All Chapters of Deep Kiss จุมพิตร้อนรัก: Chapter 21 - Chapter 30

วันศุกร์นี้ภาสกรเลิกงานช้ากว่าอาทิตย์ก่อนและรีบมาหาพนิดาจนไม่ได้กินอะไรก่อน แต่ก็แวะซื้ออาหารมาด้วย หญิงสาวจึงให้เขากินตามลำพังขณะที่ตนเองนั่งเขียนนิยายในห้องทำงานที่จัดอย่างเป็นระเบียบแล้ว โดยให้พนักงานที่มาส่งช่วยขยับให้ จากนั้นอนงค์นางกับนิอรก็ช่วยจัดของภายในห้องเล็กๆ น้อยๆ กับเธอเพิ่มอีกนิดหน่อย ตอนนี้มีหนังสือไม่กี่เล่มในชั้นแต่อีกไม่นานคงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จากการซื้อมาอ่านเรียนรู้เพิ่มเติมทั้งสิ่งที่อยากอ่านด้วยเธอยังเขียนต่อจากอาทิตย์ที่แล้วได้ไม่กี่หน้า แต่ก็มีความสุขที่ได้เขียน บางครั้งนึกออกในเวลาทำงานก็จดเอาไว้คร่าวๆ พนิดาไม่ได้บังคับตัวเองหรือเร่งรีบ แต่เธออยากเขียน มันเหมือนการคลายเครียดอย่างหนึ่งของเธอ“ห้องทำงานสบายตาลงตัวดีนะครับ”ชายหนุ่มโผล่หน้าเข้ามาเพราะเธอแง้มประตูเอาไว้ ไม่ได้ปิดห้ามเข้า จากนั้นก็เดินเข้ามาพร้อมแก้วบางอย่าง พออีกฝ่ายวางลงที่โต๊ะใกล้ๆ มือเธอก็ขมวดคิ้ว“นมอุ่นๆ ครับ”“ปกติวุ้นไม่ค่อยกินนมก่อนนอน แต่ก็ขอบใจจ้ะ”“ว้า อุตส่าห์จะทำคะแนนสักหน่อย”ภาสกรไม่ได้จริงจังนักกับคำพูดของเขา แต่คงอยากเอามาให้เธอ พนิดาหยิบมาดื่มทันที ไม่อยากให้ชายหนุ่มเสียน้ำใจ ขณะท

เสียงหวานเบานั้นทำให้คนได้ยินใจชื้น อกเต็มแน่นด้วยความรู้สึกยินดีปรีดาราวมีผีเสื้อบินว่อนอยู่ข้างใน เขากอดรัดคนตัวเล็กแน่นขึ้นพร้อมยิ้มบาง“ซันทำให้วุ้นใจเต้นแรง รู้สึกหวิวๆ ตัวเกร็งเวลาซันเข้าใกล้ แล้วก็เขินแบบที่ไม่เคยเป็นกับใคร”พนิดายอมรับในทุกข้อที่เธอเป็น“แต่เรื่องรัก...”“ไม่เป็นไรครับ เรื่องนั้นผมรอได้”“แต่รอเรื่องนี้ไม่ได้?”หญิงสาวสวนขึ้นทันที คนถูกถามเองก็ชะงักไปเช่นกัน นึกหาคำมาอธิบายสิ่งที่ตนเองกำลังทำ“ผมจะไม่แก้ตัว นั่นเพราะตัวกับหัวใจผมเป็นของคุณวุ้นไปแล้ว ก็อยากแต่จะใกล้ชิดคุณให้มากขึ้น”แววตาคมไม่ปกปิดความรู้สึก และถึงจะยอมรับผิดเขาก็ยังขยับมาชิด ปากจรดปาก เหมือนกับที่เขาบอกว่าอยากใกล้ชิด“ซัน”“คุณวุ้นปฏิเสธก็ได้ครับ ผมก็แค่อดทนต่อไป”ปากได้รูปแตะปากเธอนิดๆ เมื่อขยับ ใจสาวยังหวิวหวั่น สัมผัสของร่างกายยังคงอยู่ และร่างสูงกำยำก็ยังเบียดติดเธอไม่ยอมห่าง มือหนาประคองข้างแก้มลูบลงมาแผ่วเบารู้สึกถึงความทะนุถนอม ดวงตาคมจ้องนิ่งสบตาเธอสื่อถึงการรอคอย รอให้เธอเป็นฝ่ายเลือกหญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก อยากส่ายหน้าไม่ยินยอมแต่คำที่ชายหนุ่มเคยพูดไว้ก็ลอยเข้ามาในหัว‘

