Novels by จิงจิงน่ารัก

หนึ่งปีต่อมา วันนี้เป็นวันแต่งงานของฉันกับพี่นที ตอนนี้ฉันเปลี่ยนมาเรียกเขาว่าพี่แล้วเพราะเขาอายุห่างกับฉัน10ปี โดยเราจัดงานแต่งงานกันที่สวนในคฤหาสน์ของคุณวาคิน โดยจัดเป็นงานเล็กๆ มีคุณวาคินกับแพรเป็นแม่งาน ภายในงานตกแต่งด้วยดอกไม้และมีรูปของฉันกับพี่นทีติดอยู่ทั่วงาน คนร่วมงานมีพี่อิงฟ้า พี่ข้าวสวยและไอ้กัน เซ็ตเดิมเหมือนงานแต่งของไอ้แพรกับคุณวาคินนั่นแหละ "กูดีใจว่ะ ที่มึงกับคุณนทีแต่งงานกัน อย่างที่กูบอกไงเหมือนชาติที่แล้วเป๊ะๆ" แพรยิ้มให้ฉันพร้อมจับมือฉันไปเขย่าด้วยความดีใจ "ไอ้แพรมึงจะพูดเรื่องผีอีกแล้วเหรอวะ กูกลัวนะเว้ย" ไอ้กันพูดขึ้นพร้อมกับลูบแขนตนเองไปมา "คุณนทีคะ ข้าวสวยฝากดูแลน้องสาวด้วยนะคะ" พี่ข้าวสวยพูดกับพี่นทีที่เดินเข้ามาหาฉัน "แน่นอนอยู่แล้วครับ ไม่ต้องห่วงนะ" พี่นทีตอบพี่ข้าวสวยพร้อมกับหันมาส่งยิ้มให้ฉัน ฉันจึงยิ้มตอบอย่างเขินๆ "สองคนนี้เปลี่ยนแนวเหรอวะ หวานกันเฉย ตอนจีบกันกูเห็นฮาร์ดคอร์กันจะตาย" ไอ้กันหันไปกระซิบกับไอ้แพร ฉันจึงเขกหัวมันเบาๆและพูดว่า "กูได้ยินนะเว้ย" ทุกคนจึงหัวเราะออกมา "อาตมามาทันใช่ไหม ยินดีกับโยมนทีและโยมข้าวหอมด้วยนะ" หลวงปู่เดินเข้าม

"พี่ข้าวสวย ทำไมต้องพาอีตาบ้านี่มาด้วย" ฉันดึงแขนพี่ข้าวสวยมาใกล้และกระซิบถามเมื่อเห็นพี่ข้าวสวย พี่อิงฟ้าและอีตาบ้านทีเดินเข้ามาในร้านด้วยกันซึ่งฉันนั่งรอที่โต๊ะอยู่ก่อนแล้ว ตอนนี้พวกเราอยู่กันที่ร้านเหล้าแห่งหนึ่งที่เป็นร้านชิลๆมีดนตรีสดและมีดีเจคอยเปิดเพลง บางโต๊ะก็ลุกขึ้นมาเต้นอย่างสนุกสนาน ภายในร้านมี1ชั้นพื้นที่ค่อนข้างกว้าง "ข้าวหอมน้องรักอย่าบ่นไปเลยน่า คนยิ่งเยอะยิ่งสนุก"พี่ข้าวสวยกระซิบตอบแล้วนั่งลงข้างฉัน พี่อิงฟ้าจึงนั่งตรงข้ามกับพี่ข้าวสวย "ชิ"ฉันเบะปากและส่งเสียงออกมาเบาๆเพราะคนที่นั่งตรงข้ามกับฉันก็คืออีตาบ้านทีน่ะสิ "เส้นกระตุกเหรอครับ?" เขาถามฉันพร้อมเหยียดยิ้มที่มุมปาก กวนประสาทสุดๆเลยคนสวยอารมณ์เสีย"ไม่ต้องมายุ่ง" ฉันตอบเขาและหันไปคุยกับพี่ข้าวสวยกับพี่อิงฟ้าว่าจะเอาเมนูอาหารอะไรเพิ่มเติมเพราะฉันสั่งของกินเล่นมากินก่อนแล้ว "คุณนทีอยากกินอะไรคะ?"พี่ข้าวสวยหันไปถามเขาที่นั่งเยื้องกันอยู่ฝั่งตรงข้าม "ผมเหรอ อยากกิน...ข้าวหอม" เขาตอบแล้วมองหน้าฉันก่อนจะยักคิ้วอย่างกวนๆให้หนึ่งข้าง "ข้าวหอมบ้าบออะไรล่ะ อยากโดนต่อยป่ะ" ฉันหันไปพูดกับเขาด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์และกำหมั

