All Chapters of The Billionaire's Captivated Bride: Chapter 1 - Chapter 10

Ang buwan na sumisilip sa nakabukas na bintana ng hotel ang tanging nagbibigay-liwanag, subalit ramdam ko ang matinding pagnanasa ng fiancé ko sa akin.Sa bawat pagsusugpong ng aming mga labi, hatid nito’y init at kiliti sa akin.Ang halik niya ngayon ay tunay na kakaiba kumpara sa karaniwang ginagawad niya sa akin.At mas nagugustuhan ko ito. Hindi ko akalaing ganito pala ang tunay niyang paraan ng paghalik—nakakapaso!Pareho kaming naghahabol ng hininga nang maghiwalay ang aming mga labi. Ngunit bago pa man makalipas ang isang segundo, muli niyang inangkin ang labi ko—mas mainit, mas mapusok. Ginalugad ng kanyang dila ang bawat sulok, at saka niya marahan ngunit marubdob na sinipsip ang dila ko.At ayokong biguin siya kaya mas ginanahan ko pang tugunin ito pero sadyang hindi ko talaga alam dahil nagbabanggaan na ang mga ngipin namin.Tumigil ako at inilayo ko ang labi ko pero hinabol niya ito.Nabigla ako nang maging maingat siya. Mabagal ang galaw ng kanyang labi at pinapasunod ang

Faye Muli ko siyang tinulak. "Kung alam ko lang na hindi ang fiancé ko ang pumasok dito kagabi, walang mangyayari sa atin." Puno ng pait ko siyang tinitigan. "Alam ng Diyos kung paano nadudurog ang puso ko ngayon, pero hindi ko na maibabalik ang lahat ng nangyari." Nameywang siya sa harapan ko. "Sa sinasabi mo, para talagang pinapalabas mo na pinagsamantalahan kita." "Hindi ba? Nang yinakap at hinalikan kita kagabi, sana tinulak mo ako. Kung matino kang lalaki, sana pinigilan mo ako—" "I was drunk. Pareho tayong lasing." Natigilan ako sa sinabi niya. Pero mapanuri ko ulit siyang tinitigan. "Paano ka nakapasok sa kwartong ito?" tanong ko. "Hindi ko alam," sagot niya. Natawa ako nang mapakla. Mabigat siyang nagpakawala ng malalim na hininga. "Gusto kitang kausapin tungkol sa panloloko nila. Kaya gumawa ako ng paraan para makapasok sa kwartong ito. Tapos 'yun nga, bigla ka na lang sumunggab—" Sumama ang tingin ko sa kanya, pero ramdam ko ang pamumula ng pisngi ko. Umatras

Faye Sinara ng wedding coordinator ang pinto. "Miss Faye, kumalma kayo—" Hinarap ko siya. "Paano ako kakalma? My groom is nowhere to be found," pigil kong sabi. "He's on his way—" "Call him then. I want to talk to him." Hindi siya nakasagot. Huminga ako nang malalim at muling hinarap ang wedding coordinator. "Sabihin mo sa akin ang totoo. Papunta na ba rito si Chadrick? May plano pa ba siyang ituloy ito?" mariin kong tanong. Gusto kong makausap siya bago pa magkagulo ang bawat pamilya namin. Napangiwi ang coordinator at umiwas ng tingin. "Ano na? Bakit hindi ka makasagot?" "Miss Faye, please calm down. I've got this. My team is working to find Sir Chad—" Pagak akong tumawa at umiling. "Hindi niyo siya mahahanap, unless pumunta kayo sa babae niya." Gulat na gulat niya akong tiningnan. "Miss Faye, anong sinasabi mo—" Pareho kaming napatingin sa baba nang makarinig kami ng sigawan. Kumalabog ang dibdib ko sa nerbiyos nang makita si Daddy na sinusugod si Tito Rick. Mabilis ak

FayeInirapan ko siya sa tinuran niya, saka ako umiwas ng tingin."Relax, Faye. Ayos lang naman sa akin kung titignan mo ako magdamag. Sanay na ako."Napabaling ako sa kanya. Grabe, ang yabang pala ng lalaking ito."Sa kaka-ignore mo sa tunay na nararamdaman mo ngayon, kung ano-ano na ang ginagawa mo," wika ko."Alam kong nasasaktan ka rin sa ginawa ng dalawa—""I'm not," mabilis niyang tanggi."In denial," sagot ko.Saglit niya akong tinapunan ng tingin bago itinuon muli ang paningin niya sa daan."Hindi ako nasasaktan. Wala sa bokabularyo ko ang masaktan dahil sa isang babae."Napatitig ako sa kanya."Nagbabago ang nararamdaman ng isang tao. Gusto ka niya ngayon, bukas pwedeng hindi na. Iyon ang realidad ng buhay."This man… He has more scars than I do.Punong-puno ang kanyang salita, pero napakagaan ng kanyang tono—walang emosyon. Sa tingin ko, may malalim siyang pinagdaanan kaya ganito siya mag-react sa ganitong sitwasyon."If you keep getting hurt from the people you meet, how wi

Faye"Talagang binalak mo akong kidnapin?" deretsahan kong tanong Kay Lorenzo."Yes," masungit niyang sagot.Dumilim ang paningin ko sa kanya, saka ako humarap sa dalawang lalaki."Nasaan ang sakayan dito? May malapit bang airport? O kahit bus terminal na lang?" sunod-sunod kong tanong.Si Doc Arthur ang sumagot. "We don’t have an airport here. The bus terminal is also far, but we have jeepneys you can take to get there—"Pinatigil siya ni Zachary De Guzman. "Miss, bago pa lang kayo, lalayasan mo na siya."Nagtimpi ako at tiningnan siya nang masama. "Mr. De Guzman, hindi mo ba narinig?" Itinuro ko si Lorenzo. "Kinidnap niya ako. Wala kaming relasyon. Ni hindi nga kami magkakilala—"Napatingin ako kay Lorenzo, at namutla ako.Hindi kaya… ikinuwento niya sa kanila ang nangyari sa amin?Mukha naman silang closes sa isa't-isa.Napapikit ako sa sobrang inis. Nanginginig ang mga kamay ko habang pinanlalakihan siya ng mata."Are you okay?" tanong ni Doc Arthur. "Zach kasi—""What? Eh may kid