MasukShare
EP:05 พาเที่ยว
Terakhir Diperbarui:
2025-02-06 09:34:05ตกดึกวันเดียวกัน
"คุณวานิลครับ"
"อ้าว นายยังไม่กลับอีกเหรอ"
"ผมอยากจะชวนคุณวานิลไปนั่งรถน่ะครับ เดี๋ยวผมแวะไปส่ง"
"ฉันไว้ใจนายได้ขนาดนั้นหรือไง?"
"ก็ถ้าเกิดอันตรายขึ้น ผมก็จะเป็นคนรับแทนก่อนที่คุณวานิลจะเจ็บตัว"
"แค่คำพูด ใครๆ ก็พูดได้ ฉันไม่เชื่อคนง่ายรู้ไว้ด้วย"
"ดะ เดี๋ยวครับ!"
"....." เธอถูกจับแขนไว้ขณะที่กำลังจะเดินหนี หันกลับไปมองด้วยสายตาที่เย็นชา ทำให้อีกฝ่ายต้องรีบปล่อยมือออกไปทันที
"ผมขอโทษครับ ผมแค่อยากชวนไปนั่งรถด้วย"
"นายก็ไปชวนคนอื่นสิ"
"แต่ผมอยากชวนคุณวานิล"
"รู้หรือเปล่าว่าฉันเป็นคนยังไง"
"ไม่รู้ครับ แต่ผมไม่ได้จะทำอะไรไม่ดี"
"......"
"สาบานได้เลยครับ ผมไม่ทำอะไรแน่นอน ถ้าผมทำไม่ดี ให้คนของคุณวานิลมายิงผมได้เลยครับ ถ้าผมทำอะไรคุณวานิลไป ผมก็ไม่มีชีวิตรอดอยู่แล้ว ผมจะทำไปเพื่ออะไรล่ะครับ"
"งั้นฉันขอถาม ทำไมนายอยากชวนฉันเที่ยว? คนอื่นก็มี"
"ก็คำตอบเดิมครับ เพราะเป็นคุณวานิล ถ้าเป็นคนอื่น ผมคงไม่ชวน"
"เอาตามตรง ฉันไม่ชอบอ้อมค้อม"
"ผมชอบคุณ..."
"....." พอได้ยินประโยคสั้นๆ แค่นั้นสีหน้าของวานิลก็เปลี่ยนไปทันที เธอไม่คิดว่าจะถูกสารภาพคำพูดแบบนี้ต่อหน้า เธอไม่ได้คิดว่าจะได้คำตอบแบบนี้ ไม่คิดว่าภายนอกที่หยิ่งยโสของเธอจะสามารถดึงดูดใครได้
"คุณวานิลครับ รถพร้อมแล้วครับ" ขณะเดียวกันเรนก็เข้ามาซะก่อน
"เรน..นายกลับไปก่อน ฉันจะไปกับเด็กคนนี้"
"คุณวานิล.."
"จำไว้นะเรน ถ้าฉันเป็นอะไรไป นายตามหาผู้ชายคนนี้ ถอนมันออกให้หมด อย่าให้เหลือแม้แต่ราก" วานิลพูดอย่างจริงจัง เพราะเธออยากรู้ว่าถ้าเธอพูดขู่แบบนี้แล้วจะเป็นยังไง ถ้ากลัวหรือตกใจนั่นก็แปลว่า คิดที่จะทำอะไรแน่นอน
"อย่าไปเลยนะครับคุณวานิล"
"แต่ฉันจะไป ขอบใจที่เป็นห่วงนะ แต่ฉันดูแลตัวเองได้ นายกลับไปพักผ่อนเถอะ"
พอได้ยินคำตอบที่หนักแน่นของเจ้านาย ชายหนุ่มก็ทำอะไรไม่ได้ ถึงจะเป็นห่วงเจ้านายมากแค่ไหนแต่ก็ขัดไม่ได้อยู่ดี เขาจ้องมองไปที่ชายหนุ่มหน้าตาดีตรงหน้า ดวงตาแข็งกร้าวเอาเรื่อง
"ถ้าคุณวานิลเป็นอะไรไป ฉันตามฆ่าล้างโคตรแกแน่"
"....."
"ไปพักผ่อนเถอะ ไว้เจอกันพรุ่งนี้"
"ครับ"
เรนคือลูกน้องคนสนิทที่อยู่กับเธอมาตั้งแต่ที่เจ้านายคนเก่ายังอยู่ ด้วยความที่อยู่ด้วยกันมานานจึงมีความสนิทสนมกัน และผ่านเรื่องราวทั้งดีและร้ายมาด้วยกัน และรู้ว่าเจ้านายต้องเจออะไรมาบ้าง จึงเป็นห่วงเจ้านายอยู่ตลอดแม้ตอนนี้เธอจะไม่ใช่เด็กแล้วก็ตาม
วานิลนั่งซ้อนท้ายไปกับศรัณย์ ชายหนุ่มขับรถด้วยความเร็วจนกระทั่งมาถึงสถานที่ที่ต้องการอยากให้เธอมาเที่ยวด้วย มันเป็นริมทะเลแสนเงียบสงบ น้ำทะเลสีคราม บวกกับเสียงคลื่นทะเล มันเงียบสงบดีไม่น้อย และตรงนี้ไม่มีใครเลยนอกจากทั้งสองคน ราวกับเขารู้ว่าเธอชอบความเงียบสงบแบบนี้
"ทะเล...นายพาผู้หญิงมาเที่ยวบ่อยหรือไง"
"เปล่าครับ"
"ทำไมถึงอยากพาฉันมา?"
"ก็แค่อยากพามาครับ"
"....." เธอก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี และไม่เข้าใจไปมากกว่านั้นคือ อะไรที่ทำให้เธอยอมตกลงมากับผู้ชายคนนี้
มันเป็นเพราะอะไร เพราะเธอสนใจในตัวของผู้ชายคนนี้ หรือแค่อยากลองของ อยากรู้ว่าผู้ชายคนนี้คิดจะทำอะไร
แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนแอที่ใครจะรังแกได้ง่ายๆ สิ่งเลวร้ายที่เธอเคยเจอมา มันหล่อหลอมให้เธอต้องกลายเป็นคนเข้มแข็ง ไม่กลัวแม้กระทั่งความตาย
"มานั่งตรงนี้สิครับ"
"......" หญิงสาวเดินไปนั่งที่ม้านั่ง และมองดูคลื่นทะเลที่กำลังซัดเข้าฝั่ง
"หนาวหรือเปล่าครับ"
"นิดหน่อย"
เพราะชุดที่เธอใส่มันเป็นชุดเดรสสายเดี่ยว และปกติเธอก็มักจะใส่แบบนี้อยู่เป็นประจำอยู่แล้ว
ชายหนุ่มลุกขึ้นถอดเสื้อคลุมแขนยาวตัวนอกของตัวเองออก และคลุมให้กับหญิงสาวตรงหน้า
"สูบบุหรี่ไหมครับ?"
