All Chapters of Sweet Kiss จุมพิตมธุรส: Chapter 11 - Chapter 20

แม้จะหลับไปเพียงไม่กี่ชั่วโมงกุลนารีก็รีบตื่นขึ้นมา เมื่อคืนเธอไม่อาจทำใจให้สงบได้ ตื่นเต้นจนนอนไม่หลับ ในหัวเต็มไปด้วยจินตานาการของร่างสองร่างที่โลดโผนอย่างโจ๋งครึ่ม แม้จะเป็นสาวใสผุดผ่องแต่เธอก็เคยดูหนังหรือซีรีส์ติดเรต อย่างน้อยก็เรื่องดังคนนิยมร่างบางเดินไปแอบมองห้องทำงานเห็นประตูยังปิดสนิทก็เลี่ยงไปห้องน้ำด้านนอก หาแปรงสีฟันที่ยังไม่ได้ใช้ เพราะจำได้ว่าเธอเพิ่งซื้อมาไว้เพิ่มไม่นานเผื่อให้คู่ขาของเขาและก็มีจริงๆของใช้ภายในบ้าน หรืออาหารการกินเล็กน้อย เช่น ขนมปัง กาแฟ ผลไม้ เธอเป็นคนจัดซื้อมาไว้ ซึ่งพศินให้เธอจัดการได้เลยโดยเป็นเงินที่เพิ่มมาให้นอกเหนือจากเงินเดือน รัมภาเคยทำอยู่แล้วเธอเพียงรับช่วงต่อเท่านั้นกุลนารีไม่แน่ใจว่าเจ้านายของตนอยากกินอะไรในตอนเช้าแต่ก็ชงกาแฟกับปิ้งขนมปังและปอกผลไม้เตรียมเอาไว้ แม้จะอยากกลับไปห้องของตน แต่ในเมื่อชายหนุ่มยังไม่ตื่นขึ้นมาเธอก็ยังกลับไม่ได้ ขณะกำลังล้างอุปกรณ์ต่างๆ ร่างสูงกำยำก็เข้ามา“เตรียมอาหารไว้เหรอ ขอบใจ กินมื้อเช้าแล้วผมขออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าไม่นาน แล้วจะไปส่งคุณที่ห้อง รอไปดูหนัง”“เจ้านายจะไปรอดิฉันที่ห้อง?”“ไม่ได้เหรอ”“ได้ค่ะ”

ดวงตาคู่โตมองชุดสวยหลายชุดดารดาษอยู่ตรงหน้าแล้วก็ไม่รู้จะเลือกชุดไหน ทั้งยังรู้สึกเหมือนมีแรงกดดันจากคนที่นั่งไขว่ห้างรออยู่ตรงมุมโซฟา เธอไม่อยากเลือกชุดแพงนัก ทว่ามันดันแพงทุกชุดจนไม่อาจเลือกได้“เป็นยังไงบ้างคะ ถูกใจชุดไหนไหมคะ”พนักงานสาวที่คอยบริการถามพร้อมยิ้มหวานกุลนารีอยากเปิดดูราคาทุกชุดแต่ก็เกรงใจและคิดว่าทำแบบนั้นออกจะชัดเจนไปหน่อย อาจเสียหน้าคนจ่ายเงินได้พศินเลือกชุดของเขาเสร็จแล้วด้วยความรวดเร็วไม่เรื่องมาก เธอเองก็ควรเร่งตัดสินใจเช่นกันหากไม่อยากให้เจ้านายหนุ่มรอนานจนขุ่นใจเข้า สุดท้ายหญิงสาวก็เลือกแบบที่เรียบที่สุด เป็นเดรสผ้าพื้นสไตล์เรียบร้อยกระโปรงทรงสอบพอดีเข่าหลังจากลองสวมดูก็ออกมาด้านนอกเพื่อส่องกระจก ทว่าร่างสูงกำยำก้าวเข้ามาตรงส่วนนี้พอดี“เป็นยังไงบ้างครับ”เลขาสาวชะงัก ชายหนุ่มเองก็เหลือบมาทางเธอหลังถามกับพนักงานแล้วอีกฝ่ายผายมือมาพร้อมรอยยิ้มสายตาคมจับจ้องเธอด้วยแววชิดหนึ่งที่ทำให้ลมหายใจกุลนารีสะดุด แต่เพราะคำพูดที่บอกว่าพร้อมไล่เธอออกทันทีที่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนทำให้ใจดวงน้อยที่ฟูลอยแฟบลงพศินเห็นเธอเป็นเลขาที่เหมือนของใช้ทั่วไปหรือรถสักคัน ใช้งานไม่ได้ก็พร

