Lahat ng Kabanata ng ดอกไม้ในเปลวเพลิง: Kabanata 11 - Kabanata 20

สุ่ยเฉินเฟิงตัวสั่นสะท้าน ดวงตาเบิกกว้างอย่างตะหนก ฉินอ๋องดึงร่างบอบบางเข้ามากอดปลอบ“ปลอดภัยแล้วนะ เฟิงเอ๋อร์”หญิงสาวซุกตัวนิ่งอยู่ในอ้อมอกของเทียนตี้หย่ง ความอบอุ่นแผ่ซ่านครอบคลุมจิตใจ เพียงอึดใจเดียวนางก็เงยหน้าขึ้น“เราไปช่วยพวกเขากันเพคะ”ฉินอ๋องและสุ่ยเฉินเฟิงรีบกลับไปยังลานบ้านที่เสียงอาวุธกระทบกันยังดังต่อเนื่อง ก่อนถึงลานบ้าน ฉินอ๋องกดไหล่บอบบางของสุ่ยเฉินเฟิงให้หลบหลังแนวต้นไม้ใหญ่“เจ้ารอข้าอยู่ที่นี่”หญิงสาวพยักหน้าแล้วทรุดตัวลงนั่งเงียบ ๆ หลบซ่อนไม่ให้ใครเห็นเมื่อจัดการให้สุ่ยเฉินเฟิงซ่อนตัวแล้ว ฉินอ๋องตรงเข้าร่วมกับหน่วยมัจฉาพระกาฬฟาดฟันกองโจรปีศาจคำราม ทุกครั้งที่ดาบตวัดออกไปย่อมมีหลายชีวิตปลิดปลิวแต่กองโจรปีศาจคำรามยังคงดาหน้าเข้ามาอย่างต่อเนื่อง แม้กองโจรปีศาจคำรามจะสูญเสียผู้นำคือเมิ่งหยางไปแล้ว ก็มิได้สูญเสียกำลังใจ หากแต่ยิ่งเพิ่มความโกรธแค้นแม้ทักษะการต่อสู้ของกองโจรปีศาจคำรามจะห่างชั้นมาก แต่ด้วยจำนวนคนที่มากมายกว่าหลายเท่าตัว อีกทั้งการดำน้ำมายังทำให้หน่วยมัจฉาพระกาฬไม่สามารถสวมใส่เสื้อเกราะได้ ตามร่างกายของหน่วยมัจฉาพระกาฬก็มีบาดแผลบ้างเช่นกันทันใดนั้นเสี

เมื่อพ่อค้าผักเห็นชายหนุ่มทั้งสองก็ยิ้มแย้มแจ่มใส“ท่านรองผู้บัญชาการมีอะไรให้ข้าน้อยรับใช้หรือขอรับ หากจะจัดงานเลี้ยงต้องการผักชนิดใดบ้างสั่งมาได้เลยขอรับ”สุ่ยฝานหรงยิ้มแล้วเอ่ยถามว่า “ตี๋น้อยสบายดีหรือไม่”พ่อค้าผักยิ้มจนตาหยีเมื่อกล่าวถึงบุตรชาย“สบายดีขอรับ ตอนนี้ตั้งใจศึกษาวิชา บอกว่าเมื่อโตขึ้นจะไปสมัครเป็นทหารอยู่ใต้บังคับบัญชาของท่านรองผู้บัญชาการขอรับ”พ่อค้าผักยังกล่าวต่อไปด้วยว่า“ตั้งแต่วันที่ใต้เท้าช่วยเขาไว้จากการจมน้ำ เขาก็เปลี่ยนไป ไม่ดื้อรั้นเอาแต่วิ่งเล่นซุกซนเหมือนเดิมอีกแล้ว บัดนี้เขามีท่านรองผู้บัญชาการเป็นวีรบุรุษในใจแล้วขอรับ”สุ่ยฝานหรงยิ้มแย้มแจ่มใส ถามด้วยน้ำเสียงชวนพูดคุยว่า“เมื่อวันที่จวนเสนาบดีกรมคลังจัดงานเลี้ยงวันเกิดให้ฮูหยิน ทางร้านได้รับเหมาส่งผักให้จวนใช่หรือไม่”“ใช่ขอรับ งานเลี้ยงวันเกิดฮูหยินเสนาบดีกรมคลังมีการสั่งผักมากมาย ข้าน้อยไปส่งให้ถึงสองรอบ รอบแรกส่งก่อนวันงานหนึ่งวัน แต่แขกมามากมายจึงมีการสั่งผักบางอย่างเพิ่ม จึงไปส่งให้ในวันที่มีงานเลี้ยงขอรับ”“การส่งผักใช้ประตูใดหรือ”เมื่อถึงคำถามนี้ พ่อค้าผักงง เหตุใดรองผู้บัญชาการทหารม้าสุ่ยฝานหรง

