All Chapters of Sweet Kiss จุมพิตมธุรส: Chapter 1 - Chapter 10

เสียงข้อความเข้าทำให้คนที่นอนอยู่บนเตียงบิดขี้เกียจ เธอรู้สึกตัวขึ้นมาก่อนหน้านี้แล้วในเวลาปกติที่ต้องไปทำงาน แต่เมื่อเป็นวันหยุดหญิงสาวก็อยากนอนต่อ แต่เสียงมือถือที่ดังขึ้นซ้ำทำให้เจ้าตัวหงุดหงิดจึงคว้ามาดูอย่างเซ็ง ๆ ทว่าเห็นชื่อบนข้อความแล้วร่างบางก็เด้งตัวลุกขึ้นนั่ง‘เอาเงินสดมาที่คอนโดผมก่อน 11.00’เมื่อกดเข้าไปอ่านข้อความของเจ้านายแล้วก็ทำให้เธอต้องอ่านข้อความที่ถูกส่งมาก่อนหน้า ซึ่งเป็นแจ้งเงินเข้าบัญชีจากธนาคาร“สามหมื่น”หญิงสาวถอนหายใจแล้วบ่นอุบอิบ“ไม่พกเงินติดตัว พกเช็คบ้างก็ดีนะคะเจ้านาย”แม้จะขัดเคืองใจหากก็รีบก้าวลงจากเตียงเพื่อไปทำหน้าที่เลขาส่วนตัวผู้ถูกเรียกใช้ได้ตลอดเวลาเจ้าของร่างบางที่กำลังกดเงินหน้าตู้เอทีเอ็มมองซ้ายมองขวาดอย่างหวาดระแวง ไม่อยากให้ใครรู้เห็นว่าตนกดเงินค่อนข้างเยอะ เมื่อเงินออกมาก็รีบเอากระเป๋าจ่อใกล้ๆ เพื่อหยิบใส่โดยเร็วที่สุด แม้จะกังวลแต่มันช่วยไม่ได้ในเมื่อไม่มีเวลาไปถอนเงินที่ธนาคารหญิงสาวรีบออกจากบริเวณหน้าร้านสะดวกซื้อใกล้คอนโดไปขึ้นรถไฟฟ้าที่สถานีซึ่งอยู่ไม่ห่างนัก เธอมีรถแต่ใช้รถไฟฟ้าสะดวกกว่าเพราะคอนโดเจ้านายหนุ่มอยู่ติดรถไฟฟ้าเหมือนก

เสียงประตูเปิดออกทำให้หญิงสาวรู้สึกตัวจากภวังค์ความหลัง หันไปก็เห็นร่างสูงของเจ้านายใส่เสื้อคลุมยืนเท้าขอบประตู เธอจึงรีบก้มหน้าลงและเอ่ยขึ้นทันที“ขอโทษค่ะเจ้านาย”“เรื่องอะไร”เสียงเข้มถามห้วนๆ เธอจึงเงยหน้าขึ้น ทว่าก็ไม่กล้าสบตาคู่คมดุนัก เธอไม่เคยทำงานพลาด ครั้งนี้มาถึงในตอนที่ชายหนุ่มยังทำกิจกรรมส่วนตัวอยู่เกรงว่าอีกฝ่ายจะตำหนิได้“ดิฉันมาเร็ว...”“ก็ตรงเวลานี่ เข้ามาเถอะ”ชายหนุ่มบอกเสียงเรียบแล้วหันหลังกลับเข้าห้อง ทำไมเธอต้องก้าวตาม แม้จะแปลกใจที่เจ้านายดูเฉยๆ หากก็นึกโล่งใจที่เขาไม่ติดใจเอาความกับการที่ตนมาขัดความสุขหลายปีที่ทำงานในหน้าที่นี้กุลนารีกังวลเพียงเรื่องส่วนตัวของเจ้านายหนุ่ม จึงพยายามไม่ยุ่มย่ามอยากรู้อยากเห็น ปิดหูปิดตา วางตัวอย่างเลขามืออาชีพทั้งที่ในใจไม่ได้อยากรับรู้เรื่องแบบนี้เลย ทว่ามันก็เป็นความกดดันในใจของเธอไปแล้ว“คุณรับเงินกับเลขาผมแล้วก็กลับได้เลย”พศินบอกกับหญิงสาวที่มีผ้าขนหนูพันตัวลวกๆ และยังนั่งอยู่บนโซฟา จบประโยคร่างสูงกำยำก็เดินเข้าห้องนอนไปไฟภายในนี้ถูกเปิดขึ้นมาแล้ว กุลนารีเห็นหน้าสาวรูปร่างอวบอัดชัดเจนว่าเป็นคู่ขาคนล่าสุดของเจ้านายที่ได้เจอ

