Faye"Anong ginagawa mo?" mahina kong tanong."I'll satisfy you.""No—"Humalinghing ako nang ipasok na rin niya ang isa pa niyang daliri.Hindi na ako nakapagprotesta nang isubo na niya ulit ang hinaharap ko. Nagdadalawang isip kong binaba ang mga mata ko para tignan siya.Nakagat ko ang labi ko nang makita kong nakapikit ang kanyang mga mata habang subo ang isa kong dibdib. Hindi ko alam kung paano niya ito nagagawa, eh may kalusugan pa naman ang hinaharap ko.Pakiramdam ko nasilaban ang katawan ko nang maramdaman ko na rin na linalaro na ng dalawa niyang daliri ang hiyas ko.Hindi ko na talaga alam kung paano ko pa pipigilan ang sarili ko.Pumintig ang hiyas ko, nakikiliti at may gustong maramdaman talaga.Naipikit ko ang mga mata ko, "Renz..." hindi ko mapigilang halinghing.Basang basa na nga, nakakahiya—Sa konting katinuan ng utak ko, pinilit ko ang sarili kong umalis sa kandungan niya pero hindi ko naituloy nang simulan niyang ilabas masok ang mga daliri niya sa hiyas ko."Ohh
FayeNatawa ako at naningkit ang mga mata habang nakatingin kay Lorenzo."Nambobola ka pa. Ang galing mo talaga sa salita.""Nagsasabi ako ng totoo.""Hindi mo ako maloloko—"Nagulat na lang ako nang hapitin niya ako, hanggang sa naramdaman kong nasa akin na naman ang kanyang labi.Habang gumagalaw ang kanyang labi, inaayos na rin niya ang aking pagkakahiga.Alam kong pinapainit na naman niya ako, pero kahit alam ko, hindi ko napigilan ang sarili kong tumugon sa halik niya."But yeah, I guess I'm really the one in control when it comes to this," anas niya nang maghiwalay ang aming mga labi.Lumubo ang pisngi ko at mabilis ko siyang hinampas."Lorenzo Del Mundo!" nanggigigil kong sambit."But I'm at your mercy, Faye. Believe me, kanina pa gustong kumawala nun."Kumunot ang noo ko sa sinabi niya."What?" naguguluhan kong tanong. "Anong kumawala?"Mabigat siyang nagpakawala ng malalim na hininga. "Nothing," sagot niya."Ano nga?" inis kong tanong. Ang ayoko sa lahat ay iyong may sasabihi
Faye“So, meaning, ako pa lang ang unang babaeng humiga sa kama mong ito?” masinsinan kong tanong sa kanya.“Yeah,” sagot naman niya.Matagal ko siyang tinitigan bago ako sumagot. “Ah, okay,” tango ko.“You don’t need your cellphone anymore?” tanong niya.“Hindi na, wala namang signal dito, ‘di ba? Aanhin ko pa.”Napatango siya.“Kakain ka na ba ng dinner o matutulog ka muna?”“Kakain muna ako,” sagot ko.“Okay, I’ll ask Manang to prepare our dinner now,” sabi niya bago bumaba mula sa kama.Tumalikod na siya pero bigla rin siyang humarap, mabilis na dumukwang, at sinelyuhan ako ng halik.Napatingin ako sa kanya, gulat na gulat, habang siya naman ay simpleng ngumiti lang bago lumabas ng kwarto.Anong nginingiti nun?Nang matapos akong mag-ayos, bumaba rin ako at dumiretso sa komedor.Tanging si Manang Josie ang nadatnan ko.“Kamusta ang tulog mo?” nakangiting bati niya sa akin.“Maayos naman po,” sagot ko.“Hindi ka namamahay?”“Hindi naman po,” nakangiti kong sagot ulit.“Natutuwa nam
