All Chapters of Sweet Kiss จุมพิตมธุรส: Chapter 31 - Chapter 40

“มีผู้ช่วยคุณวุ้นเข้ามาใหม่ พริกไม่เห็นบอกกันบ้างเลย”เธอเอ่ยถามเพื่อนสาวระหว่างมื้อเที่ยง อีกฝ่ายก็ทำหน้าแหย“เห็นพี่อนงค์กับพี่อรพูดอยู่ ว่าเดี๋ยวต้องส่งเอกสารล่วงเวลาให้คนใหม่ รวมทั้งงานค่าจ้างของพริกด้วย แต่ไม่คิดว่าจะเร็วแบบนี้”“เร็วเหรอ?”“อืม ก็เขาเข้ามาเมื่อเช้า คุยกับคุณวุ้นกับพี่ๆ พักใหญ่แล้วคุณวุ้นก็พามาแนะนำทุกคน ก่อนจะพาออกไป”คงพามาชั้นบนเพื่อรอคุยงานกับเธอ กุลนารีขมวดคิ้ว หากญาดาบอกว่าเพิ่งเข้ามาวันแรก หมายความว่ามีการพูดคุยกันนอกรอบแทนที่จะสมัครงานเข้ามาอย่างเป็นทางการ ไม่อย่างนั้นเธอน่าจะต้องได้เอกสาร“น่าจะเป็นคนรู้จักหรือญาติล่ะมั้ง”เพื่อนสาวของเธอเอ่ย ตรงกับความคิดของกุลนารีพอดี ทว่าแล้วที่บราลีมากับพศินล่ะ ทำไมถึงมาด้วยกัน?“คุณพริษฐ์ก็ไม่ได้บอกอะไรเหรอ”เธอถามเพื่อนอีกครั้ง หากเป็นญาติที่จะมาทำงานด้วย คนในครอบครัวน่าจะพอรู้บ้าง ทว่าญาดาส่ายหน้า“วินไม่ค่อยพูดเรื่องงานตัวเอง ถึงจะถามแล้วก็ช่วยออกความคิดเรื่องงานของพริกบ้าง แต่งานเขาขนาดมีปัญหายังไม่บ่นเลย เรื่องรับคนเข้าสำนักพิมพ์ก็คงไม่ค่อยสนใจเท่าไร ให้คุณวุ้นดูแล”กุลนารีพยักหน้าเข้าใจ“แล้วนี่ ไม่กินแล้วเหรอ

วันนี้กุลนารีเคลียร์งานเสร็จเรียบร้อยทันเวลาเลิกงาน เหลือบมองประตูห้องของพศินก็เห็นว่ายังไม่มีวี่แวว เธอไม่เคยกลับก่อนเจ้านายจึงนั่งลิสต์สิ่งที่ต้องทำในวันพรุ่งนี้ตามลำดับ จัดแฟ้มเซ็นแล้วที่เอาออกมาจากห้องของชายหนุ่มไว้ในมุมที่แม่บ้านจะมารับไปส่งให้ตามแผนกต่างๆ จากนั้นก็ไล่เปิดตรวจเอกสารในแฟ้มที่เพิ่งส่งมาใหม่ไปพลาง เพื่อดูความถูกต้องและดูว่าเผื่อมีเรื่องด่วนที่ต้องรีบเซ็นจะได้ส่งเข้าห้องชายหนุ่มพรุ่งนี้ตอนเช้าประมาณครึ่งชั่วโมงผ่านไปบราลีก็ปรากฏตัวและยิ้มหวานให้เธอตามสไตล์ ทั้งยังหยุดคุยกับเธอแทนที่จะเข้าไปหาพศินในห้องเช่นเคย“เอกสารที่พี่แก้มทำเอาไว้เรียบร้อยมากเลยค่ะ แม้แต่เอกสารของบัญชีก็เรียบร้อย เอกสารงานบุคคลก็เป็นหมวดหมู่ ไล่เรียงตามวันที่กับเดือน แบมหาง่ายเลย พี่วีบอกว่าพี่แก้มเก่งมาก แบมเห็นแล้วอยากทำให้ได้เหมือนพี่แก้มจัง กลัวตัวเองหลุดมากๆ เลยค่ะ”“ไม่ได้เก่งอะไรหรอกจ้ะ พี่ก็อาศัยตรวจซ้ำๆ เพราะกลัวผิดเหมือนกัน”กุลนารียิ้มบาง อีกฝ่ายมีความช่างพูดน่ารักน่าเอ็นดู ดูแล้วน่าจะเข้าหาผู้ใหญ่เก่ง จะว่าไปก็เหมาะกับคนดุเคร่งขรึมอย่างเจ้านายของเธออยู่เหมือนกัน เพราะเขาดูอารมณ์ดีเวล

