Lahat ng Kabanata ng The Billionaire's Captivated Bride: Kabanata 41 - Kabanata 50

FayeMabilis naman akong tumakbo sa harapan ni Dad.“Dad, please, nagmamakaawa ako.”Hinawakan ko ang kamay niya, “Help me, please. Tulungan mo si Renz–”“Wala akong maitutulong sa kanya–”Lumuhod ako. “Faye!” histerikal na tawag sa akin ni mommy.Ramdam ko ang unti-unti pagbasag ng puso ko kasabay ng rumaragasa kong luha. “Dad, gagawin ko ang lahat ng gusto niyo. Kung aalis ako rito at pupunta sa ibang bansa, gagawin ko. Tulungan niya lang si Renz na hindi makulong,”“Tumayo ka, Faye, mahiya ka sa mga kapatid mo,” nagbabanta ang tawag sa akin ni Dad.Bumaling naman ako kina Farrah at Flynn nakatayo sa hagdan at gulat na gulat silang nakatingin sa akin.Lumunok ako at binalik ko ulit ang paningin ko kay Dad. Alam kong kino kompromiso ko ang pamilya ko pero kapag iniisip ko pa lamang na nasa kulungan si Renz, nadudurog ang puso ko.“Dad, I’m begging you-”“Faye, itigil mo ang kahibangan mo. Ni hindi mo nga kilala ang lalakeng iyon, konting araw mo lang siyang kasama–”Puno ng sakit ko

FayeDahan-dahang lumabas si Renz, at para akong natulala nang makita siya. Napansin ko kaagad ang pagod sa kanyang mukha, at halatang hindi sanay sa ganitong lugar. Magulo ang kanyang itim na buhok, na tila hindi inaalagaan nitong mga nakaraang araw. Ang dating matatalim niyang mga mata, ngayon ay mapungay at may bahid ng pangungulila. May maninipis na guhit ng pasa sa kanyang panga at leeg, at kahit hindi niya sabihin, alam kong hindi naging madali ang pananatili niya rito.Ang matipuno niyang katawan ay bahagyang nangayayat, ngunit nanatiling matikas ang kanyang tindigHabang lumalapit siya sa akin, napansin ko ang mga pulis na nagmamatyag sa amin. Hindi ko alam kung sinusubukan lang nilang tiyakin na hindi ako masasaktan o naghihintay sila ng maling kilos. Pero isang bagay ang sigurado ako—lahat ng kilos namin ay binabantayan.Mariin na nagdikit ang labi ko nang makalapit na siya at umupo na rin sa harap ng mesa. Ngayong nasa malapitan ko na siya, lalo kong nakikita ang mga sugat

Faye“Huliin niya ang dalawang ito! Nanggugulo sila sa factory ko!” sigaw na ni Chadrick.“Kahit magmakaawa pa, Faye, hindi na ako babalik sa iyo!”Pagak akong tumawa at hindi makapaniwala sa mga sinasabi niya.“Baliw ka ng tarantado ka!” sigaw naman sa kanya ni Flynn.Mabilis na kumilos ang security pero humarang ang ibang trabahador para protektahan kami.“Sige, tulungan niyo sila, at sisante na kayo sa trabaho!”May mga umatras ng iba at bumalik sa gilid pero may mga nanatili pa rin. Kumurap ang mga mata ko, tama nga si mommy, may mga nagmamalasakit sa pamilya namin.“Villanueva!”Natigil lahat at napatingin kami sa matandang lalaki na pumunta sa pagitan namin. Binagsak niya ang bitbit niyang kahon sa lupa.“Kung ipagpapatuloy mo ang panggigipit mo sa anak ni Edward, ako na ang makakalaban ng pamilya mo.”Iginilid ko ang ulo at tinitigan ko ang matandang lalake. “Flynn, siya si Master Dencio, hindi ba?” tanong ko dahil hindi ako sigurado, hindi pa siya ganito katanda nang huli ko

FayeNamumugto ang mga mata kong gumising. Masakit din ang ulo ko dahil magdamag akong umiyak. Pilitin ko man ang sarili ko na huwag umiyak pero walang tigil ang mga luha kong umagos.Naabutan ko ang dalawa kong kapatid sa dining area namin kaya naman iniiwas ko ang mga mata ko sa kanila.“Ate, dalhin muna natin itong mga pinapakuhang gamit ni mommy sa ospital bago tayo tumungo sa shop,”Tumango ako, “Ate–”Hindi tinuloy ni Flynn ang sasabihin pa niya at nanahimik na siya. Alam kong napansin niya ang mukha ko.“Bakit ka na naman ba umiyak? Gosh, tignan mo nga mukha mo, Ate–”“Farrah, kumain ka na nga lang. Malelate ka na sa klase mo.”Hindi na rin naman na nagsalita si Farrah at tahimik naming tinapos ang almusal namin.Pagkatapos naming ihatid si Farrah sa kolehiyo na pinapasukan niya, dumeretso na kami sa ospital.“Nahanap mo na ba ang kumpanya na gumagamit sa mga kahon na nasa shop natin?” tanong ko kay Flynn habang tinatahak namin ang daan papunta sa ospital.“Wala akong mahanap

FayePagkarating ko sa harap ng pugon, bumungad sa paningin ko ang mga tauhan ng Casa Blanca na abala sa pagluluto ng mga nahulma ng clay.Hinanap ko naman kaagad si Don Esquivel hanggang sa makita ko rin siyang nakatayo sa isa sa mga pugon.Maingat naman akong lumapit sa kanya.“Magandang araw po, Don Esquivel,” pormal kong bati. Saglit niya lang akong tinignan bago niya ibinalik ang atensyon niya sa pugon. Tahimik ko rin namang lininga ulit ang paligid.It’s a bit surprising that they’re still doing the traditional way of pottery. Humarap lang ulit ako kay Don Esquivel nang marinig ko siyang nag pagpag ng kamay.Umupo siya sa harap ng mesa kaya nagsalita na ako, mukhang binibigyan naman na niya ako ng pagkakataon na kausapin siya.“Nasa loob po nito ang ring box,” sabi ko at ipinatong ko na ang kahon sa mesa.Tinapunan niya lang ito ng tingin bago siya tumingin ulit sa akin.“Paano mo nahanap ito? Hinatid ka ba ng mga tauhan ko,”“Ako lang po mismo naghanap kase walang gustong kum