Ang buwan na sumisilip sa nakabukas na bintana ng hotel ang tanging nagbibigay-liwanag, subalit ramdam ko ang matinding pagnanasa ng fiancé ko sa akin.Sa bawat pagsusugpong ng aming mga labi, hatid nito’y init at kiliti sa akin.Ang halik niya ngayon ay tunay na kakaiba kumpara sa karaniwang ginagawad niya sa akin.At mas nagugustuhan ko ito. Hindi ko akalaing ganito pala ang tunay niyang paraan ng paghalik—nakakapaso!Pareho kaming naghahabol ng hininga nang maghiwalay ang aming mga labi. Ngunit bago pa man makalipas ang isang segundo, muli niyang inangkin ang labi ko—mas mainit, mas mapusok. Ginalugad ng kanyang dila ang bawat sulok, at saka niya marahan ngunit marubdob na sinipsip ang dila ko.At ayokong biguin siya kaya mas ginanahan ko pang tugunin ito pero sadyang hindi ko talaga alam dahil nagbabanggaan na ang mga ngipin namin.Tumigil ako at inilayo ko ang labi ko pero hinabol niya ito.Nabigla ako nang maging maingat siya. Mabagal ang galaw ng kanyang labi at pinapasunod ang
Faye "Hmmm..." Napabuntong-hininga ako nang malalim at yumakap sa sarili dahil sa lamig na naramdaman ko. Napamulat ako at agad kong napansin ang hubo't hubad kong katawan. Tunay ngang naipagkaloob ko na ang sarili ko sa fiancé ko. Agad kong kinapa ang gilid ng kama upang hanapin ang kumot. "Mahal-" tawag ko kay Chad, pero wala siya sa tabi ko. Napabangon ako bigla. Luminga ako sa paligid ng kwarto. Nagkalat ang mga bote ng alak sa sahig. Napangiwi ako nang makita ang kalat. Naparami yata ang nainom ko kagabi. Natakot ako dahil hindi siya dumating sa hotel sa oras na napag-usapan namin, at hindi rin siya sumasagot sa mga tawag ko. Mabilis kong hinanap ulit ang kumot nang biglang bumukas ang pinto. "Mahal, anong oras na? Dumating na ba ang wedding coordinator natin-" "Gising ka na." Napatigil ako. Mabilis akong bumaling sa nagsalita, at nanlaki ang mga mata ko nang makita ang isang estrangherong lalaki na nakatayo sa pintuan. Agad ko ring tinakpan ang katawan ko habang mabi
Faye Muli ko siyang tinulak. "Kung alam ko lang na hindi ang fiancé ko ang pumasok dito kagabi, walang mangyayari sa atin." Puno ng pait ko siyang tinitigan. "Alam ng Diyos kung paano nadudurog ang puso ko ngayon, pero hindi ko na maibabalik ang lahat ng nangyari." Nameywang siya sa harapan ko. "Sa sinasabi mo, para talagang pinapalabas mo na pinagsamantalahan kita." "Hindi ba? Nang yinakap at hinalikan kita kagabi, sana tinulak mo ako. Kung matino kang lalaki, sana pinigilan mo ako—" "I was drunk. Pareho tayong lasing." Natigilan ako sa sinabi niya. Pero mapanuri ko ulit siyang tinitigan. "Paano ka nakapasok sa kwartong ito?" tanong ko. "Hindi ko alam," sagot niya. Natawa ako nang mapakla. Mabigat siyang nagpakawala ng malalim na hininga. "Gusto kitang kausapin tungkol sa panloloko nila. Kaya gumawa ako ng paraan para makapasok sa kwartong ito. Tapos 'yun nga, bigla ka na lang sumunggab—" Sumama ang tingin ko sa kanya, pero ramdam ko ang pamumula ng pisngi ko. Umatras
Faye Pinipisil ko ang mga daliri ko habang nakaharap sa salamin. Luminga ako sa paligid ng kwarto, iniisip kung may hindi pa ako naayos. Naitago ko na ang mga bote ng alak, mga larawan, damit ko, pati na rin ang kumot. Mayroon pa ba akong hindi naitago? Sa kaisipang ito, lumukob ang sakit sa buong pagkatao ko. Pakiramdam ko, nakagawa ako ng kasalanan. Para akong naibaon sa lupa at parang hindi na ako makakaahon pa. "Miss Faye, ayos ka lang?" tanong ng wedding coordinator. "Oo nga, Ma'am, balisang-balisa ka," puna naman ng make-up artist. "I'm fine," tipid kong ngiti sa dalawa. Faye, umayos ka! Kailangan kong mag-isip nang tama ngayon. Inaayusan na ako para sa kasal namin ni Chad, pero pakiramdam ko, mali na ituloy ito nang hindi ko siya nakakausap nang masinsinan. Gusto kong malaman kung ano bang nagawa kong mali para maghanap siya ng iba. Hindi puwede na umasta ako na para bang walang nangyari. Ang gulo na ng lahat, lalo na't naipagkaloob ko na sa iba ang sarili ko. "Mi