ฉินอ๋องมีสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นเล็กน้อย เขาสั่งการว่า“ข้างนอกน่าจะมีฝนตกหนัก หากพวกเราย้อนกลับไปที่ทางเข้าก็ต้องใช้เวลา อีกอย่างน้ำไหลมาจากทิศทางที่เราเข้ามาแล้วไหลไปทางนี้”เขาชี้ไปทิศทางตรงข้ามกับทางเข้า แล้วกล่าวต่อไปว่า“ทางนี้น่าจะเป็นพื้นที่ต่ำกว่า และมีทางให้น้ำไหลออกไปได้ พวกเราเร่งเดินทางกันเถิด”น้ำฝนปนน้ำป่าเริ่มท่วมมาถึงข้อเท้า ทุกคนเร่งฝีเท้ากันเต็มที่ ด้านหน้าผนังถ้ำกลับแคบลง บัดนี้ปริมาณน้ำท่วมถึงเข่าแล้ว กระแสน้ำก็เริ่มแรงขึ้น กลุ่มคนชะงักหันมามองหน้ากันแต่ไม่มีผู้ใดเอ่ยวาจา จากนั้นฝีเท้าก็เร่งความเร็วขึ้นอีกทหารของหน่วยมัจฉาพระกาฬที่รั้งอยู่ท้ายแถว กระโดดตัวลอยขึ้นจากน้ำพลางตะโกนเสียงลั่นว่า“งูน้ำ งูน้ำ”ทุกคนเหลียวไปมองผู้ที่ส่งเสียง ก็เห็นว่าใกล้เขามีแขกที่ไม่ได้รับเชิญกำลังเคลื่อนเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว ร่างนั้นยาวมากและอ้วนกลม อาหารคงอุดมสมบูรณ์สินะการเคลื่อนไหวปราดเปรียวว่องไว คงจะหนีน้ำที่กำลังไหลบ่าเข้ามาอย่างแน่นอนหน่วยมัจฉาพระกาฬต่างหลบหลีกให้งูผ่านไปได้โดยไม่ทำอันตรายซึ่งกันและกัน พวกเขาถือว่าเมื่อเข้าป่า ต้องไม่ทำร้ายเจ้าของบ้าน นอกจากมีความจำเป็นเพื่อป้

