MasukShare
EP:06 รักษาระยะห่าง
Terakhir Diperbarui:
2025-03-03 08:06:12เวลาผ่านไปนานพอสมควร
วานิลไม่รู้เลยว่าตอนนี้เธอสนิทกับเด็กเสิร์ฟคนนั้นตอนไหน เหมือนจะเผลอใจไปแค่วูบเดียว จนตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอจะลงลึกถอนตัวไม่ขึ้นไปแล้ว
ก็มีไม่น้อยที่มีคนมาทำดีกับเธอ แต่มันก็ไม่ใช่ความรู้สึกแบบนี้จริงๆ
มันเป็นแค่ความชอบ รู้สึกดี เพียงเพราะมีคนที่ไม่เคยรู้จักเธอมาก่อนปฏิบัติกับเธอดี ไม่ได้มองว่าเธอหยิ่งหรือไม่น่าเข้าใกล้ เหมือนที่มีคนพูดก่อนหน้านี้
ก๊อกๆๆๆ
"ขออนุญาตครับ"
"เข้ามาสิ"
"เครื่องดื่มที่สั่งครับ"
"พักนี้นายมาบ่อยนะ ได้เลื่อนขั้นขึ้นมาบริการด้านบนแล้วหรือไง"
"ครับ ก็ขึ้นๆ ลงๆ ครับ"
"ขอบใจ วางไว้ที่เดิมแหละ"
"ครับ"
"....." วานิลก้มหน้าทำงานต่อ เธอไม่อยากจะทำเหมือนว่าสนใจอะไรมากเพราะไม่อยากทำตัวสนิทสนมไปมากกว่านี้
สำหรับเธอสถานะมันไม่เกี่ยวเลย เพราะเธอไม่เคยลืมว่าเคยเป็นใครมาก่อน แต่เพราะเธอไม่อยากเจ็บ ความรักมันทำให้คนอ่อนแอในความคิดของเธอ และเธอก็ไม่อยากอ่อนแอมีน้ำตา
"คุณวานิลครับ"
"มีอะไร?"
"ผมจะชวน...ไปเที่ยวหลังเลิกงานครับ"
"ดูก่อนละกัน ฉันมีงานเยอะ อาจจะไม่ไป นายเองก็เอาเวลาไปตั้งใจทำงาน ฉันช่วยไม่ได้นะ ถ้าไม่สนใจงานแล้วถูกไล่ออกน่ะ"
"ครับ ผมจะตั้งใจทำงานครับ" ชายหนุ่มก้มหน้าต่ำลงก่อนจะหันหลังเดินออกไปอย่างเงียบๆ
ทันทีที่มีเสียงประตูปิด วานิลก็เงยหน้าขึ้นทันที ที่ทำแบบนี้ก็เพื่อรักษาระยะห่างก็เท่านั้นเอง ต่อให้อีกฝ่ายจะพยายามเข้าหามากแค่ไหน แต่เธอก็ยังปิดกั้นอยู่เหมือนเดิม ถึงจะพูดคุยกันอยู่หลายครั้งแต่เธอก็ยังไม่เคยบอกว่าเธอเคยเป็นใครและเจออะไรมาก่อน
ตกดึกวันเดียวกัน
"นายอีกแล้วเหรอ" เธอพูดขึ้น เมื่อเดินออกมาเจอกับศรัณย์กำลังยืนรออยู่ที่เดิม
"ครับ"
"วันนี้ฉันเหนื่อย ฉันอยากพัก" เหนื่อยงานเหนื่อยใจแปลกๆ และไม่อยากไปกับใครทั้งนั้น อยากพักแล้ว วันนี้เหนื่อยจริงๆ งานเยอะแบบมากๆ
"ให้ผมไปส่งนะครับ"
"ฉันกลับเองได้"
"ให้ผมไปส่ง...เถอะนะครับ" ยังคงตามตื๊อไม่เลิก
มันเริ่มน่ารำคาญสำหรับเธอแล้วล่ะ ทำไมถึงได้เซ้าซี้ขนาดนี้ ไม่ไปก็คือจบสิ
"ฟังนะ ฉันนั่งรถเก๋งที่มีคนขับให้มันสบายกว่า รถของนายมันเป็นมอเตอร์ไซค์ ฉันอยากพัก ไม่ใช่นั่งเกร็งตัวไประหว่างนั่งรถ" เธอพูดอย่างเหนื่อยๆ พูดไปแบบตรงๆ มันอาจจะแทงใจดำเขาแต่เธอไม่อยากพูดอ้อมค้อม แค่เหนื่อย อยากนั่งสบายๆ บนรถแอร์เย็นๆ มากกว่า
หลังจากนั้นเธอก็กลับบ้านโดยที่มีลูกน้องคนสนิทเป็นคนขับรถไปส่ง พอกลับถึงบ้านทำอะไรเสร็จสรรพเรียบร้อยเธอก็ผล็อยหลับไปทันที
จนกระทั่งเช้าวันต่อมา
กิจวัตรประจำวันของเธอคือจะต้องลุกออกไปวิ่งจ๊อกกิ้งตอนเช้าๆ เพื่อให้ร่างกายกระปรี้กระเปร่ามากขึ้น ซึ่งมันก็เป็นปกติทุกอย่าง เหลือเพียงอย่างเดียวที่ไม่ปกติเลย คือมีรถมอเตอร์ไซค์คันนึงมาจอดอยู่ที่หน้าบ้านของเธอ ขณะที่กำลังวิ่งกลับบ้านเธอก็ต้องชะงัก เพราะรถมอเตอร์ไซค์ที่จอดดักรออยู่ เธอไม่แปลกใจที่เขารู้จักบ้านของเธอ แต่แปลกใจมากกว่าว่าเขามาทำอะไรที่นี่แต่เช้าตรู่แบบนี้
"นายมาทำอะไร"
"มาหาคุณวานิลไงครับ"
"นายต้องการอะไรจากฉันกันแน่เนี่ย!"
"ผมเคยบอกไปแล้วไงครับ ว่าผมชอบคุณ"
"เรื่องนั้นรู้แล้วน่า ไม่เห็นต้องพูดซ้ำ ฉันแค่ไม่เข้าใจ ว่านายจะมาทำอะไรที่บ้านของฉันแต่เช้าแบบนี้"
"คุณวานิลทำอะไรกินหรือยังครับ"
"ยัง"
"ตรงหน้าปากซอยตรงโน้น มีร้านโจ๊กเปิดอยู่ เราไปนั่งกินโจ๊กกันนะครับ"
"ห๊ะ? ขับรถมาตั้งหลายกิโล เพื่อที่จะมารับฉันออกไปกินโจ๊ก แค่นี้เนี่ยนะ?"
