All Chapters of ดอกไม้ในเปลวเพลิง: Chapter 31 - Chapter 40

อยู่ ๆ สุ่ยเฉินเฟิงก็ถามผู้คนที่มุงดูหนูน้อย “นางชื่ออะไร”ทุกคนมองหน้ากันแล้วก็ส่ายหน้า ถิงถิงค้นตระกร้าแล้วก็เงยหน้าขึ้นมาบอกว่า “ไม่มีชื่อติดมาด้วยเจ้าค่ะ ไม่มีป้ายหยก ป้ายชื่อ หรือว่าอะไรติดมาด้วยเหมือนในเรื่องของนักเล่าเรื่องทั้งหลาย”สุ่ยเฉินเฟิงกรอกตามองบนแล้วหัวเราะ “ถิงถิง เจ้าชอบฟังนิยายประโลมโลกมากเกินไปแล้ว งั้นข้าจะเรียกนางว่าเพียวเพียว”“คุณหนูตั้งชื่อให้นาง จะเลี้ยงไว้หรือเจ้าคะ” ถิงถิงถามอย่างสงสัย“คงเลี้ยงไม่ได้หรอก เราไม่รู้ว่าเด็กคนนี้พ่อแม่นำมาทิ้งไว้เองหรือถูกลักพาตัวมา ต้องรอปรึกษาท่านแม่ อีกครึ่งเดือนท่านแม่จึงจะกลับมา”“แล้วตอนนี้จะทำอย่างไรกับนางเจ้าคะ”“ข้าจะเลี้ยงไว้ชั่วคราวก่อน” สุ่ยเฉินเฟิงหันไปทางพ่อบ้านซึ่งก็มามุงดูทารกน้อยด้วย “พ่อบ้านช่วยสั่งให้คนไปดูที่ตงฉาน ว่าแม่นางเหอคลอดบุตรหรือยัง เป็นหญิงหรือชาย บุตรของนางยังอยู่ที่นั่นหรือไม่”พ่อบ้านรับคำ แล้วเดินออกไปสั่งบ่าวใช้ชายให้เร่งเดินทางไปที่ตงฉานสุ่ยเฉินเฟิงหันมามองทารกน้อยแล้วบอกถิงถิงว่า “เจ้าไปที่ร้านหมอ เชิญลุงหมอมาตรวจร่างกายนางหน่อย นางตัวผอมเหลือเกินดูบอบบางจนข้าไม่กล้าแตะ”เมื่อท่านหมอประจำ

เหมยกุ้ยหันมาถามถิงถิงว่า “ถิงถิงแน่ใจนะว่าผู้หญิงพวกนั้นเป็นคนของฮูหยินลั่ว”ถิงถิงยืนยันว่า “บ่าวเคยเห็นติดตามฮูหยินลั่วไปซื้อของถึงสองครั้ง และเดินอยู่กับคหบดีลั่วครั้งหนึ่งเจ้าค่ะ”“คนใส่ร้ายครั้งนี้จะใช่คนของเรือนคหบดีลั่วหรือไม่ ข้าจะไปถามให้ชัดเจน” สุ่ยเฉินเฟิงดึงนิ้วออกมาจากมือเพียวเพียวที่กำไว้แน่น นางลูบแขนเล็ก ๆ บอกว่า “เจ้ารอพี่สาวอยู่ที่นี่นะ พี่สาวไปทำธุระก่อน” แม่ครัวรีบเข้ามาดูแลทารกน้อยสุ่ยเฉินเฟิงเปลี่ยนเครื่องแต่งกาย แล้วสั่งรถม้าประจำจวนให้ไปส่งที่เรือนคหบดีลั่ว เหมยกุ้ยและถิงถิงก็ไปด้วยกัน เรือนคหบดีลั่วใหญ่โตและเต็มไปด้วยสีสัน วัสดุก่อสร้างแต่ละอย่างล้วนมีราคาแพง ทุกชิ้นมีขนาดใหญ่สะดุดตา แต่เมื่อนำมาประกอบกันแล้วกลับมองดูเลอะเทอะ“สิ่งที่หาซื้อไม่ได้ก็คือรสนิยมจริง ๆ” เหมยกุ้ยเปรยเมื่อรถม้าจอดหน้าเรือนสุ่ยเฉินเฟิงแจ้งแก่สาวใช้ของเรือนว่าบุตรีอดีตแม่ทัพใหญ่สุ่ยลี่หรงมาพบฮูหยินลั่ว สาวใช้ฟังแล้วก็รู้สึกว่าคนในสังคมชั้นสูงมาหาเจ้านายถึงเรือนต้องต้อนรับให้ดี เชิญไปรอในห้องโถง ความฉูดฉาดของเฟอร์นิเจอร์ทำให้สีเสื้อของหญิงสาวทั้งสามดูจืดชืดไปเลยฮูหยินลั่วเมื่อได้ยินว