Faye Sinara ng wedding coordinator ang pinto. "Miss Faye, kumalma kayo—" Hinarap ko siya. "Paano ako kakalma? My groom is nowhere to be found," pigil kong sabi. "He's on his way—" "Call him then. I want to talk to him." Hindi siya nakasagot. Huminga ako nang malalim at muling hinarap ang wedding coordinator. "Sabihin mo sa akin ang totoo. Papunta na ba rito si Chadrick? May plano pa ba siyang ituloy ito?" mariin kong tanong. Gusto kong makausap siya bago pa magkagulo ang bawat pamilya namin. Napangiwi ang coordinator at umiwas ng tingin. "Ano na? Bakit hindi ka makasagot?" "Miss Faye, please calm down. I've got this. My team is working to find Sir Chad—" Pagak akong tumawa at umiling. "Hindi niyo siya mahahanap, unless pumunta kayo sa babae niya." Gulat na gulat niya akong tiningnan. "Miss Faye, anong sinasabi mo—" Pareho kaming napatingin sa baba nang makarinig kami ng sigawan. Kumalabog ang dibdib ko sa nerbiyos nang makita si Daddy na sinusugod si Tito Rick. Mabilis ak
Faye“So, meaning, ako pa lang ang unang babaeng humiga sa kama mong ito?” masinsinan kong tanong sa kanya.“Yeah,” sagot naman niya.Matagal ko siyang tinitigan bago ako sumagot. “Ah, okay,” tango ko.“You don’t need your cellphone anymore?” tanong niya.“Hindi na, wala namang signal dito, ‘di ba? Aanhin ko pa.”Napatango siya.“Kakain ka na ba ng dinner o matutulog ka muna?”“Kakain muna ako,” sagot ko.“Okay, I’ll ask Manang to prepare our dinner now,” sabi niya bago bumaba mula sa kama.Tumalikod na siya pero bigla rin siyang humarap, mabilis na dumukwang, at sinelyuhan ako ng halik.Napatingin ako sa kanya, gulat na gulat, habang siya naman ay simpleng ngumiti lang bago lumabas ng kwarto.Anong nginingiti nun?Nang matapos akong mag-ayos, bumaba rin ako at dumiretso sa komedor.Tanging si Manang Josie ang nadatnan ko.“Kamusta ang tulog mo?” nakangiting bati niya sa akin.“Maayos naman po,” sagot ko.“Hindi ka namamahay?”“Hindi naman po,” nakangiti kong sagot ulit.“Natutuwa nam
FayeNatawa ako at naningkit ang mga mata habang nakatingin kay Lorenzo."Nambobola ka pa. Ang galing mo talaga sa salita.""Nagsasabi ako ng totoo.""Hindi mo ako maloloko—"Nagulat na lang ako nang hapitin niya ako, hanggang sa naramdaman kong nasa akin na naman ang kanyang labi.Habang gumagalaw ang kanyang labi, inaayos na rin niya ang aking pagkakahiga.Alam kong pinapainit na naman niya ako, pero kahit alam ko, hindi ko napigilan ang sarili kong tumugon sa halik niya."But yeah, I guess I'm really the one in control when it comes to this," anas niya nang maghiwalay ang aming mga labi.Lumubo ang pisngi ko at mabilis ko siyang hinampas."Lorenzo Del Mundo!" nanggigigil kong sambit."But I'm at your mercy, Faye. Believe me, kanina pa gustong kumawala nun."Kumunot ang noo ko sa sinabi niya."What?" naguguluhan kong tanong. "Anong kumawala?"Mabigat siyang nagpakawala ng malalim na hininga. "Nothing," sagot niya."Ano nga?" inis kong tanong. Ang ayoko sa lahat ay iyong may sasabihi