"อืม..."
ทั้งสองนั่งสูบบุหรี่อยู่ด้วยกัน ต่างคนต่างเงียบ มีเพียงเสียงพ่นควันบุหรี่เท่านั้น
"หน้าตาก็ดีทำไมไม่ไปเป็นดารา" เป็นครั้งแรกที่วานิลเป็นฝ่ายเอ่ยถามขึ้นก่อน
"หน้าตาดีแต่ประวัติไม่ดีใครเขาอยากจะรับล่ะครับ"
"ทำไม?"
"ที่ผมบอกว่า ไม่มีที่ไหนรับเข้าทำงานเพราะผมมีประวัติไม่ค่อยดี"
"ทำไมถึงมีประวัติไม่ดี"
"ตอนที่อายุสิบเจ็ดผมเคยถูกจับ แต่เพราะผมยังเป็นเยาวชนอยู่ เลยถูกส่งตัวไปอยู่สถานพินิจ ไม่ได้เรียนต่อ แม่ผมก็ต้องวิ่งเต้นหาเงินมาประกันตัวสู้คดี ต้องยืมเงินญาติพี่น้อง คนใกล้ตัว ต้องไปกู้แม้กระทั่งพวกเก็บดอกเบี้ยรายวัน เป็นหนี้สินท่วมหัวเพราะเรื่องนี้"
"นายทำอะไรผิด"
"ผมไม่ได้ทำผิด ผมแค่ตกเป็นแพะ ที่บังเอิญไปอยู่ในเหตุการณ์ด้วยต่างหาก"
"......" วานิลไม่ได้ตอบอะไร แต่เหตุการณ์มันก็ให้คล้ายกับของเธอเลย เพียงแต่ตอนนั้นเธอไม่ใช่เยาวชน เธอเลยได้ติดคุกสำหรับผู้ใหญ่ และก็ไม่ได้มีใครมาวิ่งเต้นช่วยประกันตัว ไม่มีพยาน ไม่มีหลักฐานที่จะสื่อว่าเธอบริสุทธิ์ เธอเลยต้องรับในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ทำ
"ที่ที่ผมเคยอยู่เป็นสลัม ที่มีแต่เรื่องผิดกฎหมาย ยาเสพติด อาวุธดัดแปลงขาย ค้าประเวณี หลายอย่างที่ผมต้องเจอ แต่แล้วจู่ๆ ตำรวจก็ลงพื้นที่ จับพวกวัยรุ่นที่ทำงานผิดกฎหมายไป ผมก็เลย...โดนไปด้วย"
"นายก็เลยมีประวัติไม่ดีไปเลย"
"ครับ...พอออกมาจากสถานพินิจ ผมก็ต้องทำงานหาเงินใช้หนี้ที่แม่ไปวิ่งเต้นกู้ยืมเขาเพื่อมาช่วยผม"
"......"
"หลังจากนั้นไม่นานแม่ผมก็จากไป ผมก็เลยย้ายออกไปอยู่คนเดียว หนีพวกเจ้าหนี้"
"ยิ่งหนีนายจะยิ่งโดนหนักนะรู้ไหม" เธอรู้เพราะเป็นประสบการณ์ตรง จากที่คลุกคลีอยู่กับคนพวกนี้มานาน และก็มีไม่น้อยที่ต้องตายเพราะไม่มีเงินจ่ายดอกที่ขูดเลือดขูดเนื้อแบบนั้น
"รู้ครับ แต่ผมหาเงินไปคืนให้จนหมดแล้ว แต่ก็ไม่รู้ดอกเบี้ยเพิ่มขึ้นตอนไหน ทั้งที่ก่อนหน้ามันแค่นี้ พวกมันกะจะโกงผม กะจะให้ผมจ่ายดอกพวกมันเรื่อยๆ ผมคืนเท่าที่ยืมมา ผมก็เลยหนีครับ"
"อืม...ระวังตัวด้วยละกัน พวกนี้ถ้ามันเจอ มันไม่เอาไว้แน่"
"ครับ"
Bab terkait
พ่ายรักศรัณย์ EP:06 รักษาระยะห่าง
เวลาผ่านไปนานพอสมควรวานิลไม่รู้เลยว่าตอนนี้เธอสนิทกับเด็กเสิร์ฟคนนั้นตอนไหน เหมือนจะเผลอใจไปแค่วูบเดียว จนตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอจะลงลึกถอนตัวไม่ขึ้นไปแล้วก็มีไม่น้อยที่มีคนมาทำดีกับเธอ แต่มันก็ไม่ใช่ความรู้สึกแบบนี้จริงๆมันเป็นแค่ความชอบ รู้สึกดี เพียงเพราะมีคนที่ไม่เคยรู้จักเธอมาก่อนปฏิบัติกับเธอดี ไม่ได้มองว่าเธอหยิ่งหรือไม่น่าเข้าใกล้ เหมือนที่มีคนพูดก่อนหน้านี้ก๊อกๆๆๆ"ขออนุญาตครับ""เข้ามาสิ""เครื่องดื่มที่สั่งครับ""พักนี้นายมาบ่อยนะ ได้เลื่อนขั้นขึ้นมาบริการด้านบนแล้วหรือไง""ครับ ก็ขึ้นๆ ลงๆ ครับ""ขอบใจ วางไว้ที่เดิมแหละ""ครับ""....." วานิลก้มหน้าทำงานต่อ เธอไม่อยากจะทำเหมือนว่าสนใจอะไรมากเพราะไม่อยากทำตัวสนิทสนมไปมากกว่านี้สำหรับเธอสถานะมันไม่เกี่ยวเลย เพราะเธอไม่เคยลืมว่าเคยเป็นใครมาก่อน แต่เพราะเธอไม่อยากเจ็บ ความรักมันทำให้คนอ่อนแอในความคิดของเธอ และเธอก็ไม่อยากอ่อนแอมีน้ำตา"คุณวานิลครับ""มีอะไร?""ผมจะชวน...ไปเที่ยวหลังเลิกงานครับ""ดูก่อนละกัน ฉันมีงานเยอะ อาจจะไม่ไป นายเองก็เอาเวลาไปตั้งใจทำงาน ฉันช่วยไม่ได้นะ ถ้าไม่สนใจงานแล้วถูกไล่ออกน่ะ""ครับ ผมจะตั้งใจทำงา
Terakhir Diperbarui : 2025-03-03พ่ายรักศรัณย์ EP:07 ฉันไม่ได้ง่าย
