Lahat ng Kabanata ng ฉันเป็นเจ้าสาวของคุณผี(I am the bride of the ghost): Kabanata 1 - Kabanata 10

ในค่ำคืนที่เงียบสงัด มีเพียงเสียงแมลงและเสียงหมาหอนเป็นครั้งคราว "บรู้วววววววววววววว" "เหี้ย อย่าเบียดกูสิวะ" เสียงชายผู้หนึ่งในกลุ่มกล่าวขึ้น พวกเขาเป็นคนทำช่องยูทูปที่เกี่ยวกับผี ไปพิสูจน์บ้านร้าง โรมแรมร้าง โรงพยาบาลร้าง ทั้งในกรุงเทพและนอกกรุงเทพมาแล้วหลายที่ วันนี้ก็ถึงคิวคฤหาสน์หลังนี้ พวกเขาได้รับข้อความในทางยูทูปจากคนดูว่าคฤหาสน์หลังนี้เฮี้ยนมาก ช่องของเขาจึงมาพิสูจน์ ในวันนี้มีทีมงานห้าคนรวมเขา ผู้หญิงสองคน ผู้ชายสามคน ซึ่งเขาก็ไลฟ์สดไปด้วย "มึง กูว่าต้องปีนขึ้นไปว่ะ ประตูแม่งเปิดไม่ได้" ชายคนที่หนึ่งพูดขึ้น พร้อมเขย่าประตู "กำแพงก็สูงจะปีนขึ้นไปยังไงวะ" ชายคนที่สองพูดตอบโต้กับชายคนที่หนึ่ง "นี่ๆ เราว่าลองเดินไปด้านหลังดูไหม อาจจะมีประตูหลังบ้านก็ได้ แต่ถ้าไม่มีค่อยคิดหาวิธีอีกทีก็แล้วกัน โอเคไหม" หญิงคนที่หนึ่งพูดขึ้น พวกเขาทั้งหมดจึงพยักหน้าเห็นด้วยแล้วเดินลัดเลาะไปยังบริเวณหลังบ้านทันที ซึ่งมีแต่ต้นไม้ใบหญ้าขึ้นเลื้อยขึ้นมาขึ้นบนกำแพงบ้าน บ่งบอกว่าคฤหาสน์นี้ไม่ได้รับการดูแลมาเป็นสิบๆปี "เหี้ย....." ชายคนที่หนึ่งสะดุ้งตกใจจนสบถออกมาเพื่อฉายไฟไปตรงประตูแล้วเหมือนเห็

ณ ผับxxx "แพรวา เดี๋ยวขึ้นไปนั่งที่ห้องวีไอพี2นะ เขารีเควสแกมา" เสียงเจ๊มุก เจ้าของผับพูดกับฉัน ฉันทำงานเป็นเด็กNของที่นี่ มีหน้าที่ชงเหล้า ดูแลลูกค้า ที่ฉันเลือกมาทำงานนี้เพราะได้เงินดี ฉันเป็นเด็กกำพร้าที่ไม่รู้ว่าพ่อแม่เป็นใคร โดนเอาไปทิ้งในถังขยะแล้วมีมูลนิธิมาช่วยเหลือ ฉันทำงานตั้งแต่สมัยม.ต้น รับจ้างล้างจาน รับจ้างซื้อของ จนกระทั่งเข้ามหาลัยใบบัวเป็นคนชักจูงฉันให้เข้ามาทำงานนี้ "อืมๆ ได้เลยเจ๊ เดี๋ยวแพรขึ้นไปขอเปลี่ยนชุดแป็บนึง" ฉันพูดกับเจ๊มุกแล้วเดินเข้าไปหลังร้าน ซึ่งมีห้องแต่งตัวอยู่ ฉันทักทายทุกคนที่อยู่ในนั้นและเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ชุดเดรสเกาะอกผ้าซาตินสีแดงเล่นดีเทลด้วยกระโปรงด้านข้างทั้งสองข้างเป็นเชือกรูดได้ ฉันมองตัวเองในกระจก ใบหน้าเรียวสวยได้รูป ปากนิดจมูกหน่อย ผิวขาวราวกับกินกลูต้าทั้งโรงงาน หุ่นนาฬิกาทราย อืม เติมปากอีกนิดดีกว่าจะได้ดูเซ็กซี่กว่านี้ เมื่อคิดได้ดังนั้น ฉันจึงหยิบลิปสติกมาเติมปากก็เป็นอันเรียบร้อย ฉันเดินออกจากห้องแต่งตัวและเดินขึ้นบันไดไปยังห้องที่เจ๊มุกบอกไว้ "ก๊อกๆ" ฉันเคาะประตูแล้วเดินเข้าไปในห้องวีไอพี ภายในห้องมีโซฟาตัวยาวสีดำสามตัววางเรียง

