลากมาต่างหาก” ธิชาเม้มปาก คาร์เตอร์ยังคงลูบไปมาที่บริเวณปูดนูน ก่อนจะหันไปหาของที่ฉันหิ้วพะรุงพะรังติดมาด้วย“…นี่อะไร?”“มีคนให้มาค่ะ หลายคน”“หลายคน?”“..คลิปถีบพิชชี่นั่นแหละ ดูเหมือนจะมีคนชอบและคนไม่ชอบหนูเพิ่มขึ้นเพียงชั่วข้ามคืนเลย”“…เพราะเธอแปลก”“หนูไม่อยู่เฉยๆหรอกนะ ถ้าโดนทำร้ายก่อน”ฉันพูดออกไปแบบนั้นเพราะฉันคิดแบบนั้นจริงๆ เมื่อพี่เตอร์เห็นว่าความปูนระบมมันไม่ได้ร้ายแรงอะไรขนาดนั้น เขาถึงยอมหยุดสัมผัสบริเวณที่ฉันเจ็บในที่สุด แต่ก็ไม่ออกไปจากห้องสักที“..มีอะไรหรือเปล่า”“ยังไม่อยากออกไป”“….”“ให้คนซาก่อน”“ยังไม่ชินอีกเหรอ ไอ้การที่คอยมีคนตามกรี๊ดแบบนี้” พี่เตอร์เดินไปที่บา

ตึง!“กี่ครั้งกี่หนแล้วที่ฉันต้องคอยจัดการปัญหาบ้าๆบอๆให้แกแบบนี้!”“แต่อีนี่มันหยามชี่นะป๊า!!”“เพราะแกทำตัวแบบนี้ไง สมควร”“ป๊า! ชี่ลูกป๊านะ!”“ฉันปวดหัวแค่งานฉันก็มากพอแล้ว แกอย่าหาเรื่องหาราวเพิ่มเลยพิชชี่ ฉันไม่ได้มีแกเพื่อเพิ่มภาระให้ตัวเอง! ผู้ชายหนะ ถ้ามันไม่อยากได้แกนอนให้มันเอาฟรีๆมันก็ไม่เอา”“ป๊าาา!!” คนเป็นพ่อโบกมือไล่ลูกสาวตัวเองอย่างไม่แยแส สร้างความไม่พอใจให้กับพิชชี่มากโข เธอสบัดเท้าขึ้นชั้นสองของบ้าน ก่อนจะฝังตัวเองอยู่ในห้องไม่ออกมาเจอหน้าใครครึ่งค่อนวัน“..ป๊าไม่จัดการให้ไม่เป็นไร จะได้รู้กันไปเลยว่าฉัน ทำได้มากกว่าที่ทุกคนคิด!” ไรฟันขบกัดริมฝีปากจนสั่นระริก“แล้วจะได้รู้ ว่าคนสุดท้ายที่มันเคยหยามหน้าฉัน มันมีจุดจบยังไง!”ร้านขายยาในความทรงจำของฉันตั้งตระหง่านอยู่ที่เดิม แถมทุกอย่างยัง เหมือนเดิม.. ยังเปิดให้บริการ ไม่เป็นดั่งใจฉันหวัง“ยังเปิด”“ต้องมีคนเจ็บคนป่วยกี่คนกัน ที่ต้องได้รับการกระทำแบบที่หนูเคยได้รับ”“ผิดหวังละสิ”“สุดๆ” ร่างสูงยืนล้วงกระเป๋ากางเกงนิ่งๆ ก่อนจะเดินเข้าหาธิชาที่ยังคงไม่รับรู้ถึงแผนการในใจของอีกฝ่าย“..อะไรคะ?”“เอาคืนกันหน่อยไหม”“..จะเอ