ตอนเช้าแสนสดชื่น"นายอีกแล้วเหรอ?" หญิงสาวพูดขึ้น เมื่อกลับมาถึงบ้านหลังจากออกกำลังกายเสร็จ เธอก็ได้เจอกับศรัณย์อีกแล้ว เจ้าตัวจอดรถรอเธออยู่หน้าประตูบ้าน เพราะรู้ว่าเธอยังไม่กลับเข้าบ้าน"ครับ ผมอีกแล้ว""....." วานิลถอนหายใจออกมาอย่างแรง เธอรู้ว่ากำลังถูกเด็กตามจีบ และเธอก็ปฏิเสธการกระทำไปแบบตรงๆ แต่เธอจะทำยังไงได้ล่ะ มันเล่นตามมาถึงบ้านเลยแบบนี้ แถมมาทุกวันอีกด้วยดีนะที่เรื่องนี้ยังไม่รู้ถึงหูใคร นอกจากลูกน้องคนสนิทของเธอ ก็ไม่มีใครรู้แล้ว ว่าเธอกำลังถูกเด็กเสิร์ฟตามจีบอยู่"ผมขอเข้าไปในบ้านได้ไหมครับ""เมื่อไหร่นายจะเลิกยุ่งสักทีเนี่ย""ไม่เลิกยุ่งครับ ต่อให้คุณวานิลไล่ผมก็ไม่ไป ผมไม่ได้ทำอะไรผิดนี่ครับ อีกอย่างผมก็ไม่ได้ทำอะไรไม่ดีด้วย""......" เธอมองนิ่งๆ ก่อนจะเปิดประตูรั้วและเดินเข้าไป แต่พอเดินเข้าไปได้ไม่เท่าไหร่ เธอก็ต้องหยุดเดิน "เข้ามา"ให้ตายสิ! ทำไมเธอถึงใจอ่อนอยู่เรื่อยเลย พอเธอไม่ให้เข้าบ้าน ก็ชอบยืนทำหน้าเศร้าอยู่หน้าประตูรั้ว ทำเหมือนเด็กที่ถูกสั่งห้ามไม่ให้เข้าบ้าน ถูกลงโทษ ทำตัวน่าสงสารพอได้รับอนุญาตเจ้าตัวก็รีบเดินตามเข้าไปทันที"ครัวอยู่ทางโน้น""ครับ""จะทำอ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-03พ่ายรักศรัณย์ EP:08 ขอโทษ
เวลาผ่านไปหลังจากที่เกิดเรื่องวันนั้นวานิลไม่ให้ศรัณย์มาเจอหน้าอีกเลย เขาดีก็จริงแต่ถ้าล้ำเส้นเธอเมื่อไหร่ก็พร้อมตัดขาดเช่นกัน แต่พอทำแบบนั้นแล้วกลายเป็นเธอมากกว่าที่คิดมาก กระวนกระวายใจ รู้สึกผิดที่ไล่เขากลับไปแบบนั้น ทั้งๆ ที่เธอควรจะฟังบ้างแท้ๆ แต่กลับไล่ให้ศรัณย์กลับไปเรื่องแบบนั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่ ผู้หญิงผู้ชายก็ทำกันเป็นเรื่องปกติ เธออยู่ในวงการแบบนี้มานานแล้วแท้ๆ แต่ทำไมกันนะ ถึงยังไม่ชินสักทีกลัวอะไรอยู่กันแน่"ไม่สบายหรือเปล่าครับ?""....." เธอตกใจแต่ก็ไม่ได้แสดงสีหน้าหรือส่งเสียงอะไรออกมา ได้แต่มองนิ่งๆ เท่านั้น"ผมขอโทษครับ""ไม่เป็นไรๆ ขอบใจ""ครับ"ไม่มีการสนทนาอะไรต่อ ทันทีที่เครื่องดื่มถูกเสิร์ฟลงบนโต๊ะของเธอเจ้าตัวก็รีบเดินออกไปทันที นั่นจึงทำให้วานิลอึดอัดมากกว่าเดิมอีก ทำไมต้องสนใจเรื่องแบบนี้ด้วยนะ ปกติเธอไม่ใช่คนที่จะสนใจเรื่องอะไรแบบนี้แท้ๆ แต่กับเด็กคนนี้เธอกลับห่วงความรู้สึกซะงั้นทำไมถึงเป็นแบบนี้กันนะก๊อกๆๆๆ ~"เข้ามา...""กลับไปพักไหมครับ สีหน้าของคุณวานิลดูไม่ค่อยดีเลย เดี๋ยวผมขับรถไปส่ง""ฉันไม่ได้เป็นอะไร แล้วนายไปรู้มาจากไหนเนี่ย""......""เฮ้อ... ฉัน
Terakhir Diperbarui : 2025-03-03พ่ายรักศรัณย์ EP:09 เจ้าแม่ตัวจริง
Casino Will แกร๊ก~"คุณวานิลจะไปไหนครับ" ลูกน้องคนสนิทเอ่ยถาม เมื่อเห็นเจ้านายเดินออกมาจากห้องทำงาน"ฉันจะออกไปสูบบุหรี่ข้างนอกน่ะ แล้วก็จะลงไปตรวจดูอะไรข้างล่างด้วย""....." พอได้ยินอย่างนั้น เรนลูกน้องคนสนิท ก็รีบลุกขึ้นทันที เพราะปกติไม่ว่าเจ้านายจะไปไหน เขาจะต้องติดตามไปด้วยตลอด เพื่อรักษาความปลอดภัย และนี่ก็เป็นหน้าที่ของเขาด้วย"นายไม่ต้องไปหรอก อยู่ที่นี่แหละ เดี๋ยวฉันไปเอง""แต่ผมว่าให้ผมตามลงไปด้วยจะดีกว่านะครับ""ถ้างั้นก็ตามลงไป แต่ไม่ต้องตามฉันออกไปสูบบุหรี่""ครับ"วานิลกับเรนลูกน้องคนสนิทลงไปข้างล่างพร้อมกัน จากนั้นเธอก็เลี่ยงออกไปสูบบุหรี่ที่ด้านนอกเงียบๆ คนเดียว และยืนอยู่อย่างนั้นอยู่พักใหญ่ จนกระทั่งมีผู้หญิงสองคนเดินมายืนอยู่ใกล้ๆ พร้อมกับพูดคุยอะไรกันหัวเราะคิกคักไปด้วย มันก็เป็นเรื่องปกติแหละ แต่มันเริ่มจะไม่ปกติ เมื่อมีคนนึงเกริ่นคำว่าเจ้าของที่นี่เป็นป้าขึ้นมา และใช้เสียงหัวเราะเหมือนกันดูถูก"ฉันว่าจริงนะ ก็ถ้าหน้าตาดีจริง คงไม่ต้องเรียกเด็กเสิร์ฟขึ้นไปปรนนิบัติทุกวันหรอก""นั่นสิเธอ ฉันว่านะ คงเป็นป้าแก่ๆ ที่ไม่มีปัญญาหาผัวแล้ว เลยต้องซื้อกิน คนขายบริการมันเล