"ครับ ไปด้วยกันสิครับ"
"เมื่อวานฉันพูดไปขนาดนั้น ไม่โกรธบ้างเลยหรือไง" ตอนกลับมาถึงบ้าน เธอก็แอบคิดเหมือนกันว่าที่เธอพูดไปแบบนั้น เขาอาจจะโกรธ อาจจะงอน จนไม่อยากจะคุยกับเธออีกก็ได้ แต่พอวันนี้มันทำให้เธอรู้ว่าเธอคิดผิดไปจริงๆ
"ผมไม่โกรธหรอกครับ คุณวานิลเหนื่อยจริงๆ ผมเองแหละที่ผิด ตามตื๊อคุณวานิลไม่เลิก"
"เฮ้อ...นายนี่มันเหนือความคาดหมายฉันจริงๆ นะ"
"เข้าไปแต่งตัวสิครับ เดี๋ยวออกไปพร้อมกัน"
"แล้วถ้าฉันบอกว่าฉันไม่ไปล่ะ"
"ถ้าอย่างนั้นผมก็จะขออนุญาตเข้าไปในบ้าน เดี๋ยวผมทำอะไรให้กินครับ"
"....." วานิลทำหน้าเหลือเชื่อ เด็กคนนี้นี่มันตามตื๊อเก่งจริงๆ เลย ทั้งที่เธอพูด แสดง ทำอะไรต่อมิอะไรว่ารำคาญบ้าง ไม่ชอบบ้าง เบื่อบ้าง แต่เด็กคนนี้กลับไม่มีความรู้สึกโกรธเคืองอะไรเลย เป็นคนอื่นคงจะโกรธเธอมากแล้วแท้ๆ
ศรัณย์เด็กกว่าเธออยู่หลายปี และก็ไม่คิดด้วยว่า จะถูกเด็กตามตื๊อแบบนี้ แถมยังเป็นเด็กเสิร์ฟที่ทำงานอยู่ที่กาสิโนที่เธอเป็นเจ้าของอีก นี่ถ้าคบกันจริงๆ เธอไม่อยากจะคิดเลยว่าข่าวจะออกมาแบบไหน คงได้พาดหัวข่าวตัวโตๆ แน่ ว่าวานิลเจ้าแม่กาสิโนคว้าเด็กเสิร์ฟที่อายุน้อยกว่าหลายปีมากิน
"นะครับคุณวานิล ถ้าเกรงใจคุณวานิลเลี้ยงก็ได้ครับ"
"ไอ้บ้า! ชวนฉันออกไปกินข้าว แต่ให้ฉันเลี้ยงข้าวเนี่ยนะ"
"ก็ผมกลัวคุณวานิลเกรงใจนี่ครับ"
"....."
"ไปเถอะนะครับ ยังมีเวลาอีกเหลือเฟือเลย กว่าคนขับรถของคุณวานิลจะมารับ"
"เออๆ ไปก็ได้ รออยู่ตรงนี้แป๊บนึงก็แล้วกัน"
พูดจบเธอก็รีบเดินเข้าไปในบ้าน รีบเปลี่ยนเสื้อผ้า ที่จริงก็อยากจะปฏิเสธอยู่หรอกนะ แต่ก็โดนตามตื๊อซะขนาดนี้ ถ้าไม่ไปมีหวังเด็กนั่นเข้ามาในบ้านของเธอแน่ๆ ใครจะให้เข้าบ้านกัน
อุตส่าห์รักษาระยะห่างแล้วแท้ๆ แต่เด็กนี่ก็ตามตื๊อไม่เลิกเลย วุ่นวายไปซะทุกที่จริงๆ
ไม่นานวานิลก็ออกมาจากนั้นก็ซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซค์ของศรัณย์ ออกไปนั่งกินโจ๊กที่หน้าปากซอยฝั่งโน้นด้วยกัน
อยู่ที่บ้านเธอมักจะทำอะไรกินเอง ไม่ค่อยออกไปซื้ออะไรเท่าไหร่ นี่คงเป็นครั้งแรกเลยมั้ง เขาคงเป็นครั้งแรกเลย เป็นหลายๆ อย่างของเธอ คนแรกที่เป็นคนแปลกหน้าที่เธอคุยด้วยมากที่สุด คนแรกที่เธอยอมไปไหนด้วย ทั้งที่เพิ่งจะรู้จักได้ไม่นาน คนแรกที่เธอเปิดใจรับฟังปัญหาของใคร ทั้งที่ปกติเธอไม่ค่อยพูดคุยกับใคร และก็ไม่อยากฟังใครพูดอะไรด้วย
อย่าบอกนะว่าเธอกำลังมีใจให้เด็กแล้วจริงๆ
Bab terkait
พ่ายรักศรัณย์ EP:07 ฉันไม่ได้ง่าย
ตอนเช้าแสนสดชื่น"นายอีกแล้วเหรอ?" หญิงสาวพูดขึ้น เมื่อกลับมาถึงบ้านหลังจากออกกำลังกายเสร็จ เธอก็ได้เจอกับศรัณย์อีกแล้ว เจ้าตัวจอดรถรอเธออยู่หน้าประตูบ้าน เพราะรู้ว่าเธอยังไม่กลับเข้าบ้าน"ครับ ผมอีกแล้ว""....." วานิลถอนหายใจออกมาอย่างแรง เธอรู้ว่ากำลังถูกเด็กตามจีบ และเธอก็ปฏิเสธการกระทำไปแบบตรงๆ แต่เธอจะทำยังไงได้ล่ะ มันเล่นตามมาถึงบ้านเลยแบบนี้ แถมมาทุกวันอีกด้วยดีนะที่เรื่องนี้ยังไม่รู้ถึงหูใคร นอกจากลูกน้องคนสนิทของเธอ ก็ไม่มีใครรู้แล้ว ว่าเธอกำลังถูกเด็กเสิร์ฟตามจีบอยู่"ผมขอเข้าไปในบ้านได้ไหมครับ""เมื่อไหร่นายจะเลิกยุ่งสักทีเนี่ย""ไม่เลิกยุ่งครับ ต่อให้คุณวานิลไล่ผมก็ไม่ไป ผมไม่ได้ทำอะไรผิดนี่ครับ อีกอย่างผมก็ไม่ได้ทำอะไรไม่ดีด้วย""......" เธอมองนิ่งๆ ก่อนจะเปิดประตูรั้วและเดินเข้าไป แต่พอเดินเข้าไปได้ไม่เท่าไหร่ เธอก็ต้องหยุดเดิน "เข้ามา"ให้ตายสิ! ทำไมเธอถึงใจอ่อนอยู่เรื่อยเลย พอเธอไม่ให้เข้าบ้าน ก็ชอบยืนทำหน้าเศร้าอยู่หน้าประตูรั้ว ทำเหมือนเด็กที่ถูกสั่งห้ามไม่ให้เข้าบ้าน ถูกลงโทษ ทำตัวน่าสงสารพอได้รับอนุญาตเจ้าตัวก็รีบเดินตามเข้าไปทันที"ครัวอยู่ทางโน้น""ครับ""จะทำอ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-03พ่ายรักศรัณย์ EP:08 ขอโทษ
