Semua Bab ดอกไม้ในเปลวเพลิง: Bab 21 - Bab 30

ครั้งก่อน เมิ่งกุ้ยเฟยยินดีปรีดาที่เมิ่งหยางผู้เป็นน้องชายจะแต่งกับสุ่ยเฉินเฟิงซึ่งเป็นบุตรีแม่ทัพใหญ่ หากเกี่ยวดองกันแล้วน่าจะมีประโยชน์ในการสนับสนุนองค์ชายรองขึ้นสู่อำนาจที่ต้องการแม้เมิ่งกุ้ยเฟยจะขัดใจอยู่บ้างที่องค์ชายสี่และสุ่ยฝานหรงมีความสัมพันธ์ที่ดีแก่กัน แต่หากได้เกี่ยวพันเป็นญาติทางการแต่งงานกัน สุ่ยฝานหรงก็ต้องสนับสนุนเทียนตี้ฮุ่ยเพราะเห็นแก่อนาคตของน้องเขยน้องสาวมากกว่าสหายมารดาของเมิ่งกุ้ยเฟยมีบุตรีสองคนคือฮูหยินเสนาบดีกรมคลังและเมิ่งกุ้ยเฟย เมื่อเมิ่งกุ้ยเฟยอายุเพียงสิบขวบมารดาก็เสียชีวิต ต่อมาบิดาแต่งสตรีอายุน้อยเข้าจวนเป็นภริยาเอกคนใหม่ มารดาเลี้ยงดูแลสองพี่น้องอย่างดีต่อมาเมื่อมารดาเลี้ยงตั้งครรภ์และคลอดเมิ่งหยาง ทั้งฮูหยินเสนาบดีกรมคลังและเมิ่งกุ้ยเฟยในเวลานั้นจึงรักใคร่น้องชายคนนี้อย่างแท้จริง อย่างไรก็ตามบิดาของพวกนางและมารดาของเมิ่งหยางเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุไปเมื่อสามปีก่อนการมีโอกาสเป็นคู่หมายกับบุตรีแม่ทัพใหญ่เกิดขึ้นได้เพราะเมื่อครั้งฮูหยินแม่ทัพใหญ่ซึ่งเป็นมารดาของสุ่ยเฉินเฟิงตั้งครรภ์นั้น ต้องการไปรับประทานอาหารที่เหลาแห่งหนึ่งในตลาด เพราะไม่ชอบความเอิกเ

ดินแดนทางตอนใต้ของแคว้นเจียเกิดอุทกภัยรุนแรง เรือกสวนไร่นาถูกน้ำท่วม ผลิตผลทางการเกษตรเสียหาย บางพื้นที่กระแสน้ำไหลแรงพัดพาชีวิตผู้คนไปอีกด้วย ราษฎรต้องหลั่งน้ำตาปะปนกับน้ำที่เจิ่งนอง เกิดจลาจลและเสียงเรียกร้องให้ทางการเข้าช่วยเหลือโดยเร็ว แต่หน่วยงานระดับท้องถิ่นมีทรัพยากรในการดูแลราษฎรจำกัด ฎีกาขอความช่วยเหลือกองพะเนินเทินทึกบนโต๊ะทรงพระอักษรฮ่องเต้มีรับสั่งให้ฉินอ๋องและรองผู้บัญชาการกองกำลังทหารม้าเข้าเฝ้าที่ห้องทรงพระอักษรโดยด่วน เมื่อทั้งสองทำความเคารพ ฮ่องเต้แย้มพระโอษฐ์แล้วก็ตรัสว่า“ไม่ต้องมากพิธี พวกเจ้าทั้งสองนั่งเถิด”“ขอบพระทัยเสด็จลุง”“ขอบพระทัยฝ่าบาท”ทั้งสองเสียงประสานกันก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ ไม่รอช้าฮ่องเต้ตรัสต่อไปว่า “พวกเจ้าทั้งสองคงรู้แล้วว่าดินแดนทางใต้เกิดอุทกภัยหนักมากที่สุดในรอบสิบปี ราษฎรได้รับความทุกข์ยาก”ฮ่องเต้หันมามองหน้าฉินอ๋อง “จื่อหยวน ลุงอยากให้เจ้าพาคนไปแก้ไขปัญหาให้ราษฎร เพราะตอนนี้มีการปล้นสะดม ทางท้องถิ่นไม่สามารถปราบปรามได้”“พ่ะย่ะค่ะ พรุ่งนี้เช้าหลานจะออกเดินทางพร้อมหน่วยมัจฉาพระกาฬและกองกำลังทหารอีกจำนวนหนึ่ง ให้รองผู้บัญชาการสุ่ยฝานหรงไปช่ว