เดือนต่อมา ประจำเดือนของฉันไม่มาฉันจึงไปหาหมอก็พบว่าฉันตั้งครรภ์ได้สามสัปดาห์แล้ว เฮียดีใจจนแทบจะวิ่งรอบโรงพยาบาล เมื่อกลับมาถึงบ้านก็บอกข่าวดีกับพี่ข้าวสวย คุณนที คุณเอิงฟ้าและลูกน้องของเฮีย พวกเขาแสดงความยินดีและดีใจที่จะมีเด็กๆมาเพิ่มสีสันให้กับคฤหาสน์หลังนี้ฉันโทรบอกไอ้กรและไอ้ข้าวหอมพวกมันสองคนก็ตื่นเต้นและก็พากันทายว่าหลานจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายจะหน้าตาเหมือนใคร ส่วนเฮียวาคินก็คิดว่าจะให้ลูกนอนห้องไหน เรียนที่โรงเรียนอะไร เอ่อ ลูกยังเป็นวุ้นอยู่เลยจ้ะ=⁠_⁠= "แพร....เฮียบอกว่าให้อยู่เฉยๆไง" เฮียทำหน้าดุใส่ฉันเมื่อฉันเดินไปหยิบน้ำที่ตู้เย็นมาดื่ม "เฮียคะ แพรแค่ท้องนะคะ" ฉันหันไปมองหน้าเฮียแล้วยื่นปากใส่เขา"นั่นแหละ ถ้าแพรหกล้มขึ้นมาล่ะจะว่ายังไง มานี่เลยนะ" เฮียพูดจบก็เดินมาอุ้มฉันไปวางบนเตียงอย่างทะนุถนอม "เฮียคะ เฮียจะให้แพรนอนเฉยๆอย่างเดียวไม่ได้นะคะ แพรเบื่อ" ฉันงอแงใส่เขา"แพรอยากทำอะไรล่ะครับ" "แพรอยากไปเดินห้าง อยากกินชาบู" "ก็ได้ครับ เดี๋ยวเฮียพาไป" เฮียพูดจบก็เดินมาพยุงฉันให้ลุกจากเตียงและเดินจับมือฉันเดินลงมาข้างล่างเพื่อเดินไปลานจอดรถและเปิดประตูให้ฉันขึ้นไปนั่ง

สองอาทิตย์ต่อมา วันนี้เป็นวันแต่งงานของฉันกับเฮียวาคินก่อนหน้านี้เราไปจดทะเบียนสมรสกันมาแล้ว เฮียอยากมีรูปสวยๆไว้เก็บเป็นความทรงจำ เราจึงจัดงานแต่งในสวนภายในคฤหาสน์ ประดับตกแต่งด้วยดอกไม้หลากสีและจะขาดไปไม่ได้เลยก็คือดอกฟอร์เก็ตมีน็อตนั่นเอง ภายในงานมีรูปภาพฉันกับเฮียวาคินที่ถ่ายรูปกันในสตูดิโอวางไว้ด้านหน้างานโดยคนมาร่วมงานก็เป็นแค่คนสนิทเท่านั้น พิธีการยังคงเนินไปเรื่อยๆจนถึงช่วงเวลาที่ต้องกล่าวคำสาบาน"ผมว่าคิน....สัญญาว่าจะรักและดูแลแพรตลอดไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่" เฮียพูดด้วยสีหน้าจริงจังพร้อมจับมือฉัน ฉันจึงส่งยิ้มให้เฮียแล้วพูดประโยคเดียวกัน "แพรก็สัญญาค่ะ ว่าจะรักและดูแลเฮียวาคินตลอดไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่" "จูบเลยๆๆๆๆ" ข้าวหอมตะโกนและส่งเสียงหัวเราะอย่างชอบใจ "ไม่ต้องบอกก็จะจูบอยู่แล้ว หึหึ" เฮียวาคินบอกข้าวหอมจึงทำให้ข้าวหอม คุณนที พี่ข้าวสวย คุณอิงฟ้า ไอ้กรและบรรดาลูกน้องของเฮียส่งเสียงโห่ร้องอย่างชอบใจ เฮียดึงรั้งท้ายทอยของฉันไว้แล้วก้มหน้าลงมาจูบอย่างนุ่มนวลอ่อนโยน ฉันจึงจูบเขาตอบเช่นกัน ในที่สุดเวลานี้ก็มาถึงแล้วสินะ รอคอยมาตั้งหลายชาติได้อยู่ด้วยกันจริงๆสักที ฉันรู้สึกอิ่มเ

