Faye "Okay ako, pinipilit kong iwinawaglit sa isipan ko pero itong puso ko..." Hindi ko naituloy, itinikom ko ng mariin ang labi ko. Nalilito na. Hindi talaga ako makapaniwala na ganun na lang aabot ang ilang taon naming relasyon ni Chadrick. Tinuring namin ang isa't-isa na bahagi na ng panghabang buhay namin, wala na 'yun, tapos na ang sa amin. At ang lalakeng ito na ngayon ko lang nakatagpo ay nagkakaroon na ng epekto sa akin. It bothers me. It bothers me more than the cheating issue of Chadrick. Iniwas ko ang mga mata ko. Hindi rin naman siya kumibo pero ramdam ko ang tensyon sa pagitan namin. Kapagkuwan, umandar na rin ang sasakyan. Nakakabinging katahimikan na ang bumalot hanggang sa dalawin na rin ako ng antok. Pumupungas pungas ako nang makaramdam ako ng ingay sa labas. Kinukusot ko pa ang mga mata ko ng bumaling ako kay Lorenzo- Madilim ang kanyang mukha, kunot ang noo. Tumikhim ako pero hindi siya natinag. Tumingin na ako sa labas ng bintana, naamoy ko ang h
Faye"Talagang binalak mo akong kidnapin?" deretsahan kong tanong Kay Lorenzo."Yes," masungit niyang sagot.Dumilim ang paningin ko sa kanya, saka ako humarap sa dalawang lalaki."Nasaan ang sakayan dito? May malapit bang airport? O kahit bus terminal na lang?" sunod-sunod kong tanong.Si Doc Arthur ang sumagot. "We don’t have an airport here. The bus terminal is also far, but we have jeepneys you can take to get there—"Pinatigil siya ni Zachary De Guzman. "Miss, bago pa lang kayo, lalayasan mo na siya."Nagtimpi ako at tiningnan siya nang masama. "Mr. De Guzman, hindi mo ba narinig?" Itinuro ko si Lorenzo. "Kinidnap niya ako. Wala kaming relasyon. Ni hindi nga kami magkakilala—"Napatingin ako kay Lorenzo, at namutla ako.Hindi kaya… ikinuwento niya sa kanila ang nangyari sa amin?Mukha naman silang closes sa isa't-isa.Napapikit ako sa sobrang inis. Nanginginig ang mga kamay ko habang pinanlalakihan siya ng mata."Are you okay?" tanong ni Doc Arthur. "Zach kasi—""What? Eh may kid
FayeNasa La Montañosa nga ako, at ang lalaking nasa tabi ko ay isang bilyonaryo. He’s not an ordinary man. Kaya pala puno siya ng kumpiyansa sa paghihiganti at malakas ang loob niyang kunin ako.Pero mas nagulat ako nang bumungad sa akin ang bako-bakong daan, malalawak na taniman, at mumunting kabahayan.Nagtaka ako. Sa lahat ng social gatherings na nadaluhan ko, palaging sinasabi ng mga tao na moderno at progresibo ang La Montañosa—punô ng matataas na gusali at malalawak na mansyon.But this is different from what I’m seeing right now.Isang ordinaryong nayon lamang.Tumingin ako sa rearview mirror. Totoo nga ang sinasabi nilang may mga bilyonaryo sa La Montañosa.Makalipas ang tatlumpung minuto, natanaw ko ang isang kulay puting gate.Ah, so hindi pa ito mismo ang village ng La Montañosa. Napatango ako sa sarili ko. Kunsabagay, napaka-imposible namang ganito lang ang misteryosong village ng mga bilyonaryo.Nang marating namin ang harapan ng gate, bumaba si Nardo at tinungo ang guar
Faye Nabibingi ako sa lakas ng tibok ng puso ko. Ano ba itong nangyayari sa akin? Para bang may kabayong nakikipagkarera na sa dibdib ko. Ramdam ko ang hininga niya sa gilid ng leeg ko pero ayaw naman kumilos itong mga paa ko. Para bang nakadikit na sa lupa. Muli ako napalunok nang humaplos ang palad niya sa balat ko. Wala naman talaga siyang ginagawa pero nag-iinit ako. "Sir! Iyang baboy at nang maihanda ko na po!" Mariin siyang nagmura pagkatapos naming narinig si Nardo. Nakahinga ako ng maluwag nang humiwalay rin siya sa likod ko. Inayos ko ang buhok ko. Something's wrong with me. Sobra na akong naaapektuhan sa kanya. Sumunod ako sa kanya nang maglakad na siya palapit sa cabin. Paminsan-minsan lumilingon siya sa akin pero umiiwas ako ng tingin. Hanggang sa makarating na rin kami sa cabin. Sinalubong kami ni Nardo, mabilis niyang kinuha ang basket kay Lorenzo. Madilim ang tingin ni Lorenzo kay Nardo. "Just prepare the ingredients, I'll be the one to cook," utos niya.