เช้าวันรุ่งขึ้น กระโจมของแม่ทัพใหญ่สุ่ยลี่หรงยังคงเงียบ ทหารรักษาการณ์แปลกใจ ปกติท่านแม่ทัพตื่นเช้าตรู่ทุกวัน ทำไมวันนี้ในกระโจมไม่มีความเคลื่อนไหวใด ๆ เขาร้องเรียกแต่ไม่ได้รับการตอบกลับใด ๆ จึงเปิดกระโจมเข้าไปภายในร่างสูงใหญ่ของแม่ทัพใหญ่สุ่ยลี่หรงนอนนิ่งอยู่บนผ้ารอง มีผ้าห่มคลุมไว้เรียบร้อย หรือว่าจะป่วยไข้ลุกไม่ไหว ทหารรักษาการณ์คิดในใจพลางก้าวเท้าเข้าไปใกล้ ทันใดนั้นเขาก็เบิกตากว้าง เข้าไปเอามือตรวจชีพจรและลมหายใจก็พบว่า แม่ทัพใหญ่สิ้นชีพไปแล้วทหารรักษาการณ์ตกใจสุดขีด เขารีบไปกระโจมของนายทหารร่างบึกบึนที่นั่งร่วมวงกับแม่ทัพใหญ่เมื่อคืนที่ผ่านมาเพื่อแจ้งข่าว ก็พบว่านายทหารท่านนั้นจากโลกนี้ไปแล้วเช่นกัน และนายทหารอีกท่านที่นั่งร่วมวงกันก็ลาโลกนี้ไปแล้วนายทหารที่ตำแหน่งสูงสุดในขณะนั้นคือ หัวหน้าหวาง เขาเป็นผู้เปิดผ้าห่มคลุมกายของแม่ทัพใหญ่สุ่ยลี่หรงออก ใบหน้านั้นขาวซีดแต่เปลือกตาและริมฝีปากดำคล้ำ มีรอยเขี้ยวสามเขี้ยวบนหลังมือขวา รอยเขี้ยวที่หนึ่งและสามมีขนาดกว้างเท่ากัน แต่รอยเขี้ยวตรงกลางมีขนาดใหญ่กว่า เขาสันนิษฐานเบื้องต้นว่าแม่ทัพใหญ่สุ่ยลี่หรงเสียชีวิตจากสัตว์มีพิษ แต่เป็นสัตว

