All Chapters of พ่ายรักศรัณย์: Chapter 1 - Chapter 5

Casino Willหญิงสาวหน้าตาสะสวย เดินตรงเข้าไปด้วยท่าทางที่สง่างาม มีความมั่นใจ หน้านิ่งๆ ที่ไม่ไหวติงกับใครที่เดินผ่านหรือกำลังมอง มันเป็นเอกลักษณ์เอามากๆ เธอสวยมีเสน่ห์ภายนอกดึงดูดแม้กระทั่งเพศเดียวกัน แต่คนที่รู้จักเธอจริงๆ แน่นอนว่าจะไม่เข้ามายุ่ง เพราะรู้ว่าเธอนั้นเป็นคนแบบไหน นอกจากคนที่จะไม่รู้จริงๆ"สวัสดีค่ะคุณวานิล""อืม วันนี้เป็นยังไงบ้าง""ปกติดีค่ะ ทุกอย่างเรียบร้อย""คอยดูแลด้วยล่ะ มีปัญหาอะไรไปเรียกฉันที่ห้อง""ค่ะคุณวานิล"มีปัญหาที่ว่าก็จะเป็นพวกลูกค้าที่มาเล่นเสียเองแต่กลับโทษว่าที่นี่โกง โวยวายไม่ยอม ผู้จัดการมาคุยก็ไม่ยอม จะทำลายข้าวของจนต้องให้การ์ดล็อคตัวไว้ และวานิลก็ต้องลงมาจัดการเองหญิงสาวเข้าไปนั่งทำงานที่ห้องทำงานของตัวเอง ภายในห้องเย็นเฉียบเธอกำลังนั่งทำงานอย่างขะมักเขม้น เธออยู่คนเดียว เพราะไม่ชอบให้ใครมายุ่งในเวลางาน ทุกอย่างจึงเงียบสงบ น้อยนักที่จะมีคนได้เข้ามาที่นี่ นอกจากผู้จัดการที่เอางานมาส่งหรือคนที่เธออนุญาตแล้วจริงๆวานิล อายุ 30 ปี เธอเป็นเจ้าของกิจการกาสิโนแทบจะทั้งหมดในประเทศ อดีตเธอเคยติดคุก เพราะถูกใส่ร้ายจากคนที่เธอรักมาก เธอต้องติดคุกเพราะห

หลายวันต่อมาวานิลขับรถกลับบ้านเอง ถึงจะมีลูกน้องคนสนิทแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าทั้งสองจะตัวติดกันทุกวัน เพราะมันก็มีบางครั้งที่เธอจะส่งลูกน้องคนสนิทไปทำงานที่สำคัญ ซึ่งเธอก็ไว้ใจเขาได้แค่คนเดียว นอกจากเพื่อนแล้วก็จะเป็นลูกน้องคนสนิทเนี่ยแหละระหว่างที่กำลังขับรถกลับจู่ๆ ฝากระโปรงหน้ารถของเธอก็มีควันโขมงขึ้นมา ทำให้เธอต้องตีไฟเลี้ยวเข้าริมขอบทาง จากนั้นก็ลงไปดูด้วยความตกใจ พอเปิดฝากระโปรงรถควันก็ลอยพวยพุ่งออกมาจำนวนมาก แถมยังได้กลิ่นไหม้อีกต่างหาก"แค่กๆๆๆๆ!!~"หญิงสาวยืนเท้าเอวมองพร้อมอาการที่เริ่มจะหงุดหงิด เพราะตอนนี้มันดึกแล้ว จะเรียกให้ใครช่วยได้ แถวนี้ยิ่งดึกรถก็ยิ่งน้อยลงมากขึ้นเรื่อยๆ อีกต่างหากและปกติเวลารถมีปัญหาลูกน้องคนสนิทของเธอก็จะเป็นคนจัดการเอง เธอจึงไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับช่างสักเท่าไหร่นัก แต่มันก็ดันมาเป็นเอาตอนนี้เนี่ย ตอนที่เธอต้องอยู่คนเดียวขณะที่เธอเดินไปที่ประตูรถอีกฝั่งนึงเพื่อจะหยิบโทรศัพท์มือถือ ก็เห็นไฟวงกลมเล็กๆ ซึ่งน่าจะเป็นไฟหน้ารถของรถมอเตอร์ไซค์ กำลังขับผ่านมาตรงที่เธอจอดรถอยู่พอรถคันนั้นขับเข้ามาใกล้ๆ และจอด ถึงได้รู้ว่าเป็นรถของใครรัณ หรือศรัณย์ เด็

ตกดึกวันเดียวกัน"คุณวานิลครับ""อ้าว นายยังไม่กลับอีกเหรอ""ผมอยากจะชวนคุณวานิลไปนั่งรถน่ะครับ เดี๋ยวผมแวะไปส่ง""ฉันไว้ใจนายได้ขนาดนั้นหรือไง?""ก็ถ้าเกิดอันตรายขึ้น ผมก็จะเป็นคนรับแทนก่อนที่คุณวานิลจะเจ็บตัว""แค่คำพูด ใครๆ ก็พูดได้ ฉันไม่เชื่อคนง่ายรู้ไว้ด้วย""ดะ เดี๋ยวครับ!""....." เธอถูกจับแขนไว้ขณะที่กำลังจะเดินหนี หันกลับไปมองด้วยสายตาที่เย็นชา ทำให้อีกฝ่ายต้องรีบปล่อยมือออกไปทันที"ผมขอโทษครับ ผมแค่อยากชวนไปนั่งรถด้วย""นายก็ไปชวนคนอื่นสิ""แต่ผมอยากชวนคุณวานิล""รู้หรือเปล่าว่าฉันเป็นคนยังไง""ไม่รู้ครับ แต่ผมไม่ได้จะทำอะไรไม่ดี""......""สาบานได้เลยครับ ผมไม่ทำอะไรแน่นอน ถ้าผมทำไม่ดี ให้คนของคุณวานิลมายิงผมได้เลยครับ ถ้าผมทำอะไรคุณวานิลไป ผมก็ไม่มีชีวิตรอดอยู่แล้ว ผมจะทำไปเพื่ออะไรล่ะครับ""งั้นฉันขอถาม ทำไมนายอยากชวนฉันเที่ยว? คนอื่นก็มี""ก็คำตอบเดิมครับ เพราะเป็นคุณวานิล ถ้าเป็นคนอื่น ผมคงไม่ชวน""เอาตามตรง ฉันไม่ชอบอ้อมค้อม""ผมชอบคุณ...""....." พอได้ยินประโยคสั้นๆ แค่นั้นสีหน้าของวานิลก็เปลี่ยนไปทันที เธอไม่คิดว่าจะถูกสารภาพคำพูดแบบนี้ต่อหน้า เธอไม่ได้คิดว่าจะได้คำ