Faye"Anong ginagawa mo?" mahina kong tanong."I'll satisfy you.""No—"Humalinghing ako nang ipasok na rin niya ang isa pa niyang daliri.Hindi na ako nakapagprotesta nang isubo na niya ulit ang hinaharap ko. Nagdadalawang isip kong binaba ang mga mata ko para tignan siya.Nakagat ko ang labi ko nang makita kong nakapikit ang kanyang mga mata habang subo ang isa kong dibdib. Hindi ko alam kung paano niya ito nagagawa, eh may kalusugan pa naman ang hinaharap ko.Pakiramdam ko nasilaban ang katawan ko nang maramdaman ko na rin na linalaro na ng dalawa niyang daliri ang hiyas ko.Hindi ko na talaga alam kung paano ko pa pipigilan ang sarili ko.Pumintig ang hiyas ko, nakikiliti at may gustong maramdaman talaga.Naipikit ko ang mga mata ko, "Renz..." hindi ko mapigilang halinghing.Basang basa na nga, nakakahiya—Sa konting katinuan ng utak ko, pinilit ko ang sarili kong umalis sa kandungan niya pero hindi ko naituloy nang simulan niyang ilabas masok ang mga daliri niya sa hiyas ko."Ohh
Faye "Hmmm.."Napahinga ako ng malalim hanggang sa unti-unti kong imulat ang mga mata ko.Napatingin ako sa bintana ng kwarto at ilang ulit akong kumurap."Maggagabi na," nasabi ko dahil nakita kong kalulubog lang ng araw.Umupo na ako kahit gusto ko pang matulog dahil alam kong tatamarin ang katawan ko kapag nakahiga ako ng mahabang oras.Inayos ko na ang unan ko—Nahigit ko ang hininga ko nang makita ko si Lorenzo na mahimbing na natutulog sa tabi ko.Hangal talaga ang lalakeng ito!Iaamba ko na sana ang kamay ko pero napatigil ako at napatitig sa mukha niya.At hindi ko namalayan na tahimik ko na siyang pinagmamasdan.Akmang-akma talaga ang kanyang kilay, pilik-mata, ilong, at labi—Napalunok ako nang sumentro ang mga mata ko sa labi niya.That lips...Pakiramdam ko may bumara sa lalamunan ko nang bumalik sa isipan ko kung paano galugarin ng labi niya ang katawan ko.And now that we're on the same bed—natapik ko ang pisngi ko.Napasok na ng kahalayan itong utak ko.Ang mabuti pa l
FayeTumingin sa akin si Manang Josie, alam kong ramdam niyang marami akong katanungan.Umiwas siya ng tingin.At alam ko rin na wala siyang balak sagutin kung anuman ang gusto kong tanungin sa kanya."Iha, nasa likod si Lorenzo. Kung gusto mo ay puntahan mo siya."Tumango ako. Kunsabagay siya ang dapat kong tanungin sa lahat ng katanungan ko.I urged to know more about him. Hindi ako matatahimik kung panay ang hula ko sa katauhan niya.If he planned to keep me here, then I must know him. All of him.Nang lumabas ako, kaagad na nagtagpo ang kilay ko nang makita ko siyang abalang nagluluto sa kalan de kahoy.Gayunpaman, lumapit na ako sa kubo na wala man lang dingding at bintana. Open lang talaga ito. At hindi ko maintindihan. Nakakita naman ako ng stove sa loob ng kusina pero bakit naghihirap pa siyang magluto diyan."Lorenzo," tawag ko sa kanya.Lumingon siya sa akin, napansin ko kaagad ang pagpasada ng mga mata niya sa kabuuan ko.Nagulat ako ng ngumiti siya sa akin."You look be
FayeLumukot ang labi ko sa narinig ko mula kay Lorenzo."Wala ka ba talagang matinong sasabihin, ha?" inis kong tanong.Kumunot ang noo niya. "Nagtatanong lang ako—"Buong lakas ko siyang tinulak, lalo na’t nabibigatan na rin ako. Umangat siya at bumaba mula sa kama."Nagtatanong ka, pero kabastusan naman 'yung tanong mo," puna ko habang naupo na rin."Kabastusan?"Naningkit ang mga mata ko sa kanya."Alam ko na ang sunod mong sasabihin," turo ko sa kanya. "Tatanungin mo kung puwede kang sumama sa akin sa banyo, 'di ba?""Ha? Bakit ko naman 'yun sasabihin? Tinanong lang naman kita kung maliligo ka na para sabihin sa’yo na nasa sofa ang mga damit na puwede mong gamitin, pati na rin toiletries mo."Tinitigan ko siya, kita sa mukha niya ang pagkakunot ng noo.Napahinto ako. Mali yata ang iniisip ko.Shocks, nakakahiya! Eh kasi naman, sa paraan ng kilos at tingin niya, talagang kung ano-ano ang maiisip ko!Tumikhim ako. "Sinasabi mo lang 'yan, pero alam ko ang susunod mong gagawin," pang