เวลาผ่านไปหลังจากที่เกิดเรื่องวันนั้นวานิลไม่ให้ศรัณย์มาเจอหน้าอีกเลย เขาดีก็จริงแต่ถ้าล้ำเส้นเธอเมื่อไหร่ก็พร้อมตัดขาดเช่นกัน แต่พอทำแบบนั้นแล้วกลายเป็นเธอมากกว่าที่คิดมาก กระวนกระวายใจ รู้สึกผิดที่ไล่เขากลับไปแบบนั้น ทั้งๆ ที่เธอควรจะฟังบ้างแท้ๆ แต่กลับไล่ให้ศรัณย์กลับไปเรื่องแบบนั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่ ผู้หญิงผู้ชายก็ทำกันเป็นเรื่องปกติ เธออยู่ในวงการแบบนี้มานานแล้วแท้ๆ แต่ทำไมกันนะ ถึงยังไม่ชินสักทีกลัวอะไรอยู่กันแน่"ไม่สบายหรือเปล่าครับ?""....." เธอตกใจแต่ก็ไม่ได้แสดงสีหน้าหรือส่งเสียงอะไรออกมา ได้แต่มองนิ่งๆ เท่านั้น"ผมขอโทษครับ""ไม่เป็นไรๆ ขอบใจ""ครับ"ไม่มีการสนทนาอะไรต่อ ทันทีที่เครื่องดื่มถูกเสิร์ฟลงบนโต๊ะของเธอเจ้าตัวก็รีบเดินออกไปทันที นั่นจึงทำให้วานิลอึดอัดมากกว่าเดิมอีก ทำไมต้องสนใจเรื่องแบบนี้ด้วยนะ ปกติเธอไม่ใช่คนที่จะสนใจเรื่องอะไรแบบนี้แท้ๆ แต่กับเด็กคนนี้เธอกลับห่วงความรู้สึกซะงั้นทำไมถึงเป็นแบบนี้กันนะก๊อกๆๆๆ ~"เข้ามา...""กลับไปพักไหมครับ สีหน้าของคุณวานิลดูไม่ค่อยดีเลย เดี๋ยวผมขับรถไปส่ง""ฉันไม่ได้เป็นอะไร แล้วนายไปรู้มาจากไหนเนี่ย""......""เฮ้อ... ฉัน
Terakhir Diperbarui : 2025-03-03พ่ายรักศรัณย์ EP:09 เจ้าแม่ตัวจริง
Casino Will แกร๊ก~"คุณวานิลจะไปไหนครับ" ลูกน้องคนสนิทเอ่ยถาม เมื่อเห็นเจ้านายเดินออกมาจากห้องทำงาน"ฉันจะออกไปสูบบุหรี่ข้างนอกน่ะ แล้วก็จะลงไปตรวจดูอะไรข้างล่างด้วย""....." พอได้ยินอย่างนั้น เรนลูกน้องคนสนิท ก็รีบลุกขึ้นทันที เพราะปกติไม่ว่าเจ้านายจะไปไหน เขาจะต้องติดตามไปด้วยตลอด เพื่อรักษาความปลอดภัย และนี่ก็เป็นหน้าที่ของเขาด้วย"นายไม่ต้องไปหรอก อยู่ที่นี่แหละ เดี๋ยวฉันไปเอง""แต่ผมว่าให้ผมตามลงไปด้วยจะดีกว่านะครับ""ถ้างั้นก็ตามลงไป แต่ไม่ต้องตามฉันออกไปสูบบุหรี่""ครับ"วานิลกับเรนลูกน้องคนสนิทลงไปข้างล่างพร้อมกัน จากนั้นเธอก็เลี่ยงออกไปสูบบุหรี่ที่ด้านนอกเงียบๆ คนเดียว และยืนอยู่อย่างนั้นอยู่พักใหญ่ จนกระทั่งมีผู้หญิงสองคนเดินมายืนอยู่ใกล้ๆ พร้อมกับพูดคุยอะไรกันหัวเราะคิกคักไปด้วย มันก็เป็นเรื่องปกติแหละ แต่มันเริ่มจะไม่ปกติ เมื่อมีคนนึงเกริ่นคำว่าเจ้าของที่นี่เป็นป้าขึ้นมา และใช้เสียงหัวเราะเหมือนกันดูถูก"ฉันว่าจริงนะ ก็ถ้าหน้าตาดีจริง คงไม่ต้องเรียกเด็กเสิร์ฟขึ้นไปปรนนิบัติทุกวันหรอก""นั่นสิเธอ ฉันว่านะ คงเป็นป้าแก่ๆ ที่ไม่มีปัญญาหาผัวแล้ว เลยต้องซื้อกิน คนขายบริการมันเล
Terakhir Diperbarui : 2025-03-03พ่ายรักศรัณย์ EP:10 หงุดหงิด
"ไปกันเรน!""ไปไหนครับ""สนามยิงปืน""...." พอเห็นว่าเจ้านายอารมณ์หงุดหงิดก็รีบบึ่งออกไปเอารถมารับทันทีวานิลเดินออกไปโดยที่ไม่ได้สนใจเลยว่าใครกำลังมอง และคนที่กำลังมองจ้องเธออยู่ตอนนี้ ก็มีแค่ศรัณย์คนเดียว เขากำลังงงและก็ตกใจอยู่เหมือนกันที่เห็นเธอเป็นแบบนั้น ยังไม่ทันจะได้อ้าปากถามอะไร เธอก็นั่งรถออกไปแล้วเธอกำลังโกรธโมโหแบบจัดๆ เลย และสิ่งเดียวที่จะสามารถระงับอารมณ์ในตอนนี้ของเธอได้คือการได้ใช้กำลังเท่านั้น การยิงปืนมันเป็นส่วนนึงเช่นกันครึ่งชั่วโมงต่อมา...ปัง! ปัง! ปัง!