"แพรรักเฮียนะ" "แพรก็มีความสุขที่ได้อยู่กับเฮียค่ะ" "เฮีย...ต่อไปนี้เรามาใช้เวลาที่เหลืออยู่อย่างมีความสุขกันเถอะค่ะ" "เฮียรักแพรไหมคะ" "โอ๊ยยยยย ฝันอีกแล้วเหรอวะเนี่ย" ร่างสูงบ่นแล้วทำหน้าตาหงุดหงิดตื่นขึ้นมาบนเตียง เขาฝันถึงผู้หญิงคนนี้ตั้งแต่ตอนเรียนมหาลัยจนตอนนี้เขาอายุ30ก็ยังคงฝันอยู่ ทุกเรื่องราวทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเขาจำได้ทั้งหมดแต่ที่เขาหงุดหงิดก็คือเขาไม่เห็นใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นต่างหาก "แพรวา....เธอเป็นใครกันแน่" ร่างสูงขมวดคิ้วแล้วพึมพำกับตัวเอง ณ ผับxxx "ไอ้แพรมึงระวังโต๊ะนั้นไว้ให้ดี ดูแล้วแม่งจะเล่นมึงว่ะเห็นมองมาทางมึงเป็นพันรอบแล้วมั้ง" ข้าวหอมเพื่อนสาวสุดที่รักของฉันพูดขึ้นพลางใช้มือชี้ที่ห้องวีไอพีห้องหนึ่ง ฉันกับข้าวหอมมาเที่ยวผับด้วยกันเพื่อฉลองวันเกิดของฉัน วันนี้ฉันอายุครบ22ปีแล้ว "มึงด้วยแหละไอ้ข้าวหอม มึงดูสายตาของพวกมันดิโคตรหื่น" ฉันบอกข้าวหอม "รู้แบบนี้น่าจะชวนไอ้กันมา" ข้าวหอมคร่ำครวญ "แล้วทำไมไม่ชวนมาล่ะ" "ก็มึงชอบเล่าเรื่องความฝันเพี้ยนๆของมึงอ่ะ ที่บอกว่ามีแฟนเป็นผีที่ชื่อวาคินอะไรนั่นน่ะ ไอ้กันมันก็กลัวน่ะสิแถมมึงเล่าเรื่องนี้ตั้งแต่ปีหนึ

สามเดือนต่อมาฉันเดินทางไปคฤหาสน์โดยรถของกรซึ่งฉันตัดสินใจกับคุณวาคินว่าฉันกับเขาจะใช้ชีวิตคู่กันที่นี่ โดยเราจะรีโนเวทแค่ภายในคฤหาสน์บางส่วนโดยที่ภายนอกเหมือนเดิมเพื่อไม่ให้เป็นที่สังเกตของผู้คนถึงแม้ว่าจะไม่มีค่อยมีคนกล้ามาก็เถอะ โดยจ้างกรและผีในคฤหาสน์เนี่ยแหละให้ช่วยๆกัน กรได้เงิน บรรดาผีทั้งหลายได้ส่วนบุญ "อยู่ที่นี่ไม่มีพวกขโมยใช่ไหม กูเป็นห่วงว่ะผู้หญิงตัวคนเดียว" กรพูดกับฉันด้วยความห่วงใย "ตัวคนเดียวบ้าอะไร ผัวมันก็อยู่ มึงคิดว่าคุณวาคินจะให้แพรมีอันตรายเหรอ" ข้าวหอมพูดแล้วชี้นิ้วไปทางคุณวาคินที่นั่งสมาธิอยู่กับบรรดาผีทั้งหลาย "นั่นสิ ไม่ต้องห่วงหรอกมึง เวลามีคนอื่นบุกรุกก็เจอผีบริวารของเฮียจัดการก่อนเลย วิ่งป่าราบกันทุกราย" ฉันพูดแล้วยิ้มให้กร "บรื๊อ~ คิดแล้วกูก็สยอง" กรทำท่าขนลุกซู่ ยังคงไม่ชินกับผีสักเท่าไหร่ "นี่มึงยังกลัวผีอยู่เหรอ" ข้าวหอมถามกร กรมันจึงพยักหน้ารับ "ไม่ลองมีแฟนเป็นผีบ้างล่ะ แบบกูกับข้าวหอมไง" ฉันแกล้งถามมัน มันส่ายหน้ารัวๆ "ไม่ไหวว่ะ ทุกวันนี้แค่เจอผีคุณอิงฟ้ากับผีพี่ข้าวสวยกูก็จะเป็นลมแล้ว ขยันแกล้งกูกันเหลือเกิน" มันพูดแล้วทำหน้าซีดลงเล็กน้อย "

ครึ่งปีต่อมา ราษฎรต่างพากันเดินทางมายังชายแดนของแต่ละแคว้น เนื่องจากในวันนี้จะมีการลงนามสัญญาสงบศึกของทั้งสามแคว้น ซึ่งเริ่มจากแคว้นหลงที่ฮ่องเต้เฟยหรงส่งพระราชสาส์นมายังฮ่องเต้ของแคว้นเว่ยต้าและแคว้นซีฮัน โดยเนื้อหาสำคัญก็คือการที่ราษฎรของทั้งสามแคว้นอยู่เป็นสุข ไม่ต้องรับความเดือดร้อนใดๆจากสงครามระหว่างแคว้นอีกต่อไปแล้ว "ไฮ~" โบตั๋นโบกไม้โบกมือให้ราษฎรที่มารอชมฉากสำคัญของประวัติศาสตร์ระหว่างสามแคว้น โดยตอนนี้ฮ่องเต้เฟยหรงและโบตั๋นยืนอยู่ตรงรอยต่อระหว่างแคว้น แค่ก้าวมาอีกก้าวเดียวก็จะเป็นแคว้นเว่ยต้ากับแคว้นซีฮันแล้ว"โบกมือเป็นนางงามเลยนะแก คิกๆ" หลินหลินที่ยืนอยู่กับท่านอ๋องเซียวหรงอยู่ที่ด้านหลังฮ่องเต้พูดแล้วหัวเราะเบาๆกับท่าทางของเพื่อน"คิกๆ" องุ่นที่ยืนอยู่กับแม่ทัพจางเหว่ย และยืนอยู่ด้านหลังฮ่องเต้แคว้นซีฮันหัวเราะเพื่อนทั้งสองเบาๆ "เริ่มพิธี" เสียงขันทีแคว้นหลงประกาศ ฮ่องเต้เฟยหรงจึงก้าวข้ามเขตแดนของตนมายืนอยู่ในเขตแดนของทั้งสองแคว้น ฮ่องเต้ทั้งสองเห็นอย่างนั้นจึงก้าวข้ามเขตแดนของตนด้วย ทั้งสามแคว้นหยุดอยู่ตรงกลางซึ่งเป็นทางเชื่อมระหว่างแคว้นทั้งสาม ก่อนจะทำการจุดธู

