Lahat ng Kabanata ng ฉันเป็นเจ้าสาวของคุณผี(I am the bride of the ghost): Kabanata 11 - Kabanata 20

เมื่อขับรถมาถึงหอพักของฉัน ฉันลงจากรถแล้วหันไปพูดกับกรว่า "ขอบคุณที่พากูไปคฤหาสน์นะ พรุ่งนี้เจอกัน" แล้วจึงโบกมือบ๊ายบาย "เออๆ ไม่ต้องขอบคุณหรอกเพราะนี่จะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย กูไปก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกัน" มันพูดจบก็ขับรถออกไป ฉันเดินเข้าหอพักและขึ้นลิฟต์ไปชั้น5เพื่อกลับห้อง ฉันไขกุญแจประตูและเปิดไฟทุกดวงที่มีในห้อง จากนั้นจึงเดินเข้าห้องน้ำ ฉันกำลังจะถอดเสื้อผ้าแต่ก็ชะงักไปหน่อยนึงแล้วพูดว่า "คุณวาคินอยู่ไหมคะ ห้ามแอบดูแพรอาบน้ำนะ" "........." เงียบไม่มีเสียงตอบรับใดๆ สงสัยเขาคงไปแล้วสินะ ฉันจึงไปยืนถอดเสื้อผ้าที่หน้ากระจกอ่างล่างหน้า ทันใดนั้นร่างสูงของเขาก็ปรากฏกายยืนซ้อนฉันจากทางด้านหลัง มองฉันจากในกระจกแล้วพูดว่า "อืม ใช้ได้" พลางทำหน้าตาเจ้าเล่ห์ "ไอ้ผีลามก ยังไม่ไปอีกเหรอ" ฉันด่าเขาแล้วรีบเอามือมาปิดหน้าอกตัวเองทันทีเพราะตอนนี้ฉันถอดชุดชั้นในแล้ว "ยังไม่ไป" เขาตอบสั้นๆ "ยังไม่ไปแล้วทำไมไม่ตอบคะ" ฉันมองค้อนเขาอย่างไม่พอใจ "ถ้าตอบแล้วจะได้เห็นเหรอ หึหึ" "ไอ้ผีลามก ไอ้ผีหื่นออกไปเลยนะ แพรจะอาบน้ำ" "อาบไปสิ" "คุณก็ออกไปสิคะ" "ทำไมต้องออก คืนนี้ก็ต้องเห็นอยู่ดี" เขาพูด

ราวๆสองอาทิตย์แล้วที่คุณวาคินไม่ปรากฎกายให้ฉันเห็น ฉันเรียกเขาทุกวันแต่ไม่มีเสียงตอบรับใดๆจากเขา ฉันจึงสรุปเอาเองว่าเขางอนฉันแน่ๆ =_= "ก๊อกๆ ก๊อกๆ" เสียงเคาะประตูห้องฉันดังขึ้น ฉันจึงเปิดประตูออกดูก็พบว่าไม่มีใคร มีแต่ดอกไม้สีฟ้าสดดอกเล็กๆที่ใส่ถุงพลาสติกห้อยไว้ตรงกลอนประตูห้อง ฉันหยิบการ์ดขึ้นมาอ่านในนั้นเขียนว่า {จีบ จาก...วาคิน} ฉันหัวเราะด้วยความขบขัน ดอกไม้นี้ถูกส่งมาห้องฉันทุกวันตั้งแต่วันที่เขาหายตัวไป ดอกไม้ที่เขาส่งมาให้คือดอกฟอร์เก็ตมีน็อต ซึ่งแปลว่า "อย่าลืมฉัน" "ขอบคุณนะคะ" ฉันพูดลอยๆเผื่อว่าเขาจะอยู่แถวนี้ จากนั้นจึงเดินเข้าห้องตัวเองพร้อมกับดอกไม้ ฉันเอาดอกไม้ใส่แจกันแล้วตั้งโชว์ไว้ "ก๊อกๆ ก๊อกๆ" เสียงคนเคาะประตูฉันอีกครั้ง ฉันจึงเดินออกมาดูก็พบว่าไม่มีใคร มีแต่กล่องของขวัญวางอยู่บนพื้นหนึ่งกล่อง ฉันหยิบกล่องของขวัญขึ้นมาและลงลิฟต์ไปทิ้งขยะที่ข้างล่างทันที ของขวัญกล่องนี้คือของขวัญที่ไอ้กันมันส่งมาให้ฉันทุกวันและฉันก็ทิ้งทุกวันเช่นกัน เพราะมันคือตุ๊กตาตัวนั้นที่ไอ้กันเคยส่งมาให้ฉัน"ครืด ครืด" เสียงเรียกเข้ามือถือดังขึ้น หน้าจอเป็นเบอร์ใบบัว"วันนี้ไปปาร์ตี้ที่ผับxxx

ฉันเดินออกมานอกผับก็เจอข้าวหอมที่ยืนร้องไห้อยู่ในซอยมืดข้างๆผับ ฉันจึงเดินเข้าไปหาแล้วหยิบทิชชู่ยื่นให้"ให้ฉันทำไม" ข้าวหอมถามพลางสูดน้ำมูกแล้วกอดอกทำท่าเชิ่ดๆใส่ฉัน "เอาไว้เช็ดน้ำตาน่ะสิ ไม่ได้เป็นห่วงหรอกนะ แค่ให้ในฐานะเพื่อนร่วมโลกที่ผ่านมาเจอก็แค่นั้น" ฉันตอบกลับแล้วยิ้มอย่างเชิ่ดๆเช่นกัน "เหอะ ใครอยากได้" ข้าวหอมพูดแบบนั้นแต่ยื่นมือมารับทิชชู่ของฉันไว้และมองสำรวจใบหน้ากับร่างกายฉันสักครู่ จากนั้นจึงพูดว่า"คลิปนั้นไม่ใช่เธอจริงๆด้วย" ฉันจึงขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ข้าวหอมมองหน้าฉันแล้วพูดว่า"ที่คอของผู้หญิงในคลิปจะมีรอยแผลเป็นเล็กๆอยู่ ถ้าใครไม่ได้สังเกตก็ไม่เห็นหรอกซึ่งฉันดูแล้วเธอไม่มีรอยแผลเป็นนั้น" "สังเกตขนาดนั้นเลยเหรอ?" ฉันถามนางด้วยความสงสัย"ก็ประมาณนั้น อย่างที่เธอพูดแหละ ฉันมันเป็นคนประเภทชอบเสือกเรื่องชาวบ้าน" ข้าวหอมพูดจบก็ทำสีหน้าภูมิใจก่อนจะขมวดคิ้วและบอกฉันว่า "อยู่ห่างๆไว้ก็ดี ฉันหมายถึงไอ้สารเลวนั่นน่ะ " "หมายถึงไอ้กันใช่ไหม" "เออ มันนั่นแหละ" "ทำไม เธอรู้อะไร" ฉันดึงข้าวหอมเข้ามาใกล้แล้วถามด้วยสีหน้าจริงจัง "ไม่มีอะไรหรอก" ข้าวหอมพูดแล้วสะบัดแขนให้หลุดจากก

เมื่อถึงมหาลัยฉันกับกรก็ไปซื้อข้าวแล้วมานั่งกินที่โต๊ะม้าหินอ่อนที่เดิม "เมื่อคืนมึงไปไหนวะ ทิ้งกูให้ไปผับคนเดียวเนี่ย" ฉันพูดเปิดประเด็นพลางทำสีหน้างอนๆใส่มัน มันมองหน้าฉันแล้วทำหน้างงๆ"มึงพูดเรื่องอะไรวะแพร" "เมื่อคืนกูไปผับกับไอ้ใบบัวแล้วก็เพื่อนๆมัน ใบบัวมันบอกว่าชวนมึงแล้วแต่มึงไม่ว่าง" "ชวนตอนไหนวะ กูก็นอนเล่นเกมส์มือถืออยู่ที่บ้าน ไม่เห็นจะมีหมาตัวไหนโทรมาสักสาย" ฉันขมวดคิ้วกับคำตอบของกรแล้วเหลือบไปมองหน้าคุณวาคิน เขาจึงยื่นมือลูบหลังฉันเบาๆเป็นการปลอบใจ "กูมีอะไรจะเล่าให้มึงฟัง" ฉันบอกไอ้กรและเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้มันฟัง มันขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วพูดว่า "มึงไม่ได้คิดไปเองใช่ไหม" "มึงก็ลองสังเกตเองแล้วกัน ไม่เชื่อกูก็ไม่เป็นไร" "แน่ะ มีงอนอีก กูไม่ได้พูดว่าไม่เชื่อมึง แต่พวกมึงสองคนเป็นเพื่อนกู กูอยากจะบอกให้มึงใจเย็นๆก่อน ไอ้ใบบัวมันอาจจะอยากเที่ยวแบบผู้หญิงๆเลยไม่ชวนกูไปก็ได้" "ผู้หญิงบ้าอะไรล่ะ ไอ้กันมันก็มา" "เฮ้ย พูดจริงเหรอวะ ใบบัวมันก็รู้นี่ว่าไอ้กันมันทำอะไรมึงไว้" กรพูดพลางทำสีหน้าไม่ชอบใจ "สวัสดี ทำอะไรกันอยู่เหรอ" ใบบัวเดินมาทักทายด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ช่วงนี้กำลังมีคลิปที่ดังกระฉ่อนไปทั่วทั้งมหาลัย มันคือคลิปจากกล้องวงจรปิดที่ใบบัวฉี่แตกแถวๆหน้าห้องของตัว ฉันได้ยินเพื่อนๆปี4พูดกันว่าคนในคอนโดที่อยู่ชั้น13 ได้กลิ่นฉี่เหม็นคละคลุ้งที่หน้าห้องของตัวเองเลยโมโหจึงไปขอดูกล้องวงจรปิดก็พบว่าจู่ๆใบบัวก็วิ่งออกมาแล้วนั่งฉี่พลางหัวเราะด้วยความสะใจที่ได้ทำแบบนั้น คนในคอนโดจึงพากันแบนและต่อว่าใบบัวว่าเป็นพวกโรคจิตจะไล่ใบบัวออกจากคอนโด และบังเอิญว่าข้างๆห้องของใบบัวมีคนที่เรียนมหาลัยเดียวกันด้วย จึงปล่อยคลิปนี้ด้วยความโมโห ฉันไม่เห็นหน้าใบบัวมาเกือบอาทิตย์แล้วสันนิษฐานว่ามันน่าจะอายจึงไม่กล้ามาเรียน ฉันเห็นคลิปของมันดังในกระทู้มหาลัยแถมคนมาคอมเม้นท์ก็ด่าใบบัวแรงอยู่"มึงคิดยังไงกับเรื่องของไอ้ใบบัว" กรพูดขึ้นเมื่อมานั่งที่โต๊ะหินอ่อนที่ประจำมันเพิ่งกลับจากการไปซื้อข้าว "ไม่คิดอะไรทั้งนั้น มันไม่ใช่เพื่อนกูแล้ว" ฉันตอบพลางทำหน้านิ่งๆ "แบบนี้เรียกว่ากรรมตามสนองป่ะวะ มันปล่อยคลิปมึงแล้วตอนนี้มันก็โดนปล่อยคลิปแทน" "คงงั้นแหละ.....ว่าแต่มึงจะใส่หมวกกันน็อคไว้ทำไม วันนี้มึงขี่มอเตอร์ไซค์มาเหรอ" ฉันถามกรด้วยความสงสัยเพราะวันนี้มั