Terakhir Diperbarui : 2025-03-03พ่ายรักศรัณย์ EP:10 หงุดหงิด
"ไปกันเรน!""ไปไหนครับ""สนามยิงปืน""...." พอเห็นว่าเจ้านายอารมณ์หงุดหงิดก็รีบบึ่งออกไปเอารถมารับทันทีวานิลเดินออกไปโดยที่ไม่ได้สนใจเลยว่าใครกำลังมอง และคนที่กำลังมองจ้องเธออยู่ตอนนี้ ก็มีแค่ศรัณย์คนเดียว เขากำลังงงและก็ตกใจอยู่เหมือนกันที่เห็นเธอเป็นแบบนั้น ยังไม่ทันจะได้อ้าปากถามอะไร เธอก็นั่งรถออกไปแล้วเธอกำลังโกรธโมโหแบบจัดๆ เลย และสิ่งเดียวที่จะสามารถระงับอารมณ์ในตอนนี้ของเธอได้คือการได้ใช้กำลังเท่านั้น การยิงปืนมันเป็นส่วนนึงเช่นกันครึ่งชั่วโมงต่อมา...ปัง! ปัง! ปัง!เสียงปืนดังกึกก้องทั่วสนาม ดังติดต่อกันหลายนัด และหลายชนิดของปืน เรนที่กำลังยืนดูอยู่ ก็เอานิ้วอุดหูของตัวเอง เพราะเสียงปืนนั้นมันดังรัวจนหูของเขาอื้อไปหมดเลยทั้งสองข้าง"เรน!""คะ ครับ""ฉันหน้าแก่ไหม?""ไม่นะครับ อายุเท่านี้เองไม่ได้เรียกแก่นะครับ""ฉันเหมือนป้าไหม?""ไม่เลยครับ คุณวานิลดูดีกว่าตั้งเยอะ""จะด่าจะว่า ฉันไม่ได้รู้สึกเจ็บเลย นี่มาบอกว่าฉันแก่เป็นอีป้าหาผัวเองไม่ได้จนต้องไปกินเด็กเสิร์ฟ โคตรจะโมโห!" เธอพูดเหมือนข่มอารมณ์ พร้อมกับประกอบปืนลูกซองในมือไปด้วย พอพูดจบเธอก็ประกอบเสร็จพอดี จากนั้นก็ตั้งล
Terakhir Diperbarui : 2025-03-03พ่ายรักศรัณย์ EP:11 ฉันไม่ใช่ป้า NC20+
กลางดึกวันเดียวกัน"คุณวานิลจะไปไหนครับ?!" ศรัณย์เดินเข้ามาดัก เมื่อเห็นวานิลเดินออกมาเหมือนกำลังจะไปไหน การแต่งตัวก็บ่งบอกเช่นนั้นเหมือนกัน"ฉันจะไปดื่ม" เจ้าตัวตอบกลับเสียงเอื่อย"ละ แล้วจะกลับได้เหรอครับ""ฉันหาทางกลับได้น่า"".....""ว่าแต่นายเถอะ ดึกแล้วทำไมยังอยู่ แทนที่จะกลับบ้านตัวเอง?""คือผม..เป็นห่วงคุณวานิล""ฉันสบายดี ฉันไม่ได้เป็นอะไร"".....""หลีกไปสิ ฉันจะได้เอารถออก""ให้ผมขับรถให้นะครับ คุณวานิลไปดื่ม ขับรถกลับเองคงไม่ดี""ฮื้อ!" เสียงถอนหายใจแรง "ขับรถเป็นหรือไง มีใบขับขี่หรือเปล่า?""ขับรถเป็นครับ แต่ยังไม่มีใบขับขี่ แต่มันก็ดีกว่าให้คุณวานิลเมาแล้วขับรถกลับเองนะครับ มันจะเกิดอุบัติเหตุ"".....""นะครับ ให้ผมขับรถให้""อือๆ แล้วพรุ่งนี้นายไม่ไปทำงานหรือไง?""ผมลาหยุดกับผู้จัดการสามวันครับ""อ่อ..."เธอยื่นกุญแจรถให้กับชายหนุ่มตรงหน้า จากนั้นศรัณย์ก็ขับรถพาวานิลออกไปที่คลับ จริงๆเขามีใบขับขี่ มีทุกอย่าง แต่จำเป็นต้องโกหกเพื่อความสมจริง เพราะไม่อย่างนั้นเธอก็คงถามว่าเขาไม่มีรถแต่ทำไมถึงมีใบขับขี่"เข้าไปด้วยกันสิ""คุณวานิลไม่ได้มานั่งดื่มกับเพื่อนเหรอครับ?""ฉันมาค
Terakhir Diperbarui : 2025-03-03พ่ายรักศรัณย์ EP:12 ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