เสียงปืนดังกึกก้องทั่วสนาม ดังติดต่อกันหลายนัด และหลายชนิดของปืน เรนที่กำลังยืนดูอยู่ ก็เอานิ้วอุดหูของตัวเอง เพราะเสียงปืนนั้นมันดังรัวจนหูของเขาอื้อไปหมดเลยทั้งสองข้าง"เรน!""คะ ครับ""ฉันหน้าแก่ไหม?""ไม่นะครับ อายุเท่านี้เองไม่ได้เรียกแก่นะครับ""ฉันเหมือนป้าไหม?""ไม่เลยครับ คุณวานิลดูดีกว่าตั้งเยอะ""จะด่าจะว่า ฉันไม่ได้รู้สึกเจ็บเลย นี่มาบอกว่าฉันแก่เป็นอีป้าหาผัวเองไม่ได้จนต้องไปกินเด็กเสิร์ฟ โคตรจะโมโห!" เธอพูดเหมือนข่มอารมณ์ พร้อมกับประกอบปืนลูกซองในมือไปด้วย พอพูดจบเธอก็ประกอบเสร็จพอดี จากนั้นก็ตั้งล
Terakhir Diperbarui : 2025-03-03พ่ายรักศรัณย์ EP:11 ฉันไม่ใช่ป้า NC20+
กลางดึกวันเดียวกัน"คุณวานิลจะไปไหนครับ?!" ศรัณย์เดินเข้ามาดัก เมื่อเห็นวานิลเดินออกมาเหมือนกำลังจะไปไหน การแต่งตัวก็บ่งบอกเช่นนั้นเหมือนกัน"ฉันจะไปดื่ม" เจ้าตัวตอบกลับเสียงเอื่อย"ละ แล้วจะกลับได้เหรอครับ""ฉันหาทางกลับได้น่า"".....""ว่าแต่นายเถอะ ดึกแล้วทำไมยังอยู่ แทนที่จะกลับบ้านตัวเอง?""คือผม..เป็นห่วงคุณวานิล""ฉันสบายดี ฉันไม่ได้เป็นอะไร"".....""หลีกไปสิ ฉันจะได้เอารถออก""ให้ผมขับรถให้นะครับ คุณวานิลไปดื่ม ขับรถกลับเองคงไม่ดี""ฮื้อ!" เสียงถอนหายใจแรง "ขับรถเป็นหรือไง มีใบขับขี่หรือเปล่า?""ขับรถเป็นครับ แต่ยังไม่มีใบขับขี่ แต่มันก็ดีกว่าให้คุณวานิลเมาแล้วขับรถกลับเองนะครับ มันจะเกิดอุบัติเหตุ"".....""นะครับ ให้ผมขับรถให้""อือๆ แล้วพรุ่งนี้นายไม่ไปทำงานหรือไง?""ผมลาหยุดกับผู้จัดการสามวันครับ""อ่อ..."เธอยื่นกุญแจรถให้กับชายหนุ่มตรงหน้า จากนั้นศรัณย์ก็ขับรถพาวานิลออกไปที่คลับ จริงๆเขามีใบขับขี่ มีทุกอย่าง แต่จำเป็นต้องโกหกเพื่อความสมจริง เพราะไม่อย่างนั้นเธอก็คงถามว่าเขาไม่มีรถแต่ทำไมถึงมีใบขับขี่"เข้าไปด้วยกันสิ""คุณวานิลไม่ได้มานั่งดื่มกับเพื่อนเหรอครับ?""ฉันมาค
Terakhir Diperbarui : 2025-03-03พ่ายรักศรัณย์ EP:12 ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
วันถัดมาเรื่องเมื่อคืนเธอจำได้ทั้งหมดเลย ถึงจะเมาแต่เธอก็ยังมีสติ อีกอย่างตรงนั้นของเธอก็เจ็บซะขนาดนี้ เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นตอนนี้แค่กำลังเขินมากกว่า และก็ไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าหน้ากับเขาติดได้ยังไง ยังไม่ได้เป็นอะไรกันเลย แต่ดันมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันไปซะแล้วทำไมกันนะ ทำไมถึงต้องเป็นผู้ชายคนนี้ด้วย ที่ผ่านมาเธอไม่เคยเปิดใจให้กับใครเลย ไม่เคยมีใครได้เข้าถึงตัวของเธอ แต่กับผู้ชายคนนี้ เธอกลับกล้าที่จะให้เขาเข้าถึงตัว และมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันเธอหลงระเริงไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน มันไปแบบไม่รู้ตัวเลยวันนี้ศรัณย์ไม่ได้มาทำงาน เพราะเขาลาหยุดอยู่สามวัน หลังจากเมื่อคืนที่แยกย้ายกันไป เธอเองก็ไม่รู้เลยว่าเขาจะไปที่ไหนต่อ แต่ถ้าได้เจอกัน เธอก็คงต้องพูดเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน"โอย~""....." เสียงร้องโอดโอยที่ดังแว่วมา ทำให้หญิงสาวหันไปมองทันที เธอเห็นเรนลูกน้องคนสนิทของตัวเองกำลังนั่งบีบนวดตามร่างกายของตัวเองอยู่"เป็นอะไรเรน?""ระบมสิครับถามได้""นายไปทำอะไรมา""......" เจ้าตัวไม่ได้ตอบ เพียงแต่ถอนหายใจใส่แทน นี่ไม่รู้จริงๆ เหรอว่าตัวเองเป็นต้นเหตุเนี่ย ครูฝึกไม่อยู่ก็แทน
Terakhir Diperbarui : 2025-03-03พ่ายรักศรัณย์ EP:13 ตามจีบ
