All Chapters of Deep Kiss จุมพิตร้อนรัก: Chapter 41 - Chapter 50

สองหนุ่มสาวมาเจอกับนิอรและเชนทร์อย่างเฉียดฉิว พนิดาต้องขู่ว่าจะไม่ให้แตะตัวเลยตอนกลางคืนหากชายหนุ่มจะอาบน้ำให้เธอเพราะถือว่าเขาล่วงเกินไปแล้วภาสกรจึงยอมปล่อยตัวเธอ หญิงสาวพยายามทำทุกอย่างให้เร็วที่สุดหากก็เสียเวลาไม่น้อยเลยทั้งสี่คนเดินเล่นดูความเป็นธรรมชาติและสิ่งปลูกสร้างที่ดูน่ารักเข้ากันลงตัวสบายตา แวะถ่ายรูปบ้างไปเรื่อยๆ มีน้ำร้อนไหลผ่านตลอดทางจนถึงบ่อน้ำพุร้อน แม้จะเหนื่อยหน่อยกว่าจะมาถึงแต่ความสวยงามก็ถูกใจสองสาว ดูและถ่ายรูปจนพอใจแล้วก็เดินหาร้านน้ำชานั่งพักขาครู่หนึ่ง ก่อนจะไปหาของกินมื้อเย็นโดยแวะชิมร้านที่เป็นของกินเล่นไปด้วย จากนั้นจึงเดินกลับที่พัก เรียกว่าเดินกันเต็มที่ทว่าก็สนุกแม้จะเมื่อยสักหน่อยก็ตาม“น้ำหนักอรต้องลงสักสองสามกิโลแน่ๆ เดินเยอะขนาดนี้”นิอรพูดขณะเดินเคียงข้างเพื่อนสาว สองสาวตัวติดกันเดินด้วยกันตลอด เรียกได้ว่าภาสกรกับเชนทร์มาเดินตามถือของและเป็นตากล้องเท่านั้น หากก็มีบ้างที่ถ่ายรูปเป็นคู่ ในตอนแรกพนิดาไม่กล้าทว่าเพื่อนก็ยุจน หญิงสาวยินยอม แต่ก็ไม่ได้ถ่ายมากเท่าคู่แต่งงาน“เดินเยอะก็กินเยอะด้วยไม่ใช่เหรอจ๊ะ”พนิดาแซวอีกฝ่ายจึงหน้างอ นิอรเป็นสายชิมเห็นอะ

“ซันบอกว่าจะป้องกัน”เธอเตือนสติเขาเพราะย้ำกับตนเองเสมอว่าหากมีครั้งที่สองหรือครั้งอื่นตามมายังไงก็ต้องมีการป้องกัน แม้จะอยู่ในอารมณ์เพริดแค่ไหนพนิดาก็ไม่อยากพลาดชายหนุ่มเหมือนเพิ่งนึกได้ เขารีบขยับตัวลงจากเตียงขณะที่เธอมองไปทางอื่น ได้ยินเสียงค้นกระเป๋าเดินทางวุ่นวายไม่นานเตียงก็ขยับ ทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายกลับมาแล้ว ความอบอุ่นที่โอบล้อมมาประชิด อกหนาแนบอกเธอพร้อมเสียงกระซิบข้างหู“เรียบร้อยแล้วครับ”หญิงสาวไม่ได้มองคนพูด เพียงแค่พยักหน้ารับนิดๆ เท่านั้น ขณะรู้สึกถึงมือหนาที่เริ่มแตะต้องความสาวสะพรั่งพร้อมกับปากได้รูปเลื่อนมาจูบเม้มกลีบปากอิ่ม ดึงเบาๆ แล้วส่งปลายลิ้นทักทายเมื่อเธอเผยอรับ จากเคล้าคลออ่อนโยนปลายลิ้นเล็กก็ถูกรัดรึงดูดดึง ปลายนิ้วแกร่งวนเวียนบนสัดส่วนสุดบอบบางจนเธอต้องครางแนบปากอุ่น ยิ่งเธอส่งเสียงร้องอีกฝ่ายก็ยิ่งบดเร้า จนเมื่อเธอหอบหายใจไม่ทันภาสกรจึงผละปากได้รูปออกเพียงไม่กี่วินาทีร่างงดงามก็สั่นระรัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า ปากอิ่มน่าจูบเผยอหอบครวญคราง ภาสกรกระตุ้นหญิงสาวอย่างหนักมือจนเธอพานพบความสุขล้ำอีกครั้ง ขณะที่เขาเองก็ลุกร้อนอย่างสุดตัวแล้วชายหนุ่มแทนที่ปลายนิ้วด้วยตนเอง