วันถัดมาเรื่องเมื่อคืนเธอจำได้ทั้งหมดเลย ถึงจะเมาแต่เธอก็ยังมีสติ อีกอย่างตรงนั้นของเธอก็เจ็บซะขนาดนี้ เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นตอนนี้แค่กำลังเขินมากกว่า และก็ไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าหน้ากับเขาติดได้ยังไง ยังไม่ได้เป็นอะไรกันเลย แต่ดันมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันไปซะแล้วทำไมกันนะ ทำไมถึงต้องเป็นผู้ชายคนนี้ด้วย ที่ผ่านมาเธอไม่เคยเปิดใจให้กับใครเลย ไม่เคยมีใครได้เข้าถึงตัวของเธอ แต่กับผู้ชายคนนี้ เธอกลับกล้าที่จะให้เขาเข้าถึงตัว และมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันเธอหลงระเริงไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน มันไปแบบไม่รู้ตัวเลยวันนี้ศรัณย์ไม่ได้มาทำงาน เพราะเขาลาหยุดอยู่สามวัน หลังจากเมื่อคืนที่แยกย้ายกันไป เธอเองก็ไม่รู้เลยว่าเขาจะไปที่ไหนต่อ แต่ถ้าได้เจอกัน เธอก็คงต้องพูดเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน"โอย~""....." เสียงร้องโอดโอยที่ดังแว่วมา ทำให้หญิงสาวหันไปมองทันที เธอเห็นเรนลูกน้องคนสนิทของตัวเองกำลังนั่งบีบนวดตามร่างกายของตัวเองอยู่"เป็นอะไรเรน?""ระบมสิครับถามได้""นายไปทำอะไรมา""......" เจ้าตัวไม่ได้ตอบ เพียงแต่ถอนหายใจใส่แทน นี่ไม่รู้จริงๆ เหรอว่าตัวเองเป็นต้นเหตุเนี่ย ครูฝึกไม่อยู่ก็แทน
Terakhir Diperbarui : 2025-03-03พ่ายรักศรัณย์ EP:13 ตามจีบ
เวลาต่อมาทุกอย่างผ่านพ้นไปได้ด้วยดี โดยที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เรื่องร้ายก็ไม่มี และก็ไม่มีใครมาพูดให้เธออารมณ์เสียอีก มันกำลังจะดีแล้วล่ะจนกระทั่งวันนี้..."ผมขอจีบคุณวานิลนะครับ"พรวด!คำพูดของชายหนุ่มตรงหน้าทำเอาเธอที่กำลังจิบกาแฟร้อนๆ ต้องสำลักจนกาแฟลวกปาก ไอ้เด็กบ้านี่ทำไมถึงมาพูดเอาตอนนี้นะ ที่ผ่านมาก็รู้อยู่ ไม่ใช่คนโง่ รู้ว่าเด็กคนนี้กำลังตามจีบ ตามวอแวกับเธอ แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะมาพูดเอาต่อหน้าตรงๆ แบบนี้"ผะ ผมขอโทษ ร้อนไหมครับ""พูดบ้าอะไรของนายเนี่ยรัณ?" ถามด้วยความตกใจ และก็ยังแสบปากอยู่ด้วย"คือผมไม่ได้ตั้งใจครับ"".....""ผมเห็นว่าเรามีอะไรกัน...อุ๊บ!!"วานิลรีบลุกเอามือปิดปากทั้งที่ตรงนี้เป็นห้องทำงานแท้ๆ แต่เธอก็ยังกลัวว่าจะมีคนมาเห็นว่าเธอกับเด็กเสิร์ฟคุยอะไรกันความจริงไม่มีใครเข้ามาได้ยินได้หรอก เธอแค่ระแวงระวังอะไรไปเกินเหตุก็เท่านั้นเธอรู้ว่าเขาต้องพูดเรื่องนั้นแน่ๆ เรื่องที่มีอะไรกันที่คลับ"หยุดนะ! ไม่ต้องพูด""อ๋มอู๊ดอิง" ( ผมพูดจริง )"ถ้านายพูดเรื่องนี้อีกนิดเดียวนะ ฉันจะให้นายไปทำงานข้างล่างไปเลย จะได้ไม่ต้องมาเจอหน้าฉันบ่อยๆ" พูดจบวานิลก็ปล่อยมือของตัวเองออก
Terakhir Diperbarui : 2025-03-03
Bab terbaru
พ่ายรักศรัณย์ EP:60 ตอนจบ
เวลาต่อมาสนามบินประเทศไทย"ระวังนะครับตะวัน" ฉันร้องห้ามลูกชาย เมื่อลงมาจากเครื่องเจ้าตัวก็วิ่งไปรอบๆ เหมือนกำลังตื่นเต้น ก็ปกติแหละสำหรับเด็กที่เพิ่งจะได้ออกมาจากโลกของตัวเอง ตะวันไม่เคยไปเที่ยวไหนไกลขนาดนี้มาก่อนเลย"มันแปลกตามากเลยครับแม่""ตะวันครับตะวัน""ปล่อยเถอะครับ แกยังไม่เคยเห็น คนของผมก็อยู่กันเยอะแยะ เขาไม่ปล่อยให้นายน้อยของเขาคลาดสายตาหรอก""....." ฉันไม่ได้ตอบอะไร ถึงเขาจะพูดอย่างนั้นก็เถอะนะ แต่คนเป็นแม่อ่ะ ยังไงก็ห่วงลูกอยู่แล้ว"รถจอดอยู่ทางนี้ครับ" ลูกน้องของเขาเดินมาบอก"มากันเถอะครับนิล ตะวันครับมาขึ้นรถเร็ว""ครับคุณพ่อ"สมกับเป็นเขาจริงๆ นะ แค่เจ้านายกลับมาจากต่างประเทศ ลูกน้องนี่ขนกันมารุมล้อมต้อนรับราวกับว่าจะมีคนมาดักทำร้ายงั้นแหละ ฉันอุตส่าห์จะกลับมาอย่างเงียบๆ แต่นี่คงไม่เงียบแล้วล่ะจะว่าไปหลายปีที่ฉันไม่เคยได้กลับมา อะไรต่อมิอะไรมันเปลี่ยนแปลงไปเยอะเหมือนกันเลยนะเนี่ย มันดูแปลกตาไปเยอะเลย แม้บางอย่างจะอยู่ที่เดิม แต่ก็ปรับเปลี่ยนไปไม่ใช่น้อย"เราจะไปที่ไหนกันครับคุณพ่อ""บ้านของพ่อไงครับ""แล้วแม่นิลมีบ้านที่นี่ไหมครับ""มีครับ""เราจะไปเที่ยวไหนกันบ้างค
