ตอนที่7 ข่าวฉาว

เช้าวันต่อมา 

ฉันตื่นขึ้นมาใส่บาตรและกรวดน้ำให้คุณวาคินคนในรูปนั้น "ไปที่ชอบๆนะคะ" ฉันพูดออกมาเบาๆแล้วเอาน้ำเทใส่ต้นไม้ที่อยู่หน้าหอพัก 

"ฟิ้ววววว~"จู่ๆก็มีสายลมพัดมาทำให้ฉันขนลุกซู่ตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่อยู่แล้วโว้ย ฉันรีบวิ่งขึ้นหอพักทันที 

เมื่อฉันอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ฉันก็ใส่ชุดนักศึกษาเดินออกมาจากหอพัก วันนี้มีเรียนตอนสิบโมง แต่ฉันจะไปแจ้งความที่สถานีตำรวจเรื่องเมื่อคืนที่เกิดขึ้นก่อน เมื่อแจ้งความเสร็จฉันจึงออกจากสถานีตำรวจแล้วนั่งรถเมล์ไปมหาลัยฯ

ณ มหาลัยฯ xxx 

ฉันสังเกตว่ามีแต่คนมองมาที่ฉันตั้งแต่หน้ามหาลัยยันตอนนี้ที่ฉันนั่งโต๊ะม้าหินอ่อนที่ประจำ เกิดอะไรขึ้นล่ะเนี่ย

"เฮ้ย เป็นไงบ้างวะ มึงโอเคไหม"เสียงกรดังขึ้นที่ข้างหลัง มันเดินมาลูบหลังฉันเบาๆ ฉันทำหน้างงๆใส่มัน มันเลยพูดว่า "เรื่องที่มึงทำงานที่ผับไง ไม่รู้ใครปล่อยข่าว แถมบอกว่ามึงเป็นเด็กเสี่ยไม่พอแม่งยังว่ามึงเป็นพวกล่าแต้ม มีคลิปหลุดออกมาด้วยนะ" 

"ห๊ะ กูเนี่ยนะ" ฉันถามไอ้กรเสียงสูงและรู้สึกโกรธมาก ใครมันทำวะ ทำไปเพื่ออะไร แม่งโคตรเลวเลย 

"เอาคลิปมาดูดิ๊"ฉันบอกกร มันจึงหยิบมือถือและเปิดคลิปให้ฉันดู ในคลิปมีผู้หญิงคนหนึ่งนอนบนเตียงสีขาวภายในโรงแรมแห่งหนึ่ง ส่งเสียงครางอย่างพึงพอใจที่โดนผู้ชายหลายคนรุม แต่ประเด็นไม่ได้อยู่ตรงนั้น ประเด็นมันอยู่ที่ผู้หญิงในคลิปหน้าเหมือนฉันเปี๊ยบเลย 

"คลิปนี้มันถูกส่งต่อไปเรื่อยๆแล้วนะ กูว่าคนเกือบทั้งมหาลัยได้ดูคลิปนี้แล้ว"

"ใครมันทำวะ คลิปตัดต่อชัดๆ ไอ้ชั่วเอ๊ย" ฉันพูดด้วยความโกรธ 

"ตอนแรกที่กูเห็นคลิปกูยังนึกว่าเป็นมึงเลย แม่งโคตรเหมือน กูว่านะคนที่ตัดต่อจนเนียนขนาดนี้แม่งต้องฝีมือเทพว่ะ นี่มึงไปทำอะไรใครเขาไว้วะ เขาถึงเล่นงานมึงขนาดนี้อ่ะ" กรถามฉันด้วยสีหน้าเป็นห่วง 

"หึ จะใครล่ะ ไอ้กันน่ะสิ สารเลวเอ๊ยมันจะไม่จบกับกูใช่ไหม" ฉันพูดออกมาด้วยความโกรธพลางกำมือแน่น 

"มีอะไรวะไอ้แพร เล่าให้กูฟังหน่อย" กันถามฉันด้วยน้ำเสียงจริงจังพร้อมขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ฉันจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้กรฟังแต่ไม่ได้เล่าเรื่องที่ฉันเจออะไรประหลาดๆให้มันฟัง 

"ไอ้เหี้ยเอ๊ย แม่งโคตรเลว แพรมึงมากับกู กูจะไปต่อยมัน"กันพูดด้วยความโกรธแล้วดึงมือฉันเดินเข้าไปที่ตึกคณะ

"พวกแกจะไปไหนอ่ะ รอฉันด้วย" เสียงของใบบัวดังขึ้นจากทางด้านหลังแล้วมาจับมือของฉันกับกรเอาไว้ 

"ไปต่อยไอ้กรของมึงไง มึงรู้ไหมว่ามันทำอะไรไว้กับแพร" กรหันมาพูดกับใบบัว 

"อะไรเนี่ย เกิดอะไรขึ้น ฉันงงไปหมดแล้ว เล่าให้ฉันฟังก่อนแล้วค่อยไปสิ" ใบบัวพูดจบก็ดึงฉันกับกรมานั่งที่โต๊ะหินอ่อนอีกครั้ง กรจึงเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ใบบัวฟัง 

"เฮ้ย บ้าน่า พี่ดีเขาใจดีเป็นสุภาพบุรุษจะตายเขาไม่ทำแบบนั้นหรอก แกอาจจะเข้าใจพี่เขาผิดก็ได้" ใบบัวพูดกับฉัน ฉันจึงขมวดคิ้วแล้วพูดว่า "ใบบัวนี่มันเรื่องใหญ่มากเลยนะ มันจะข่มขืนฉันนะเว้ย" 