หลังจากกลับวัง พวกเราก็รีบเข้าห้องมาอาบน้ำ ฉันอาบก่อนแล้วให้เขาอาบทีหลัง โดยฉันไปค้นกระเป๋าแล้วหยิบดิลโด้ที่พกมาด้วยมาเตรียมไว้ จากนั้นจึงแต่งหน้าด้วยความรวดเร็ว ปล่อยผมยาวสยาย แล้วเอาถุงน่องตาข่ายสีดำมาสวมครึ่งขา ก่อนจะมานอนอยู่บนเตียงเพื่อรอเขา "ฝ่าบาทเพคะ~" ฉันร้องเรียกเขาแล้วนอนโพสท่าราวกับนางแบบในนิตยสาร18+ โดยนอนตะแคงข้างพร้อมโชว์ก้นขาวจั๊วแล้วทำสีหน้ายั่วยวน เขาเดินเข้ามาใกล้พร้อมกับกลืนน้ำลายลงหนึ่งอีก แล้วพูดว่า "เจ้ายั่วยวนเราเก่งนัก" เขาพูดจบก็ใช้มือบีบก้นฉันเบาๆ "ฝ่าบาทเคยเห็นสิ่งนี้ไหมเพคะ" ฉันหยิบดิลโด้ขึ้นมาพร้อมเปิดสั่น"อย่าเพิ่งสิเพคะ...ฝ่าบาทดูนี่เสียก่อน" "มันคืออะไร" เขาถามดวยความสงสัย "ฝ่าบาทว่า...สิ่งนี้มันดูเหมือนอะไรหรือเพคะ" ฉันถามยิ้มๆ "Banana ของเรา" "คิกๆ ใช่เพคะ" ฉันหัวเราะ ก่อนหันหน้ามาแยกขาออกกว้างแล้วใช้ดิลโด้ถูไถกลีบกุกลาบ "อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ" ฉันครางพร้อมทำหน้ายั่วยวน ก่อนจับนิ้วมือเขามาดูดเลีย "เจ้า" เขาพูดได้แค่นั้นก็ยิ้มมุมปากมองฉันอย่างชอบใจ แล้วจับใบหน้าฉันให้หันมาจูบเขา เข้าใช้ลิ้นสอดเข้ามาดูดรักพันเกี่ยวอย่างเร่าร้อน "จ๊วบๆ จ๊วบ" จากนั้

สองวันต่อมา วันนี้เป็นวันที่เดินทางไปชายแดน โดยการเดินทางครั้งนี้ไปแบบลับๆ มีผู้ติดตามเพียงไม่กี่คนเท่านั้น ในระหว่างทางฝ่าบาทก็จะคอยสอบถามความเป็นอยู่ของชาวบ้านว่าเป็นอย่างไรบ้าง โดยไม่ได้บอกว่าตนเป็นผู้ใด เพียงบอกว่ามาจากพระราชวังเท่านั้น "เราอยากให้สถานการณ์ตึงเครียดระหว่างสามแคว้นสิ้นสุดลงสักที" เขาเอ่ยด้วยเสียงกลัดกลุ้ม เนื่องจากตลอดทางที่มาแม้จะพูดถึงเรื่องภัยธรรมชาติ แต่ส่วนใหญ่แล้วพูดถึงสถานการณ์ของสามแคว้น "แล้วฝ่าบาทคิดจะทำเช่นใดเพคะ" "ถ้าเป็นไปได้เราก็อยากจะสงบศึก...จะมีอะไรสำคัญไปกว่าราษฎรของเราอีกล่ะ" "ฝ่าบาทก็ทำให้เป็นจริงสิเพคะ ไม่แน่ว่าแคว้นอื่นๆก็อาจจะเช่นเดียวกับฝ่าบาท" ฉันยื่นมือไปกุมมือเขา "หากเป็นเช่นนั้นจริงๆก็ดียิ่ง เราจะเป็นผู้เริ่มส่งหนังสือสัญญาสงบศึกก่อน" "ฝ่าบาททรงพระปรีชายิ่ง" ฉันยิ้มกว้างและเกาะแขนเขาอย่างออดอ้อน หกวันต่อมา เดินทางมาหลายวันในที่สุดพวกเราก็มาถึงชายแดน วังของฝ่าบาทที่ชายแดนก็ยังคงงดงามวิจิตดังเช่นพระราชในเมืองหลวงเพียงแต่เล็กกว่าเท่านั้น ยังมีความสะดวกสบายอยู่เช่นเดิม สิ่งแรกที่ฉันทำคืออาบน้ำเพราะในระหว่างเดินทางได้อาบน้ำไม่กี่ครั

วันต่อมา ยามอู่ (11.00 - 12.59 น.) ฉันงัวเงียตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกอ่อนเพลีย ถึงจะเป็นอย่างนั้นแต่ก็แฝงไปด้วยความฟิน บอกตรงๆว่าคิดไม่ผิดที่เลือกเขา>⁠.⁠⁠.⁠จากนั้นฉันก็อาบน้ำ แต่งตัว และกินข้าว ก่อนจะเดินออกจากตำหนักของฝ่าบาทและไปตำหนักฮองเฮา ในระหว่างทางที่เดินก็ได้ยินเสียงเหมือนคนกำลังตะโกนโห่ร้อง"นั่นเสียงอะไรน่ะ" ฉันถามหมิงจู "น่าจะเป็นเสียงฝึกยิงธนูของราชองครักษ์เพคะ หม่อมฉันได้ยินว่าฝ่าบาททรงเสด็จไปทอดพระเนตรด้วยเพคะ" "ยิงธนูเหรอ...น่าสนุกแฮะ" ฉันยิ้มกว้าง จากนั้นจึงเดินไปตามเสียง ก็มาถึงลานกว้าง ที่รอบด้านทำเป็นที่นั่งล้อมรอบเหมือนอัฒจันทร์ มีเป้าธนูขนาดกลางวางเร

ฉันกับองค์หญิงเฟยเจินนั่งรอฝ่าบาทอยู่ในตำหนัก เราต่างก็รู้สึกกังวล กลัวว่าฝ่าบาทจะได้รับบาดเจ็บ เพราะด้านนอกคงมีเสียงของการต่อสู้อยู่"ทำไมเสด็จพี่เฟยฉีต้องคิดก่อกบฏด้วย...ฮือๆ...เสด็จพี่เฟยหรงทรงดีต่อท่านมากแท้ๆ" องค์หญิงเฟยเจินร้องไห้ "เฮ้อ" ฉันถอนหายใจ ไม่รู้ว่าจะปลอบใจอย่างไร จึงได้แต่กอดปลอบองค์หญิงเฟยเจินพร้อมกับลูบหลังเบาๆ "ฮือๆ...ฮือๆ..." สองชั่วยามต่อมา ฝ่าบาทเดินเข้ามาในตำหนักด้วยชุดที่เปื้อนเลือด "เสด็จพี่" องค์หญิงเฟยเจินวิ่งเข้าไปกอดฝ่าบาทพร้อมกับร้องไห้โฮ "เจ้าอย่าร้องไห้เลย พี่ชายอย่างข้าเจ็บปวดหัวใจนัก...องค์หญิงของข้าเหมาะกับรอยยิ้มนะรู้หรือไม่" ฝ่าบาทลูบหัวองค์หญิงเฟยเจินอย่างแผ่วเบา ก่อนจะบอกข้ารับใช้ให้พาตัวองค์หญิงกลับตำหนัก หลังจากที่องค์หญิงเฟยเจินเดินออกไปแล้ว ฉันก็มองสำรวจเขาว่าได้รับบาดเจ็บตรงไหนหรือไม่ "ฝ่าบาท..." ฉันเรียกเขาแล้วกอดเขาไว้ ก่อนจะร้องไห้เสียงดัง"หม่อมฉันกลัวว่าพระองค์จะ...ฮือๆ" "เจ้าห่วงใยเราขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อใดกัน หืม?"เขาถามเสียงเรียบแต่มีแววหยอกล้อในน้ำเสียง "ฮือๆ..." ฉันทุบอกอกเขาแล้วมองเขาด้วยความโกรธแล้วพูดต่อว่า "เมื่อครู่หม