พ่ายรักศรัณย์ EP:59 โอกาสครั้งสุดท้าย
เช้าแสนสดใสของวันรุ่งขึ้น"เฮือก!!" วานิลสะดุ้งตื่น เธอรีบลุกขึ้นและมองรอบๆ ตัวเอง พอเห็นว่าพระอาทิตย์ขึ้นจนสว่างจ้าแล้วเธอก็รู้ได้ทันทีว่า มันสายมากแล้ว "รัณ!"ร่างบางรีบลุกขึ้นก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือมาเปิดดู ให้ตายสินี่มันจะสิบโมงแล้ว เธอนอนตื่นสายขนาดนี้ได้ยังไงกัน"ให้ตายสิโอ้ย! ตื่นสายได้ยังไงวะเนี่ย!" เธอบ่นพึมพำกับตัวเองขณะที่กำลังเร่งรีบแต่งตัว เพราะเธอจะลงไปสภาพแบบนี้ไม่ได้หรอกพอแต่งตัวเสร็จเธอก็รีบเดินออกไปที่ประตู แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้เปิดออกไปประตูก็ถูกผลักเปิดเข้ามาซะก่อนแกร๊ก~"คุณ!""ตื่นแล้วเหรอครับ ผมว่าจะขึ้นมาดูอยู่พอดี" ศรัณย์พูด"ตะวันล่ะคุณ?""ไปเรียนแล้วครับ""ตื่นแล้วทำไมไม่ปลุกฉันล่ะ นี่ฉันสายเลยนะ ไหนจะต้องเปิดร้านอีก""ไม่เห็นต้องเร่งรีบเลยครับ พนักงานของคุณเขาจัดการกันเรียบร้อยหมดแล้วนะครับ""....""ทุกอย่างเรียบร้อยหมดแล้วครับ ลงมากินข้าวสิ ผมเตรียมให้แล้ว""เฮ้อ...ตกใจหมด!""ตกใจทำไมครับ มีผมอยู่ทั้งคนนะครับ""ปกติฉันเป็นคนไม่ตื่นสายนะ เล่นมาตื่นสายแบบนี้ ใครบ้างจะไม่ตกใจ""มากินข้าวเถอะครับ""อืม..."วานิลรีบเดินตามศรัณย์ลงไปด้านล่าง เขาทำอาหารไว้ให
พ่ายรักศรัณย์ EP:58 จูบหน้าระเบียง NC20+
"อุ๊บ! อื้อ!!~"วานิลทำตัวไม่ถูก จู่ๆ ศรัณย์ก็โน้มหน้าลงมาจูบปากกับเธอ เรียวลิ้นสอดเข้าไปในปากเล็ก ตวัดไปมาเหมือนควานหาอะไรในปากของเธอ"อื้ม...!!""อืม...อยู่นิ่งๆ สิครับ" น้ำเสียงของอีกฝ่ายแหบพร่า แม้เธอจะขัดขืนแต่เขาก็ไม่ได้หยุดการกระทำของตัวเองนี่มันเป็นครั้งแรกเลยมั้งที่เธอได้จูบกับใคร และมันก็น่าตกใจไม่น้อย เพราะตอนนี้กำลังยืนอยู่ตรงหน้าระเบียง"อืม...""พะ พอ อืม..." วานิลพยายามเบี่ยงหน้าหลบ แต่แล้วก็ถูกเขาประคองให้กลับมาอยู่ในท่าเดิม เริ่มที่จะขัดขืนยากขึ้น เพราะมือทั้งสองข้างถูกล็อคเอาไว้ บวกกับร่างกายที่เหมือนจู่ๆ ก็ร้อนวูบวาบขึ้นมาบอกไม่ถูก"ระ รัณ...!" คราวนี้เธอผลักเขาออกไปได้สำเร็จ แต่ถึงจะจูบกับเธอต่อไม่ได้ ก็ใช่ว่าเขาจะหยุดการกระทำของตัวเองเสียหน่อยจมูกโด่งเริ่มซุกไซ้ตามลำคอขาวต่อจากนั้น คลอเคลียอยู่กับใบหูของเธอจนมาถึงหน้าอก ทำอยู่อย่างนั้นไม่ยอมหยุด เหมือนกับแมวน้อยที่กำลังคลอเคลียเจ้านาย"อะ อืม...พอแล้ว""ตัวคุณหอมจัง""ระ รัณ...""ผมไม่เคยรังเกียจคุณ ผมรักคุณ ผมรักคุณ...""อะ อือ...หยะ หยุดก่อน" เพราะเขาไม่ได้พูดอย่างเดียวเนี่ยสิ มือสองข้างก็เล้าโลม จับตรงนั้นตรง
พ่ายรักศรัณย์ EP:57 ความลับในอดีต
ตกกลางคืน หลังจากที่ผ่านช่วงเวลาแสนหวานกับศรัณย์มา วานิลกำลังนั่งคิดอะไรอยู่คนเดียวเงียบๆ จนกระทั่งศรัณย์เดินเข้ามา"คิดอะไรอยู่ครับ""มีเรื่องให้ต้องคิดน่ะค่ะ" วานิลตอบ"พอจะบอกผมได้ไหม ว่าคุณกำลังคิดเรื่องอะไร?""....." วานิลเงียบ ก่อนจะถอนหายใจออกมา การกระทำแบบนี้เหมือนจะเป็นส่วนหนึ่งของเธอไปแล้ว "ฉันมีเรื่องจะบอกคุณ""ครับ?""ฉันคิดว่าเรื่องนี้คุณเองก็ยังไม่รู้ และถ้าฉันเล่าออกไป คุณอาจจะรังเกียจคนอย่างฉันไปเลยก็ได้""ไม่ ผมจะไม่...""