"แกคิดมากไปป่ะ พี่กันเขาอาจจะแกล้งแกเล่นๆก็ได้ แหม ไอ้แพรแกทำงานแบบนี้ เรื่องนี้มันปกติไม่ใช่เหรอวะ" 

"ใบบัวแกเข้าใจอะไรผิดไปป่ะ ต่อให้ทำงานแบบนี้แล้วทำไม ทำงานนี้แล้วโดนข่มขืนได้เหรอวะ มันไม่ใช่เลยนะเว้ย" ฉันพูดกับใบบัวพลางจับบ่ามัน 

"นั่นสิใบบัว เรื่องนี้กูเข้าข้างแพรนะ" กันมันพูดพร้อมทำสีหน้าไม่ชอบใจ 

"เออๆ กูขอโทษแล้วกัน" ใบบัวพูดด้วยสีหน้าอารมณ์เสียนิดๆ แล้วพูดต่อว่า "แต่เรื่องที่พวกมึงจะไปต่อยพี่กันเนี่ย กูว่าไม่ต้องหรอก" 

"ทำไมวะ/เพราะ?" ฉันกับกรพูดขึ้นพร้อมกัน 

"เรื่องคลิปของแพรมันก็แย่อยู่แล้วนะเว้ย ถ้ามีเรื่องพี่กันอีก ไอ้แพรจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนวะ" ใบบัวพูด

"หน้าฉันเหรอก็เอาไว้ที่เดิมเนี่ยแหละ คนที่ต้องอับอายคือคนทำไม่ใช่คนโดนกระทำ" 

"ฉันว่าเรามาคิดก่อนดีกว่าว่าจะลบคลิปแพรออกไปได้ไง ในเมื่อมันถูกแชร์ไปทั่วมหาลัยแบบนี้" ใบบัวพูดแล้วมองหน้าฉันกับกร 

"ไม่ใช่คลิปฉัน มันคือคลิปตัดต่อ" ฉันหันไปพูดกับใบบัว มันจึงพยักหน้าหงึกๆแล้วพูดว่า "นั่นแหละๆ" 

กรจึงบอกว่ารู้จักกับคนที่เก่งในเรื่องไอทีจะขอให้เขาช่วยลบคลิปออกไปให้ ซึ่งเราก็นั่งสุมหัวกันอยู่ที่โต๊ะหินอ่อน วันนี้ไม่มีกระจิตกระใจจะเรียนแล้ว จนกระทั่งผ่านไปเกือบสี่โมงเย็นคลิปนั้นถึงลบออกไปได้ แต่ก็มีคนพูดเรื่องนี้อยู่ดี 

เราสามคนจึงเดินออกจากมหาลัยซึ่งก็มีสายตามองมาที่ฉันพลางซุบซิบๆกัน ฉันรู้สึกหงุดหงิดมาก ไอ้กัน ไอ้สารเลวเอ๊ย อยากจะกระทืบมันสักทีสองที ฉันคิดว่ามันต้องเป็นคนปล่อยคลิปแน่ๆสาเหตุน่าจะมาจากเรื่องเมื่อคืน

เมื่อฉันแยกจากใบบัวและกรที่เดินมาส่งหน้ามหาลัยฉันจึงนั่งรถเมล์ไปสถานีตำรวจอีกครั้งเพื่อไปแจ้งความที่มีคลิปตัดต่อหน้าฉันหลุดซึ่งร้อยเวรที่ฉันแจ้งความเมื่อตอนเช้าก็จำหน้าฉันได้ ก่อนกลับเขาพูดกับฉันว่า"ทำบุญบ้างนะเราอ่ะ คนอะไรซวยซ้ำซวยซ้อนขนาดนี้" 

"ค่ะ" ฉันพยักหน้ารับพลางยิ้มให้แล้วเดินออกมาจากสถานีตำรวจเพื่อกลับหอพัก 

ณ หอพัก 

"เมื่อคืนเราใช่ไหมที่ส่งเสียงดัง" เจ้าของหอพักซึ่งเป็นหญิงสาวอายุราว40กว่าๆ พูดกับฉันเมื่อฉันเดินเข้ามาในหอพัก เขาทำสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย 

"แพรขอโทษจริงๆค่ะ พอดีทำงานเยอะไปหน่อยเลยสติหลุดค่ะ" ฉันตอบพลางยกมือไหว้เจ้าของพักแล้วยิ้มเจื่อนๆ 

"อืม ทีหลังถ้าจะทะเลาะกับแฟนก็เบาๆหน่อยแล้วกัน" 

"คะ? แพรไม่มีแฟนนะคะ" 

"แหม ไม่ต้องอายหรอกน่า ลูกบ้านคนอื่นยังมาเล่าให้พี่ฟังอยู่เลยว่าแฟนน้องเป็นคนพยุงน้องเข้าห้อง มีแฟนพี่ไม่ว่านะ แค่อย่าส่งเสียงรบกวนคนอื่นพอ" พูดจบเจ้าของหอก็เดินจากไป ปล่อยให้ฉันยืนนิ่งตัวแข็งค้างอยู่อย่างนั้นคนเดียว ในหัวของฉันมีแค่ประโยคซ้ำๆว่า "แฟนน้องเป็นคนพยุงน้องเข้าห้อง" 

"พยุงน้องเข้าห้อง......" ฉันพูดออกมาออกมาอย่างแผ่วเบา หัวใจรู้สึกหวิวๆพร้อมกับขนลุกซู่ หรือว่าเมื่อคืนที่ฉันเห็นผู้ชายคนนั้น...ไม่สิต้องเป็นผู้ชายตนนั้น มันคือเรื่องจริง นี่ฉันไม่ได้ฝันไปเหรอเนี่ย (☉｡☉)!