“ตบเลยเหรอ”เพื่อนสาวคนสนิทอุทานเสียงเบา ตาโตที่โตอยู่แล้วยิ่งขยายขึ้นขณะที่กุลนารีตักข้าวกลางวันเข้าปากอย่างเซ็งๆ ความจริงก็ไม่ได้อยากบอกเล่าเรื่องส่วนตัวของเจ้านายให้เพื่อนฟัง แต่อีกฝ่ายสังเกตว่าเธอแต่งหน้าหนาแถมสีบรัชออนแจ่มชัดอย่างที่ไม่เคยแต่งมาก่อน แล้วตนดันหลุดปากว่า ‘โดนตบ’ ก็เลยถูกซักไซ้ จึงจำต้องพูดในบางส่วนว่า บังเอิญไปเร็วขัดกิจกรรมเข้าจังหวะทำให้คู่ควงของเจ้านายไม่พอใจ“ดูแรงเนาะ คุณพศินไม่น่าชอบผู้หญิงแรงๆ”เธอพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของญาดา“ไม่ใช่แค่นิสัยแรงหรอก ร้อนแรงไม่เบาด้วย”พูดแล้วเจ้าตัวก็ยักไหล่อย่างไม่แปลกใจว่าทำไมถูกใจเจ้านายของตน เพื่อนสาวที่มองอยู่ถึงกับหลุดขำ“ถึงขนาดไปรู้เห็นว่าเขาร้อนแรงนี่มันน่าสยองยังไงๆ อยู่นะ”คนพูดทำหน้าหวาดหวั่นกุลนารีเองก็หน้าม่อยไปเช่นกัน หากก็ไม่ได้บอกรายละเอียดกับเพื่อน แต่ที่เธอคาดการณ์ว่าสาวอวบอัดต้องร้อนแรงไม่ธรรมดาเพราะตั้งแต่คบกับคนนี้ เจ้านายของเธอใช้เวลากับอีกฝ่ายนานทุกครั้ง เธอมักไปถึงโดยที่ทั้งคู่ยังมีความสุขอยู่ในห้องเสมอ ยอมรับว่าแอบหวั่นใจกับสิ่งที่ต้องรับรู้เมื่อถูกเรียกไปคอนโดชายหนุ่ม ทว่าก็ปฏิเสธงานไม่ได้“ไม่เ