เพราะพบลูกค้าเสร็จก็ใกล้เวลาเลิกงานแล้วพนิดาจึงแยกกับนิอรทำให้กลับถึงบ้านเร็วกว่าทุกวัน หญิงสาวเห็นว่าเป็นเวลาที่มารดาเตรียมของว่างพอดีจึงอยากเข้าไปช่วย เมื่อวางของกับกระเป๋าที่โต๊ะรับแขกก็มีเสียงข้อความดังขึ้น เปิดดูก็เห็นว่าอนงค์นางถามเรื่องงานเล็กน้อยจึงพิมพ์ตอบไปก่อนจะวางมือถือไว้ใกล้ๆ กระเป๋าแล้วรีบไปยังห้องครัวเสียงมือถือของพนิดาดังอยู่ครู่หนึ่ง ก็มีใครคนหนึ่งหยิบขึ้นมา เจ้าของมือหนาจ้องมือถือในมือ ชื่อที่เห็นทำให้ตัดสินใจกดรับ ซึ่งปลายสายก็เอ่ยขึ้นทันทีเช่นกัน‘แหม กว่าจะรับสายเพื่อนได้นะจ๊ะนางจิ้งจอกพันปี’ประโยคที่ทักทำให้คนรับสายขมวดคิ้วไม่พอใจนัก หากยังไม่ทันได้พูดอะไรประโยคต่อมาก็ตามมา‘หรือมัวแต่อินเลิฟอยู่จ๊ะ’ใบหน้าคนได้ยินเริ่มชักไม่ดีในตอนนี้‘ได้ข่าวมาว่าไปไต้หวันกับแฟนเด็กของเธอมาไม่ใช่เหรอ กินกันสนุกเลยสินะ’มาถึงประโยคนี้คนที่เงียบมานานก็ไม่ทนอีกแล้ว“กินอะไรกัน”‘ว้าย’เสียงทุ้มเข้มโต้กลับไปทำให้คนปลายสายอุทานด้วยความตกใจ‘คุณพ่อ’“ใช่พ่อเอง”‘เอ่อ ผมขอโทษครับ คิดว่าวุ้นรับสาย’น้ำเสียงปลายสายเองก็เปลี่ยนเป็นสุภาพขึ้นเช่นกัน“เราจะคุยเรื่องอะไรกับหนูวุ้น พ่อจะได