โรงงานผลิตเฟอร์นิเจอร์ของธนัญการอยู่ที่ชลบุรี ซึ่งพศินไปตรวจเดือนละครั้งและกุลนารีไปด้วยเสมอหญิงสาวเดินตามฟังสิ่งที่ชายหนุ่มคุยกับผู้จัดการโรงงานแล้วจดไว้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง เธอจดสิ่งสำคัญสั้นๆ และใช่มือถืออัดเอาไว้ด้วยเพื่อความไม่ตกหล่นฝนตกลงมาในตอนที่ยังอยู่ในโรงงานแต่เพราะได้เวลาต้องกลับแล้ว ไม่อย่างนั้นจะถึงกรุงเทพฯ ดึกเกินไปทั้งสองคนจึงต้องออกมา โดยผู้จัดการรีบจัดการหาร่มมาให้เมื่อเจ้านายแจ้งความประสงค์ว่าจะกลับ ทว่ามีเพียงคันเดียว“กุลนารีสะดวกไหม”พศินหันมาถามเธอ หญิงสาวจึงยิ้มบาง มีร่มก็ยังดีกว่าไม่มี“ไม่เป็นไรค่ะ ใหญ่พอที่จะกางได้สองคนอยู่”ผู้จัดการมองเธอด้วยสายตาเห็นใจ และเอ่ยขอโทษกับเจ้านายหนุ่ม เมื่อเห็นว่าเธอไม่มีปัญหาพศินจึงส่ายหน้าไม่คิดมาก ทว่าพอเขาจะเอื้อมมือไปหยิบมากาง เลขาสาวก็รีบจัดการให้“ดิฉันถือให้ดีกว่าค่ะ”พศินมองหน้าเธอชั่วอึดใจ สายตาคู่คมราวครุ่นคิด ก่อนจะพยักหน้ายินยอมร่างบางพยายามก้าวตามร่างสูงกำยำให้ทันเมื่อออกมาข้างนอกและตรงไปยังรถซึ่งจอดอยู่ไกลพอสมควร แต่ก็พยายามระวังไม่ให้ตนเองไปถูกตัวเจ้านาย และคอยสังเกตเสมอว่าชายหนุ่มเปียกหรือไม่ สุดท้ายก็กลายเป