“แก้มแอบรักเขาสินะ”“คะ?”“เจ้านายน่ะ”ในตอนแรกงงว่าชายหนุ่มพูดอะไร เพราะขับมาไม่นานศตายุก็เอ่ยขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย แต่เมื่อบอกว่า ‘เจ้านาย’ หญิงสาวถึงกับหยุดหายใจโดยไม่รู้ตัว“อะไรกันคะ”เมื่อนึกขึ้นได้ก็แสร้งไม่เข้าใจ“เพราะอย่างนี้สินะ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมแก้มไม่เห็นพี่ในสายตา”“พี่ยุ คิดอะไรเนี่ย”เธอยังพยายามปกปิดความคิดตัวเอง อย่างน้อยมันก็เป็นสิ่งที่พยายามเลี่ยงมาตลอด เลี่ยงที่จะให้มันเกิดขึ้น“สายตาแก้มเวลามองเจ้านายน่ะ ไม่ปกติ พี่ดูออก กับพี่แก้มยังไม่เคยมองแบบนั้นเลย”กุลนารีหลุดยิ้มบาง“เห็นไหมคะ พี่ยุยังพูดเลยว่าแก้มไม่เคยมองพี่แบบนี้ แล้วจะบอกว่าแก้มไปรู้สึกแปลกๆ แบบนั้นกับเจ้านายได้ยังไง”“ก็แก้มไม่เคยรักพี่”คนฟังอึ้ง หันมองคนพูดพร้อมกับคิ้วขมวดมุ่น กำลังจะเถียงแต่ ชายหนุ่มก็หยุดรถที่ติดไฟแดงแล้วหันมาพูดเสียก่อน“ลืมไปแล้วเหรอ ว่าพี่เป็นคนจีบแก้ม ตามพูดคุยกับแก้มก่อน แล้วพี่ก็รู้ว่าที่แก้มยอมคบพี่เพราะอยากมีใครสักคนที่ให้คำปรึกษาได้ เรียนใน มหา’ ลัยต้องมีเพื่อนและรุ่นพี่คอยช่วย”“พี่ยุพูดเหมือนแก้มหลอกใช้พี่”“แก้มชอบพี่ แบบพี่แบบเพื่อนที่ดี เราสองคนจับมือกันแบบแฟนยั