เช้าวันรุ่งขึ้น มีเสียงดังอยู่หน้าประตูจวน ซักครู่พ่อบ้านมาแจ้งแก่สุ่ยเฉินเฟิงว่า “คุณหนู ทางการส่งคนมาขอตรวจค้นจวนขอรับ”หญิงสาวหันไปมองมารดาซึ่งนั่งอยู่ไกล ๆ แล้วสั่งถิงถิงว่า “ถิงถิง เจ้าไปพาท่านแม่ไปนั่งเล่นที่เรือนเพาะชำ” จากนั้นนางก็หันมาบอกว่า “พ่อบ้านตามข้ามา”สุ่ยเฉินเฟิงเดินมาถึงลานหน้าของจวน มือปราบท้องถิ่นเกือบยี่สิบคนยืนรออยู่อย่างน่าเกรงขาม ในจำนวนนี้สุ่ยเฉินเฟิงรู้จักมือปราบหลายคนเพราะเมื่อครั้งบิดายังมีชีวิตอยู่ บิดาเคยช่วยเหลือมือปราบไว้หลายคน หัวหน้ามือปราบที่มาครั้งนี้ก็เคยได้รับความช่วยเหลือ“ท่านอา มีเรื่องอะไรหรือเจ้าคะจึงมาล้อมจวน”หัวหน้ามือปราบตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพว่า “คุณหนูสุ่ย มีข่าวลือไปทั่วว่าอดีตมือปราบวังหลวงเมิ่งหยางหลบซ่อนตัวอยู่ที่นี่ หน่วยเหนือจึงสั่งการให้ข้ามาตรวจค้นเสียหน่อย นี่คือหมายค้น จึงต้องขอรบกวนคุณหนูให้ความร่วมมือด้วยขอรับ”สุ่ยเฉินเฟิงลอบถอนหายใจ เมื่อครั้งยังมีชีวิตอยู่เมิ่งหยางก็ก่อเรื่องชู้สาวทำให้นางร้าวรานใจ นี่ตายไปแล้วยังจะสร้างความวุ่นวายให้อีก นางกลืนความหงุดหงิดลงท้อง ใบหน้ายังคงยิ้มบาง ๆ กล่าวอย่างนุ่มนวลว่า“เชิญท่านอาให้คนต

เมื่อพระชายากู้ชุนฉือยังคงสงวนท่าที จงเฝิ่นลู่ผู้ซึ่งนั่งฟังผู้ใหญ่สนทนาอย่างเรียบร้อยในจวนอ๋อง เมื่อกลับมาถึงจวนเสนาบดีกรมคลัง นางก็ปลดปล่อยอารมณ์ที่เก็บกดไว้ออกมาจนหมด สาวใช้ผู้เคราะห์ร้ายยกน้ำชาพร้อมขนมมาวางบนโต๊ะ จงเฝิ่นลู่มองไปที่ขนมแล้วก็กรี๊ดออกมาดังมาดัง ๆ“กรี๊ดดดด ขนมคู่รักนี่ใครซื้อมา” นางหยิบขนมแท่งยาว ๆ มีสีแดงเหลืองพันเป็นเกลียว ขว้างลงไปบนพื้น เล็บแหลม ๆ ข่วนเข้าที่แก้มของสาวใช้ เสียงดังแควก เลือดสีแดงสดค่อย ๆ ซึมออกมา นางจิกผมของสาวใช้แล้วกระชากอย่างแรง“โอ๊ย คุณหนู บ่าวผิดไปแล้ว คุณหนู ยกโทษให้บ่าวด้วย” สาวใช้ร้องด้วยความเจ็บเบา ๆ ไม่กล้าส่งเสียงดัง ไม่รู้หรอกว่าผิดอะไร แต่ขออภัยไว้ก่อนดีกว่าฮูหยินเสนาบดีกรมคลังยกมือห้ามปราม “พอแล้วลู่เอ๋อร์ ปล่อยเด็กไปเถอะ ระวังเล็บหัก”จงเฝิ่นลู่คลายมือจากศีรษะ สาวใช้รีบเก็บขนมบนพื้นแล้วออกไปให้พ้นหน้าโดยเร็ว คุณหนูจวนนี้อารมณ์ร้ายมาก ถ้าไม่ใช่เพราะติดสัญญาซื้อขายก็คงไม่อยู่ด้วยแล้วจงเฝิ่นลู่ยังคงนั่งหน้าบึ้ง “ข้าไม่ชอบชื่อขนม แล้วก็ไม่ชอบพระชายาด้วย นางไม่เห็นข้าอยู่ในสายตา”“ไม่เป็นไร พรุ่งนี้พวกเราเข้าวังกัน ท่านน้าของเจ้าอาจช