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ฉันเดินมาหยุดอยู่ที่สระบัวด้านหลังวัง และกำลังยืนรอใครบางคนอยู่ "เจ้ามาแล้ว" เสียงทุ้มเอ่ยด้วยความดีใจ เขาก็คือองค์ชายเฟยฉีนั่นเอง "ข้าจะลงมือคืนนี้" ฉันยิ้มร้ายๆและมองสบตากับองค์ชายเฟยฉี "ดีมาก...ถ้าหากสำเร็จ...เจ้าก็จะเป็นฮองเฮาของข้า" เขาแสยะยิ้ม ใบหน้าที่ดูอ่อนโยนกลับบิดเบี้ยว รอยยิ้มของเขามันดูโรคจิตราวกับฆาตรในภาพยนตร์ที่เคยดู เล่นซะฉันขนลุกเกรียว "อย่าลืมที่สัญญาล่ะ" ฉันยิ้มกว้าง ก่อนจะมองซ้ายขวาแล้วรีบเดินจากมา วันนี้เป็นงานวันเกิดขององค์ชายเฟยฉี จึงมีการจัดงานเลี้ยงเฉลิมฉลองภายในวัง ฉันเห็นพวกนางกำนัลวิ่งวุ่นกันแต่เช้า มองดูแล้วก็รู้สึกเหนื่อยตาม ฉันเดินตามทางไปเรื่อยๆจนมาถึงห้องทรงงานของฝ่าบาทก็พบว่าฝ่าบาทไม่อยู่ "ฝ่าบาทอยู่ที่ใดหรือ" ฉันถามคนที่เฝ้าอยู่ด้านนอก"เสด็จไปที่สวนพะย่ะค่ะ" เมื่อได้ยินอย่างนั้นฉันจึงออกจากห้องทรงงานแล้วเดินไปที่สวน เห็นฝ่าบาทกำลังนั่งจิบชาในศาลาเก๋งจีนพลางชมดอกไม้ และมีบรรดาพระสนมนั่งและข้ารับใช้นั่งอยู่บนพื้นหญ้าด้านข้าง "ฝ่าบาทเพคะ ชาที่หม่อมฉันชงรสชาติดีหรือไม่เพคะ" เสียงออดอ้อนที่ฉันจำได้ว่าเป็นเสียงของพระสนมฉางดังขึ้

สามปีต่อมา "หม่ามี๊ ตื่นได้แล้ว ไปกินข้าวกันเถอะครับ" แสงเหนือมาเรียกฉันเหมือนทุกวัน ฉันสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาแล้วถามแสงเหนือว่า "แล้วแดดดี๊ล่ะ" "แดดดี๊ป้อนข้าวน้องแสงรุ้งอยู่ครับ" แสงเหนือตอบ ฉันจึงพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้แล้วเข้าไปอาบน้ำ เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินจูงแสงเหนือลงมาข้างล่าง "หม่ามี๊" เสียงใสๆของแสงรุ้งเรียกฉัน แล้วดิ้นลงจากเก้าอี้เพื่อจะมาหาฉัน เขาจึงอุ้มลูกมาให้ฉันอุ้มน้องแสงรุ้ง ลูกสาวของฉันกับคุณสิบทิศ ตอนนี้อายุได้2ขวบกว่าแล้ว หุ่นจ้ำม่ำเหมือนฉัน น่ารักน่าชัง คุณสิบทิศหลงลูกมากถึงกับเอางานมาทำที่บ้านเพื่อที่จะได้ทำงานไปเลี้ยงลูกไปด้วย ส่วนแสงเหนือก็รักน้องมากๆ บางทีก็ช่วยป้อนข้าวน้อง บางทีก็เล่นกับน้อง เวลาน้องร้องไห้ก็ช่วยปลอบน้อง"อิ่มแล้วเหรอ หืม" ฉันถามแสงรุ้ง แสงรุ้งยื่นมาจับนมฉันเหมือนอยากกินนม "สงสัยน้องหิวนมน่ะครับ เดี๋ยวผมไปเอานมให้น้องก่อนนะครับ" แสงเหนือพูดขึ้นแล้ววิ่งไปห้องครัว จากนั้นจึงเจาะกล่องนมให้น้องกิน แต่น้องไม่กิน ดิ้นลงจากอ้อมแขนฉันแล้ววิ่งเตาะแตะไปเล่นตุ๊กตาที่วางอยู่ แสงเหนือจึงวิ่งตามไปดูน้อง "เด็กน้อย ลูกโตแล้วไม่ต้องให้ดูดนมแล้ว ให้ผ

ช่วงสายวันต่อมา "หม่ามี๊ๆ ตื่นครับ ลงไปกินข้าวกันเถอะป๋มหิวแล้ว"แสงเหนือพูดและยื่นมือมาสะกิดฉันแล้วพูดต่อว่า"อ๊ะ ทำไมหม่ามี๊ตัวร้อนล่ะครับ" พูดจบก็วิ่งออกไปนอกห้อง ลงไปหาแดดดี๊ที่นั่งกินข้าวอยู่ที่โต๊ะอาหาร "แดดดี๊ครับ หม่ามี๊ตัวร้อนมากเลยครับ" ร่างสูงได้ยินอย่างนั้นรีบลุกจากเก้าอี้แล้วก้าวยาวๆเดินขึ้นไปข้างบนทันที เขาเดินไปนั่งข้างหญิงสาวแล้วใช้มือแตะหน้าผาก จากนั้นจึงโทรเรียกหมอประจำบ้านขึ้นมาตรวจหญิงสาว "อืม เป็นไข้ตัวร้อน เดี๋ยวหมอจะจ่ายยาให้นะคะ ให้คุณผู้หญิงนอนพักผ่อนเยอะๆนะคะ" คุณหมอหยิบแผ่นเจลลดไข้ของผู้ใหญ่มาแปะที่หน้าผากของหญิงสาว แล้วฉีดยาให้หนึ่งเข็ม จากนั้นจึงออกจากห้องนอน "อื้ออออ" ฉันร้องออกมา รู้สึกไม่ค่อยสบายตัวเท่าไหร่ แถมยังรู้สึกหนาวๆด้วย ร่างสูงจึงกระชับผ้าห่มแล้วนั่งเฝ้าหญิงสาวอยู่ข้างเตียง แสงเหนือที่เห็นอย่างนั้นจึงกลับเข้าห้องไปเอาหมอน ผ้าห่ม มาวางไว้ที่ข้างเตียงของหญิงสาวแล้วนอนเฝ้าไข้เช่นกัน ช่วงเย็น"อื้อออออออ" ฉันส่งเสียงครางแล้วลืมตาตื่นขึ้นมา รู้สึกดีขึ้นมากเลย "ตื่นแล้วเหรอ กินข้าวกินยาก่อนนะ" เขาพูดแล้วกดโทรศัพท์ข้างหัวเตียงโทรหาแม่บ้านมาเสริฟอ