เวลาต่อมาทุกอย่างผ่านพ้นไปได้ด้วยดี โดยที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เรื่องร้ายก็ไม่มี และก็ไม่มีใครมาพูดให้เธออารมณ์เสียอีก มันกำลังจะดีแล้วล่ะจนกระทั่งวันนี้..."ผมขอจีบคุณวานิลนะครับ"พรวด!คำพูดของชายหนุ่มตรงหน้าทำเอาเธอที่กำลังจิบกาแฟร้อนๆ ต้องสำลักจนกาแฟลวกปาก ไอ้เด็กบ้านี่ทำไมถึงมาพูดเอาตอนนี้นะ ที่ผ่านมาก็รู้อยู่ ไม่ใช่คนโง่ รู้ว่าเด็กคนนี้กำลังตามจีบ ตามวอแวกับเธอ แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะมาพูดเอาต่อหน้าตรงๆ แบบนี้"ผะ ผมขอโทษ ร้อนไหมครับ""พูดบ้าอะไรของนายเนี่ยรัณ?" ถามด้วยความตกใจ และก็ยังแสบปากอยู่ด้วย"คือผมไม่ได้ตั้งใจครับ"".....""ผมเห็นว่าเรามีอะไรกัน...อุ๊บ!!"วานิลรีบลุกเอามือปิดปากทั้งที่ตรงนี้เป็นห้องทำงานแท้ๆ แต่เธอก็ยังกลัวว่าจะมีคนมาเห็นว่าเธอกับเด็กเสิร์ฟคุยอะไรกันความจริงไม่มีใครเข้ามาได้ยินได้หรอก เธอแค่ระแวงระวังอะไรไปเกินเหตุก็เท่านั้นเธอรู้ว่าเขาต้องพูดเรื่องนั้นแน่ๆ เรื่องที่มีอะไรกันที่คลับ"หยุดนะ! ไม่ต้องพูด""อ๋มอู๊ดอิง" ( ผมพูดจริง )"ถ้านายพูดเรื่องนี้อีกนิดเดียวนะ ฉันจะให้นายไปทำงานข้างล่างไปเลย จะได้ไม่ต้องมาเจอหน้าฉันบ่อยๆ" พูดจบวานิลก็ปล่อยมือของตัวเองออก
Terakhir Diperbarui : 2025-03-03พ่ายรักศรัณย์ EP:14 หวั่นไหว
บ้านของวานิล"คุณวานิลครับ ดูนี่สิครับ""รัณ! ฉันบอกแล้วไงว่าอย่าเอามา นายทำบ้าอะไรเนี่ย!!" เธอต่อว่าชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า เพราะเขากำลังอุ้มลูกหมาตัวน้อยๆ อยู่บอกแล้วว่าอย่าไปหามาเพราะเธอไม่มีเวลาดูแล เธอไม่ได้ต้องการเพื่อนไม่ได้เหงาอะไร เธอต้องทำงานจะเอาเวลาไหนไปดูแลมัน"ผะ ผมเก็บมันได้ระหว่างทางครับ""อะไรนะ!""คือตอนขับรถมา เห็นมันวิ่งอยู่ข้างทาง ผมลงไปเดินดูแล้ว ไม่เจอตัวอื่นๆ หรือแม่มันเลย สงสัยถูกทิ้งครับ""....." เธอเงียบไม่ตอบ จะว่าก็ไม่ได้ด้วยสิ เธอไม่ใช่คนใจร้ายที่จะทำร้ายสัตว์นะ แต่สถานะของเธอที่อยู่แบบนี้จะเลี้ยงได้ไง เธอไม่ได้อยู่บ้านทั้งวันสักหน่อย"เดี๋ยวผมดูแลมันเองครับ แต่คงต้องขออนุญาตพามันมาตอนที่มาหาคุณวานิล""แล้วนายจะเลี้ยงยังไง นายก็ต้องทำงาน""ตอนไปทำงานก็เอาอาหารเทไว้ แล้วก็ไปทำงานไงครับ"".....""ผมอยากเลี้ยง สงสารมันนะครับ เดินอยู่ตัวเดียวในทางเปลี่ยวๆ ตัวเล็กแบบนี้จะดูแลตัวเองยังไง" เรื่องนี้เรื่องจริง ไม่ได้อยู่ในแผน แต่พอเก็บหมาน้อยมันมาได้แล้วเขากลับคิดจะเอามันเข้ามาเพื่อเอาใจเธอ เพราะรู้ว่าวานิลใจอ่อนง่าย"เฮ้อ...นายนี่มันจริงๆ เลยนะ""ขอโทษครับ""ปล่
Terakhir Diperbarui : 2025-03-03
Bab terbaru
พ่ายรักศรัณย์ EP:60 ตอนจบ
เวลาต่อมาสนามบินประเทศไทย"ระวังนะครับตะวัน" ฉันร้องห้ามลูกชาย เมื่อลงมาจากเครื่องเจ้าตัวก็วิ่งไปรอบๆ เหมือนกำลังตื่นเต้น ก็ปกติแหละสำหรับเด็กที่เพิ่งจะได้ออกมาจากโลกของตัวเอง ตะวันไม่เคยไปเที่ยวไหนไกลขนาดนี้มาก่อนเลย"มันแปลกตามากเลยครับแม่""ตะวันครับตะวัน""ปล่อยเถอะครับ แกยังไม่เคยเห็น คนของผมก็อยู่กันเยอะแยะ เขาไม่ปล่อยให้นายน้อยของเขาคลาดสายตาหรอก""....." ฉันไม่ได้ตอบอะไร ถึงเขาจะพูดอย่างนั้นก็เถอะนะ แต่คนเป็นแม่อ่ะ ยังไงก็ห่วงลูกอยู่แล้ว"รถจอดอยู่ทางนี้ครับ" ลูกน้องของเขาเดินมาบอก"มากันเถอะครับนิล ตะวันครับมาขึ้นรถเร็ว""ครับคุณพ่อ"สมกับเป็นเขาจริงๆ นะ แค่เจ้านายกลับมาจากต่างประเทศ ลูกน้องนี่ขนกันมารุมล้อมต้อนรับราวกับว่าจะมีคนมาดักทำร้ายงั้นแหละ ฉันอุตส่าห์จะกลับมาอย่างเงียบๆ แต่นี่คงไม่เงียบแล้วล่ะจะว่าไปหลายปีที่ฉันไม่เคยได้กลับมา อะไรต่อมิอะไรมันเปลี่ยนแปลงไปเยอะเหมือนกันเลยนะเนี่ย มันดูแปลกตาไปเยอะเลย แม้บางอย่างจะอยู่ที่เดิม แต่ก็ปรับเปลี่ยนไปไม่ใช่น้อย"เราจะไปที่ไหนกันครับคุณพ่อ""บ้านของพ่อไงครับ""แล้วแม่นิลมีบ้านที่นี่ไหมครับ""มีครับ""เราจะไปเที่ยวไหนกันบ้างค