สุ่ยเฉินเฟิงและเหมยกุ้ยขยับตัวหันหลังให้โถงกลาง พลันสีหน้าก็เปลี่ยนอีกครั้ง สุ่ยเฉินเฟิงเหยียดมุมปาก แล้วพูดเบาพอให้ได้ยินเฉพาะกลุ่มว่า “งานเลี้ยงจะแปดเปื้อนก็เพราะมีพวกทุจริตเข้ามาปะปนนี่แหละ”ฮูหยินลั่วได้ฟังแล้วก็ระเบิดอารมณ์ “พวกเจ้าก้าวร้าวไม่เห็นผู้ใหญ่อยู่ในสายตา นิสัยเช่นนี้ใครจะอยากรับเป็นสะใภ้เข้าจวน ไม่มีคนมาสู่ขอสินะ”สายตาของฮูหยินลั่วกวาดตามองขึ้น ๆ ลง ๆ ทั่วร่างของสุ่ยเฉินเฟิง ทำให้เหวินอิงบุตรชายคนเล็กของจวนเสนาบดีกรมโยธาหันสายตามามองด้วยวันนี้สุ่ยเฉินเฟิงสวมใส่เสื้อสีม่วงอ่อน สายรัดเอวสีม่วงเข้มปักด้วยด้ายเงินสวยงาม มวยผมประดับด้วยปิ่นดอกไม้สีเงิน เกสรดอกไม้เป็นอัญมณีสีม่วงขนาดใหญ่ มีระย้าเป็นดอกไม้เงินเล็ก ๆ สลับกับอัญมณีสีม่วงขนาดเล็ก เมื่อนางเคลื่อนไหวระย้าจะแกว่งไปมา เกิดแสงระยิบระยับกระทบสายตาผู้คน ขับให้ใบหน้านั้นสวยเด่นขึ้นอีก เหวินอิงมองด้วยสายตาหลงใหลบุตรชายคนเล็กของเสนาบดีกรมโยธาหันมามองใบหน้าขุ่นเคืองของฮูหยินลั่ว แล้วจึงเอ่ยว่า “ท่านน้า ผู้ใหญ่ที่มางานเลี้ยงรวมตัวกันอยู่ทางโน้น เชิญท่านน้าทางโน้นจะดีกว่า อีกซักครู่จะมีการแสดงของคณะเชียงเปียว การแสดงกำลัง