"แดดดี๊" ฉันมองเขาด้วยใบหน้าที่เลอะด้วยคราบน้ำตาพลางมองเขาด้วยสายตาที่ขอร้องไม่ให้ทำแบบนี้ ผู้ชายเวลาโกรธแล้วน่ากลัวจัง(TT) ฮึก "ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนี้ ร้องไห้ให้ตายก็ไม่ปล่อย" เขาพูดจบก็ใช้นิ้วทั้งห้าถูวนที่บริเวณร่องหีฉันช้าๆ"อ๊ะ" ฉันสะดุ้งเฮือกเพราะไม่ทันตั้งตัว ฉันมองหน้าเขาแล้วจะหุบขาแต่ทำไม่ได้เพราะข้อเท้าถูกล่ามโซ่อยู่ ฉันมองไปรอบห้องๆ ทั้งห้องติดผ้าม่านสีดำ มีแค่เตียงที่ฉันนอนอยู่ ส่วนไฟนั้นสว่างจ้าเลย เขาต้องมองเห็นทะลุไปถึงไหนต่อไหนแล้วเนี่ย (TT)"อ๊ะ...แดดดี๊" ฉันครางออกมาทันทีเมื่อเขาเร่งจังหวะ น้ำเมือกๆใสๆเริ่มไหลซึมออกมา ส่วนเขาก้มหน้ามาดูดนมฉันสลับซ้ายขวา "แจ๊ะ แจ๊ะ" เสียงน่าอายลั่นทั่วห้อง ฉันเกร็งแอ่นสะโพกขึ้นด้วยความเสียว พลางหลับตาปี๋ เมื่อเริ่มรู้สึกว่าใกล้จะเจอสวรรค์ "อ๊าาาา.......อู้ยยยยย..........." "แดดดี๊...ฮึก.....หนูเสียว......อ๊าาาาาาาาาาาาาา" ร่างฉันเกร็งกระตุกถี่ยิบ ในตอนที่ร่างยังเกร็งกระตุกอยู่นั้นเขาก็สอดใส่นิ้วสองนิ้วเข้ามาในรูหีฉัน แล้วสอดเข้าสอดออกเป็นจังหวะ "อ๊ะ...มันเสียวนะคะ....อ๊ะ.....อ๊ะ........" "แจ๊ะ แจ๊ะ" "ซี๊ดดด.....อ่าส์......อ่าส์.

เวลาผ่านไปไวมากตั้งแต่วันที่เขาขอฉันแต่งงานซึ่งเราเราตกลงกันว่าจะแต่งงานในอีก1เดือน ตอนนี้ก็ผ่านพ้นไปสามอาทิตย์แล้ว ฉันเข้าครอสเจ้าสาวขัดสีฉวีวรรณร่างกายให้ผ่องๆ และออกกำลังกาย หันมาดูแลตัวเองมากขึ้น เพื่อที่วันงานถ่ายรูปออกมาจะได้สวยๆ ส่วนการ์ดเนี่ยเราไม่แจก เพราะฉันกับเขาจะแต่งแบบเรียบง่าย โดยมีแค่โบวี่และแม่บ้านของเขาที่เป็นเพื่อนเจ้าสาว ส่วนฝั่งเขาไม่ต้องพูดถึง เพื่อนเจ้าบ่าวก็คือคุณเชนและบอดี้การ์ดของเขานั่นแหละ "แก ฉันเบื่อว่ะ เราไปแดนซ์กันมะ" ฉันชวนโบวี่ที่อยู่ในสาย ฉันโทรคุยกับโบวี่ ซึ่งโบวี่เพิ่งกลับไปอยู่คอนโดเมื่อสองอาทิตย์ก่อน ตอนนี้โบวี่กลับมาร่าเริงเหมือนเดิมแล้ว คนที่ทำโบวี่ก็ตายไปแล้ว มันจึงอยู่อย่างไร้ความกังวล "แกหาเรื่องให้ฉันเหรอยะ เดี๋ยวคุณสิบทิศมายิงฉันไส้แตกพอดี""บ้าน่า แดดดี๊ไม่ว่าอะไรหรอก แกรู้จักป่ะ สละโสดอ่ะ ฉันอยากไปปาร์ตี้แบบสุดเหวี่ยงอ่ะ นะๆๆๆ ไปเป็นเพื่อนหน่อยนะ" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ "ชิ ไม่ใช่ผู้ชายไม่ต้องมาอ้อนย่ะ ถ้าผัวแกรู้ตัวใครตัวมันนะเว้ย บอกไปด้วยว่าฉันโดนบังคับ""เออ เขาไม่ทำอะไรหรอกน่า" "แกท้าท้ายอำนาจมืดเหรอวะ นี่แกลืมไปแล้วสินะ ว่า