พ่ายรักศรัณย์ EP:59 โอกาสครั้งสุดท้าย
เช้าแสนสดใสของวันรุ่งขึ้น"เฮือก!!" วานิลสะดุ้งตื่น เธอรีบลุกขึ้นและมองรอบๆ ตัวเอง พอเห็นว่าพระอาทิตย์ขึ้นจนสว่างจ้าแล้วเธอก็รู้ได้ทันทีว่า มันสายมากแล้ว "รัณ!"ร่างบางรีบลุกขึ้นก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือมาเปิดดู ให้ตายสินี่มันจะสิบโมงแล้ว เธอนอนตื่นสายขนาดนี้ได้ยังไงกัน"ให้ตายสิโอ้ย! ตื่นสายได้ยังไงวะเนี่ย!" เธอบ่นพึมพำกับตัวเองขณะที่กำลังเร่งรีบแต่งตัว เพราะเธอจะลงไปสภาพแบบนี้ไม่ได้หรอกพอแต่งตัวเสร็จเธอก็รีบเดินออกไปที่ประตู แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้เปิดออกไปประตูก็ถูกผลักเปิดเข้ามาซะก่อนแกร๊ก~"คุณ!""ตื่นแล้วเหรอครับ ผมว่าจะขึ้นมาดูอยู่พอดี" ศรัณย์พูด"ตะวันล่ะคุณ?""ไปเรียนแล้วครับ""ตื่นแล้วทำไมไม่ปลุกฉันล่ะ นี่ฉันสายเลยนะ ไหนจะต้องเปิดร้านอีก""ไม่เห็นต้องเร่งรีบเลยครับ พนักงานของคุณเขาจัดการกันเรียบร้อยหมดแล้วนะครับ""....""ทุกอย่างเรียบร้อยหมดแล้วครับ ลงมากินข้าวสิ ผมเตรียมให้แล้ว""เฮ้อ...ตกใจหมด!""ตกใจทำไมครับ มีผมอยู่ทั้งคนนะครับ""ปกติฉันเป็นคนไม่ตื่นสายนะ เล่นมาตื่นสายแบบนี้ ใครบ้างจะไม่ตกใจ""มากินข้าวเถอะครับ""อืม..."วานิลรีบเดินตามศรัณย์ลงไปด้านล่าง เขาทำอาหารไว้ให
พ่ายรักศรัณย์ EP:58 จูบหน้าระเบียง NC20+
"อุ๊บ! อื้อ!!~"วานิลทำตัวไม่ถูก จู่ๆ ศรัณย์ก็โน้มหน้าลงมาจูบปากกับเธอ เรียวลิ้นสอดเข้าไปในปากเล็ก ตวัดไปมาเหมือนควานหาอะไรในปากของเธอ"อื้ม...!!""อืม...อยู่นิ่งๆ สิครับ" น้ำเสียงของอีกฝ่ายแหบพร่า แม้เธอจะขัดขืนแต่เขาก็ไม่ได้หยุดการกระทำของตัวเองนี่มันเป็นครั้งแรกเลยมั้งที่เธอได้จูบกับใคร และมันก็น่าตกใจไม่น้อย เพราะตอนนี้กำลังยืนอยู่ตรงหน้าระเบียง"อืม...""พะ พอ อืม..." วานิลพยายามเบี่ยงหน้าหลบ แต่แล้วก็ถูกเขาประคองให้กลับมาอยู่ในท่าเดิม เริ่มที่จะขัดขืนยากขึ้น เพราะมือทั้งสองข้างถูกล็อคเอาไว้ บวกกับร่างกายที่เหมือนจู่ๆ ก็ร้อนวูบวาบขึ้นมาบอกไม่ถูก"ระ รัณ...!" คราวนี้เธอผลักเขาออกไปได้สำเร็จ แต่ถึงจะจูบกับเธอต่อไม่ได้ ก็ใช่ว่าเขาจะหยุดการกระทำของตัวเองเสียหน่อยจมูกโด่งเริ่มซุกไซ้ตามลำคอขาวต่อจากนั้น คลอเคลียอยู่กับใบหูของเธอจนมาถึงหน้าอก ทำอยู่อย่างนั้นไม่ยอมหยุด เหมือนกับแมวน้อยที่กำลังคลอเคลียเจ้านาย"อะ อืม...พอแล้ว""ตัวคุณหอมจัง""ระ รัณ...""ผมไม่เคยรังเกียจคุณ ผมรักคุณ ผมรักคุณ...""อะ อือ...หยะ หยุดก่อน" เพราะเขาไม่ได้พูดอย่างเดียวเนี่ยสิ มือสองข้างก็เล้าโลม จับตรงนั้นตรง
พ่ายรักศรัณย์ EP:57 ความลับในอดีต