ฟังฉันก่อนสิ" วานิลรีบพูดดักขึ้น เขายังไม่รู้เลยว่าเธอจะพูดเรื่องอะไรให้ฟัง บางทีถ้าเขาได้ยินแล้วเขาอาจจะรับไม่ได้และเลิกรักเธอไปเลยด้วยและที่เธอเลือกที่จะพูดเอาตอนนี้ เพราะหลายครั้งที่ผ่านมาเธอไม่มีความกล้าซะเลย ยิ่งเธอนึกถึงเรื่องเหล่านั้น มันก็ยิ่งตอกย้ำความรู้สึกของเธออยู่ตลอด"พูดมาสิครับ...""ฉันเคยติดคุก แต่คุณคงรู้แล้ว ฉันถูกอดีตแฟนใส่ร้ายเรื่องยาเสพติด ฉันเลยต้องติดคุก เพราะไม่มีพยาน ไม่มีหลักฐาน ไม่มีคนมาช่วยเรื่องคดี""ใช่ ผมรู้เรื่องนี้แล้ว""เรื่องข้างใน...""ครับ?""ขอโทษนะ ที่เพิ่งบอกเอาตอนนี้ แต่ทุกครั้งที่นึกถึงมัน ฉันก็ยังเจ็บใจอยู
พ่ายรักศรัณย์ EP:56 สวมแหวน
หลายเดือนต่อมาร้านดอกไม้ Tawan Flower Shop"อะไรเนี่ย?" วานิลพึมพำกับตัวเอง เพราะจู่ๆ ตรงหน้าของเธอก็มีช่อดอกไม้ใหญ่อยู่ตรงหน้า และดูเหมือนว่าจะมีคนยืนถือมันอยู่ด้วย"จ๊ะเอ๋!~""คุณ! เล่นอะไรเนี่ย ตกใจหมด!""เซอร์ไพรส์ครับ""ร้านดอกไม้อยู่ตรงนี้แท้ๆ คุณไปอุดหนุนร้านอื่นเหรอ?" ถามเสียงแข็งเหมือนหาเรื่อง"ปะ ป่าวนะครับ ผมสั่งมาจากร้านตรงที่บริษัทที่ผมไปทำงาน ซื้อจากร้านคุณ คุณก็รู้น่ะสิ แบบนั้นก็ไม่เซอร์ไพรส์หรอก""......" ก็ไม่อะไรหรอก แค่แกล้งเขาเล่นก็เท่านั้นแหละ"ดอกไม้สวยๆ สำหรับคนสวยๆ ของผมครับ""อื้ม...ขอบใจนะ""หิวกาแฟจังเลยครับ""เข้าไปข้างในสิ""ไปนั่งด้วยกันนะครับ""อ๊ะ! ดะ เดี๋ยว! ฉันยังทำงานอยู่นะ!"เหมือนศรัณย์จะไม่ฟังอะไรเลย เขาจับแขนของวานิลแล้วดึงเธอเข้าไปในร้าน และตอนนี้ร้านขยับขยายไปอีกเพราะซื้อคูหาใกล้ๆ กันรวมเป็นร้านเดียวไปแล้ว เป็นร้านดอกไม้ที่มีคาเฟ่อยู่ด้วย พอจัดด้วยดอกไม้สวยๆ แล้ว เรียกลูกค้าได้ไม่น้อยเลย โดยเฉพาะคนที่ชอบมาถ่ายรูป"อะไรของคุณเนี่ย!?""พนักงานก็เต็มร้าน ไม่เห็นต้องทำเองเลยครับ""ก็คนมันว่าง จะให้ฉันทำอะไร ทำไม่ให้ฉันทำแบบนี้""ตอนนี้ไม่ว่างแล้วน
พ่ายรักศรัณย์ EP:55 รอยยิ้ม
เวลาผ่านไปร่วมเดือน"ตะวัน!!" วานิลตะโกนเรียกลูกชาย พร้อมกับเท้าเอวยืนรออยู่ตรงบันได เพราะนี่มัน 7:45 แล้วแต่ลูกชายยังมัวแต่โอ้เอ้อยู่ได้ ศรัณย์นี่แหละตัวดีเลย คอยอยู่เบื้องหลังคอยให้ท้ายกันอยู่แบบนี้ไงตะวันถึงได้เป็นแบบนี้"มาแล้วคร้าบแม่นิล..." เสียงหวานของหนุ่มน้อยดังมาแต่ไกล"สายแล้วนะ มัวทำอะไรกันอยู่!" เธอถามเสียงเข้ม"เสร็จแล้วครับ เสร็จแล้ว""คุณ...!" กำลังจะบ่นแต่ก็ถูกเขาพูดแทรกซะก่อน ราวกับว่ารู้ว่าเธอจะบ่นยังไงเลยชิงพูดก่อน"ขอโทษครับ ผมลืมดูเวลา จะรีบไปส่งเดี๋ยวนี้เลย""....." วานิลยืนมองนิ่ง ส่ายหน้าเล็กน้อยให้กับสองพ่อลูกคู่นี้ที่กำลังพากันวิ่งไปที่รถ มันน่าจริงๆ เลยนะสองพ่อลูกคู่นี้"มีอะไรกันเหรอพี่นิล?" เจียอีเดินเข้ามาถาม"จะอะไรซะอีกล่ะนอกจากสองพ่อลูกคู่นี้""หึหึ ดูเขาเข้ากันได้ดีเลยนะ" เจียอีหัวเราะใส่ ตอนแรกที่รู้ความจริงว่าพ่อของตะวันเป็นใครก็ตกใจอยู่นะ แต่ตอนนี้ก็ชินแล้วล่ะ"เข้ากันได้ดีเกินน่ะสิ หัวจะปวด โอ้ยยย!""เอาน่าพี่ อย่าไปเคร่งนักเลย""พี่ไม่ได้เคร่งนะ แต่เขากำลังจะทำให้ตะวันเสียคน ตะวันเคยตรงเวลา มีระเบียบเรียบร้อย แต่พอมีเขาที่ทำให้ทุกอย่าง ตะวันเปลี
พ่ายรักศรัณย์ EP:54 เปิดใจ