"พี่บอกแล้ว ยังไงก็หนีพี่ไม่พ้น" กันพูดพร้อมแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากอย่างหื่นกาม แล้ววิ่งไปจับแขนของแพรวาที่กำลังหันหลังวิ่งขึ้นบันได "น้องแพรคนสวย พวกพี่ทนไม่ไหวแล้วนะ" หนึ่งในกลุ่มชายหื่นพูดขึ้นยิ้มๆ เพื่อนๆคนอื่นจึงหัวเราะอย่างชอบใจ "กูขอก่อน" กันพูดแล้วดึงแพรวามานอนบนพื้นหน้าบันได จากนั้นจึงจับขาแพรวาแยกออกจากกันแล้วมาแทรกตรงกลางตัว รูดซิปกางเกงแล้วควักแท่งเอ็นออกมารูดๆและถกกระโปรงแพรวาขึ้นไปกองที่เอว"ซี๊ดดดดดด" พวกมันส่งเสียงอย่างหื่นกามเมื่อเห็นร่างขาวโพลนผ่านแสงจันทร์ที่เล็ดลอดเข้ามาในคฤหาสน์หลังนี้ พวกมันจ้องกลีบกุหลาบอันอวบอูมของหญิงสาว แพรวาดิ้นรนไม่ให้ไอ้กันสอดใส่แท่งเอ็น เพื่อนๆของมันจึงจับแขนและขาแพรวาขึงไว้เพื่อไม่ให้ดิ้นหนี"ฮึกๆ ฮือ" เสียงสะอื้นของหญิงสาวดังขึ้น แต่ก็ไม่สามารถทำให้พวกมันคิดจะหยุดการกระทำเลวทรามนี้ได้ "ซี๊ดดดด" กันครางออกมาเมื่อสอดใส่แท่งเอ็นเข้าไปในรูของแพรวา ไอ้กันมันซอยเอวอย่างเมามันส์ เพื่อนที่เหลือก็พากันควักแท่งเอ็นของตัวมารูดๆ เพื่อสร้างอารมณ์ไปด้วย หญิงสาวดิ้นไปดิ้นมาตะเกียกตะกายหนีไอ้คนเลวพวกนั้นแต่ก็สู้แรงพวกมันไม่ได้ พวกมันหมุนเวียนสลับ