เดิมตระกูลเมิ่งมิใช่ตระกูลใหญ่โตมากนัก แต่ด้วยเมิ่งกุ้ยเฟยเมื่อครั้งยังอายุเข้ารุ่นสาว มีโอกาสปรนนิบัติฮ่องเต้ ด้วยใบหน้าที่สวยหวานหยาดเยิ้ม ชั้นเชิงการเอาใจที่ยอดเยี่ยม ทำให้เป็นที่เสน่หาของฮ่องเต้แม้จะยังไม่มีพระราชโอรสหรือพระราชธิดา นางก็ได้รับแต่งตั้งเป็นเสียนเฟย ในช่วงเวลานั้นพระสนมทั้งหลายให้กำเนิดแต่พระราชธิดา ทำให้บัลลังก์ยังไม่มั่นคงเสียนเฟยมองภาพสะท้อนของตนเองในคันฉ่อง แล้วพึมพำว่า“ข้าเบื่อตำแหน่งเสียนเฟยแล้ว หญิงงามล่มเมืองอย่างข้าควรคู่กับการเป็นมารดาของแผ่นดิน เมื่อไหร่ข้าจะตั้งครรภ์ผู้มีบุญเสียทีนะ”นางกำนัลอู่หยิบปิ่นมาเสียบเข้าที่มวยผมของเสียนเฟย แล้วเอ่ยเสียงเบาว่า“ข้าน้อยได้ข่าวว่าผินนางหนึ่งมีอาการคล้ายคนตั้งครรภ์เพคะ”เสียนเฟยถอนหายใจ “ฝ่าบาทก็มาตำหนักข้ามากกว่าผู้อื่น แต่ข้าก็ยังไม่ตั้งครรภ์ หากปล่อยให้วันเวลาล่วงเลยไป ข้าก็คงเป็นได้แค่เสียนเฟยที่อับเฉาในวังหลังอันกว้างใหญ่แห่งนี้ ต่อไปผู้คนก็คงเหยียบย่ำได้”“หากเด็กในครรภ์ของผินผู้นี้เป็นชาย พระนางก็นำมาเลี้ยงดูเป็นพระราชโอรสดีไหมเพคะ” นางกำนัลอู่แนะนำ ในขณะที่มือก็ยังนำเครื่องประดับบรรจงตกแต่งทรงผมให้เสียนเฟ

องค์ชายสี่ เทียนตี้เต๋อ หน้าตาน่ารักน่าชัง สติปัญญาเฉลียวฉลาดเป็นเลิศ สุภาพอ่อนโยนตั้งแต่ยังเยาว์ เป็นที่รักใคร่ของนางกำนัลทั้งตำหนัก ขุนนางน้อยใหญ่ก็ชื่นชม หากแต่ร่างกายอ่อนแอ เจ็บไข้ได้ป่วยอยู่เป็นนิจ หมอหลวงเองก็หมดปัญญารักษา ได้แต่ประคับประคองกันไปด้วยความรักและเป็นห่วงฮ่องเต้จึงทุ่มเทความรักให้แก่องค์ชายสี่ เทียนตี้เต๋อ ในขณะที่ องค์ชายรอง เทียนตี้ฮุ่ย ประสูติจากเมิ่งกุ้ยเฟย ได้รับการเลี้ยงดูอย่างตามใจจึงถือตนเองเป็นสำคัญ ลงโทษบ่าวไพร่ที่กระทำการไม่ถูกใจอย่างรุนแรงบ่อยครั้งในวันที่เทียนตี้ฮุ่ยฟันน้ำนมซี่แรกหลุด เขาอยู่ในวัยหกขวบ ฮ่องเต้จัดงานเลี้ยงเล็ก ๆ ในสวนให้เฉพาะเด็ก ๆ สังสรรค์กัน มีราชวงศ์วัยเยาว์มาร่วมงานเพียงสามคน นอกจากเจ้าของฟันแล้วก็คือเทียนตี้เต๋อในวัยสามขวบ ซึ่งประสูติจากครรภ์ฮองเฮา และเทียนตี้หย่งในวัยสองขวบ โอรสของพระอนุชาของฮ่องเต้ เด็กทั้งสามเล่นสนุกด้วยกัน เทียนตี้ฮุ่ยอายุมากที่สุดจะแข่งขันอะไรก็ได้เปรียบ เทียนตี้หย่งอายุน้อยที่สุด แต่แข่งอะไรก็ตาม ผู้แพ้กลับเป็นเทียนตี้เต๋อทุกครั้งเมื่อถึงการละเล่นค้นหาดาวกระดาษสีฟ้าที่นางกำนัลนำไปซ่อนไว้ในพุ่มไม้ใกล้ภูเขาจำ