สี่ทุ่มคืนวันเสาร์ถัดมา...ร่างบางออกจากห้องน้ำมาด้วยชุดนอนเรียบร้อยพร้อมทั้งมาส์กแปะบนหน้า ตั้งใจนอนโดยไม่ทำอะไรแล้ว เพราะวันนี้เธอเข้าบริษัทกับเจ้านายที่เข้าไปตรวจเอกสารอนุมัติเร่งด่วนของแต่ละแผนก กว่าจะออกมาก็บ่ายแก่ แล้วโทรชวนญาดาไปดูหนังวันพรุ่งนี้ เพราะมั่นใจว่าพศินต้องพักหนึ่งวันแน่นอนหลังจากทิ้งตัวลงนอน รอเวลามาส์กหน้าครบก็หยิบมือถือมาเปิดดูแต่แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อเห็นว่ามีข้อความเข้ามาตอนเธออาบน้ำ กุลนารีแทบไม่อยากอ่านทว่าก็จำต้องเปิดข้อความของเจ้านาย‘มาหาผมที่คอนโด’ข้อความเข้ามาเมื่อราวยี่สิบนาที และเป็นครั้งแรกที่เธอถูกเรียกตัวในตอนกลางคืน แม้ว่าตอนนี้รถไฟฟ้ายังไม่ปิด แต่ก็เป็นเรื่องผิดปกติ ทว่าไม่มีเวลาคิดมาก กุลนารีรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อไปยังคอนโดของพศินให้เร็วที่สุดเพราะชายหนุ่มไม่ได้บอกกำหนดเวลา อาจหมายถึงให้เธอไปโดยเร็ว‘ทำไมช้า คุณอยู่ไหนแล้ว’เธอถูกตามด้วยข้อความอีกครั้งก่อนจะขึ้นรถไฟฟ้ากุลนารีจึงพิมพ์ตอบกลับไป‘ขอโทษค่ะ ดิฉันเห็นข้อความหลังอาบน้ำเสร็จน่ะค่ะ ตอนนี้กำลังจะขึ้นรถไฟฟ้าค่ะ’‘เร็วหน่อยแล้วกัน’หญิงสาวก้าวเร็วๆ แทบจะวิ่งเมื่อลงจากรถไฟฟ้ากระทั่งขึ้นไปถึ

กุลนารีดูเวลาที่มือถือของตนหลังจากวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะ เธอรู้ว่าเจ้านายเพิ่งเข้าไปอาบน้ำหลังจากคู่ขาของเขากลับไปแล้ว ที่ชายหนุ่มให้เธอเข้ามาเตรียมเอกสารในห้องทานของเขาก่อนก็เพื่อเลี่ยงการเผชิญหน้านั่นเอง“ห้าทุ่มครึ่งแล้วเหรอเนี่ย”พึมพำกับตัวเองแล้วก็อดกังวลไม่ได้ว่าตนจะได้กลับบ้านเมื่อไร พศินให้ชงกาแฟเท่ากับเขาจะดูเอกสารจริงๆ อาจดูจนเสร็จ ชายหนุ่มมักทำงานแบบยิงยาวที่ทำงานบ่อยครั้ง ทว่าที่คอนโดเธอไม่เคยต้องอยู่กับเจ้านายดึกดื่น“คุณต้องลำบากเรื่องเบญจวรรณเยอะเลย”ร่างบางถึงกับสะดุ้งที่อยู่ๆ เสียงเข้มก็ดังด้านหลัง พศินมักขยับตัวรวดเร็วไม่ค่อยมีเสียงให้รู้สึกตัวเท่าไร สำหรับกุลนารีที่อยู่ด้วยกันมานานถือว่าค่อนข้างชิน แต่บางครั้งเธอคิดเรื่องอื่นอยู่ก็มีอาการบ้างนิดหน่อย“เธอเข้าใจผิด ก็เขม่นเป็นธรรมดาตามประสาผู้หญิงค่ะ”กุลนารีบอกอย่างพยายามทำใจ ไม่อาจเอ่ยไปตรงๆ ได้ว่าเพราะชายหนุ่มใช้คำพูดให้ดูกำกวม“ส่วนหนึ่งก็เพราะผมด้วย”อีกฝ่ายยอมรับพร้อมก้าวเข้ามาในห้อง หญิงสาวเองก็แปลกใจไม่น้อยที่เขาออกตัวมาง่ายๆ อย่างนี้“เขาอยู่คอนโดนี้ แล้วก็มาดักรอผม เขาควรรู้ว่าไม่ใช่อยากเจอผมเมื่อไรก็มาได้ตาม