FayeLumukot ang labi ko sa narinig ko mula kay Lorenzo."Wala ka ba talagang matinong sasabihin, ha?" inis kong tanong.Kumunot ang noo niya. "Nagtatanong lang ako—"Buong lakas ko siyang tinulak, lalo na’t nabibigatan na rin ako. Umangat siya at bumaba mula sa kama."Nagtatanong ka, pero kabastusan naman 'yung tanong mo," puna ko habang naupo na rin."Kabastusan?"Naningkit ang mga mata ko sa kanya."Alam ko na ang sunod mong sasabihin," turo ko sa kanya. "Tatanungin mo kung puwede kang sumama sa akin sa banyo, 'di ba?""Ha? Bakit ko naman 'yun sasabihin? Tinanong lang naman kita kung maliligo ka na para sabihin sa’yo na nasa sofa ang mga damit na puwede mong gamitin, pati na rin toiletries mo."Tinitigan ko siya, kita sa mukha niya ang pagkakunot ng noo.Napahinto ako. Mali yata ang iniisip ko.Shocks, nakakahiya! Eh kasi naman, sa paraan ng kilos at tingin niya, talagang kung ano-ano ang maiisip ko!Tumikhim ako. "Sinasabi mo lang 'yan, pero alam ko ang susunod mong gagawin," pang
FayeTumingin sa akin si Manang Josie, alam kong ramdam niyang marami akong katanungan.Umiwas siya ng tingin.At alam ko rin na wala siyang balak sagutin kung anuman ang gusto kong tanungin sa kanya."Iha, nasa likod si Lorenzo. Kung gusto mo ay puntahan mo siya."Tumango ako. Kunsabagay siya ang dapat kong tanungin sa lahat ng katanungan ko.I urged to know more about him. Hindi ako matatahimik kung panay ang hula ko sa katauhan niya.If he planned to keep me here, then I must know him. All of him.Nang lumabas ako, kaagad na nagtagpo ang kilay ko nang makita ko siyang abalang nagluluto sa kalan de kahoy.Gayunpaman, lumapit na ako sa kubo na wala man lang dingding at bintana. Open lang talaga ito. At hindi ko maintindihan. Nakakita naman ako ng stove sa loob ng kusina pero bakit naghihirap pa siyang magluto diyan."Lorenzo," tawag ko sa kanya.Lumingon siya sa akin, napansin ko kaagad ang pagpasada ng mga mata niya sa kabuuan ko.Nagulat ako ng ngumiti siya sa akin."You look be
Faye "Hmmm.."Napahinga ako ng malalim hanggang sa unti-unti kong imulat ang mga mata ko.Napatingin ako sa bintana ng kwarto at ilang ulit akong kumurap."Maggagabi na," nasabi ko dahil nakita kong kalulubog lang ng araw.Umupo na ako kahit gusto ko pang matulog dahil alam kong tatamarin ang katawan ko kapag nakahiga ako ng mahabang oras.Inayos ko na ang unan ko—Nahigit ko ang hininga ko nang makita ko si Lorenzo na mahimbing na natutulog sa tabi ko.Hangal talaga ang lalakeng ito!Iaamba ko na sana ang kamay ko pero napatigil ako at napatitig sa mukha niya.At hindi ko namalayan na tahimik ko na siyang pinagmamasdan.Akmang-akma talaga ang kanyang kilay, pilik-mata, ilong, at labi—Napalunok ako nang sumentro ang mga mata ko sa labi niya.That lips...Pakiramdam ko may bumara sa lalamunan ko nang bumalik sa isipan ko kung paano galugarin ng labi niya ang katawan ko.And now that we're on the same bed—natapik ko ang pisngi ko.Napasok na ng kahalayan itong utak ko.Ang mabuti pa l
Faye"Anong ginagawa mo?" mahina kong tanong."I'll satisfy you.""No—"Humalinghing ako nang ipasok na rin niya ang isa pa niyang daliri.Hindi na ako nakapagprotesta nang isubo na niya ulit ang hinaharap ko. Nagdadalawang isip kong binaba ang mga mata ko para tignan siya.Nakagat ko ang labi ko nang makita kong nakapikit ang kanyang mga mata habang subo ang isa kong dibdib. Hindi ko alam kung paano niya ito nagagawa, eh may kalusugan pa naman ang hinaharap ko.Pakiramdam ko nasilaban ang katawan ko nang maramdaman ko na rin na linalaro na ng dalawa niyang daliri ang hiyas ko.Hindi ko na talaga alam kung paano ko pa pipigilan ang sarili ko.Pumintig ang hiyas ko, nakikiliti at may gustong maramdaman talaga.Naipikit ko ang mga mata ko, "Renz..." hindi ko mapigilang halinghing.Basang basa na nga, nakakahiya—Sa konting katinuan ng utak ko, pinilit ko ang sarili kong umalis sa kandungan niya pero hindi ko naituloy nang simulan niyang ilabas masok ang mga daliri niya sa hiyas ko."Ohh
Faye“So, meaning, ako pa lang ang unang babaeng humiga sa kama mong ito?” masinsinan kong tanong sa kanya.“Yeah,” sagot naman niya.Matagal ko siyang tinitigan bago ako sumagot. “Ah, okay,” tango ko.“You don’t need your cellphone anymore?” tanong niya.“Hindi na, wala namang signal dito, ‘di ba? Aanhin ko pa.”Napatango siya.“Kakain ka na ba ng dinner o matutulog ka muna?”“Kakain muna ako,” sagot ko.“Okay, I’ll ask Manang to prepare our dinner now,” sabi niya bago bumaba mula sa kama.Tumalikod na siya pero bigla rin siyang humarap, mabilis na dumukwang, at sinelyuhan ako ng halik.Napatingin ako sa kanya, gulat na gulat, habang siya naman ay simpleng ngumiti lang bago lumabas ng kwarto.Anong nginingiti nun?Nang matapos akong mag-ayos, bumaba rin ako at dumiretso sa komedor.Tanging si Manang Josie ang nadatnan ko.“Kamusta ang tulog mo?” nakangiting bati niya sa akin.“Maayos naman po,” sagot ko.“Hindi ka namamahay?”“Hindi naman po,” nakangiti kong sagot ulit.“Natutuwa nam
FayeNatawa ako at naningkit ang mga mata habang nakatingin kay Lorenzo."Nambobola ka pa. Ang galing mo talaga sa salita.""Nagsasabi ako ng totoo.""Hindi mo ako maloloko—"Nagulat na lang ako nang hapitin niya ako, hanggang sa naramdaman kong nasa akin na naman ang kanyang labi.Habang gumagalaw ang kanyang labi, inaayos na rin niya ang aking pagkakahiga.Alam kong pinapainit na naman niya ako, pero kahit alam ko, hindi ko napigilan ang sarili kong tumugon sa halik niya."But yeah, I guess I'm really the one in control when it comes to this," anas niya nang maghiwalay ang aming mga labi.Lumubo ang pisngi ko at mabilis ko siyang hinampas."Lorenzo Del Mundo!" nanggigigil kong sambit."But I'm at your mercy, Faye. Believe me, kanina pa gustong kumawala nun."Kumunot ang noo ko sa sinabi niya."What?" naguguluhan kong tanong. "Anong kumawala?"Mabigat siyang nagpakawala ng malalim na hininga. "Nothing," sagot niya."Ano nga?" inis kong tanong. Ang ayoko sa lahat ay iyong may sasabihi
Faye"Anong ginagawa mo?" mahina kong tanong."I'll satisfy you.""No—"Humalinghing ako nang ipasok na rin niya ang isa pa niyang daliri.Hindi na ako nakapagprotesta nang isubo na niya ulit ang hinaharap ko. Nagdadalawang isip kong binaba ang mga mata ko para tignan siya.Nakagat ko ang labi ko nang makita kong nakapikit ang kanyang mga mata habang subo ang isa kong dibdib. Hindi ko alam kung paano niya ito nagagawa, eh may kalusugan pa naman ang hinaharap ko.Pakiramdam ko nasilaban ang katawan