All Chapters of Deep Kiss จุมพิตร้อนรัก: Chapter 1 - Chapter 7

เสียงอึกทึกจังหวะเร้าอารมณ์ชวนสนุกสนานดังกลบเสียงพูดคุยจนต้องขยับเข้าใกล้เพื่อเอ่ยชิดติดหู ทว่าคนถูกกระซิบกลับขมวดคิ้วมุ่น นึกหงุดหงิดที่คนข้างตัวเข้ามาเบียดตนมากจนเกินเหตุ“เป็นไงครับคุณพี่ ชอบไหมครับ”คนถูกถามยิ้มบางราวไม่ยินดียินร้าย หากสายตาก็กวาดมองไปทั่วด้วยความสนใจ มือบางยกแก้วพั้นช์ในมือจิบเป็นระยะ หลายคนโชว์สเต็ปเพื่อดึงดูดเพศตรงข้าม ถูกใจก็ดื่มด้วยกันแล้วไปต่อ ไม่ถูกใจก็มองหาคนใหม่“คุณพี่อยากดูอะไรอีกไหมครับ มีอีกหลายแบบครับ ที่เงียบกว่านี้ก็มี หรือจะเป็นแบบโจ๋งครึ่มกว่านี้?”อีกฝ่ายขยับเข้ามากระซิบถามอีกครั้งเธอส่ายหน้า ยังไม่แน่ใจว่าตนเองอยากเห็นแบบไหนอีก ในนี้เหมาะกับคนชอบเสียงดัง ชอบเต้นชอบเด่น ชอบความครึกครื้น แต่สำหรับเธอแล้วมันออกจะวุ่นวายชวนปวดหัวไปหน่อย หญิงสาวเหลือบมองนาฬิกาข้อมือ“ฉันกลับดีกว่า”“อ้าว จะกลับแล้วเหรอครับ มายังไม่ถึงชั่วโมงเลย หรือจะไปดูที่อื่นก็ได้นะครับ ผมพาไป”หญิงสาวเรียกบริกรเพื่อคิดเงินในขณะที่อีกฝ่ายเหมือนอยากอยู่ต่อ“ยังไม่รู้เลยว่าอยากดูแบบไหนเพิ่มหรือเปล่า ขอคิดดูก่อนก็แล้วกัน ถ้าจะไปจะติดต่อไปอีกทีแล้วกันนะจ๊ะ ส่วนเธออยากอยู่ต่อก็ได้”พ

ร่างบางขยับเข้าไปใกล้ชายหนุ่มอีกเล็กน้อย เพื่อให้คุยกันได้ยินขึ้นอีกหน่อย หากก็ทำให้เธอต้องเงยหน้ามองเขา“เกรงใจซันออก จะชวนได้ยังไง”“แล้วนี่คุณมากับใคร”“มากับเพื่อนน่ะ”“คนที่เลี้ยงเด็กน่ะเหรอ”“อืม”ชายหนุ่มส่ายหน้า คิ้วเข้มขมวด เขาดูหงุดหงิดจนพนิดาอดแปลกใจไม่ได้“เขาอาจจะเป็นเหมือนเด็กของเขา คุณไว้ใจได้ยังไง”“แหม รู้จักกันมาตั้งนานแล้ว เขาออกจะเป็นสาวหวาน”เธอบอกพร้อมยิ้มบางให้อีกฝ่ายเลิกคิดมาก“จะกลับหรือยังครับ”ถามไปแล้วก็ยกนาฬิกาที่ข้อมือตัวเอง แล้วก็ยิ่งแปลกใจที่เห็นว่าเลยห้าทุ่มมาแล้ว“คุณไม่ต้องรีบกลับก่อนห้าทุ่มเหรอครับ”“คุณพ่อคุณแม่ไปเที่ยวฮ่องกง ฉันแอบหนีเที่ยวได้”พนิดายิ้มหวานขึ้นอีก ตาคู่งามพราวขึ้นราวเด็กขี้เล่น แต่คนมองกลับไม่ชอบใจกับท่าทางนั้น เธอก็ดูน่ารักเป็นมิตรกว่าเจ้านายที่วางสีหน้านิ่งในที่ทำงานอยู่หรอก แต่เขาคิดว่ามันอันตรายเกินไปหากเธอจะอยู่ดึกกว่านี้ในมุมมองของภาสกร หากเพื่อนของเธอคบเด็กแบบที่เหยียบเรือสองแคมได้ เขาก็อาจจะเป็นสไตล์เดียวกัน แม้จะเหมือนคิดมากไป เพื่อนเธออาจจะไม่เป็นแบบนั้น ทว่าคนตรงหน้าเขานี่ก็ดูโลกสวยเกินไปจนอดนึกเป็นห่วงไม่ได้“ผมว่าคุ