ตกกลางคืน หลังจากที่ผ่านช่วงเวลาแสนหวานกับศรัณย์มา วานิลกำลังนั่งคิดอะไรอยู่คนเดียวเงียบๆ จนกระทั่งศรัณย์เดินเข้ามา"คิดอะไรอยู่ครับ""มีเรื่องให้ต้องคิดน่ะค่ะ" วานิลตอบ"พอจะบอกผมได้ไหม ว่าคุณกำลังคิดเรื่องอะไร?""....." วานิลเงียบ ก่อนจะถอนหายใจออกมา การกระทำแบบนี้เหมือนจะเป็นส่วนหนึ่งของเธอไปแล้ว "ฉันมีเรื่องจะบอกคุณ""ครับ?""ฉันคิดว่าเรื่องนี้คุณเองก็ยังไม่รู้ และถ้าฉันเล่าออกไป คุณอาจจะรังเกียจคนอย่างฉันไปเลยก็ได้""ไม่ ผมจะไม่...""ฟังฉันก่อนสิ" วานิลรีบพูดดักขึ้น เขายังไม่รู้เลยว่าเธอจะพูดเรื่องอะไรให้ฟัง บางทีถ้าเขาได้ยินแล้วเขาอาจจะรับไม่ได้และเลิกรักเธอไปเลยด้วยและที่เธอเลือกที่จะพูดเอาตอนนี้ เพราะหลายครั้งที่ผ่านมาเธอไม่มีความกล้าซะเลย ยิ่งเธอนึกถึงเรื่องเหล่านั้น มันก็ยิ่งตอกย้ำความรู้สึกของเธออยู่ตลอด"พูดมาสิครับ...""ฉันเคยติดคุก แต่คุณคงรู้แล้ว ฉันถูกอดีตแฟนใส่ร้ายเรื่องยาเสพติด ฉันเลยต้องติดคุก เพราะไม่มีพยาน ไม่มีหลักฐาน ไม่มีคนมาช่วยเรื่องคดี""ใช่ ผมรู้เรื่องนี้แล้ว""เรื่องข้างใน...""ครับ?""ขอโทษนะ ที่เพิ่งบอกเอาตอนนี้ แต่ทุกครั้งที่นึกถึงมัน ฉันก็ยังเจ็บใจอยู
พ่ายรักศรัณย์ EP:56 สวมแหวน
หลายเดือนต่อมาร้านดอกไม้ Tawan Flower Shop"อะไรเนี่ย?" วานิลพึมพำกับตัวเอง เพราะจู่ๆ ตรงหน้าของเธอก็มีช่อดอกไม้ใหญ่อยู่ตรงหน้า และดูเหมือนว่าจะมีคนยืนถือมันอยู่ด้วย"จ๊ะเอ๋!~""คุณ! เล่นอะไรเนี่ย ตกใจหมด!""เซอร์ไพรส์ครับ""ร้านดอกไม้อยู่ตรงนี้แท้ๆ คุณไปอุดหนุนร้านอื่นเหรอ?" ถามเสียงแข็งเหมือนหาเรื่อง"ปะ ป่าวนะครับ ผมสั่งมาจากร้านตรงที่บริษัทที่ผมไปทำงาน ซื้อจากร้านคุณ คุณก็รู้น่ะสิ แบบนั้นก็ไม่เซอร์ไพรส์หรอก""......" ก็ไม่อะไรหรอก แค่แกล้งเขาเล่นก็เท่านั้นแหละ"ดอกไม้สวยๆ สำหรับคนสวยๆ ของผมครับ""อื้ม...ขอบใจนะ""หิวกาแฟจังเลยครับ""เข้าไปข้างในสิ""ไปนั่งด้วยกันนะครับ""อ๊ะ! ดะ เดี๋ยว! ฉันยังทำงานอยู่นะ!"เหมือนศรัณย์จะไม่ฟังอะไรเลย เขาจับแขนของวานิลแล้วดึงเธอเข้าไปในร้าน และตอนนี้ร้านขยับขยายไปอีกเพราะซื้อคูหาใกล้ๆ กันรวมเป็นร้านเดียวไปแล้ว เป็นร้านดอกไม้ที่มีคาเฟ่อยู่ด้วย พอจัดด้วยดอกไม้สวยๆ แล้ว เรียกลูกค้าได้ไม่น้อยเลย โดยเฉพาะคนที่ชอบมาถ่ายรูป"อะไรของคุณเนี่ย!?""พนักงานก็เต็มร้าน ไม่เห็นต้องทำเองเลยครับ""ก็คนมันว่าง จะให้ฉันทำอะไร ทำไม่ให้ฉันทำแบบนี้""ตอนนี้ไม่ว่างแล้วน
พ่ายรักศรัณย์ EP:55 รอยยิ้ม
เวลาผ่านไปร่วมเดือน"ตะวัน!!" วานิลตะโกนเรียกลูกชาย พร้อมกับเท้าเอวยืนรออยู่ตรงบันได เพราะนี่มัน 7:45 แล้วแต่ลูกชายยังมัวแต่โอ้เอ้อยู่ได้ ศรัณย์นี่แหละตัวดีเลย คอยอยู่เบื้องหลังคอยให้ท้ายกันอยู่แบบนี้ไงตะวันถึงได้เป็นแบบนี้"มาแล้วคร้าบแม่นิล..." เสียงหวานของหนุ่มน้อยดังมาแต่ไกล"สายแล้วนะ มัวทำอะไรกันอยู่!" เธอถามเสียงเข้ม"เสร็จแล้วครับ เสร็จแล้ว""คุณ...!" กำลังจะบ่นแต่ก็ถูกเขาพูดแทรกซะก่อน ราวกับว่ารู้ว่าเธอจะบ่นยังไงเลยชิงพูดก่อน"ขอโทษครับ ผมลืมดูเวลา จะรีบไปส่งเดี๋ยวนี้เลย""....." วานิลยืนมองนิ่ง ส่ายหน้าเล็กน้อยให้กับสองพ่อลูกคู่นี้ที่กำลังพากันวิ่งไปที่รถ มันน่าจริงๆ เลยนะสองพ่อลูกคู่นี้"มีอะไรกันเหรอพี่นิล?" เจียอีเดินเข้ามาถาม"จะอะไรซะอีกล่ะนอกจากสองพ่อลูกคู่นี้""หึหึ ดูเขาเข้ากันได้ดีเลยนะ" เจียอีหัวเราะใส่ ตอนแรกที่รู้ความจริงว่าพ่อของตะวันเป็นใครก็ตกใจอยู่นะ แต่ตอนนี้ก็ชินแล้วล่ะ"เข้ากันได้ดีเกินน่ะสิ หัวจะปวด โอ้ยยย!""เอาน่าพี่ อย่าไปเคร่งนักเลย""พี่ไม่ได้เคร่งนะ แต่เขากำลังจะทำให้ตะวันเสียคน ตะวันเคยตรงเวลา มีระเบียบเรียบร้อย แต่พอมีเขาที่ทำให้ทุกอย่าง ตะวันเปลี
พ่ายรักศรัณย์ EP:54 เปิดใจ
