All Chapters of Deep Kiss จุมพิตร้อนรัก: Chapter 31 - Chapter 40

“คุณวุ้นครับ”คนที่กำลังยืนรอลิฟต์เพื่อขึ้นไปข้างบนสะดุ้งเมื่อเสียงของชายหนุ่มดังใกล้ตัว“ซัน...กลับมาเร็วจัง”คิ้วเข้มกระตุกเล็กน้อยกับคำทักนั้น ก่อนเอ่ยถาม“ทำไมเหรอครับ ไม่อยากให้ผมมาเร็วเหรอ”น้ำเสียงกับคำถามทำให้พนิดาแปลกใจ ตาคู่คมนิ่งลึก สีหน้าอีกฝ่ายดูเฉยแปลกๆ กว่าปกติเวลาที่เจอหน้าเธอ หากหญิงสาวก็พยายามไม่คิดมาก เธอยิ้มให้อีกฝ่าย“ใช่ที่ไหนกัน”ลิฟต์เปิดออกทั้งคู่จึงก้าวเข้าไป เมื่อชายหนุ่มเงียบเธอก็พลอยไม่พูดอะไรตามไปด้วยกระทั่งก้าวเข้ามาในห้องสีหน้าพนิดาก็ไม่ค่อยดีนัก แม้จะมีเครื่องดูดกลิ่นแต่ก็ยังรู้สึกได้ถึงกลิ่นอาหารอ่อนๆ หญิงสาวไม่รู้ตัวว่า ชายหนุ่มจับจ้องเธออย่างสังเกตอยู่ตลอด เขาวางกระเป๋าแล้วตรงเข้าห้องน้ำ ส่วนพนิดาไปหยิบมือถือของตนพร้อมกับวางคีย์การ์ดลง กดดูก็เห็นว่ามีสายของภาสกรเข้ามา หมายความว่าเขาโทรหาเธอในช่วงที่ลงไปส่งอนุพงศ์ และปกติชายหนุ่มก็จะโทรในตอนที่เขามาถึงแล้ว หญิงสาวเริ่มรู้สึกตงิดใจ อาการเงียบของเขาก็ดูน่าสงสัย“ซันโทรมาหาวุ้นตอนมาถึงแล้วเหรอ”เธอถามทันทีที่อีกฝ่ายออกมาจากห้องน้ำ ร่างสูงกำยำเดินเข้ามาหา ดวงตาคมกวาดมองหน้าเธอแล้วกวาดขึ้นลงก่อนจะจ้องหน้

“ขอให้ความรักของผมกับคุณวุ้นมั่นคงยืนยาว อยู่ด้วยกันตลอดไป”เธอรู้สึกตื้อในอกกับสิ่งที่อีกฝ่ายขอ ยิ่งเมื่อภาสกรมองสบตาเธอน้ำในตาก็เริ่มเอ่อคลอจนต้องกะพริบตาไล่“ขอบคุณครับ”เสียงของชายหนุ่มเองก็ดูแหบลงหน่อยเช่นกัน เพราะเขาตื้นตันใจแทบพูดอะไรไม่ออก เหนืออื่นใดรู้สึกว่าตัวเองเลวทรามสุดๆ เลยทีเดียว“ผมมันบ้าไปเอง”“เลิกพูดเรื่องนี้กันเถอะ วุ้นจะถือว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น กินกันดีกว่า”น้ำเสียงหวานให้ความรู้สึกปลอบประโลมโอบกอดจนเขาอุ่นไปทั้งหัวใจ ทั้งที่นั่งอยู่กันคนละฝั่ง ภาสกรสูดลมหายใจเข้าปอดลึกก่อนจะเอ่ยจากใจจริง“สำหรับผมคงจดจำมันเป็นตราบาปของตัวเองตลอดไป”“ซัน...”“ผมทำร้ายคุณวุ้นทั้งที่คุณวุ้นตั้งใจทำอาหารเอาไว้ให้ เตรียมเค้ก เตรียมฉลองวันเกิดกับผม แต่ผมก็ยังคิดอกุศลกับคุณ ผมมันเลว”“พอเถอะจ้ะ ไม่ต้องพูดแล้ว”มือบางยื่นไปจับมือใหญ่แล้วตบลงเบาๆ ปลอบใจ ชายหนุ่มจึงยอมพยักหน้ารับ เมื่อหญิงสาวเริ่มจับช้อนเตรียมพร้อมเขาก็จับตาม“อ้อ แล้วก็อย่างที่บอกว่าซันเป็นหนูทดลอง เพราะวุ้นทำเองทุกขั้นตอน ตามที่อ้นประกบบอก แต่ไม่ได้ชิมนะจ๊ะ”เธอพยายามพูดอย่างมีอารมณ์ขัน พยายามเปลี่ยนบรรยากาศให้ดูสดชื่นอ