ร่างสูงกำยำเดินมาใกล้เธอด้วยท่าทางล้วงกระเป๋าสบายๆ ใบหน้าขาวคมระบายยิ้ม ทำให้รู้ว่าเขาเพียงแค่แซวเธอเท่านั้น“ดีใจต่างหาก”“ดีใจ?”คิ้วเข้มขมวดดูไม่ค่อยพอใจนักที่เธอตอบแบบนั้น“หมายถึง ดีใจที่พวกเราอยู่พร้อมหน้า รู้สึกตื้นตันน่ะ”“แต่ผมต้องออกนี่”คำพูดของเขาทำให้หญิงสาวชะงัก หน้าเสียไปเล็กน้อย ดวงตาคู่สวยภายใต้แว่นใสจ้องเขาราวต้องการสำรวจว่ามีร่องรอยขุ่นใจหรือไม่“ซันไม่โอเคเหรอ นึกว่าเธอไม่มีปัญหาเสียอีก”น้ำเสียงหวานเศร้าลง แววตาที่เป็นประกายก่อนหน้านี้หม่นหมองทำให้ร่างสูงกำยำขยับเข้ามาใกล้อีกนิดก่อนบอก“ผมโอเคดีครับ คุณวุ้นไม่ต้องคิดมาก”พอเขาบอกไปแบบนั้นอีกฝ่ายก็ยิ้มหวาน คนเห็นใจกระตุก ไม่เคยเห็นเจ้าตัวยิ้มแบบนี้กับเขาสักครั้ง“โธ่ พี่ก็นึกว่าซันไม่ชอบหรือผิดใจอะไรกับวินเสียอีก ไปทำงานทางนั้นมีอนาคตนะ มีโอกาสก้าวหน้า ยิ่งเก่งอย่างซัน ทำงานกับวินไปสักพัก ผลงานดีวินก็จะได้สนับสนุนทั้งเรื่องเงินเดือน ทั้งตำแหน่ง อยู่ที่นี่ขยับขึ้นไม่ได้ ยกเว้นพริกลาออก แต่เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว พี่ชอบพริกมากคงไม่ให้เขาออกหรอก อีกอย่างก็ยังมีนิ้งกับโจ๊กที่เข้ามาก่อนซันด้วย”ภาสกรจ้องคนที่คิดเผื่อเขาอย่

“ทำไงได้ ผมอยากอยู่กับคุณวุ้นนานๆ นี่นา”ตาคมที่มองมาทำให้เธออึดอัด ไม่ใช่ไม่พอใจ แต่เป็นความรู้สึกหวาดหวั่น ใจสั่นจนผิดปกติอีกฝ่ายออกรถแล้ว ทว่าพนิดาไม่อยากให้เขาไปส่งไกลถึงบ้านเธอเลยจริงๆ หญิงสาวนั่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง กระทั่งถึงจุดที่คุ้นตาและมีทางเลี้ยวเธอก็บอกชายหนุ่ม“ซันเลี้ยวซ้ายซอยข้างหน้าจ้ะ”“ทำไมเข้าซอยล่ะครับ”“ไปคอนโดพี่”“ครับ?”เสียงทุ้มกึ่งอุทานกึ่งงุนงง ทว่าเขาก็เลี้ยวรถตามที่หญิงสาวบอก“คอนโดข้างหน้านี่แหละจ้ะ”พนิดาบอกเสียงเรียบก่อนจะหยิบมือถือในกระเป๋าออกมาโทรหาอนงค์นาง“อนงค์ วุ้นจะบอกที่บ้านว่าพักที่คอนโดกับอนงค์นะ”‘อ้าว ทำไมล่ะจ๊ะ ขับรถไม่ไหวเหรอ’“อืม ดื่มเยอะเหมือนกันก็เลยไม่อยากขับน่ะ”‘โธ่ งั้นน่าจะบอกแต่แรก จะได้อยู่ด้วย กลับวันเสาร์ตอนเช้าๆ ก็ยังได้ หนูนิดกับพ่อเขาตื่นสาย’“เพิ่งขี้เกียจตอนขับออกมาแล้วนี่แหละ ยังไงวุ้นก็พักคอนโดอยู่แล้ว ไม่ได้ไปไหนต่อ แค่ไม่อยากให้คุณพ่อห่วง เลยต้องอ้างชื่ออนงค์น่ะ”‘จ้า ถึงห้องแล้วบอกด้วยนะจ๊ะ’“จ้ะ”หลังจากวางสายพนิดาก็บอกทางขึ้นลานจอดรถกับภาสกรและให้ชายหนุ่มขับไปจอดในพื้นที่ของตนเองแล้วเอ่ยขึ้น“พี่ไม่อยากให้ซันต้องไป