ปากได้รูปจูบย้ำบนมือเธอหลังคำพูดนั้น ทว่าไม่ใช่ครั้งเดียว ภาสกรไล้ริมฝีปากพรมประทับรอยจนทั่วทุกมุมบนมือบาง รวมไปถึงปลายนิ้วทุกนิ้วแล้ววนมาหาข้อมือเล็กไล้ลิ้นบนนั้นชั่วอึดใจใหญ่จนหญิงสาวถึงกับต้องห่อไหล่ กระทั่งพอใจจึงปล่อยมือ ลูบแขนเรียวทั้งสองข้างขึ้นไล่ขึ้นมาบนไหล่มนที่มีสาบเสื้ออยู่ก่อนจะสอดมือไปสัมผัสผิวนุ่มพร้อมปัดเสื้อให้หล่นจากไหล่หญิงสาว ตามด้วยเสื้อชั้นในที่ยังเกี่ยวอยู่ที่แขนพนิดากอดตัวเองพร้อมกับหลุบตาลงหลบสายตาคมอย่างเขินจัด ในใจเริ่มกลัวกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น ร่างสูงกำยำขยับเข้ามาตระกองกอดเธอให้ประชิดตัวเขา จูบแก้มแล้วเคลื่อนลงไปหาซอกคอ มือหนาลูบไล้แขนจนเธอค่อยคลายออกจากหน้าอกของตน เขาจึงเลื่อนมากอบกุมแทนที่ เคล้นคลึงแรงขึ้นแม้จะไม่ทำให้เจ็บทว่าก็ก่อพายุในกายสาวให้โหมขึ้นมาอีกครั้งปลายนิ้วแกร่งเอาใจใส่ยอดอกเบ่งบานราวแกล้งกันจนร่างงดงามสั่น ยิ่งปากอุ่นครอบครองทรวงอวบนุ่มซ้ำ หญิงสาวสาวยิ่งผวาแอ่นเข้าหาใบหน้าคมเหมือนต้องการอีกฝ่ายยิ่งนัก“อืม...หวาน”ภาสกรพึมพำ ลมร้อนเป่ารดยอดอกเธอ พนิดาขนลุกกับความ รุมร้อนที่ปะทะเข้ามา เพียงชั่วครู่ชายหนุ่มก็ดื่มกินเธอเหมือนผึ้งดูดน้ำห