ไม่นานนักพนิดาก็ลงไปรับเพื่อนขึ้นมา และเอ่ยกับนิอรขณะเดินออกจากลิฟต์“อร...วุ้นมีเรื่องจะบอก”“อะไรจ๊ะ หรือว่า...แอบซุกหนุ่มไว้”นิอรแซวพร้อมยิ้มขำๆ ทว่าเมื่อเห็นเพื่อนสาวหน้าซีดก็หุบยิ้ม ชะงักเท้าหยุดเดิน“ทำหน้าแบบนี้ อย่าบอกนะว่าจริง”สีหน้าพนิดาไม่ดีเอาเสียเลย แถมยังหลบสายตาอีกด้วย นิอรยื่นมือไปจับข้อมืออีกฝ่ายทันที“วุ้น นี่เรื่องจริงเหรอ”เพื่อนสาวสายตาล่อกแล่กอ้ำอึ้งทำเอาคนถามชักไม่สบายใจ“ตายจริง นี่วุ้นแอบคบผู้ชายเหรอ ใครที่ไหน แล้วมาอยู่กันแบบนี้นานหรือยัง”นิอรถามระรัวแต่ไม่รอคำตอบ หญิงสาวลากเจ้าของห้องให้เดินไปยังห้องทันทีโดยไม่รีรอ“เดี๋ยวสิอร คุยกันก่อน”“มีอะไรไปคุยกันข้างใน คุยตรงนี้ยังไงก็ไม่ใช่เรื่อง อีกอย่างอรอยากเห็น อยากคุยต่อหน้า ว่าไอ้ผู้ชายที่มันหลอกให้วุ้นแอบคบด้วยแบบไม่เปิดปากให้คนอื่นรู้ได้เลยนี่มันเป็นใคร ไว้ใจได้แค่ไหน”“เขาไม่ได้หลอกหรอกน่า”“ถ้าจริงใจแล้วทำไมไม่ให้วุ้นบอกใคร”คนพูดหันหน้ามาดุเพื่อนสาว“หมอนั่นอยู่ข้างในใช่ไหม เปิดประตูเลย”พนิดายิ้มแห้ง นิอรอยากเห็นคนที่อยู่ในห้องเธอเร็วๆ แต่คนที่ยังทำตัวไม่ถูกน่ะเป็นเธอ ไม่ใช่คนข้างใน เมื่อเพื่อนส่งสายต