ตอนเช้าวันถัดมา"ตะวันดูมีความสุขนะครับ" ศรัณย์เอ่ยขึ้น ขณะที่กำลังยืนมองลูกชายวิ่งเล่นอยู่กับบอดีการ์ดของเขา แกดูสนุกสนานมีความสุขเอามากๆ เลย"เขาเป็นเด็กที่แบบ ไม่ค่อยชอบเล่นกับเด็กวัยเดียวกันเท่าไหร่" วานิลตอบ"เหมือนกับคุณเลย""อืม...เหมือนฉัน""ดีนะครับ เพราะคุณเป็นคนที่แข็งแกร่ง เป็นคนที่จิตใจแข็งแรง เป็นคนที่เก่ง อดทน""......""ผมอยากให้คุณกับลูก ย้ายมาอยู่ที่นี่จัง""ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ได้ ฉันต้องทำงาน""ถ้าอะไรมันลงตัวมากกว่านี้ ตึกนั้นก็ทำเป็นร้านไปเลยดีกว่าไหม ห้องข้างบนก็ทำเป็นที่เก็บของ ส่วนคุณกับลูกก็ย้ายมาอยู่ที่นี่ มีแม่บ้านคอยจัดการงานบ้านให้ คุณจะได้ไม่ต้องเหนื่อยเยอะ""เรื่องนั้นฉันยังไม่คิดหรอก มันไกลเกินที่ฉันจะคิด""......" ศรัณย์ไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาเข้าใจเธออยู่ จะย้ายบ้านอะไรทั้งทีมันก็ต้องมีความพร้อม ไม่ใช่ปุบปับจะย้ายเข้ามาอยู่ได้เลย ถึงมันจะไม่ได้ไกลกันก็ตาม"เข้าไปข้างในกันดีกว่าครับ ผมมีอะไรให้คุณดูด้วย""อะไร?"ศรัณย์พาวานิลไปที่ห้องทำงานของเขา ก่อนจะยกกล่องบางอย่างออกมาจากชั้นบนตู้ จากนั้นก็หยิบของในกล่องออกมา ซึ่งมันเป็นอัลบั้มรูปถ่ายเก่าๆ หลายใบมาก"เอ
พ่ายรักศรัณย์ EP:53 คำสัญญา
บ้านพักของศรัณย์ตกกลางคืน"ฝันดีนะครับคนเก่ง""ครับคุณพ่อ""นอนหลับนะครับ พรุ่งนี้เรามีกิจกรรมรออยู่""ตะวันมีความสุขจังเลยครับ""พ่อก็มีความสุขมากครับ" ศรัณย์หอมหัวของลูกชายครั้งแล้วครั้งเล่า มันมีความสุขมากจริงๆ สุขแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ถ้าเป็นไปได้เขาอยากจะพาตะวันกับวานิลไปที่บ้านของเขาทุกหลังที่มีเลยด้วยซ้ำ"คุณพ่อไปนอนกับแม่นิลใช่ไหมครับ""ใช่ครับ""อย่าทะเลาะกันนะครับ""โอเคครับผม ไม่ทะเลาะกันแน่นอน""ฝันดีครับ พ่อรัณ..""ฝันดีครับตะวันของพ่อ"หลังจากที่ส่งลูกชายเข้านอนเรียบร้อยแล้วศรัณย์ก็กลับเข้ามาที่ห้องนอนของตัวเอง"ตะวันหลับละเหรอ?" วานิลเอ่ยถาม เพราะเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วเจอกับเขาพอดี เธอกำลังเช็ดผมที่กำลังเปียก"อื้ม หลับแล้ว""แกเป็นยังไงบ้าง""ชอบห้องนอนมากเลยล่ะครับ""คุณไปอาบน้ำสิ""เดี๋ยวผมเช็ดผมให้ก่อนดีกว่าครับ"วานิลยังไม่ทันได้พูดอะไรศรัณย์ก็เดินมาแย่งผ้าเช็ดผมของเธอไปก่อนแล้ว เขากำลังเช็ดผมให้กับเธอ มองหน้าของเธอผ่านกระจกตรงหน้า"คุณชอบไหม?""ชอบอะไร?""ที่นี่ไงครับ คุณชอบไหม""ฉันมาก็เพราะตะวันอยากมาแค่นั้น""บอกว่าชอบสักนิดก็ได้นะครับ""ฉันเป็นคนที่พูดตามใจ
พ่ายรักศรัณย์ EP:52 บ้านพักของเขา
วันหยุดสุดสัปดาห์สุดท้ายก็ได้มาจริงๆ แถมต้องมาพักค้างคืนด้วย เพราะลูกชายตัวดีดันอยากนอนพักค้างคืน เพราะอยากเล่นน้ำ อยากวิ่งเล่น วานิลเองก็ขัดใจลูกชายไม่ได้ เธอเลยต้องเออออตามไปด้วยเลยศรัณย์ขับรถพาเธอมาที่บ้านหลังนึง ซึ่งมันอยู่นอกชานเมือง ไม่ใช่บ้านหลังใหญ่อะไร แต่ดูแล้วก็ร่มรื่น และดูเงียบสงบดีไม่น้อยเลย เหมาะสำหรับคนที่ไม่ชอบวุ่นวายกับใครแหละ"นี่บ้านของคุณเหรอ?""ครับ มีแม่บ้านอยู่ ผมจ้างพวกเขามาคอยดูแล อยู่กับผมมานานแล้วเหมือนกันครับ""คุณไม่ค่อยกลับมาแบบนี้ เขาไม่พากันลาออกหมดหรือไง""ผมก็ไม่ได้ว่านี่ครับ เขาทำงานข้างนอกได้ แต่พอผมกลับมา พวกเขาก็ต้องมาทำงานบ้านให้กับผม""ชิ! เป็นคนรวยนี่มันดีจริงๆ นะ""พูดอย่างกับตัวเองไม่เคยรวย เป็นถึงเจ้าแม่บ่อนเชียวนะ""อย่าพูดให้ลูกได้ยินนะ! นั่นมันก็แค่อดีต ก็แค่โชคหล่นทับ""หึหึ~""เลิกพูดเรื่องนี้นะ ไม่งั้นฉันทุบหัวคุณแน่"ศรัณย์มองแต่ไม่ได้ตอบอะไร เขาได้แต่ยิ้ม และก็นึกในใจ ว่าเธอก็ยังเป็นเธอเหมือนเดิม ผู้หญิงที่ปากแรงแต่ความจริงเป็นคนใจดี ถึงจะกล้าถามอย่างที่ปากตัวเองพูดจริงๆ ก็เถอะ"เข้าไปในบ้านสิครับตะวัน""ครับ"เด็กน้อยรีบวิ่งนำหน้
