EP:02 ตีสนิท

วันถัดมา

วานิลกำลังนั่งอ่านเอกสารการสมัครงานของเด็กเสิร์ฟคนใหม่ วันนี้ที่เธอมาแต่เช้าก็เพราะเรื่องนี้ ทั้งที่เป็นแค่เด็กเสิร์ฟแต่ทำไมเธอถึงสนใจในตัวได้มากขนาดนี้นะ เป็นเพราะหน้าตาดี หรือเอกลักษณ์น้ำหอมที่เธอได้กลิ่นจากตัวของเขา หรือว่าอย่างอื่นแต่เธอไม่เคยให้ความสนใจจะอ่านข้อมูลส่วนตัวการสมัครงานแบบนี้เลย

เธอไม่ได้มีความรู้สึกตื่นเต้น ใจเต้นกับเพศตรงข้ามมานานมากๆ แล้ว

ก๊อกๆๆๆ ~

แกร๊ก!!

วานิลรีบคว่ำเอกสารลงกับโต๊ะ เงยหน้าขึ้นมองคนที่เข้ามาใหม่ เด็กเสิร์ฟเจ้าของประวัติการสมัครงานที่เธอกำลังดูอยู่กำลังเดินเข้ามาหาเธอ

"ผมเอาเครื่องดื่มมาส่งครับ ผู้จัดการสั่งให้เอามา"

"เขาไม่ได้บอกนายเหรอ ว่าถ้าฉันยังไม่อนุญาต ก็ยังเข้ามาไม่ได้" เธอพูดเสียงเรียบ สายตาจ้องมองคนตรงหน้าอย่างเย็นชา

"ขะ ขอโทษครับ คือผมไม่รู้ ข้างหน้าไม่มีใครอยู่เลย"

"ช่างมันเถอะ เอาวางไว้แล้วนายก็ออกไปซะ"

"เอ่อครับ"

เธอทำเป็นไม่สนใจ แต่ความจริงก็ให้ความสนใจไม่น้อยเลย แค่รู้สึกแปลกๆ ในหลายๆอย่างในตัวของผู้ชายคนนี้ ทั้งหน้าตารูปร่าง ดูดีเกินกว่าจะมาเป็นแค่เด็กเสิร์ฟแท้ๆ

ผ่านไปสักพัก

ก๊อกๆๆ ~

"เข้ามา"

"คุณวานิลเรียกพบผม มีอะไรหรือเปล่าครับ"

"นายหายไปไหนมา?"

"อ๋อ พอดีผมปวดท้อง เลยไปเข้าห้องน้ำกระทันหันครับ"

"......" เธอไม่ได้ตอบกลับอะไร ต่อให้จะโกรธไปก็เท่านั้นแหละ

อีกอย่างถ้าคิดกลับกัน ผู้ชายคนนั้นก็เป็นเด็กใหม่ของที่นี่ คงยังไม่ค่อยรู้กฎอะไร และส่วนใหญ่คนที่ขึ้นมาเสิร์ฟน้ำด้านบนให้กับแขก VIP หรือแม้กระทั่งเธอ ก็จะเป็นพนักงานคนเดิมๆ ที่รู้กฎเป็นอย่างดี

"วันนี้มีประชุมใช่ไหม?"

"ครับ ผมให้คนของเราจัดเตรียมสถานที่เอาไว้เรียบร้อยแล้วครับ"

"อือ ถึงเวลาเดี๋ยวฉันออกไป"

"ครับ"

ประชุมที่ว่าของเธอ ก็เป็นประชุมขององค์กร ซึ่งทุกคนจะมารวมตัวกันที่นี่ เธอเองก็เป็นหนึ่งในคนขององค์กรเช่นกัน เป็นผู้หญิงคนเดียวที่ได้อยู่ในองค์กรนี้

***************

ตกดึกในวันเดียวกัน

ฟู่ว~

หญิงสาวกำลังยืนสูบบุหรี่ หลังจากที่เพิ่งจะเสร็จการประชุม ระหว่างนี้ก็กำลังรอลูกน้องคนสนิทขับรถมารับเพื่อที่จะกลับบ้าน

เธอสูบบุหรี่เป็นบางครั้ง ในวันไหนที่รู้สึกเหนื่อยล้า รู้สึกเครียด ไม่สบายใจ เธอก็มักจะมาสูบบุหรี่อยู่คนเดียวแบบนี้

"สวัสดีครับ"

"......" หญิงสาวหันไปมองตามเสียง เจ้าของประโยคทักทายเธอคือเด็กเสิร์ฟที่เข้ามาใหม่ เธอมองนิ่งๆ ไม่ได้โต้ตอบอะไรกลับ

"ผมขอยืมไฟแช็กหน่อยสิครับ"

"......" เธอไม่ได้ตอบอะไรอีกเช่นเคย แต่ก็หยิบไฟแช็กออกจากกระเป๋าและยื่นให้กับคนตรงหน้าแต่โดยดี

"ผมคิดว่าเจ้าของที่นี่เป็นผู้ชายซะอีกนะครับเนี่ย"

"เป็นผู้หญิงแล้วมันยังไง"

"ก็ไม่นะครับ ผมแค่รู้สึกแปลกใจ"

"....." เธอไม่ได้ตอบ

"เรื่องเมื่อวาน ดูเหมือนจะเกิดขึ้นอยู่บ่อยๆ นะครับ"