“อะไร ได้ยินแว่วๆ ใครผัวใครแม่ดวง”เสียงของบิดาเธอดังขึ้นตรงหน้าร้าน กุลนารีจึงละสายตาที่สบกับเจ้านายของตน วางถังน้ำกับไม้ถูลง ขณะที่คนมาใหม่ก็มองมายังเธอพอดี“หึ รู้จักบ้านตัวเองด้วยเหรอ”คำทักทายแรกของบิดาทำเอาแทบถอนหายใจระอา แต่ก็กลั้นเอาไว้แล้วยกมือไหว้แทน แต่สายตาของพ่อกลับสนใจคนที่ยืนด้านหลังเธอ“นั่นใครล่ะ หรือว่า...ที่พูดว่าผัวนี่ หมายถึงผัวนังแก้มเหรอแม่ดวง”พ่อเธอเอ่ยเสียงดัง ขณะที่คนเป็นลูกสาวสะดุ้งวาบ แต่แม่เธอยิ้มหวานถูกใจเสียอย่างนั้น“ไปมีผัวเป็นตัวเป็นตนตั้งแต่เมื่อไร แล้วเพิ่งจะพามาบ้านเนี่ยนะ”ยังไม่มีใครได้พูดอะไร คุณสรรชัยก็คิดเองเออเองแล้วก้าวเร็วๆ มาหาลูกสาว คุณดวงกมลนึกขึ้นมาได้ว่ากลุนารีอาจจะโดนทำร้ายจึงรีบตามมาขวาง“ว่าไง ทำไมเพิ่งพามาบ้าน”“ไม่ใช่นะพ่อ นี่เจ้า...”“เดี๋ยวนะ งั้นไอ้รถที่จอดหน้าบ้านนี่รถผัวแกสินะ คันใหญ่โตดีนี่หว่า”“ไม่ใช่พ่อ...”กุลนารียังพูดไม่จบ บิดาเธอก็สวนขึ้นตาวาว อารมณ์ดูขุ่น ไม่พอใจ“อย่ามาโกหกกันเสียให้ยาก เห็นแม่แกพูดปาวๆ ว่าผัว ถ้าไม่ใช่แล้วจะมาบ้านเราทำไมวะ พาผู้ชายที่ไม่ใช่ผัวเข้าบ้านมันใช่เรื่องเหรอนังแก้ม แกคิดว่าพ่อโง่หรือไง”เส

“พักเสียที่นี่เถอะค่ะ”แม่ของเธอเอ่ยกับพศินอีกครั้งหลังมื้ออาหาร ซึ่งตอนนี้พ่อไปอาบน้ำแล้วอย่างสบายใจแล้วเพราะได้เงินจากชายหนุ่มเรียบร้อยตามที่เขาบอก กุลนารีทั้งขายหน้าทั้งอ่อนใจที่บิดาของเธอไม่คิดจะถามไถ่ชายหนุ่มสักคำว่าเป็นใครมาจากไหน แต่มีเงินก็พอใจแล้ว“ยังไงพ่อเขาก็เข้าใจผิดไปแล้ว ถ้าคุณไปพักโรงแรมคงสงสัย แล้วซักไซ้กับแก้มน่าดู”คุณดวงกมลอ้างสามี ค่อนข้างมองออกว่าเจ้านายของลูกสาวไม่ต้องการให้ลูกของท่านมีปัญหากับพ่อ หรือถูกทำร้ายเข้า ท่านแสดงออกชัดเจนว่าพอใจชายหนุ่มและเชื่อว่าเขาเองก็คงพอเดาได้ หนุ่มหล่อรวยใครไม่อยากได้เป็นลูกเขย แต่แม้ออกตัวแรงทว่าเรื่องแบบนี้อย่างไรก็อยู่ที่คนสองคน หากเขาไม่ร่วมมือด้วยก็คงไม่มีทางสำเร็จ“แม่...เกรงใจคุณพศิน”กุลนารีเองก็ใช่ว่าจะเห็นด้วยแต่คุณดวงกมลวางแผนจะเกลี้ยกล่อมไปเรื่อยๆ น้ำหยดทุกวันหินยังกร่อน ลูกสาวของท่านอาจใจเอนเอียงในสักวัน“ลูกเกรงใจเจ้านาย แต่จะให้ขับรถไปที่อื่นอีกมันก็ไม่ใช่เรื่องนะลูก...นะคะคุณ ขับรถคนเดียวแม่เป็นห่วง พักด้วยกันที่นี่แหละค่ะ”เลขาสาวมองเจ้านายของตนอย่างลำบากใจ จุดประสงค์ของมารดาออกชัดแจ้งอย่างนี้ เธอไม่รู้จะเอาหน้าไ