ko nang maramdaman ko na rin na linalaro na ng dalawa niyang daliri ang hiyas ko.Hindi ko na talaga alam kung paano ko pa pipigilan ang sarili ko.Pumintig ang hiyas ko, nakikiliti at may gustong maramdaman talaga.Naipikit ko ang mga mata ko, "Renz..." hindi ko mapigilang halinghing.Basang basa na nga, nakakahiya—Sa konting katinuan ng utak ko, pinilit ko ang sarili kong umalis sa kandungan niya pero hindi ko naituloy nang simulan niyang ilabas masok ang mga daliri niya sa hiyas ko."Ohh
Faye "Hmmm.."Napahinga ako ng malalim hanggang sa unti-unti kong imulat ang mga mata ko.Napatingin ako sa bintana ng kwarto at ilang ulit akong kumurap."Maggagabi na," nasabi ko dahil nakita kong kalulubog lang ng araw.Umupo na ako kahit gusto ko pang matulog dahil alam kong tatamarin ang katawan ko kapag nakahiga ako ng mahabang oras.Inayos ko na ang unan ko—Nahigit ko ang hininga ko nang makita ko si Lorenzo na mahimbing na natutulog sa tabi ko.Hangal talaga ang lalakeng ito!Iaamba ko na sana ang kamay ko pero napatigil ako at napatitig sa mukha niya.At hindi ko namalayan na tahimik ko na siyang pinagmamasdan.Akmang-akma talaga ang kanyang kilay, pilik-mata, ilong, at labi—Napalunok ako nang sumentro ang mga mata ko sa labi niya.That lips...Pakiramdam ko may bumara sa lalamunan ko nang bumalik sa isipan ko kung paano galugarin ng labi niya ang katawan ko.And now that we're on the same bed—natapik ko ang pisngi ko.Napasok na ng kahalayan itong utak ko.Ang mabuti pa l
FayeTumingin sa akin si Manang Josie, alam kong ramdam niyang marami akong katanungan.Umiwas siya ng tingin.At alam ko rin na wala siyang balak sagutin kung anuman ang gusto kong tanungin sa kanya."Iha, nasa likod si Lorenzo. Kung gusto mo ay puntahan mo siya."Tumango ako. Kunsabagay siya ang dapat kong tanungin sa lahat ng katanungan ko.I urged to know more about him. Hindi ako matatahimik kung panay ang hula ko sa katauhan niya.If he planned to keep me here, then I must know him. All of him.Nang lumabas ako, kaagad na nagtagpo ang kilay ko nang makita ko siyang abalang nagluluto sa kalan de kahoy.Gayunpaman, lumapit na ako sa kubo na wala man lang dingding at bintana. Open lang talaga ito. At hindi ko maintindihan. Nakakita naman ako ng stove sa loob ng kusina pero bakit naghihirap pa siyang magluto diyan."Lorenzo," tawag ko sa kanya.Lumingon siya sa akin, napansin ko kaagad ang pagpasada ng mga mata niya sa kabuuan ko.Nagulat ako ng ngumiti siya sa akin."You look be
FayeLumukot ang labi ko sa narinig ko mula kay Lorenzo."Wala ka ba talagang matinong sasabihin, ha?" inis kong tanong.Kumunot ang noo niya. "Nagtatanong lang ako—"Buong lakas ko siyang tinulak, lalo na’t nabibigatan na rin ako. Umangat siya at bumaba mula sa kama."Nagtatanong ka, pero kabastusan naman 'yung tanong mo," puna ko habang naupo na rin."Kabastusan?"Naningkit ang mga mata ko sa kanya."Alam ko na ang sunod mong sasabihin," turo ko sa kanya. "Tatanungin mo kung puwede kang sumama sa akin sa banyo, 'di ba?""Ha? Bakit ko naman 'yun sasabihin? Tinanong lang naman kita kung maliligo ka na para sabihin sa’yo na nasa sofa ang mga damit na puwede mong gamitin, pati na rin toiletries mo."Tinitigan ko siya, kita sa mukha niya ang pagkakunot ng noo.Napahinto ako. Mali yata ang iniisip ko.Shocks, nakakahiya! Eh kasi naman, sa paraan ng kilos at tingin niya, talagang kung ano-ano ang maiisip ko!Tumikhim ako. "Sinasabi mo lang 'yan, pero alam ko ang susunod mong gagawin," pang