เป็นครั้งแรกที่พนิดานอนเบียดบนโซฟากับชายหนุ่มแล้วไม่ได้ตื่นขึ้นเพื่อไปนอนที่ห้องตนเอง ด้วยกิจกรรมที่ชายหนุ่มบอกว่าจะทำให้เธอหลับสบายทำพิษ กระทั่งใกล้เช้าจึงรู้สึกได้ว่าถูกอุ้ม ปรือตามองก็เห็นใบหน้าขาวคมส่งยิ้มบางมาให้ก่อนจะบอก“ผมจะพาไปส่งห้องครับ คุณวุ้นจะได้นอนสบายๆ”ภาสกรกระซิบ เมื่อเขาวางเธอลงบนเตียงหญิงสาวก็เอ่ยขึ้นทั้งที่ยังงัวเงีย“ซันนอนนี่ก็ได้”เธอไม่ได้คิดอะไรมากรวมทั้งยังง่วงและอ่อนแรงแทบไม่อยากขยับตัวสักนิด จึงคิดว่าอีกฝ่ายน่าจะล้าเหมือนกัน“อย่าเลยครับ คุณวุ้นนอนเถอะ”เขาปฏิเสธแล้วโน้มตัวลงมาจูบหน้าผากเธอก่อนจะผละห่างแล้วออกจากห้องไปโดยไม่อิดออด คนตัวเล็กเองก็ไม่เซ้าซี้เพราะตาอยากแต่จะปิดลง ร่างกายหนักอึ้งชวนให้ทิ้งตัวนอน และหลับต่อในที่สุดภาสกรถอนหายใจยาวทันทีที่ปิดประตูห้องหญิงสาว หากเขานอนบนเตียงกับเธอมีหวังคงไม่หลับ เกร็งไปจนเช้าแน่เช้าวันใหม่ชายหนุ่มตื่นในเวลาปกติที่เขาตื่นโดยพนิดาไม่ได้เรียกเหมือนอาทิตย์ก่อน ทั้งที่เขาไม่ได้ปิดประตูห้องทำงานด้วยซ้ำ ชายหนุ่มออกไปล้างหน้าล้างตาแปรงฟันก็เห็นหญิงสาวอยู่ในห้องครัว“ให้ผมช่วยไหมครับ”เขาเข้าไปถามหลังจัดการธุระของตนเสร็

พนิดาคุ้นๆ ว่าวันเกิดของภาสกรจะเป็นเดือนนี้ เหมือนเธอเคยเห็นญาดากับทีมกราฟิกไปเลี้ยงกันเองแบบเล็กๆ ในช่วงกลางวัน เพราะไม่อยากรบกวนทีมอื่น หรือทำให้เป็นเรื่องสำคัญจนเกินไปนักหญิงสาวเข้าเสิร์ชดูภายในระบบของบริษัท ซึ่งสามารถหาได้ทั้งชื่อ นามสกุล และเบอร์โต๊ะ แม้จะอยู่คนละบริษัทแต่ก็เป็นเครือเดียวกัน ใช้ระบบภายในด้วยกัน จัดงานสัมมนาหรือปีใหม่ก็จัดด้วยกันในฐานะธนัญการ คอเปอเรชั่นพิมพ์ชื่อชายหนุ่มเข้าไปดูแล้วก็เห็นว่าเป็นวันศุกร์นี้พอดี พนิดากัดริมฝีปากครุ่นคิด อยากทำอาหารเอาไว้ให้ภาสกร แต่เธอปรึกษาอนงค์นางกับนิอรไม่ได้ สุดท้ายหญิงสาวก็โทรหาอนุพงศ์เพื่อนหนุ่มคนสนิทที่รู้เรื่องของภาสกรแล้ว และเจ้าตัวก็เปิดร้านขนมเค้กด้วย“ว่าไงนางจิ้งจอกพันปี”คำทักของอนุพงศ์ประชดมาตามสายทำให้เธอหัวเราะเบาๆ เพราะอีกฝ่ายเพิ่งส่งข้อความบ่นกับเธอช่วงวันหยุดที่แล้วว่าไม่มีเพื่อนเที่ยว เธอบอกให้นอนพักที่บ้านบ้างก็ได้ อีกฝ่ายก็บอกว่าเหงา แถมยังกัดมาอีกว่าไม่ได้มีแฟนเด็กอยู่ด้วยอย่างเธอ“มีเรื่องรบกวนอ้นนิดหน่อยน่ะ”เธอพูดเสียงอ้อนนิดๆ ได้ยินอีกฝ่ายถอนหายใจมาตามสาย“จ้ะ มีอะไรว่ามา ข้าน้อยยินดีรับใช้นายท่าน”เมื่