หลังจากกลับบ้าน ฉัน แสงเหนือ โบวี่ และแม่บ้านคนอื่นๆก็ตกแต่งห้องนั่งเล่นให้เข้ากับเทศกาลวันฮาโลวีน เราตกแต่งด้วยโคมไฟฟักทองสีส้ม มีค้างคาว หมวกแม่มด หม้อแม่มด ตกแต่งออกแนวน่ารักๆมากกว่าน่ากลัว ฉันเตรียมคาราโอเกะ และเตรียมอาหารกับขนมเอาไว้ ฉันให้แม่บ้านและบอดี้การ์ดใส่หมวกแม่มด ส่วนฉันแต่งคอสเพลย์เป็นแม่มดน่ารักๆ แสงเหนือแต่งเป็นแวมไพร์ โบวี่แต่งเป็นแมวดำสาวสุดเซ็กซี่ "บรื้นนน~" เสียงรถขับเข้ามาภายในบริเวณบ้าน แสงเหนือได้ยินจึงพูดว่า "แดดดี๊ กลับมาแล้ว" จากนั้นจึงวิ่งออกไปนอกบ้านเพื่อไปหาพ่อ "หืม เป็นแวมไพร์เหรอเนี่ย" เขาถามแสงเหนือเมื่อเห็นชุดและเขี้ยวปลอมที่แสงเหนือใส่ "ใช่ครับ ป๋มน่ากลัวไหม แฮร่:-P" แสงเหนือพูดแล้วทำท่าแลบลิ้นใส่ ซึ่งมันดูน่ารักมากกว่าน่ากลัว เขาหัวเราะ แล้วอุ้มแสงเหนือเข้ามาภายในบ้านก็เห็นฉันในชุดคอสเพลย์แม่มด "น่ารัก"เขาพูดแล้วโน้มตัวลงมาจุ๊บหน้าผากฉันเบาๆ แง่ะ เขินอ่ะ ⁄(⁄ ⁄•⁄-⁄•⁄ ⁄)⁄ "ขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนสิคะ แล้วค่อยมากินข้าว" ฉันพูดกับเขาแล้วยื่นมือไปถอดเสื้อสูทกับถอดเนคไทของเขาแล้วส่งให้ป้าแม่บ้าน จากนั้นเขาจึงเดินขึ้นไปข้างบนห้อง ผ่านไปสักพั

"มานี่ ไม่ต้องกลับแล้ว" ฉันลากโบวี่เข้าไปในบ้าน "เล่ามาให้หมดเลย" ฉันพูดกับมันด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด มันก็พยักหน้ารับแล้วเล่าให้ฟังพร้อมน้ำตาว่า "แกจำคุณเคนได้ไหม เรื่องมันมีอยู่ว่า"-โบวี่ part-"อืม ดูดีกว่าที่คิดนะ" คุณเคน สูง185เซนติเมตร ใส่แว่น ผิวขาว ดูสุภาพเรียบร้อย เอ่ยขึ้นกับฉัน ตอนนี้เราอยู่ภายในผับxxx ห้องวีไอพี ฉันเจอกับเขาในแอพxxx ซึ่งนี่เป็นครั้งที่ห้าแล้ว เขาดูแลเทคแคร์ฉันดีมาก ไม่ได้ล่วงเกินฉันเลย เราสองคนตัดสินใจคบหากัน ฉ้นมีความสุขมาก แต่เรื่องมันก็เกิดขึ้นจนได้เมื่อเขา เอาผู้ชายคนอื่นมานอนในคอนโด "คุณเคน ทำไมทำกับโบวี่แบบนี้ล่ะคะ" ฉันโวยวายเข้าไปดึงชายร่างเล็กที่นอนรับแรงกระแทกอยู่ภายใต้ร่างสูงด้วยใบหน้าบิดเบี้ยวทรมานปานจะขาดใจ "เพี้ยะ" คุณเคนตบหน้าโบวี่ "ทำไมคุณทำกับโบวี่แบบนี้ โบวี่ไม่ยอม" ฉันเข้าไปตีเขา เขาจึงถอดถอนตัวตนออกจากร่างเล็ก แล้วหันมากระทืบเธอแทน "ฮึกๆ" เธอสู้มันไม่ได้ ได้แต่ร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดกับสิ่งที่มันทำไว้ทุกวันไอ้เคนมันจะต้องมาข่มขืนเธอ ใช้โซ่ ใช้แส้ ใช้เทียนลน ฉันขอร้องมันก็ไม่เป็นผล แต่นรกมันยังไม่จบ เมื่อเธอโดนจับไปขายให้กับผู้ชายมั