Faye Nabibingi ako sa lakas ng tibok ng puso ko. Ano ba itong nangyayari sa akin? Para bang may kabayong nakikipagkarera na sa dibdib ko. Ramdam ko ang hininga niya sa gilid ng leeg ko pero ayaw naman kumilos itong mga paa ko. Para bang nakadikit na sa lupa. Muli ako napalunok nang humaplos ang palad niya sa balat ko. Wala naman talaga siyang ginagawa pero nag-iinit ako. "Sir! Iyang baboy at nang maihanda ko na po!" Mariin siyang nagmura pagkatapos naming narinig si Nardo. Nakahinga ako ng maluwag nang humiwalay rin siya sa likod ko. Inayos ko ang buhok ko. Something's wrong with me. Sobra na akong naaapektuhan sa kanya. Sumunod ako sa kanya nang maglakad na siya palapit sa cabin. Paminsan-minsan lumilingon siya sa akin pero umiiwas ako ng tingin. Hanggang sa makarating na rin kami sa cabin. Sinalubong kami ni Nardo, mabilis niyang kinuha ang basket kay Lorenzo. Madilim ang tingin ni Lorenzo kay Nardo. "Just prepare the ingredients, I'll be the one to cook," utos niya.
FayeNasa La Montañosa nga ako, at ang lalaking nasa tabi ko ay isang bilyonaryo. He’s not an ordinary man. Kaya pala puno siya ng kumpiyansa sa paghihiganti at malakas ang loob niyang kunin ako.Pero mas nagulat ako nang bumungad sa akin ang bako-bakong daan, malalawak na taniman, at mumunting kabahayan.Nagtaka ako. Sa lahat ng social gatherings na nadaluhan ko, palaging sinasabi ng mga tao na moderno at progresibo ang La Montañosa—punô ng matataas na gusali at malalawak na mansyon.But this is different from what I’m seeing right now.Isang ordinaryong nayon lamang.Tumingin ako sa rearview mirror. Totoo nga ang sinasabi nilang may mga bilyonaryo sa La Montañosa.Makalipas ang tatlumpung minuto, natanaw ko ang isang kulay puting gate.Ah, so hindi pa ito mismo ang village ng La Montañosa. Napatango ako sa sarili ko. Kunsabagay, napaka-imposible namang ganito lang ang misteryosong village ng mga bilyonaryo.Nang marating namin ang harapan ng gate, bumaba si Nardo at tinungo ang guar
Faye"Talagang binalak mo akong kidnapin?" deretsahan kong tanong Kay Lorenzo."Yes," masungit niyang sagot.Dumilim ang paningin ko sa kanya, saka ako humarap sa dalawang lalaki."Nasaan ang sakayan dito? May malapit bang airport? O kahit bus terminal na lang?" sunod-sunod kong tanong.Si Doc Arthur ang sumagot. "We don’t have an airport here. The bus terminal is also far, but we have jeepneys you can take to get there—"Pinatigil siya ni Zachary De Guzman. "Miss, bago pa lang kayo, lalayasan mo na siya."Nagtimpi ako at tiningnan siya nang masama. "Mr. De Guzman, hindi mo ba narinig?" Itinuro ko si Lorenzo. "Kinidnap niya ako. Wala kaming relasyon. Ni hindi nga kami magkakilala—"Napatingin ako kay Lorenzo, at namutla ako.Hindi kaya… ikinuwento niya sa kanila ang nangyari sa amin?Mukha naman silang closes sa isa't-isa.Napapikit ako sa sobrang inis. Nanginginig ang mga kamay ko habang pinanlalakihan siya ng mata."Are you okay?" tanong ni Doc Arthur. "Zach kasi—""What? Eh may kid