“ผมจะจ่ายอีกห้าหมื่น คืนนี้มาหาผมนะ”ใบหน้าขาวคมคายขยับลงมากระซิบใกล้หูเธอกุลนารีมัวตกตะลึงกับการกระทำของชายหนุ่มจึงไม่ได้สะบัดตัว แต่น้ำเสียงเข้มที่ดังตามมากลับทำให้เธอได้สติ ราวถูกทุบด้วยท่อนไม้อย่างแรงพศินกำลังต่อรองราคาเพื่อซื้อเธอเหมือนคู่นอนคนอื่นๆ ของเขา“อยากกอดแก้ม ทนไม่ไหวแล้ว คิดถึงเนื้อตัวนุ่มๆ คิดถึงกลิ่นหอมของแก้ม คิดถึงทุกอย่างที่เป็นแก้ม”ความจริงที่ว่าพศินใส่ใจเธอเพราะร่างกายที่เขาต้องการเชยชมโจมตีเข้าใส่กุลนารีอย่างจัง รู้สึกขอบตาร้อนผ่าวจนต้องพยายามไล่น้ำที่กำลังจะปริ่มขึ้นมาให้เหือดแห้งคำพูดอ่อนโยนนี้หากเป็นคนที่มีใจให้กันคงปลาบปลื้ม แต่เธอไม่อาจแม้แต่จะรู้สึก อดสูใจนักที่ยิ่งปวดร้าวเมื่อประจักษ์ชัดว่าหัวใจตนเองพลาดพลั้งไปแล้ว แต่เขากลับตีค่าเธอราวเป็นวัตถุซื้อขาย คิดแล้วก็อยากรวยบ้างเหมือนกัน อยากให้พศินได้ลองเป็นคนที่ถูกซื้อดูบ้าง‘ถ้าเงินซื้อความรักได้ ฉันจะซื้อหัวใจเจ้านาย’กุลนารีได้แต่แอบคิดในใจด้วยความเจ็บลึก และเอ่ยในสิ่งตรงกันข้าม“คุณวีปล่อยแก้มเถอะค่ะ ที่นี่ไม่เหมาะจะทำแบบนี้”เธอพยายามปรับเสียงไม่ให้สั่นเพื่อทักท้วง หากแฝงความกังวลอยู่ด้วย“ในนี้ไม่ม

“ไม่ใช่แค่หวง แต่หึงด้วย”ใจดวงน้อยเต้นระรัวขึ้นกับสิ่งที่ได้ยิน ปากอิ่มที่เผยอค้างยิ่งขยับกว้างขึ้น จนออกจะเหวอไปแล้วเพราะไม่เคยคาดคิดว่าจะได้ยินคำนี้จากปากเจ้านายหนุ่มพศินยิ้มบางเอ็นดูเมื่อเห็นใบหน้าสวยหวานประหลาดใจอย่างมาก“ก่อนหน้านี้ผมเข้าใจว่าตัวเองให้ความสำคัญกับคุณเพราะคุณเป็นเลขาที่ถูกใจ แต่ความจริงแล้วไม่ใช่แค่นั้น”เมื่อวานนี้ระหว่างทางที่กลับบ้านใจเขากระวนกระวายมาก แม้จะวางเฉยไม่ให้บราลีรู้สึกได้ แต่ในหัวคิดตลอดเวลาว่ากุลนารีกลับบ้านพร้อมแฟนเก่าของเธอหรือไม่ และหมอนั่นเห็นเธอร้องไห้เสียใจจะปลอบอย่างไร จะตามไปปลอบกันถึงบนคอนโดหรือเปล่า เขาออกมาคอนโดตนเองหลังอาหารเย็น นอนไม่หลับทั้งคืนเพราะความคิดวุ่นวายวนเวียนอยู่แต่กับ กุลนารีและใบหน้าสวยหวานยามอาบด้วยน้ำตา ดวงตาคู่โตมองเขาอย่าง ตัดพ้อ“ผมสนใจแก้มมากกว่าใคร ตลอดหลายปีที่ผ่านมาผู้หญิงรอบตัวผมไม่มีใครสมบูรณ์แบบเท่าคุณ ผมคิดอย่างนั้น แต่เพราะมีคุณเป็นเลขาข้างกายที่พร้อมดูแลเอาใจใส่ผมเสมอ ผมก็เลยไม่ได้ใส่ใจความรู้สึกตัวเองมากพอ กระทั่งแฟนเก่าคุณเข้ามาเป็นตัวแปรทำให้ผมฉุกคิดขึ้นมา แล้ววันที่คุณจูบผมตอนหลับใจผมก็เต้นแรงในแบบที่