เช้าวันต่อมา ฉันตื่นขึ้นมาใส่บาตรและกรวดน้ำให้คุณวาคินคนในรูปนั้น "ไปที่ชอบๆนะคะ" ฉันพูดออกมาเบาๆแล้วเอาน้ำเทใส่ต้นไม้ที่อยู่หน้าหอพัก "ฟิ้ววววว~"จู่ๆก็มีสายลมพัดมาทำให้ฉันขนลุกซู่ตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่อยู่แล้วโว้ย ฉันรีบวิ่งขึ้นหอพักทันที เมื่อฉันอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ฉันก็ใส่ชุดนักศึกษาเดินออกมาจากหอพัก วันนี้มีเรียนตอนสิบโมง แต่ฉันจะไปแจ้งความที่สถานีตำรวจเรื่องเมื่อคืนที่เกิดขึ้นก่อน เมื่อแจ้งความเสร็จฉันจึงออกจากสถานีตำรวจแล้วนั่งรถเมล์ไปมหาลัยฯณ มหาลัยฯ xxx ฉันสังเกตว่ามีแต่คนมองมาที่ฉันตั้งแต่หน้ามหาลัยยันตอนนี้ที่ฉันนั่งโต๊ะม้าหินอ่อนที่ประจำ เกิดอะไรขึ้นล่ะเนี่ย"เฮ้ย เป็นไงบ้างวะ มึงโอเคไหม"เสียงกรดังขึ้นที่ข้างหลัง มันเดินมาลูบหลังฉันเบาๆ ฉันทำหน้างงๆใส่มัน มันเลยพูดว่า "เรื่องที่มึงทำงานที่ผับไง ไม่รู้ใครปล่อยข่าว แถมบอกว่ามึงเป็นเด็กเสี่ยไม่พอแม่งยังว่ามึงเป็นพวกล่าแต้ม มีคลิปหลุดออกมาด้วยนะ" "ห๊ะ กูเนี่ยนะ" ฉันถามไอ้กรเสียงสูงและรู้สึกโกรธมาก ใครมันทำวะ ทำไปเพื่ออะไร แม่งโคตรเลวเลย "เอาคลิปมาดูดิ๊"ฉันบอกกร มันจึงหยิบมือถือและเปิดคลิปให้ฉันดู ในคลิปมีผู้หญิงคนห

"ไอ้แพรมึงเอาจริงเหรอวะ" กรพูดกับฉัน ตอนนี้เรานั่งอยู่ใต้ตึกหอพักของฉัน ฉันเรียกมันมาก็เพราะว่าฉันอยากจะพิสูจน์อะไรบางอย่าง "เอาจริง หน้ากูดูเหมือนคนล้อเล่นเหรอไงวะ" ฉันมองหน้ากรแล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง "มึงจะไปทำอะไรที่คฤหาสน์นั้นวะ ไหนบอกไม่เชื่อเรื่องผีไง แล้วไปตอนกลางวันไม่ได้เหรอไงวะ นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว" กรพูดรัวเป็นชุดพลางทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ "ตอนกลางวันมีผีที่ไหนล่ะ ไปๆอย่าพูดมาก" ฉันพูดจบก็ดึงมือกรให้ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินไปยังรถมันที่จอดอยู่ "เปลี่ยนใจยังทันนะ" "ไม่เปลี่ยน ไปดูให้รู้เลยว่าผีมีจริงไหม" ฉันพูดพลางทำสีหน้ามุ่งมั่น "โอ๊ยยย แล้วทำไมต้องเป็นกู ไอ้ใบบัวล่ะอยู่ไหน" "ชวนมันแล้วมันไม่ว่าง" "งั้นกูก็ไม่ว่างด้วย" "ไอ้กรมึงจะใจร้ายใจดำปล่อยให้กูไปที่นั่นคนเดียวเหรอ ฮือๆๆๆ" ฉันพูดแล้วใช้มือมาปิดหน้าตัวเองแกล้งร้องไห้ กรยืนเก้ๆกังๆทำตัวไม่ถูกแล้วพูดว่า "เออๆ ไปก็ไป ไม่ต้องร้องไห้" "อ่ะ มึงรับปากแล้วนะ ไปกันเถอะ อิอิ" ฉันพูดยิ้มๆและเปิดประตูรถขึ้นไปนั่งเบาะข้างคนขับ "นี่มึงแกล้งร้องไห้เหรอวะ แสดงเก่ง" กรเดินมาเปิดประตูฝั่งคนขับแล้วยื่นมือมาเขกหัวฉันเบาๆแล