Faye Nabibingi ako sa lakas ng tibok ng puso ko. Ano ba itong nangyayari sa akin? Para bang may kabayong nakikipagkarera na sa dibdib ko. Ramdam ko ang hininga niya sa gilid ng leeg ko pero ayaw naman kumilos itong mga paa ko. Para bang nakadikit na sa lupa. Muli ako napalunok nang humaplos ang palad niya sa balat ko. Wala naman talaga siyang ginagawa pero nag-iinit ako. "Sir! Iyang baboy at nang maihanda ko na po!" Mariin siyang nagmura pagkatapos naming narinig si Nardo. Nakahinga ako ng maluwag nang humiwalay rin siya sa likod ko. Inayos ko ang buhok ko. Something's wrong with me. Sobra na akong naaapektuhan sa kanya. Sumunod ako sa kanya nang maglakad na siya palapit sa cabin. Paminsan-minsan lumilingon siya sa akin pero umiiwas ako ng tingin. Hanggang sa makarating na rin kami sa cabin. Sinalubong kami ni Nardo, mabilis niyang kinuha ang basket kay Lorenzo. Madilim ang tingin ni Lorenzo kay Nardo. "Just prepare the ingredients, I'll be the one to cook," utos niya.
FayeNasa La Montañosa nga ako, at ang lalaking nasa tabi ko ay isang bilyonaryo. He’s not an ordinary man. Kaya pala puno siya ng kumpiyansa sa paghihiganti at malakas ang loob niyang kunin ako.Pero mas nagulat ako nang bumungad sa akin ang bako-bakong daan, malalawak na taniman, at mumunting kabahayan.Nagtaka ako. Sa lahat ng social gatherings na nadaluhan ko, palaging sinasabi ng mga tao na moderno at progresibo ang La Montañosa—punô ng matataas na gusali at malalawak na mansyon.But this is different from what I’m seeing right now.Isang ordinaryong nayon lamang.Tumingin ako sa rearview mirror. Totoo nga ang sinasabi nilang may mga bilyonaryo sa La Montañosa.Makalipas ang tatlumpung minuto, natanaw ko ang isang kulay puting gate.Ah, so hindi pa ito mismo ang village ng La Montañosa. Napatango ako sa sarili ko. Kunsabagay, napaka-imposible namang ganito lang ang misteryosong village ng mga bilyonaryo.Nang marating namin ang harapan ng gate, bumaba si Nardo at tinungo ang guar
Faye"Talagang binalak mo akong kidnapin?" deretsahan kong tanong Kay Lorenzo."Yes," masungit niyang sagot.Dumilim ang paningin ko sa kanya, saka ako humarap sa dalawang lalaki."Nasaan ang sakayan dito? May malapit bang airport? O kahit bus terminal na lang?" sunod-sunod kong tanong.Si Doc Arthur ang sumagot. "We don’t have an airport here. The bus terminal is also far, but we have jeepneys you can take to get there—"Pinatigil siya ni Zachary De Guzman. "Miss, bago pa lang kayo, lalayasan mo na siya."Nagtimpi ako at tiningnan siya nang masama. "Mr. De Guzman, hindi mo ba narinig?" Itinuro ko si Lorenzo. "Kinidnap niya ako. Wala kaming relasyon. Ni hindi nga kami magkakilala—"Napatingin ako kay Lorenzo, at namutla ako.Hindi kaya… ikinuwento niya sa kanila ang nangyari sa amin?Mukha naman silang closes sa isa't-isa.Napapikit ako sa sobrang inis. Nanginginig ang mga kamay ko habang pinanlalakihan siya ng mata."Are you okay?" tanong ni Doc Arthur. "Zach kasi—""What? Eh may kid