วันรุ่งขึ้น ฮูหยินเจียงจือไฉและสุ่ยเฉินเฟิงไปที่สำนักรัฐ ปรึกษาข้อกฎหมายต่าง ๆ แล้วก็ทำการแจ้งข้อมูลเบื้องต้นของเพียวเพียวไว้ก่อนว่ามาอยู่ในจวนอดีตแม่ทัพใหญ่ได้อย่างไร ทางจวนจะเลี้ยงดูและให้ที่พักพิงไว้ก่อน เมื่อมีบิดามารดาที่แท้จริงปรากฏก็จะส่งคืนให้ กรณีนี้ไม่ถือว่าเป็นการรับบุตรบุญธรรมจวนอดีตแม่ทัพใหญ่เลี้ยงดูเพียวเพียวอย่างเงียบ ๆ เวลาผ่านไป เพียวเพียวในวัยสามเดือนก็ไม่เพียงแต่กรอกตามองตามคนได้เท่านั้น ทารกเริ่มชันคอขึ้นมาเหลียวตามสิ่งที่สนใจได้บ้างแล้ว ตอนนี้ร่างกายอ้วนจ้ำม่ำ ชอบส่งเสียงเรียกร้องความสนใจฮูหยินเจียงจือไฉเลือกสาวใช้คนหนึ่งในจวนมาเป็นพี่เลี้ยงเด็กชั่วคราว สาวใช้คนนี้เป็นหญิงม่าย สามีและบุตรเสียชีวิตเมื่อครั้งยังอยู่ในชนบท อายุประมาณสามสิบปี แม่ครัวซึ่งเคยเลี้ยงเพียวเพียวเมื่ออายุไม่กี่วันก็มักจะแวะเวียนมาเล่นกับทารกน้อยเสมอฮูหยินเจียงจือไฉไม่ได้แทนตัวเองว่าแม่ แต่สุ่ยเฉินเฟิงและเหมยกุ้ยแทนตัวเองว่าพี่สาว เพียวเพียวไม่ได้มีสถานะเป็นคุณหนูของจวน แต่ทุกคนในจวนก็เอ็นดูและช่วยกันเลี้ยงดูอย่างดี เสื้อผ้าและข้าวของเด็กอ่อนเป็นของที่มีคุณภาพดีเหมันตฤดูปีนี้ อากาศหนาวมาเ

ฉินอ๋องยืนนิ่ง ชาไปทั้งตัวเหมือนฟ้าผ่าจากศีรษะแล้วแล่นไปถึงปลายเท้าแล้วย้อนกลับมาโจมตีหัวใจ ใบหน้าเคร่งเครียด หางตามองเห็นเสนาบดีกรมคลังก้าวออกมาแล้วคุกเข่าลงทำความเคารพฮ่องเต้ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม“ขอบพระทัยฝ่าบาท”ฮ่องเต้ทอดพระเนตรเห็นหลานชายยืนนิ่ง สีหน้าแสดงความรู้สึกหลายอย่างปะปนกัน ทั้งตกใจ ทั้งเสียใจ ทั้งน้อยใจ เมื่อสบตากัน พระองค์ก็หลบสายตาตัดพ้อของหลานชาย เสมองไปทางอื่น ขุนนางใหญ่ที่ยืนอยู่ด้านหลังฉินอ๋องยื่นมือมาสะกิดเขา ฉินอ๋องจึงรู้สึกตัว ทรุดลงคุกเข่าพลางกล่าวว่า“ขอบพระทัยฝ่าบาท”ฮ่องเต้สั่งเลิกประชุมขุนนาง พระองค์รีบกลับตำหนักอย่างรวดเร็วแล้วสั่งทหารรักษาการณ์ไว้ว่าต้องการพักผ่อน ห้ามคนรบกวน ฉินอ๋องจึงถูกกันไว้ไม่ทรงอนุญาตให้เข้าเฝ้า ร่างสูงเคยเดินตัวตรงสง่าผ่าเผย บัดนี้หลังไหล่ลู่ เขามองประตูตำหนักที่มีทหารรักษาการณ์หนาแน่นแล้วหันหลังเดินกลับเพื่อออกจากวัง ต้องผ่านลานกว้างหน้าท้องพระโรงเหล่าขุนนางชั้นผู้ใหญ่ทั้งหลายยังคงรุมล้อมแสดงความยินดีกับเสนาบดีกรมคลัง บางคนหันมาเห็นฉินอ๋องจะเข้ามาแสดงความยินดี แต่เมื่อเห็นสีหน้าเรียบเฉยก็ถอยออกไป เสนาบดีกรมคลังเมื่อเห็นฉินอ๋องก็ทำค