ตอนเช้าวันถัดมา"ตะวันดูมีความสุขนะครับ" ศรัณย์เอ่ยขึ้น ขณะที่กำลังยืนมองลูกชายวิ่งเล่นอยู่กับบอดีการ์ดของเขา แกดูสนุกสนานมีความสุขเอามากๆ เลย"เขาเป็นเด็กที่แบบ ไม่ค่อยชอบเล่นกับเด็กวัยเดียวกันเท่าไหร่" วานิลตอบ"เหมือนกับคุณเลย""อืม...เหมือนฉัน""ดีนะครับ เพราะคุณเป็นคนที่แข็งแกร่ง เป็นคนที่จิตใจแข็งแรง เป็นคนที่เก่ง อดทน""......""ผมอยากให้คุณกับลูก ย้ายมาอยู่ที่นี่จัง""ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ได้ ฉันต้องทำงาน""ถ้าอะไรมันลงตัวมากกว่านี้ ตึกนั้นก็ทำเป็นร้านไปเลยดีกว่าไหม ห้องข้างบนก็ทำเป็นที่เก็บของ ส่วนคุณกับลูกก็ย้ายมาอยู่ที่นี่ มีแม่บ้านคอยจัดการงานบ้านให้ คุณจะได้ไม่ต้องเหนื่อยเยอะ""เรื่องนั้นฉันยังไม่คิดหรอก มันไกลเกินที่ฉันจะคิด""......" ศรัณย์ไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาเข้าใจเธออยู่ จะย้ายบ้านอะไรทั้งทีมันก็ต้องมีความพร้อม ไม่ใช่ปุบปับจะย้ายเข้ามาอยู่ได้เลย ถึงมันจะไม่ได้ไกลกันก็ตาม"เข้าไปข้างในกันดีกว่าครับ ผมมีอะไรให้คุณดูด้วย""อะไร?"ศรัณย์พาวานิลไปที่ห้องทำงานของเขา ก่อนจะยกกล่องบางอย่างออกมาจากชั้นบนตู้ จากนั้นก็หยิบของในกล่องออกมา ซึ่งมันเป็นอัลบั้มรูปถ่ายเก่าๆ หลายใบมาก"เอ
พ่ายรักศรัณย์ EP:53 คำสัญญา
บ้านพักของศรัณย์ตกกลางคืน"ฝันดีนะครับคนเก่ง""ครับคุณพ่อ""นอนหลับนะครับ พรุ่งนี้เรามีกิจกรรมรออยู่""ตะวันมีความสุขจังเลยครับ""พ่อก็มีความสุขมากครับ" ศรัณย์หอมหัวของลูกชายครั้งแล้วครั้งเล่า มันมีความสุขมากจริงๆ สุขแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ถ้าเป็นไปได้เขาอยากจะพาตะวันกับวานิลไปที่บ้านของเขาทุกหลังที่มีเลยด้วยซ้ำ"คุณพ่อไปนอนกับแม่นิลใช่ไหมครับ""ใช่ครับ""อย่าทะเลาะกันนะครับ""โอเคครับผม ไม่ทะเลาะกันแน่นอน""ฝันดีครับ พ่อรัณ..""ฝันดีครับตะวันของพ่อ"หลังจากที่ส่งลูกชายเข้านอนเรียบร้อยแล้วศรัณย์ก็กลับเข้ามาที่ห้องนอนของตัวเอง"ตะวันหลับละเหรอ?" วานิลเอ่ยถาม เพราะเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วเจอกับเขาพอดี เธอกำลังเช็ดผมที่กำลังเปียก"อื้ม หลับแล้ว""แกเป็นยังไงบ้าง""ชอบห้องนอนมากเลยล่ะครับ""คุณไปอาบน้ำสิ""เดี๋ยวผมเช็ดผมให้ก่อนดีกว่าครับ"วานิลยังไม่ทันได้พูดอะไรศรัณย์ก็เดินมาแย่งผ้าเช็ดผมของเธอไปก่อนแล้ว เขากำลังเช็ดผมให้กับเธอ มองหน้าของเธอผ่านกระจกตรงหน้า"คุณชอบไหม?""ชอบอะไร?""ที่นี่ไงครับ คุณชอบไหม""ฉันมาก็เพราะตะวันอยากมาแค่นั้น""บอกว่าชอบสักนิดก็ได้นะครับ""ฉันเป็นคนที่พูดตามใจ
พ่ายรักศรัณย์ EP:52 บ้านพักของเขา
วันหยุดสุดสัปดาห์สุดท้ายก็ได้มาจริงๆ แถมต้องมาพักค้างคืนด้วย เพราะลูกชายตัวดีดันอยากนอนพักค้างคืน เพราะอยากเล่นน้ำ อยากวิ่งเล่น วานิลเองก็ขัดใจลูกชายไม่ได้ เธอเลยต้องเออออตามไปด้วยเลยศรัณย์ขับรถพาเธอมาที่บ้านหลังนึง ซึ่งมันอยู่นอกชานเมือง ไม่ใช่บ้านหลังใหญ่อะไร แต่ดูแล้วก็ร่มรื่น และดูเงียบสงบดีไม่น้อยเลย เหมาะสำหรับคนที่ไม่ชอบวุ่นวายกับใครแหละ"นี่บ้านของคุณเหรอ?""ครับ มีแม่บ้านอยู่ ผมจ้างพวกเขามาคอยดูแล อยู่กับผมมานานแล้วเหมือนกันครับ""คุณไม่ค่อยกลับมาแบบนี้ เขาไม่พากันลาออกหมดหรือไง""ผมก็ไม่ได้ว่านี่ครับ เขาทำงานข้างนอกได้ แต่พอผมกลับมา พวกเขาก็ต้องมาทำงานบ้านให้กับผม""ชิ! เป็นคนรวยนี่มันดีจริงๆ นะ""พูดอย่างกับตัวเองไม่เคยรวย เป็นถึงเจ้าแม่บ่อนเชียวนะ""อย่าพูดให้ลูกได้ยินนะ! นั่นมันก็แค่อดีต ก็แค่โชคหล่นทับ""หึหึ~""เลิกพูดเรื่องนี้นะ ไม่งั้นฉันทุบหัวคุณแน่"ศรัณย์มองแต่ไม่ได้ตอบอะไร เขาได้แต่ยิ้ม และก็นึกในใจ ว่าเธอก็ยังเป็นเธอเหมือนเดิม ผู้หญิงที่ปากแรงแต่ความจริงเป็นคนใจดี ถึงจะกล้าถามอย่างที่ปากตัวเองพูดจริงๆ ก็เถอะ"เข้าไปในบ้านสิครับตะวัน""ครับ"เด็กน้อยรีบวิ่งนำหน้