ธิชานั่งตัวเกร็ง เธอใช้หมอนอิงขั้นขวางระหว่างเธอกับคาร์เตอร์ที่นั่งเคียงข้าง คาร์เตอร์ถึงกันแค่นเสียงในลำคอ สิ่งที่เธอทำ มันไร้ประโยชน์“..คิดว่าจะขวางฉันได้ ด้วยหมอนนิ่มๆแบบนี้?”“ตอนนี้ตรงนี้มีแค่นี้ค่ะ”“เธอต้องสร้างกำแพง โบกปูนโบกอิฐ นั่นละถึงจะห้ามฉันได้”“….”“แต่ก็สูงพอด้วยนะ.. เพราะฉันจะปีนมัน แล้วลงไปหาเธอที่อยู่อีกฝั่งให้ได้”“เอาหนูเลยไหม ถ้าจะพยายามขนาดนั้นละก็==^” ธิชาพูดพ่นออกไป เพราะไม่ว่าจะยังไง ก็เหมือนคาร์เตอร์พร้อมจะพุ่งชนกับสิ่งกีดขวางที่เธอพยายามจะสร้างขึ้นอย่างที่ปากเขาพูดจริงๆ ดูไม่เคยละความพยายามเลยตั้งแต่รู้ว่าต้องการฉันไปเป็นเมียเนี่ย.. ฝ่ายสาวบ่นอยู่ภายในใจลึกๆก็ไม่รู้จะทนได้แค่ไหน ช่วงเวลาสองสามเดือนมานี้.. ช่วงหลังๆโดนรุกมากเป็นพิเศษ ไม่รู้จะอดทนรักษาจิมิโกะน้อยๆได้ถึงปีไหม เพราะถ้าโดนรุกบ่อยๆแบบนี้ละก็… ไม่ตัวก็ใจ ได้กลายไปเป็นของเขาแน่นอน>“..ได้เห็นแล้วนะว่าหนูกับพ่ออยู่กันยังไง อยากรู้อะไรอีกไหม”“เธอทำงานที่โรงหนัง แต่ผ่อนบ้านเกือบหมื่นหรืออาจจะหมื่น.. ค่ารักษาพ่อ ค่ากินอยู่ ทำงานที่เดียวไม่น่าพอ”“ตอนนั้นไม่ได้ทำที่เดียว มีขายของออนไลน์ แล้วก็จ๊อบพ

คาร์เตอร์จัดการวางธิชาลงบนเตียง เขาจัดแจงห่มผ้าให้อย่างดี บ้านหลังนี้น่าจะเหงามากถ้าอยู่คนเดียว..ร่างสูงยืนมองธิชาอยู่ริมหน้าต่าง พ่นควันบุหรี่ออกด้านนอกก่อนจะล่องลอยและจางหายไป ใช่ว่าจะไม่รู้ความรู้สึกของตัวเอง เหมือนเขาเองก็.. กำลังจะถลำใจให้กับธิชาไปเสียแล้วสองแขนพิงท้าวขอบหน้าต่าง บุหรี่ถูกสลัดขี้ลงพื้นดิน ใจของเขายังเต้นแรงอยู่เลย ธิชาน่ารักไปหมดเวลาเจอกับเรื่องอย่างว่า แต่กับการใช้ชีวิตจริง.. เธอก็เด็ดเดี่ยวเกินกว่าใคร คิดแล้วก็พลันยิ้ม สูบบุหรี่อีกสองเฮือกใหญ่ๆ พ่นควันโขมงฉุยป็นครั้งสุดท้ายก่อนก่อนจะบี้ส่วนที่ติดไฟด้วยมือ แล้วโยนใส่ถังขยะภายในห้อง“ฉันตบ~ ชริงชริงนะ~”ชริงชริง? เสียงหวานละเมอทำให้ร่างสูงเดินไปนั่งที่เตียง3ฟุต แล้วธิชาก็ขดตัวเป็นก้นกลมๆ ทำให้คนนั่งมองหยักยิ้มที่มุมปาก“..ก็น่ารักเป็นนิ”“~” คาร์เตอร์จัดแจงจัดผ้าห่มให้สาวเจ้า พลันนึกถึงเรื่องราวที่เกิด.. ทั้งที่ไม่จำเป็นต้องคิดแทนหรือเป็นห่วงเธอขนาดนั้นแท้ๆ จะยั้งมือเป็นคนดีเพื่ออะไร ไม่ใช่ว่าเขาเป็นคนดีขนาดนั้น.. หรือเพราะทุกคนย้ำกับคนจนชิน และต้องกลายเป็นคนดี อย่างที่ทุกคนคิดว่าเป็น..ครืด~ ครืด~ แต่แล้วมือถ