พนิดาไม่ได้ลงไปกินข้าวในตอนเย็น เธอร้องไห้เป็นนานกว่าจะสงบลงได้ มีข้อความจากอนงค์นางกับนิอรเข้ามา คาดว่าอนุพงศ์คงติดต่อไปหาสองสาวหลังก่อเรื่องเอาไว้ให้เธอ ส่วนเรื่องไปเที่ยวกับภาสกรเธอไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายรู้จากเพื่อนคนไหนระหว่างสองสาว ทว่าซักไซ้เอาเรื่องไปก็หาทางออกไม่ได้และเธอไม่คิดว่าเพื่อนจะตั้งใจให้เกิดเรื่องหญิงสาวตอบไปเพียงว่าเดี๋ยวค่อยคุยกันและย้ำกับทั้งคู่ว่าอย่าเพิ่งบอกอะไรกับภาสกร เธอจะคุยกับเขาด้วยตัวเองยังดีที่บิดาไม่ได้ยึดโทรศัพท์ของเธอ ท่านเองก็คงไม่อยากทำเหมือนเธอเป็นเด็กสาวใจแตกแม้จะทั้งเสียใจและหวั่นใจระคนกัน กลัวว่าจะต้องเลิกกับภาสกรจริงๆ กลัวบิดาจะบังคับให้เธอหมั้นหมายกระทั่งแต่งงานกับคนอื่นขึ้นมา ทว่าคำพูดของมารดาที่ประคองมาส่งถึงห้องก็ดึงสติเธอได้ไม่น้อย‘ร้องไห้แต่ก็ต้องมีสตินะลูก อย่าใจร้อนหุนหันพลันแล่น ทำอะไรให้คุณพ่อโกรธยิ่งกว่าเดิม แม่มั่นใจในตัวลูก แล้วถ้าลูกมั่นใจในตัวเองว่าคบคนไม่ผิด ก็ต้องหาทางให้คุณพ่อยอมรับเขาให้ได้ นี่เป็นตัวเลือกเดียว ถ้าเขาดีพอและจริงใจกับลูก เขาต้องทำได้’มารดาอยากให้เธอทำตามคำสั่งบิดา ตามน้ำไปก่อน ฉะนั้นพนิดาก็ยังต้องเงียบไว้ แทน

“ปกติคุณไม่เคยจัดงานวันเกิดนี่คะ ทำไมปีนี้อยากจัดขึ้นมา”คุณดารณีถามอย่างแปลกใจเมื่อสามีต้องการให้เตรียมอาหารรับแขกในวันเกิดของตน ขณะทานอาหารกันพร้อมหน้าพร้อมตาในช่วงเย็นวันเสาร์“ไม่ถึงกับจัดหรอก ชวนเพื่อนมากินเลี้ยงหน่อยเท่านั้น ไม่ได้สังสรรค์กันนานแล้ว ตีกอล์ฟ กินข้าวบ้างแล้วก็แยกย้ายทุกที แต่ไม่ได้มากันทุกคนหรอก แค่คนเดียว”“แค่นั้นเหรอคะ”ภรรยาถามย้ำด้วยความแปลกใจเมื่อมีแขกเพียงคนเดียวคุณไพศาลมองอีกฝ่ายพร้อมยิ้มบางดูมีเลศนัย แล้วเหลือบไปทางลูกสาวที่ดูไม่ได้ใส่ใจกับบทสนทนาของบิดามารดานัก“จริงๆ ก็ไม่ใช่คนเดียว วันนี้ไปตีกอล์ฟมา เจ้าภานุที่เป็นเจ้าของสนามกอล์ฟพาลูกชายมาด้วย ท่าทางดูดีเลย เป็นผู้ใหญ่ อายุพอๆ กับตาวี ช่วยงานพ่อตั้งแต่ยังเรียนไม่จบแน่ะ ตอนนี้ก็เป็นผู้บริหารแล้วก็ดูแลโรงแรมกับสนามกอล์ฟอยู่เชียงใหม่โน่น”ทันทีที่สามีเปรยคุณดารณีก็ตาโต ขณะที่พนิดาชะงักมือที่กำลังจะยื่นไปตักอาหารเล็กน้อย หากก็ตักต่อเหมือนไม่มีอะไร คิ้วเรียวสวยขมวดมุ่น รู้สึกไม่สบายใจในทันใด แม้แต่พศินเองยังลอบถอนหายใจแล้วสังเกตสีหน้าน้องสาว“ก็เลยบอกไปว่าวันเกิดจะเลี้ยงให้เขาพาลูกชายมาด้วย จะได้รู้จักกับ