เดือนนี้ประจำเดือนของเธอยังไม่มา พนิดาแทบจะนับวันรอเพราะอาทิตย์นี้เธอต้องมีประจำเดือนแล้ว ทว่ากลับไม่มีสัญญาณอะไรเลย หญิงสาวเริ่มวิตกมากขึ้นเรื่อยๆ นับตั้งแต่วันที่คุยกับนิอร เธอเครียดจนแทบจะกินข้าวไม่ลงจนมารดาก็ยังทักว่าไม่สบายหรือเปล่าเมื่อตอนเช้า เพราะท่านสังเกตเห็นมาสองสามวันแล้วและช่วงนี้เธอก็มึนหัวแทบไม่อยากลุกเลยในตอนเช้า จะว่าไปก็นอนไม่ค่อยหลับมาหลายวันแล้ว พนิดามาถึงที่ทำงานก็ชงกาแฟมาดื่มเติมความกระปรี้กระเปร่าเพราะอาการมึนหัวยังไม่ดีขึ้น ในท้องค่อนข้างว่างเพราะกินข้าวไม่กี่คำ ทว่าดื่มกาแฟหมดไปเพียงไม่นานเธอก็รู้สึกพะอืดพะอม อาการไม่ดีจนต้องเข้าไปอาเจียนในห้องน้ำการเร่งรีบพุ่งตรงออกประตูเพื่อไปยังห้องน้ำของเจ้านายสาวทำให้พนักงานด้านนอกต่างก็เหลือบมอง ทว่าไม่มีใครกล้าคุยหรือซุบซิบกัน ครู่หนึ่งพนิดาก็เดินกลับมาช้าๆ ด้วยสีหน้าซีดเผือด แต่ละคนต่างก็แอบเหล่หากก็เพียงมองหน้าจอตนเองต่ออย่างเงียบกริบ มีเพียงอนงค์นางที่ขมวดคิ้วแล้วลุกขึ้นเดินตามเข้าไปในห้องหญิงสาว“ไม่สบายเหรอจ๊ะวุ้น”“จ้ะ รู้สึกไม่ดีเลย”“ไหวไหม ไปหาหมอดีไหม”สีหน้าไม่ค่อยสบายใจของเพื่อนทำให้อนงค์นางชักกังวล“มีอะไ

พนิดากับนิอรตกลงกันว่าเดินทางในคืนวันทำงานเลยจะได้มีเวลาเที่ยวได้เยอะหน่อย โดยทริปเที่ยวใช้เวลาสามคืนสี่วัน มาถึงไต้หวันช่วงกลางดึกจัดการธุระในสนามบินเรียบร้อยทั้งสี่คนก็ขึ้นแท็กซี่ไปยังที่พักทันที และแน่นอนว่าห้องพักคือสองห้อง ซึ่งพนิดาพยายามไม่คิดมากเพราะภาสกรก็อยู่กับเธอมาพักใหญ่แล้ว แม้ชายหนุ่มจะยังนอนแยกในห้องทำงานแต่ ทั้งสองก็นอนหลับในอ้อมกอดของกันและกันทุกคืนคืนแรกพักที่ไทเปแล้วพรุ่งนี้ช่วงเช้าจะเดินทางต่อไปพักใกล้ทะเลสาบสุริยันจันทรา เที่ยวและพักค้างคืนหนึ่งคืน จากนั้นก็จะไปเป่ยโถวซึ่งเป็นสถานที่ที่สองสาวแพลนอยากนอนแช่น้ำพุร้อนเป็นหลัก“วุ้นอาบน้ำก่อนนะ ถึงจะอาบก่อนเดินทางแล้วแต่ก็ชินต้องอาบก่อนนอนน่ะ”แม้จะใช้เวลาบนเครื่องบินไม่กี่ชั่วโมง ทว่าโดยรวมหลังเดินทางจากคอนโดไปสนามบินและเช็กอินรอขึ้นเครื่องก็หลายชั่วโมงอยู่เหมือนกัน เธอยังกลัวว่าจะมาไม่ทันขึ้นเครื่องด้วยซ้ำ ภาสกรเองก็จัดกระเป๋ามาไว้ที่คอนโดเธอล่วงเพื่อจะได้ไปพร้อมกัน พอเชนทร์เห็นภาสกรอีกฝ่ายก็ชะงักไปเล็กน้อย หากก็ไม่ได้เอ่ยถามหรือซักไซ้อะไร เธอไม่แน่ใจว่านิอรอธิบายให้ฟังอย่างไรบ้าง ซึ่งหลังจากนั้นเชนทร์ก็ดูไม่มีปฏิก