"มันไม่ใช่หน้าที่ของนายที่จะต้องใส่ใจ ทำหน้าที่ของตัวเองให้มันดีก็พอ"

"ผมขอโทษครับ"

"ชื่ออะไรล่ะ ฉันจะได้เรียกถูก"

"ชื่อรัณครับ ชื่อเต็มๆ คือศรัณย์"

"......" ความจริงก็รู้แล้วแหละ ดูจากใบสมัครก็รู้หมดแล้วทุกอย่าง ชื่อจริง นามสกุล บ้านเลขที่ แม้กระทั่งอายุ ที่เด็กกว่าเธออยู่หลายปี

บรืน~

ไม่นานนักรถคันหรูที่ลูกน้องของเธอไปขับมารับก็จอดอยู่ตรงหน้า หญิงสาวรีบขึ้นรถไปทันที ส่วนเด็กเสิร์ฟก็ได้แต่ยืนมองพร้อมกับกำไฟแช็กในมือเอาไว้แน่น เขาตั้งใจตีเนียนไม่คืนให้กับเธอ เพื่อที่จะหาข้ออ้างเจอกับเธออีก

บนรถ

"คุณวานิล กำลังคุยอยู่กับเด็กใหม่เหรอครับ?"

"ไม่ได้คุยอะไร เขาแค่มาขอยืมไฟแช็ก"

"อ๋อ"

"เรน..."

"ครับ"

"สำหรับนายคิดว่าความรักมันเป็นยังไง เลวร้ายไหม หรือว่ามันสวยงาม"

"ความรักก็ต้องสวยงามสิครับ แต่ผมว่ามันก็ไม่เสมอไปสำหรับทุกคนหรอก เพราะบางคนก็ไม่ได้มองว่าความรักมันสวยงาม"

"......" ไอ้อย่างหลังมันเป็นแบบเดียวกับเธอสินะ เพราะเธอก็ไม่ได้มองว่าความรักมันสวยงามอะไรเลย สำหรับเธอความรักคือความเห็นแก่ตัวเห็นแก่ได้ สิ่งเลวร้ายกับหัวใจความรู้สึก หากใครเอาความรู้สึกลงไปเล่นกับสิ่งนี้แล้ว แน่นอนว่ามันจะทั้งเจ็บและผิดหวัง เหมือนตายทั้งเป็นเลย

วานิลกลับมาถึงบ้านเธอก็เข้าห้องนอนของตัวเองทันที ที่นี่เธออยู่คนเดียว เพราะตัวเองไม่ได้มีญาติพี่น้องที่ไหนแล้ว จะมีก็แต่เพื่อนๆ ในองค์กรเท่านั้น

หญิงสาวถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก จนร่างกายของเธอเปลือยเปล่า เผยให้เห็นรอยสักเกอิชาบนแผ่นหลังเต็มหลัง ก่อนจะเข้าไปนั่งแช่น้ำในอ่างน้ำพร้อมกับจิบไวน์ไปด้วย

เธอก็เป็นผู้หญิงของเธอแบบนี้ หลายคนมองว่าเธอแรงและร้าย แต่ใครจะไปรู้ ว่ากว่าจะมาเป็นเธอเหมือนทุกวันนี้ได้ต้องผ่านมรสุมอะไรมาบ้าง

บางคนแค่เห็นว่าเป็นผู้หญิงมีรอยสัก ก็เป็นผู้หญิงไม่ดีแล้ว

แต่สำหรับเธอไม่ใช่เลย บางคนไม่ได้สักอะไรเลย เนื้อตัวสะอาดสะอ้าน ใส่ชุดสูท ต่อหน้าคนอื่นเป็นคนที่แสนดี แต่ลับหลังคนเลวๆ คนนึงเลยนี่เอง

วานิลไม่เคยมีแฟนหรือคนที่รักอีกเลยหลังจากที่พ้นโทษออกมา เธอเดินหน้าเอาคืนคนที่มันทำให้เธอต้องแปดเปื้อน เอาคืนคนที่มันทำให้เธอต้องฝังใจตลอดระยะเวลาที่อยู่ในแดนนรกนั่น ทั้งที่เธอไม่ได้มีความผิด เธอไม่ได้เป็นคนทำผิด แต่กลับต้องมารับโทษ ต้องเจอกับเรื่องเลวร้ายระหว่างที่อยู่ที่นั่น

ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้น ถึงตอนนี้เธอจะจัดการให้พวกมันลงนรกไปแล้วก็ตาม

ความจริงเธอไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรเลย เธอก็แค่ผู้หญิงคนนึง ผู้หญิงที่เรียบร้อยคนนึง และมีแฟนที่หน้าตาดีคนนึงและยังแสนดีมักอีกด้วย แต่ทว่าสิ่งนั้นก็แค่รูปลักษณ์ภายนอก ใครจะไปรู้ แฟนที่แสนดีของเธอที่ต่อหน้าเธอบอกว่าเป็นเจ้าของกิจการเล็กๆ แต่กลับเป็นเจ้าพ่อค้ายาเถื่อนรายใหญ่ที่สุดที่ตำรวจกำลังตามตัว แต่เพราะความรวย เงินจึงช่วยทุกอย่างได้ สุดท้ายเธอถึงต้องรับกรรม เป็นแพะรับบาป ทั้งที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย